Merhaba arkadaslar ben 7 senelik evliyim 5 kere tayinimiz cikti ve ben bu hayattan cok yoruldum.Calisan bir insanim ve sifirdan baslayip hep yeni ortam kurup hic bilmedigim yerlere gitmek zorunda kaliyorum.Ve bu son tayin beni yordu esime bir sevgisizligim olusmustu kat be kat artti.Iyi bir insan ama biz de diş etkenler.Bosanalim ve ben kendi duzenimi kurayim.Insanlar calistiklari ilde isini baska kuruma gecirmekte zorlanirken ben hic bilmedigim tanimadigim memeleketlerde.yiprandim.Neyse asil konum bosanmis ya da bu sekilde yasayan tecrubeli arkadaslara bosanmadan bir sure ayri yasamak mantikli mi.Benim tayinim cikmadi geldiginiz yere 4 ay ayri kalalim tartalim diyorum cunku esime sevgisizligim de var .Sevgisizlik gecer mi
-
Üyelik iptali yapan kullanıcıların %80'inin yeni bir üyelik alarak geri dönmesi ile ilgili bir anketimiz var. -
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Boşanmadan önce bir süre ayrı yaşama fikri nasıl??
- Konu Sahibi Kesfedair
- Başlangıç Tarihi
- 21 Şubat 2016
- 392
- 428
- 53
Ayrılık aradaki soğukluğu daha da arttırabilir gibi geldi bana. Tayinler adamın da kendi tercihi değil herhalde. Bu yüzden ona kizmamaniz gerekir. Ama bu hayat bana göre değil diyorsanız olaya "biz" diye bakmıyorsanız zaten birşeyler kopmuş galiba.. Bunları onarmaya bir çaba girişmeye enerjinizi yıpranan ilişkinize odaklamaya ne dersiniz?
- 13 Nisan 2007
- 33.662
- 102.580
- 1.123
- 46
Ben boşanmadan önce herkesin bana önerdiği bu olmuştu.
Bir süre ayrı yaşayın demişlerdi.
Ben yapamadım,yani 13. gün açmıştım davamı.
Pişman değilim,doğru bir karar verdiğimi düşünüyorum.
Sonuçta bir anlık öfkeyle hareket etmemiştim.
Günlerce,gecelerce,hatta aylarca süren düşünceler sonucu bu noktaya gelmiştim.
Sizin durumunuz daha farklıymış.
Adam mesleğini değiştiremez ki iş icabı tayin oluyorsa ne yapabilir ki?
Bir süre ayrı yaşayın demişlerdi.
Ben yapamadım,yani 13. gün açmıştım davamı.
Pişman değilim,doğru bir karar verdiğimi düşünüyorum.
Sonuçta bir anlık öfkeyle hareket etmemiştim.
Günlerce,gecelerce,hatta aylarca süren düşünceler sonucu bu noktaya gelmiştim.
Sizin durumunuz daha farklıymış.
Adam mesleğini değiştiremez ki iş icabı tayin oluyorsa ne yapabilir ki?
Tabi ki kizlar haklisiniz esim suclu demiyorum ama 2 yilda bbir tayin bunaltti bir de esim zor bi insan karakter olarak ve sevgisizlik kotu bir sey diyorum bazen onun da hakki mutlu olmak yol yakinken ayrilayim onu gercekten seven insanla yasamali bunalri dusunuyorsam sorun yok mu ben de gecelerce dusundum cevabiniz icin cok tsk ederim cvp icin
- 13 Nisan 2007
- 33.662
- 102.580
- 1.123
- 46
Tabii zaten sevginiz bittiyse zorlamanın anlamı yok.
Gerçi o da sevmediğinizin farkındadır.
En temizi anlaşarak bitirmektir bence.
Herkesin yolu açık olsun inşallah...
- 9 Ekim 2012
- 6.609
- 1.383
- 173
- 21 Şubat 2016
- 392
- 428
- 53
l
Yalnız durumunuzda aşırı kötü, katlanması insan onuruna yakışmayan bir durum ya da çocuğunuzun babasıyla beraber yetişmesinden daha kötü bir duruma sebep verecek çevre yok ortada.
Sevgi sevmek içten hayvanı duygu olarak gelişmiyor insanda. Emekle oluyor. Ve karşılık beklemeden yapınca hem siz hem karşınızdaki buna göre değişiyor. Bir de bunu deneseniz? Diyelim ki bir ay ayrı yaşayacaksınız. Bundan önce bir ay da sevmeyi ve emek vermeyi deneseniz?
İnanın ki dışardan söylemesi kolay. Biliyorum. Ama ayrıldıktan sonraki hayatı da siz yaşayacaksınız. Çocuğunuz "neden" dediğinde "tayin bana göre değildi" dediğinizde vicdanınız rahat olacak mı o sahneyi bir düşünün. Aile birliği bozulması için daha kötü musibetler olması lazım gibi geliyor bana. En azından bunu çocuğunuza onun babasız aile birliği olmayan çevrede yaşaması sebebiyle ona borçlusunuz
Bence yılmadan emek vermeyi bir kez daha deneyin
beni bilmişlik taslıyor diye almadan nacizane tavsiye olarak okursanız memnun olurum. Çünkü ben de bu meselelerde destan yazmış biri degilim ki aksine ben de bocalıyorum.
Yalnız durumunuzda aşırı kötü, katlanması insan onuruna yakışmayan bir durum ya da çocuğunuzun babasıyla beraber yetişmesinden daha kötü bir duruma sebep verecek çevre yok ortada.
Sevgi sevmek içten hayvanı duygu olarak gelişmiyor insanda. Emekle oluyor. Ve karşılık beklemeden yapınca hem siz hem karşınızdaki buna göre değişiyor. Bir de bunu deneseniz? Diyelim ki bir ay ayrı yaşayacaksınız. Bundan önce bir ay da sevmeyi ve emek vermeyi deneseniz?
İnanın ki dışardan söylemesi kolay. Biliyorum. Ama ayrıldıktan sonraki hayatı da siz yaşayacaksınız. Çocuğunuz "neden" dediğinde "tayin bana göre değildi" dediğinizde vicdanınız rahat olacak mı o sahneyi bir düşünün. Aile birliği bozulması için daha kötü musibetler olması lazım gibi geliyor bana. En azından bunu çocuğunuza onun babasız aile birliği olmayan çevrede yaşaması sebebiyle ona borçlusunuz
Bence yılmadan emek vermeyi bir kez daha deneyin
Tabi ki zevkle okudum ne demek bilmişlik zaten kızım icin kaldim inanin o kadar agrasifim ki mutsuzluktan ama yine düşüneceğim dediklerinizi fikir alis verisi yapiyoruz sonucta yine insan kararini veriyor iste bu durumlari gorebilmek adina ayri yasamak istedim.bir muddet kizim ne gissedecek ben yapabilcek miyim bir de insnalar sunu anlamakta zorluk cekiyor devamli tayin mi sorun bunu yasayan anlar bir yere alisiyorsunuz akraba denen hicbir zat yok zaten zor zanaat dost ediniyorsunz ve yine ayni bosluga dusup tekrar ayni dert calistiginiz ortama tam alistim diyorsunuz hop baska yere bu kolay bir sey degil herkes oldugu yerden bunalip degisiklik istiyor ve buna kendisi karar verip gidiyor hur iradesi ile istendigi icin sorun yok ama devlet bana sizi suraya atadik git alis diyor secme hakkiniz yok ve sevdiklerinizden kopariliyorsuniz ve cocugun okulu ortami da ilerde hep degisecek bunlar kolay seyler degil ne yazik ki yoksa kim ister ayriligi
Benim anladığım kadarıyla tayinler, eşinizin zor bir insan olması vb. gibi etkenler bir araya gelince eşinize olan sevginizi unutmuşsunuz... Belki de sürekli yer değiştirmekten eşinizle doğru dürüst bir paylaşım yapamamaya ve uzaklaşmaya başlamışsınız. Ben bu hayatta her şeyin sevgi ile güzelleştiğine inanan bir insanım. Dolayısıyla sevgisiz bir evliliğinde yürüyeceğine ve o sevgisizlik içinde büyüyen çocukların da sağlıklı olacağına inanmıyorum. Ancak bence sizin eşinizi özlemeye, onun iyi yönlerini görmeye daha doğrusu onu sevdiğinizi hatırlamaya ihtiyacınız var. Öncelikle bir psikoloğa giderek kendi içinizde çözmeye çalışmanızı psikoloğunda yönlendirmesi ile ve eşinizde kabul ederse evlilik terapisti ile bu evliliğinizi kurtarmaya çabalamanızı öneririm. Son çare olarak evinizi ayırıp eşinizi özleyip özlemediğine bir bakın derim. Bu son çare olmalı; bu sürece rağmen bir şeyler düzelmezse artık yapacak bir şey kalmamış demektir.
Hakkınızda en hayırlısının olması dileğiyle.
Sevgiler...
Hakkınızda en hayırlısının olması dileğiyle.
Sevgiler...
