- 12 Haziran 2024
- 170
- 513
- 23
- Konu Sahibi pathfinder
- #21
Önceki konunuzu okudum. Çocuk sahibi olmadığım için sizi anlamak istesem de tam olarak anlayamam. Ama yazılarınızda bana hissettirdiğiniz şu oldu. Siz sadece “anne” rolünüzle yaşıyor ve karar veriyorsunuz gibime geldi. Bir anne olarak oğlunuzun mutluluğu ön planda olması gayet normal. Ama bir kadın olarak anne rolünü seçip kendinizden ve ilişkinizde değer verdiğiniz eşinizden vazgeçiyorsunuz. Bilemiyorum bu ne kadar doğru. Eşinizin bir evladı var. Belli ki o da evladı ve sizin için uğraştı. Kendi evladı ondan ayrı yaşarken sizin oğlunuzla ilgilenmeye çalışmıştır ama içinden eminim bu zor gelmiştir. Kaldı ki kadınların daha duygusal ve anaç yapısından dolayı başkasının evladını kolay kabullenirlen erkeklerin bunu kolay kabullenmesini beklenmeli mi bilmiyorum…Önceki konumu bilen bilir bilmeyen bakabilir konunun içeriğine. Konu ismi boşanmalı mıyım boşanmamalı mıyımdı. Lütfen önce o konuyu okur musunuz yorum yapmak isteyen arkadaşlar..
Ben son zamanlarda oğlumla ilgili sorunlarımdan dolayıp eski konumda bahsettiğim şeylerden dolayı epey gerginim çok yansıtmamaya çalışıyordum ama eşim anlıyordu tabi. Bugün eşim benden boşanmak istediğini artık bu negatiften yorulduğunu söyledi ben de kendisine çocuklarla ilgili sorunları sıfıra alıp kökten halledersek devam edebilir dediğimde, kızımın seninle arasının iyi olup olmaması benim umrumda değil senin de oğlunla benim aram umrunda olmasın umrundaysa da bu konuda tek başına bi çaba göster ben sana katılmam gerekirse katılırım yapabildiğimi zaten yaparım ki bugüne kadar yaptıklarım da sana yetmedi konu bizken yine konuyu oğluna getirdin dedi, ben de oğluma değil çocuklara getirdim tamamen düzeltilmesi gereken ilişkiler var orada dedim.
Terapiye gitmeyi önerdim reddetti. Ve boşanmak konusunda net olduğunu daha fazla benim sorunlarımla uğraşmak istemediğini, sorunlar ve sorumluluklarla uğraşacaksa da insan gibi davranış görmek istediğini işte pozitif lafa laf söze söz yapmayan sakin onun negatif anlarında onu yatıştıran sinirlendiği anlarda sakin kalabilen bi kadın(eski beni tarif etti) istediğini söyledi. Ancak o şekilde ben bunca sorun ve sorumluluğun altına girerim dedi.
Ben de Hay Hay tabi efendim demedim tabii. Israrla benim bu halimin de evliliğin üstündeki bulutların da sebebinin çocukların negatif duygular içinde olmalarının olduğunu ve bunun düzeltilmesi gerektiğini söylesem de, oraya yanaşmıyor. Tamam haklısın demiyor. Boşanmak istiyor. Son kez çabaladım isteklerimi de belirttim 3 hafta önce ben istemiştim şimdi o istiyor.
Ben de emlakçıyla görüştüm son tuttuğum ev halen boşmuş tekrar orayı tutmayı düşündüğümü söyledim emlakçı akşam görüşelim bakalım dedi evi tutacağım ve en kısa zamanda gideceğim. Seviyorum içim yanıyor ama ben de aslında bunu istiyordum evladımı tercih etmem lazımdı. O yüzden eşimin de çok üstüne gitmedim düzelir eder vs şeklinde yaklaşmadım.
Zaten beni de hayatımı da oğlumu da sorunlu görüyor. Tamamen sorun ve sorumluluk olarak bakıyor.
her şey geçecek mi? Güneş yeniden doğacak mı? Ne olacak sizce? Şu an karmakarışık haldeyim ve işteyim kafam allak bullak alt üst oldum. Bi yanım istediğin oldu derken bi yanım elbette üzgün. Ama oğlum sevinecek ve rahatlayacağı için de mutluyum
Yanlış anlamayın. Siz kendi doğrularınızı seçiyorsunuz elbette. Ama içimden bir ses, severken ayrıldığınız için ileride pişman olup üzülecekmişsiniz diyor. İlk konunuzu okuduğumda eşinizin de sizin de emek verdiğinizi düşündüm. Nedense bu ilişki biterse yazık olacakmış gibi hissettim. Sizin çocuklar olmadan karı koca olarak zaman geçirmeye ihtiyacınız varmış gibi geldi.
Umarım haddimi aşmamışımdır. Sonuç ne olursa olsun, önce bir kadın olarak kendi mutluluğunuz olsun. Siz mutlu olursanız çevreniz de mutlu olur.
üyenin ilk konusuna sen nasıl anasın önceliğin çocuğun olmalı, çocuğunu düşünmeliydin, onu kabul etmeyecek onun psikolojisini kötü etkileyecek adamla niye evlendin minvalinde yorumlar geldi ki ben de böyle düşünüyorum. Şimdi de anne olduğun kadar kadınsın da. Kendini de düşünmelisin evladın ömür boyu seninle kalmayacak yazıyorlar. İyi hoş da bu çocuk dünyaya gelmeyi seçmedi. Anne olduysa tabiki önceliği çocuğu olmalı ona göre hayatını planlamalı. Bu demek değil ki kendi hayatını tamamen bir kenara bıraksın ama onu kabul etmeyecek onu bir sorun katlanılması gereken bir varlık olarak görecek adamla da yola çıkmamalı.
