Boşanırken acı çekiyorum

Boşanıyorum. Aralıkta 5 yılı doldurmuş olacaktık. Olmadı ama. Eş olmayı beceremedik birbirimize. Evin içindeyken bitirdiği krediyi şimdi yeniden kazanmaya çalışan kağıt üzerinde hala evli olduğum bir eşim var. O benim canımdı. O benim hayat arkadaşımdı. Çocuklarımız olacaktı. Öyle hayallerimiz vardı evlenirken. Şimdi karanlık bir odada, genç kızken bana rengarenk olan, hayallerimin merkezi olan odada, genç kızlığımın geçtiği odada başımı yastığa koydum ve hayatımın son yılları gözlerimin önünde her gözümü kapattığımda. Yanaklarım ıslak, gönlüm kırgın, sanki bedenimin içinde ölmüş bir ruh taşıyorum. Var mıyım yok mu bilmiyorum. İçeride babamlara bayram ziyaretine gelenler var, ama benim kalkıpta onlara misafirperverlik yapacak ne gücüm var ne de isteğim. Yapayalnız değilim, ailem yanımda. Ama bir yanım eksik. Bir yanım arabayla 3 dakikalık mesafede, tek başına aileainden uzakta Allah'tan başka kimsesi yok şu bayram günü. Niye diyorum? Niye? Neden kıymet bilmedin? Bilseydim şimdi içeride kahkaha atan insanların arasında olurduk. Bilseydin yanyana olurduk. Bilseydin kıymet, şu an kalbimiz acımazdı şu günlerde. Bilemedi ki. Boğazımda kocaman bir yumruk yok, sanki kocaman kocaman yumruklar var. Hiç haketmedim. Hatasız değilim, ama hiç haketedim. Evliyken yürüyüş yapalım mı diye soru sorduğum eşimden hakaret işitmiştim. Şimdi bir kaç saat önce mesaj atmış. Çok mu kötü durumun? Yürüyüş yapalım mı? Söz başını ağrıtmam. Bugün benim için özel bir gün. Bugün 18 temmuz. Nişanlandığımız gün, sevdiğime kabuştuğum gün".
Hangi bir lafını yutupta güveneyim sana tekrar? Nasıl güveneyimde devam edelim hadi diyeyim? Son bir şansı nasıl vereyim, bu kadar şans vermişken yıllar boyu?
Yinede soruyorum kızlar; BİR İNSAN DEĞiŞİR Mİ?

Not: evlenip, eşine son şans verenlere soruyorum özellikle. İçimdeki acaba pişman olur muyumu yok etmek için.
İyi bayramlar.

Öyle icten duygularla yazmissin ki ne diyecegimi bilemedim. Rabbim ikiniz icinde hakkinizda en hayirli olani nasip etsin

yasanmıslıklar,alıskanlıklar... hiç kolay değil..
ama cok cok inandıgım birsey var insanlar değişmiyor,sadece dereyi gecene kadar değişmiş gibi yapıyor...

hakkınızda hayırlısı

Tam olarak sorununuz nedir? Hakaret ettigini soylemlerinizden cikardim ama tam olarak sorunu yazarsaniz belki daha fazla yardim edebiliriz.

Oyle icten yazmissiniz ki,cok duygulandim.hayirlisi hakkinizda

sonanda .!.:

Tam olarak sorununuz nedir? Hakaret ettigini soylemlerinizden cikardim ama tam olarak sorunu yazarsaniz belki daha fazla yardim edebiliriz.

Genişletmek için tıkla...

Saygı yok. Hakaret var. Psikolojik şiddet var. Çocukluğunda aile içi fiziksel ve psikolojik şiddete ve hır gür'e fazlasıyla tanık olmuş, birazda bu nedenle aile büyükleri tarafından kollammış, şımartılmış, yani kısacası şımartılmış bir eşim var. Kadına çokta değer verilmeyen bir ortamda yetişmiş, hırçın, öfkeli, kendini sert göstermeye çalışan bir eşim var ama aslında içinde korkak, alıngan, geceleri dişlerini sıkmaktan beni uyandıran bir eşim var. Benim hayatım ise aile içi huzurla geçti. Özgürlük, kadının değerli olduğu ve söz hakkı olduğu bir ortamda büyüdüm, ama kırılganım, çok hassasım, sakin bir yapım var, bastırılmaya susturulmaya müsait bir yapım var, öyle bir ortamda yetişmediğim halde. Eşimi değiştiremediö. Gücüm yetmedi. O doğup büyüdüğü ortamdan uzaklaşmasına rağmen olmadı. Hırçın bir karadenız erkeği. Sakinliğimle dindiremedim onu.

Kötü söz, kötü muamele, ilgisizlik ve sorumsuzluk. Tek başına bıraktı beni evliliğimde. Kaldıramadım. Saygısızlıkta vardı. Hep o bilecek. O erkek çünkü.

Sensible .!.:

Boşanıyorum. Aralıkta 5 yılı doldurmuş olacaktık. Olmadı ama. Eş olmayı beceremedik birbirimize. Evin içindeyken bitirdiği krediyi şimdi yeniden kazanmaya çalışan kağıt üzerinde hala evli olduğum bir eşim var. O benim canımdı. O benim hayat arkadaşımdı. Çocuklarımız olacaktı. Öyle hayallerimiz vardı evlenirken. Şimdi karanlık bir odada, genç kızken bana rengarenk olan, hayallerimin merkezi olan odada, genç kızlığımın geçtiği odada başımı yastığa koydum ve hayatımın son yılları gözlerimin önünde her gözümü kapattığımda. Yanaklarım ıslak, gönlüm kırgın, sanki bedenimin içinde ölmüş bir ruh taşıyorum. Var mıyım yok mu bilmiyorum. İçeride babamlara bayram ziyaretine gelenler var, ama benim kalkıpta onlara misafirperverlik yapacak ne gücüm var ne de isteğim. Yapayalnız değilim, ailem yanımda. Ama bir yanım eksik. Bir yanım arabayla 3 dakikalık mesafede, tek başına aileainden uzakta Allah'tan başka kimsesi yok şu bayram günü. Niye diyorum? Niye? Neden kıymet bilmedin? Bilseydim şimdi içeride kahkaha atan insanların arasında olurduk. Bilseydin yanyana olurduk. Bilseydin kıymet, şu an kalbimiz acımazdı şu günlerde. Bilemedi ki. Boğazımda kocaman bir yumruk yok, sanki kocaman kocaman yumruklar var. Hiç haketmedim. Hatasız değilim, ama hiç haketedim. Evliyken yürüyüş yapalım mı diye soru sorduğum eşimden hakaret işitmiştim. Şimdi bir kaç saat önce mesaj atmış. Çok mu kötü durumun? Yürüyüş yapalım mı? Söz başını ağrıtmam. Bugün benim için özel bir gün. Bugün 18 temmuz. Nişanlandığımız gün, sevdiğime kabuştuğum gün".
Hangi bir lafını yutupta güveneyim sana tekrar? Nasıl güveneyimde devam edelim hadi diyeyim? Son bir şansı nasıl vereyim, bu kadar şans vermişken yıllar boyu?
Yinede soruyorum kızlar; BİR İNSAN DEĞiŞİR Mİ?

Not: evlenip, eşine son şans verenlere soruyorum özellikle. İçimdeki acaba pişman olur muyumu yok etmek için.
İyi bayramlar.

Genişletmek için tıkla...

Tam olarak sorunu bilemedigim icin kendi fikirlerimce yorum yapicam.
Bosanma derecesine gelmek kolay bi durum degill yani ne sorunlar yasayip bu karari verdiniz kimbilir ?
Cogumuz agzimza aliyoruz bazen bu kelimeyi kizginlikla ama isin icraata donmesi sorun oldgnu animsatti bana.
Gercekten buyuk bi sorununuz var ise cocugunzda yokmus olmcagni dsnysaniz brakin cocuk da yokken bitsin.
Ama yazdiklarinzdan sevdiginizi anladim hala deli gbi seviyosunuz kocanizda pisman demekki oda seviyo bence bi kez daha deneyeblrsnz yuva kurmak kolay degil ama bozmak kolaydir.
Rabbim su mubarek gunde insallah kocanizi size bagslasin duzeltsinn.
Icimden barismanizi dilemekten baskasi gelmedi.
Bian kendmi yerinize koydumda cok zor rabbim dusmanima vermesinn.
Insllah mtlu olrsunuz

Karakteri bu son yazdığınızdaki gibiyse değişmez. Geçmişten gelen bir yerleşme o , kronikleşmiş.
Uzun uzun terapileri gitmesi gerekiyor yeniden bazı şeylerin yapılanması için az da olsa..
Söz vermekle olmaz..

ciko07 .!.:

Tam olarak sorunu bilemedigim icin kendi fikirlerimce yorum yapicam.
Bosanma derecesine gelmek kolay bi durum degill yani ne sorunlar yasayip bu karari verdiniz kimbilir ?
Cogumuz agzimza aliyoruz bazen bu kelimeyi kizginlikla ama isin icraata donmesi sorun oldgnu animsatti bana.
Gercekten buyuk bi sorununuz var ise cocugunzda yokmus olmcagni dsnysaniz brakin cocuk da yokken bitsin.
Ama yazdiklarinzdan sevdiginizi anladim hala deli gbi seviyosunuz kocanizda pisman demekki oda seviyo bence bi kez daha deneyeblrsnz yuva kurmak kolay degil ama bozmak kolaydir.
Rabbim su mubarek gunde insallah kocanizi size bagslasin duzeltsinn.
Icimden barismanizi dilemekten baskasi gelmedi.
Bian kendmi yerinize koydumda cok zor rabbim dusmanima vermesinn.
Insllah mtlu olrsunuz

Genişletmek için tıkla...

Sevmek yetseydi belki bu duruma gelmezdik, sevgi tek başına hiç yeterli değil. Sevdiyse neden eziyet etti sorusunu defalarca soruyorum kendime. Belki o öyle sevdi, sevgiyi öyle gördü. Sev sev hakaret et, sev sev aşağıla. Ama yine sev, ve yine kötü söz söyle. Kısır döngü gibi. Mesele sevgi değilde, bir insan değişir mi sorusu?

Yazdiklarinizi icimi yakti..
Ama kolay kolay boyle hissetmem icimde bi yerlerde denemelisiniz diye dusundum..
Ya hersey duzelir, gercekten..
Yada hic bir sekilde icinizin yanmayacagi noktaya gelir..
Iki durumda simdikinden daha iyi olmazmi?

Hataları olduğunu kabul ediyor ve değişeceğini söylüyorsa şans verin derim.
Kendini bu kadar iyi ifade edebilen bir kadını ''çünkü o erkek'' taşıması kolay değil.
Seni taşıyabilmesine yardımcı olabilsen... Hakkınızda hayırlısı İnşallah.

Sensible .!.:

Boşanıyorum. Aralıkta 5 yılı doldurmuş olacaktık. Olmadı ama. Eş olmayı beceremedik birbirimize. Evin içindeyken bitirdiği krediyi şimdi yeniden kazanmaya çalışan kağıt üzerinde hala evli olduğum bir eşim var. O benim canımdı. O benim hayat arkadaşımdı. Çocuklarımız olacaktı. Öyle hayallerimiz vardı evlenirken. Şimdi karanlık bir odada, genç kızken bana rengarenk olan, hayallerimin merkezi olan odada, genç kızlığımın geçtiği odada başımı yastığa koydum ve hayatımın son yılları gözlerimin önünde her gözümü kapattığımda. Yanaklarım ıslak, gönlüm kırgın, sanki bedenimin içinde ölmüş bir ruh taşıyorum. Var mıyım yok mu bilmiyorum. İçeride babamlara bayram ziyaretine gelenler var, ama benim kalkıpta onlara misafirperverlik yapacak ne gücüm var ne de isteğim. Yapayalnız değilim, ailem yanımda. Ama bir yanım eksik. Bir yanım arabayla 3 dakikalık mesafede, tek başına aileainden uzakta Allah'tan başka kimsesi yok şu bayram günü. Niye diyorum? Niye? Neden kıymet bilmedin? Bilseydim şimdi içeride kahkaha atan insanların arasında olurduk. Bilseydin yanyana olurduk. Bilseydin kıymet, şu an kalbimiz acımazdı şu günlerde. Bilemedi ki. Boğazımda kocaman bir yumruk yok, sanki kocaman kocaman yumruklar var. Hiç haketmedim. Hatasız değilim, ama hiç haketedim. Evliyken yürüyüş yapalım mı diye soru sorduğum eşimden hakaret işitmiştim. Şimdi bir kaç saat önce mesaj atmış. Çok mu kötü durumun? Yürüyüş yapalım mı? Söz başını ağrıtmam. Bugün benim için özel bir gün. Bugün 18 temmuz. Nişanlandığımız gün, sevdiğime kabuştuğum gün".
Hangi bir lafını yutupta güveneyim sana tekrar? Nasıl güveneyimde devam edelim hadi diyeyim? Son bir şansı nasıl vereyim, bu kadar şans vermişken yıllar boyu?
Yinede soruyorum kızlar; BİR İNSAN DEĞiŞİR Mİ?

Not: evlenip, eşine son şans verenlere soruyorum özellikle. İçimdeki acaba pişman olur muyumu yok etmek için.
İyi bayramlar.

Genişletmek için tıkla...

istisnasi var midir bilmem.. ama benjm hayat tecrubelerim sunu cok iyi gosterdi; insanlar degismiyor.. huy, su, mizac 7'de de 70'de de ayni.. ikinci sansi verip mutlu olani da duymadim pek..

Elbette sizi bosanma raddesine getirene kadar cok cektirmis belli ki. Tekrar goze almaya deger mi bilmem Ama yazdiklariniz beni etkiledi. Icimden barismanizi istedim . Ins Rabbim nasip etsin de yuvanizda huzura kavusun ve esiniz degissin uzmesin sizi

bi insanın sonradan kazandığı alışkanlıklar değişiyor ama kişilik asla değişmiyor, miş gibi yapıyor en ufak bi kıvılcımda gene özüne dönüyolar evli değilim ama acı tecrübeler bunu defalarca gösterdi.. gerçekten çok içten duygularla yazmışsınız Allah yardımcınız olsun hakkınızda hayırlısını versin inşaAllah.

O kadar güzel anlatmışsınız ki belli duygusal,kırılgan yapınız var ve belli ki eşinizi çok seviyorsunuz. Bu noktaya geldiğinize gore esiniz terkedilmeyi hak etmiş. Her insan 2. Şansı hak eder ama her insan değişir mi zor .

Sensible .!.:

Saygı yok. Hakaret var. Psikolojik şiddet var. Çocukluğunda aile içi fiziksel ve psikolojik şiddete ve hır gür'e fazlasıyla tanık olmuş, birazda bu nedenle aile büyükleri tarafından kollammış, şımartılmış, yani kısacası şımartılmış bir eşim var. Kadına çokta değer verilmeyen bir ortamda yetişmiş, hırçın, öfkeli, kendini sert göstermeye çalışan bir eşim var ama aslında içinde korkak, alıngan, geceleri dişlerini sıkmaktan beni uyandıran bir eşim var. Benim hayatım ise aile içi huzurla geçti. Özgürlük, kadının değerli olduğu ve söz hakkı olduğu bir ortamda büyüdüm, ama kırılganım, çok hassasım, sakin bir yapım var, bastırılmaya susturulmaya müsait bir yapım var, öyle bir ortamda yetişmediğim halde. Eşimi değiştiremediö. Gücüm yetmedi. O doğup büyüdüğü ortamdan uzaklaşmasına rağmen olmadı. Hırçın bir karadenız erkeği. Sakinliğimle dindiremedim onu.

Kötü söz, kötü muamele, ilgisizlik ve sorumsuzluk. Tek başına bıraktı beni evliliğimde. Kaldıramadım. Saygısızlıkta vardı. Hep o bilecek. O erkek çünkü.

Genişletmek için tıkla...

Ben de siz bunu yazdiginizda sizin eski konularinizi okuyordum. Ne guzel bir yureginiz varmis sizin. Ama o hic degerinizi bilememis. Yaptiklari psikolojik iskence. Siddetin baska bir turlusu. Ve eminim disariya el iyisi olup evdekine kotu davranan esinizin size yaptiklarini baskalarina anlattiginizda insanlar size inanmakta zorluk cekiyordur. Iyi biliyorum cunku ben de boyle biriyle 12 yil evli kalip bosandim. Biz kadinlar cok duygusaliz. Duzelmeyeceklerini bilsek de yuvamizin yikilmasini istemedigimizden icimizin bir yerlerinde acaba deriz hep. Ben de bu yuzden 12 yil devam ettim, caba sarfettim. Biliyorum ki esiniz size iyi olsaydi cok da guzel yururdu bu evlilik. Ben de oyle derdim. Hic uzulmeyin. Ben eski esimi duzeltmek icin cok ugrastim olmadi. Onun istedigi gibi olursam belki mutlu oluruz dedim olmadi. Beni sindirdi pistirdi pasifize etti... hakaretlerin boyutu her gecen gun artti. Yani onun istedigi gibi olunca da olmadi. En son aldatilma meselesinden bitti. Yani ben bazi seyler icin cevap bekledigimde ruh hastasi, kiskanclik hastasi olmakla suclandim ve evi terk etti. Belki o gitmeseydi ben hala pasifize oldugumdan durumun vahametinin farkinda olmayacaktim. Her seyde bir hayir vardir. Cok yerinde bir karar vermissiniz. Asla pisman olmayin. Dilerim cok cok mutlu olursunuz. Ben mutlu olacaginiza inaniyorum. Ben bosandim. Oglumla baska bir sehirde yeni bir duzen kurdum. Inan o kadar huzurluyum ki. Elbet bosanma sureci sancili bir donem. Biraz da ayriligin yas donemi oluyor tabi. Ben de bu yas donemi biraz uzun surdu..Ilk yil dugunlere falan gitmek istemiyorsunuz ya da romantik filmler izleyemiyorsunuz. Ama inanin gunes yeniden aciyor merak etmeyin. Her sey cok guzel olacak.
Aklima bir laf geldi belki cok uzattim ama: Cindirella ayakkabisini dusurdugunde donup arkasina baksaydi asla prenses olamayacakti... siz de arkaniza bakmayin... mutluluklar dilerim size.

hep bu tarz sorunlarda boşanmanın doğru olduğunu düşünürüm.ama sizin yazdıklarınızı okurken nedense acaba diye düşündüm.eşinizle hiç bu kadar ciddi bir şekilde boşanma aşamasına gelmiş miydiniz? eğer sürekli böyle sorunlar yaşayıp ayrılma durumlarına geldiyseniz boşuna uğraşmayın derim.ama ilk kez tamam boşanıyoruz durumuysa bu eşinizle son kez konuşun derim çünkü belli ki çok seviyorsunuz eşinizi aynı şekilde o da sizi seviyor.bazı insanlar psikolojik olarak sorunlu olunca aşkından ölse de saçma sapan davranışlarla karşılarındaki kişiyi hayattan bezdirebiliyorlar.o yüzden sizi kaybetme korkusu yaşayıp aklı başına gelmiş olabilir.aldatma gibi çok ağır şeyler olmadıkça herkes 2. bir şansı hak edebilir diye düşünüyorum.tabiki konuşurken de çok kırgın olduğunuzu ve artık gücünüzün kalmadığını bundan sonra en ufak bir hatada hayatından tamamen çıkacağınızı da söyleyin.