Boşanmak istiyorum ama çocuğum var....

Selam herkese

Bazda yazdigi gibi, nerdeyse iki sene evligim ve 8 aylık çok güzel bir oğlumuz var.
Kocam ile aram çok kotu. Evliligimizin belki bir yada iki ayı güzeldi ama maalesef gerisi çok kötüydü... Hep duzeltiriz diyodum daha da kötüye gitdi.
Anlasamiyoruz esimle ve beni en çok üzen şey kendisi bekar gibi yaşıyor. Çok kavga etmiyoruz çoğunlukla susuyorum ama içim yanıyor. Sanki bogulcam bazen, bazense sanki patlicakmisim gibiyim. Kocam sabah çıkıp aksam 11 gibi eve gelir. Çok para sıkıntısı var ondan anlayış göstermek istedim ama olmuyor daha. Daha dayanamıyorum. Sanki süslü bir kafesdeyim gibi geliyor bana.
Ben yanlız olmak için mi evlendim?
Eskiden çok sarılmak, öpmek ve ona dokunmak isterken simdi hiçbirini yapmıyorum. Beni her defasında geriye cevirirdi sarılmak istedigimde. Belki ondan daha istemiyorum. Bunu neden yapdi bilmiyorum. Simdi ise bana bazen "adam kocasına sarilmazmi kari" diyor.
Çok bunalimdayim. Her gün aglamakla geciriyorum. Çocuğum olmasa çekip giderdim. Ama babası, babaannesi, dedesi, halasi, amcası onu çok seviyorlar. Ve oglumda babannesini çok seviyor. Hep onun kucağına gitmek istiyor.
Simdi ayrilsam çocuğumu bu güzel yuvadan ayircam ve belki mutsuz olacak. Ve sadece oğlum değil kocam ve aileside mutsuz olacak. Bunu istemiyorum. Sadece mutlu olmak istiyorum. Yanlizlikdan o kadar bikdim ki. 40 sene gecsede Ölsem bile diyom bazen.

Bana lütfen bir fikir verin? Ayrılmak mi doğrusu yada oğlum için mutsuz yasamak mi?

Ayrılıp cok yakinda bir ev tutsam da çocuğumu istedikleri zaman gorseler.... Ama kocam ayrılırsam oğlumu kaciririm bulamican biyere gotururum diyor. Ben oglumsuz yaşayamam...

Hiiic bir yere kaciramaz.. siz yuvanizi iyi mi zannediyorsunuz? Oglunuz ileride sizin kavgalarinizi babasinin davranislarini anlayabilecek yasa geldiğinde babasinin bi kopyasi gibi yetisecek belkide Allah korusun. Siz gelecegi dusunerek oglunuz icin en sağlıklı yuvayi kuracaksiniz..

Ayrica soylemeden edemeyecegim o nasil bir çirkin üslup kocanizdaki.. "karı" nedir ya? Hic mi edep yok bu adamda.

bu tehditlerle mi yanında tutacakmış sizi? nereye kadar gider ki böyle. ayrılmak istediğinizin farkında mı? ona rağmen devam mı ediyor hareketlerine?

Kolaydı öyle çocuğu alıp kaçırmak.. Çocuğunuzu mutsuz bir yuvada yetiştirmek inanın daha büyük kötülük. Eğer gerçekten her şey bittiyse ve sadece çocuğunuz için katlaniyorsaniz, bu sağlikli bir karar değil bence..

Eşinize bu sıkıntılarınızı anlattınız mı?? Anlatmışsanız tepkisi nasıl?

Kacirma isi hikaye, bir b.k yiyemez, merak etmeyin. Sizi sindirmek icin oyle diyor, amacina da ulasiyor.

Bence ciddi ciddi konusun. Ya adam gibi evlilik hayati yasariz, sorumluluk sahibi bir insan gibi eve vaktinde gelirsin, ya da ben yokum diyin.

Bir de adamin mutsuz olmasini istemiyorum demissiniz, oraya takildim. Siz her gun aglarken o adam sizi dusundu mu hic acaba? Kendi kendinizi yemeyin sizi takmayan bir adam icin. Bu adam sizi zerre umursamiyor, gitseniz de evden yemegi camasiri yapan kadin gitti , duzen bozuldu diye uzulur maximum.

Net, ciddi konuşun. Tavırlarının yanlış olduğunu, böyle bir evlilik istemediğinizi söyleyinç En kötü inceyse kopar.

Tesekkur ederim cevaplariniz için,

O kaçırma sözünü panikleyerek söyledi bence. Gitmisdim nerdeyse çünkü. Oğlunu çok seviyor ondandır diyorum.
Bi yönden biliyorum öyle birşey hic yapamaz. Dediğiniz gibi. Ama bi yandanda oğlunu o kadar çok seviyor ki onun için herşey yapıyor. Belki bunu da yapar... ?

O kari diyiside köyde büyüdüğü için öyle benim için sorun değildi hicbir zaman. Yeri geldiğinde hayatım da diyip nazik lesebiliyor yani.

Kavgamizda herkezde gibi haftada bir iki kez ve çok kotu değil çünkü kötüye kaçmadan susuyorum.

Ona sevgimin azaldığını ve ayrılmayı düşündüğümü ve onun bekarlık hayatından bikdigimi söyledim. O herşeyi borçlarına atıyor ve para diyor. Borçları kapatayim seninle gezcem diyor. Benim derdim gezmek değil ki... Onu kaç kere dedim ona anlamıyor. Bekarlık hayatından bikdim dediğimde "bana zincirmi takcan" diyor. Bu beni her zaman çok uzuyor. Ben onu hic sikmadim ki. Son zamanlarda sadece üstüne gitmeye başladım beni yanlız birakiyorsun diye.
Sevgim çok ama çok azaldı. Yalan yok mimiminacik seviyorum daha. Ama sanki o da gitdi gidecek.
Her gün agladigimi hic söylemedim ona. Onun karşısında da aglamam zaten. Ağlamaya yaklasirsam giderim başka odaya is yaparım yada kitap okurum. Ben aglamami başkalarına göstermeyi hic sevmem. Burası anonim diye yazdım.

Aslında iyi kalplidir benim kocam ama hem büyüme tarzı hem de maalesef o dağ gibi borçlar yüzünden boyleyiz.
Bi kere bana gül getirdi. Onuda bi posetin içine koymuş. Kimse görmesin diye. Evde de gülü çıkarıp vermedi. Poseti elime tutdurdu. Yani aslında kalbi iyi ama kendi evinde görmediği için ona ters geliyo boyle hareketler.

Boyle savunduguma bakmayın sadece doğruyu söylemeye gayret ediyorum ki yanlış anlaşılma olmasın.

Anlicaniz oğlum çok iyi bir yuvada ve babası onu çok ama çok seviyor. Sadece benim mutluluğum için bu yuvayı bozmam olurmu ki?

Bide bugün gene konuscam eve geldiğinde. Dediğiniz gibi digcem. İnshallah birşey değişir.. Hayirlisi

Oğlunuz babaannesînin kucağını seviyor ama o kucak sizin yalnızlığınıza pek çare değil sanki.
İşin içine tehdit de girmiş, boşanmama sebepleriniz bahaneden öteye geçmiyor, bunu fark edin.

çok yanlış bir düşünce..sanki ayrılınca babaanneyi görmicek mi..

Evliliğindeki sorunları çözmek istiyorsan önce psikolojini düzeltmelisin. Bunun için psikoloğa gidip esinle aile danışmanına gitmelisiniz. Baktın o kadar çabaya karşı evliliğinde yine mutsuzsun o zaman boşanmayı düşürsün. Çocuğunda ömrü boyunca depresif bi annesi olmasını istemez bence hep bebek kalmayacak

Boşananların tamamına yakınının çocuğu var

Evli olmasaydiniz da beraber bir dukkan isletiyor olsaydiniz dayanacak miydiniz? Kaba davranmasina, itina etmeyisine, anlayissizligina, ..
Bosaninca kari koca olmaktan vazgeciyorsunuz anne ve baba olmaktan degil.
O yuzden cocugum var diye kendinize durust davranmaktan kacinmayin. Mutsuz bir anne kadar zarar veren bir sey yok cocuga.. ozellikle de bu kucuk yaslarinda..
Dogrusu esinizin sozunu dinleyecegi bir aile buyugunuzden yardim istemek olabilir.
Ama daha dogrusu bir evlilik danismanina gitmek.
Kendim kendimi kisirdöngüye girmis disardan harika görunen ama iceride beni tuketen bir evlilikten danisarak kurtardim ben. Cocugum var diye razi gelmeye calistigim saygisizligin haddi hesabi yok. Üstelik bunu yapanlar esim de dahil hic de cocugum var / cocugu var diye bir seyden geri kalmiyorlardi.
Bir kac seyi iyi dusunmelisiniz:
Aileniz bosanma karari alirsaniz destekler mi?
Sosyal cevreniz bunu tolere eder mi?
Ekonomik olarak geliriniz var mi aileniz gelir saglar mi?
Duygusal olarak altindan kalkabilir misiniz?
30lu 40li yada 50li yaslarinizdaki kendinize nasil bir hayat layik goruyorsunuz?
Karari alin hemen harekete gecmeyin. Danisin, konusun, acikca ifade edein ve kararli bir durus sergileyin.
Net olarak nelerin degismesini istediginizi ve neden degismesini istediginiz ifade edin. Hemen olmayacaktir ama eger cabaliyorsa destek olun ancak gevsemeyin. Kararli durus onemlidir.

Muhtemelen haklisinizdir....

Tabiki babaannesi istediği zaman görür hatda ben ayaklarına kadar getiririm ama onlar beni kesin dislarlar bos yere bosandim diye. Bosyere değil tabiki ama onlar için öyle olacak. Eski kafadan maalesef kocamin ailesi...

Tabiki bu sebep değil bosanmamak için. Kocam ile bi Konuşayım da...

Coook TSK ederim. Şahane bi cvp di.
Ailem almanyada olduğu için zor olacak. Onlar ayrilmamda yardımcı olurlar tabiki sonuna kadar beraber kalmayı deneme şartıyla. Yani psikolog gibi. Para konusunda yardim ederler ama nereye kadar? Çocuğum 8 aylık ve kirese verene kadar sürer. Kendim almanyada lise mezunuyum ve mesleğimi de aldım. Yani zorluk sadece oğlumun çok küçük olmasında başlıyor.
Zaten epeydir kocanın babasına danışmak istiyordum. Onunla konussam belki oğlu ile konuşur da birşey değişir. TSK ederim gene

Bence de babasıyla konuşun kulağını çeksin. Bu ne sorumsuzluk , hala bekar hayatı sürüyr.

unutkalbim .!.:

Selam herkese

Bazda yazdigi gibi, nerdeyse iki sene evligim ve 8 aylık çok güzel bir oğlumuz var.
Kocam ile aram çok kotu. Evliligimizin belki bir yada iki ayı güzeldi ama maalesef gerisi çok kötüydü... Hep duzeltiriz diyodum daha da kötüye gitdi.
Anlasamiyoruz esimle ve beni en çok üzen şey kendisi bekar gibi yaşıyor. Çok kavga etmiyoruz çoğunlukla susuyorum ama içim yanıyor. Sanki bogulcam bazen, bazense sanki patlicakmisim gibiyim. Kocam sabah çıkıp aksam 11 gibi eve gelir. Çok para sıkıntısı var ondan anlayış göstermek istedim ama olmuyor daha. Daha dayanamıyorum. Sanki süslü bir kafesdeyim gibi geliyor bana.
Ben yanlız olmak için mi evlendim?
Eskiden çok sarılmak, öpmek ve ona dokunmak isterken simdi hiçbirini yapmıyorum. Beni her defasında geriye cevirirdi sarılmak istedigimde. Belki ondan daha istemiyorum. Bunu neden yapdi bilmiyorum. Simdi ise bana bazen "adam kocasına sarilmazmi kari" diyor.
Çok bunalimdayim. Her gün aglamakla geciriyorum. Çocuğum olmasa çekip giderdim. Ama babası, babaannesi, dedesi, halasi, amcası onu çok seviyorlar. Ve oglumda babannesini çok seviyor. Hep onun kucağına gitmek istiyor.
Simdi ayrilsam çocuğumu bu güzel yuvadan ayircam ve belki mutsuz olacak. Ve sadece oğlum değil kocam ve aileside mutsuz olacak. Bunu istemiyorum. Sadece mutlu olmak istiyorum. Yanlizlikdan o kadar bikdim ki. 40 sene gecsede Ölsem bile diyom bazen.

Bana lütfen bir fikir verin? Ayrılmak mi doğrusu yada oğlum için mutsuz yasamak mi?

Ayrılıp cok yakinda bir ev tutsam da çocuğumu istedikleri zaman gorseler.... Ama kocam ayrılırsam oğlumu kaciririm bulamican biyere gotururum diyor. Ben oglumsuz yaşayamam...

Genişletmek için tıkla...

sizi çok iyi anladığımı düşünüyorum
aldatma yok, şiddet yok diye
sadece "kadın olduğunuzu hissetmek, aşkı hissetmeyi istemek, eşinizle zaman geçirememek, sevgili gibi olamamak" gibi duygular sebebiyle boşanırsanız bencillik etmiş olabileceğinizi düşünüyorsunuz
ileride birgün, o çocuk size kendin için beni babamdan ayırdın der mi diye korkuyorsunuz
bence bu duygularınız bencillik değil ve bence evet boşanmak için geçerli sebepler çünkü hiçbir kadın, sırf anne olduğu için kendi duygularını bir kenara bırakıp, yıllarca böyle yaşamamalı

fakat önce, evliliğinizi yoluna sokabilmek için elinizden gelen herşeyi yaptığınıza kesinlikle emin olmalısınız, hem kendi vicdanınız için, hem çocuğunuz için...
bunu yapmanın yolu da eşinizi karşınıza alıp konuşmak değil, içinize atmak hiç değil

daha önce de bir konuda yazmıştım, buraya konu açan bir üyenin yazdıkları bence örnek alınacak cinsten, maalesef şimdi konuyu veya üyeyi hatırlayamıyorum, yazdıklarını hatırlıyorum

o üye, evlilik terapistine gittiğini yazmıştı ama eşiyle değil, çünkü eşi kabul etmemişti
kendisi gitmişti ve o seanslarda evliliğini yoluna koyabilmek için kendisinin neler yapması gerektiğini öğrenmişti
eşine karşı tavırlarını değiştirmiş ve sonunda eşi de değişmişti
çaba sarfederek mutluluğu nasıl yakaladığını yazmıştı
bence siz önce böyle birşey deneyin

eşinize karşı verdiğiniz tepkiler veya tepkisizliğiniz sorunlarınızın çözümünü engelliyor olabilir
davranışlarınız, yaklaşımlarınız çözüm odaklı olmayabilir
profesyonel bir bakış açısı, size çok şey katabilir
ortada bir yuva ve bir çocuk var
bence denemeye değer...

Eşinizin gece 11de gelmesinin sebebi nedir? İşte oluyorsa ve borçları da varsa destek olmalısınız.

Sanki beni anlattın. Benimki de öyle bekar hayatı yaşamaya bayılıyor. Neymiş beyefendi gençliğini yaşamamış. Şimdi bir laf dicem banlancam ama dur daha kibarlaştırarak söyliyim. Onun edeyim gençliğine yani. Evlenmeselermiş. Sanki silah zoru ile evlendirdik mübarekleri. . Birde benimki onu çok sıktım diye başka nanene de yedi ama çocuk için onu da affettik ama adam şimdi hayatını yaşıyor. işten çıkıyor gece saat 12 den sonrasını bilmiyorum ne zaman geliyor.

Bu arada Allah yardımcınız olsun. Ama bende düzelir diye bir ümit bekliyorum. Yani çok değil, sadece biraz daha bekliyorum. Sonra bascam g.t.e tekmeyi