Boşanmak istiyorum sorun nerde çözemiyorum!

merhaba önceki konularda eşimin ailesi yüzünden 4 aylık bebeğimle boşanmaya kalkıştığımı sonra evi değiştirip ailesiyle özel günler hariç görüşmememi kabul ettikten sonra barıştığımızı yazdım, daha sonra kv kapı açık bütün apartmana telde dedikodumu yaparken yakaladık ve daha bisürü olay, ben kimseye hakaret etmedim, aşağılayıcı ezecek bişey demedim, çnk çocuğumun bakımından daha önemli bişey yok ve benden başka kimse yok ona bakacak, kv hasta bakamıyo benim annem rahmetli, şuan çalışmayıp çocuk bakıyor ev işlerini yapıyorum, 5 yılda ilk kez tatile gittik 7 yıldr evliyz bide 2.yılda gitmiştk neyse giderken bütün hazırlığı ben yaptm dönüşte yorgun olmama ve oğlum 11de uyuduğu için 11den sonra çamaşır yıkama toplama asma işi bana kaldığı için ki öncesinde yemek yapıp çocuğu uyutup bavulu boşalttım, ve uçakta feci baş ağrısı yaşadığım halde oğlum uyumadığı için ben de uyumadım diş çıkarıyo çünkü çok huzursuz, eşimde bu sırada balkonda sigara içip facede gezdiği için eşime kızıp tartıştık bu son damla oldu iş başvurularımı da yaptım işe girip boşanıp yavruma bakıcı tutucam üzülerek de olsa çünkü hakaret aşağılama psikolojik şiddetten yoruldum üni mezunuyum çocuktan önce yaşansa boşanır ardıma bakmazdım hamilelikten sonra kv ve eşim çok tuhaflaştı. kv iki kez ameliyat oldu ben 7 aylık hamileyken pansuman çamaşır yemek hepsini yaptım sonrasında çorba yapıp eşimle gönderdim. Ve dedikodularına beni kötülemelerini de Allah'a havale ediyorum 3. Ameliyat olabilir artık bakıcı tutun evladıma bakıp hasta bu çocuk açbu çocuk diyerek lohusaykem psikolojimi bozdu çnkü eşim ben çok ağlamama rağmen sadece görüşme diyor sonra gene suçlu ben oluyorum gitmek istemediğimde aklımı kaybetmemi bekliyorlardı olmadı şükür, kv evime gelip ilaçlarını siyah poşete koyup ortaya bırakmıştı çöp sandım eşim bana bağırdı halbuki geldiklerinde ilaç poşetindeydi hala neden yaptıklarını bilmiyorum bana düşmanlıkları nedir bu kadar süre kendilerini nasıl sakladıkar. eşim çocuğa karşı ilgisiz değil ihtiyacını alır cimri de değil ben çocuğu alınca değişir mi bilmiyorum elbet ben çalışır bakarım ama babasız bırakmak doğru mu? mutlu olmadığım her fırsatta hakaret aşağılamaya giden konuşmalar, sürekli sinirli haliyle beni de gerip çocuğa bakacak iş yapacak güç bırakmaması hayattan soğutması bunlara katlanmak ne derece doğrudur? Kalmak mı gitmek mi bu seçimi yapmış çevresinde yaşamış insanlardan da yorum bekliyorum hepinize tşk ederim. Eşim ailesiyle kopma aşamasında öncesine göre daha iyi fakat gene de hala her konuda beni suçlayıp duruyor bana yapılanlar yaşadığım şeyler onun yaptıkları umrunda dahi değil. Hepsini Allah'a havale edip gidicem iş başvurularıma devam ediyorum inş evladımla huzur buluruz.

Sorun sadece kv ise bence ayri yerde yasayin..

Psikolojik şiddet en az fiziksel şiddet kadar boşanma sebebidir.

Bebeğimizin olması aşağılanmaya maruz kalmak için bir neden olmamalı. O bebek annesinin mutluluğuna bu yönde bir engel teşkil ettiğini bilseydi, doğduğuna pişman olurdu muhtemelen.

Bilgece .!.:

Sorun sadece kv ise bence ayri yerde yasayin..

Genişletmek için tıkla...

Kv olsa sadece belki başederdim eşim de suçlayıcı ve aşağılayıcı konuşuyor her konuda tartışmaya gidiyor böylece oturup bir sorunu çözmek yerine bana hakaret edip sorunu ortadan kaldırıyor kendince çünkü ben kırılıp susmuş oluyorum knuşsam ağlarım ki bunu hiç istemiyorum hakaret etsem neye yarayacak olay büyüyecek bebek uyanıp bir de onu sakinleştirmek gerekecek derken kapatıyorum konuyu ama hamileleiğimden beri böyle 1 buçuk yıl oldu ev değiştrdik 4 aylıkken ailesi telde arıyorlar ki ne zaman arasalar bi sorun çıkıyo olayı anlayamıyorum eşimde problem var ailesinde de var boşanmaktan başka bi çözüm bulamıyorum 9 aylık şuan küçük o yüzden dün uyuturken sallarken inanın ben de ağlıyorumartık o ağlarken sinirlerim öyle boşaldı ailem başka şehirde üvey annemvar o yüzden kendi evimi tutup kalıcam birazcesaret lazım inşallah Allah yardımcımız olur ve darda kalan herkesin.

bogurtlenkusu .!.:

Psikolojik şiddet en az fiziksel şiddet kadar boşanma sebebidir.

Bebeğimizin olması aşağılanmaya maruz kalmak için bir neden olmamalı. O bebek annesinin mutluluğuna bu yönde bir engel teşkil ettiğini bilseydi, doğduğuna pişman olurdu muhtemelen.

Genişletmek için tıkla...

Fiziksel olsa bedeninde açılacak yaralar psikolojik olunca ruhunda açılıyor insanın ve yaşama umudumu hevesimi kırıyor aklımı yitirecek duruma getirdi annesi ve teyzeleri onlarla knuşmuyorum eşimde de bir düzelme görmüyorum ve benim kırgınlığım büyüyor çocuğuma bakacak ben varım birtek bütün sevgimi sabrımı ona vermem gereken zamanlarda bunlarla uğraştığım için ben pişmanım ama gitmek için cesaretim var inşallah işimi bulup kimseye muhtaç olmadan bakarım çocuğuma, keşke kötülük yaparken insan kendini diğerinin yerine koyabilse.

Allah yardimcin olsun canim.benim kayinvalidemle sorunum yok ama bemde de var ruh hastasi gibi bir eş.hayattan soguttu yasama sevincimi oldurdu.8 yildir böyle. Kizim butun kufurleri duydu anne baba birbirini itip kakmalarina sahit oldu.huzurlu bir gunumuz yoktu son bir senedir arada oluyo huzurlu gunde ama hakaret asagilama bela okuma ufack gereksiz seylere sinirlenme dewam ediyor esimde.ben yıldım artik cogunda susuyorum.sevgim bitti tamamen sogudum.kizim 1 yasindayken bosanmagma cooooook pismanim.bunlara sahit olmazdi hemde kucukken daha kolay kabullenirdi.

prettywoman89 .!.:

Kv olsa sadece belki başederdim eşim de suçlayıcı ve aşağılayıcı konuşuyor her konuda tartışmaya gidiyor böylece oturup bir sorunu çözmek yerine bana hakaret edip sorunu ortadan kaldırıyor kendince çünkü ben kırılıp susmuş oluyorum knuşsam ağlarım ki bunu hiç istemiyorum hakaret etsem neye yarayacak olay büyüyecek bebek uyanıp bir de onu sakinleştirmek gerekecek derken kapatıyorum konuyu ama hamileleiğimden beri böyle 1 buçuk yıl oldu ev değiştrdik 4 aylıkken ailesi telde arıyorlar ki ne zaman arasalar bi sorun çıkıyo olayı anlayamıyorum eşimde problem var ailesinde de var boşanmaktan başka bi çözüm bulamıyorum 9 aylık şuan küçük o yüzden dün uyuturken sallarken inanın ben de ağlıyorumartık o ağlarken sinirlerim öyle boşaldı ailem başka şehirde üvey annemvar o yüzden kendi evimi tutup kalıcam birazcesaret lazım inşallah Allah yardımcımız olur ve darda kalan herkesin.

Genişletmek için tıkla...

Amin. Allah yardimciniz olsun insallah.. Ne desem bilemedim. Cok dolmussunuz artik..

eslemelif .!.:

Allah yardimcin olsun canim.benim kayinvalidemle sorunum yok ama bemde de var ruh hastasi gibi bir eş.hayattan soguttu yasama sevincimi oldurdu.8 yildir böyle. Kizim butun kufurleri duydu anne baba birbirini itip kakmalarina sahit oldu.huzurlu bir gunumuz yoktu son bir senedir arada oluyo huzurlu gunde ama hakaret asagilama bela okuma ufack gereksiz seylere sinirlenme dewam ediyor esimde.ben yıldım artik cogunda susuyorum.sevgim bitti tamamen sogudum.kizim 1 yasindayken bosanmagma cooooook pismanim.bunlara sahit olmazdi hemde kucukken daha kolay kabullenirdi.

Genişletmek için tıkla...

Allah yardımcınız olsun sizin ve kızınızın bilmiyorum neden hayatı zindan ederler insana iyi olmak varken kendi elinle mutsuz olmak yazık günah, affetmiyorum ben bana ve çocuğuma yaşattıklarını Allah da affetmez böyle herşeyi varken şımaranları insanlara eziyet edip zevk alanları çekinmeden kalp kıranları tek tesellim de bu, çünkü yeterince sabrettiğimi düşünüyorum belki düzelir ümidim hergün biraz daha yıkıldı. İnşallah size de hayırlı bir kapı açar Rabbim kurtulursunuz.

burda acilan bircok konu okudum fakat sizin kadar akli basinda,cocugunu herseyin onunde tutan kadinlar o kadar sayili ki.cogumuz mutsuz evliliklerimizde gitmeye cesaretimiz olmadigi icin kendimizi kandiriyoruz.sorun kimde olursa olsun bu hep cocuklara yansiyor.bn de cok uzuluyorum,cok iyi yetistirmeye calistigim bir oglum var.cok genc evlendim,universitede okuyordum,biraktim.simdi 4 yil gecti ve bu yil yine sinava girip ogretmenlik kazandim.oglum 3 yasina girecek.ama ben bosanmaya cesaret edemiyorum,hic edemedim.kolay yolu seciyorum biliyorum,kalbim her ne kadar razi gelmese de mantigim kendimi bilinmeze atmadan once temkinli olmam gerektigini soyluyor.bazen ne olacaksa olsun diyorum ama sonra vazgeciyorum.bir is bulsam diyorum oglumu da krese versem..okul ne olacak?okusam gelirim olmayacak ogluma bakacak birini bulamayacagim gibi ihtiyaclarimizi da karsilayamayacagim.ote yandan simde de durumumuz cok iyi degil ama yine de destek oluyor ve ben evde oglumlayim.ne yapacagimi bilemez bir haldeyim ancak sizi cok tebrik ediyorum,eminim ki siz bosansaniz dahi kendi ayaklarinizin ustunde durabilecek bir kadinsiniz ..

prettywoman89 .!.:

Allah yardımcınız olsun sizin ve kızınızın bilmiyorum neden hayatı zindan ederler insana iyi olmak varken kendi elinle mutsuz olmak yazık günah, affetmiyorum ben bana ve çocuğuma yaşattıklarını Allah da affetmez böyle herşeyi varken şımaranları insanlara eziyet edip zevk alanları çekinmeden kalp kıranları tek tesellim de bu, çünkü yeterince sabrettiğimi düşünüyorum belki düzelir ümidim hergün biraz daha yıkıldı. İnşallah size de hayırlı bir kapı açar Rabbim kurtulursunuz.

Genişletmek için tıkla...

Aminn cok saol.birlikte yada ayri ama bu durumun bitmesini cok istiyorum yillardr kafama saplanan sayesinde gitmeyen bosanma dusuncesinden biktim.esin bosanma hakkinda ne düşünüyor.seni kirdiginda yada gideceginden korkup geri adm atmiyor mu.umarim bosanmaya kalktiginda işleri cirkinlestirip zorlastirmaz

eslemelif .!.:

Aminn cok saol.birlikte yada ayri ama bu durumun bitmesini cok istiyorum yillardr kafama saplanan sayesinde gitmeyen bosanma dusuncesinden biktim.esin bosanma hakkinda ne düşünüyor.seni kirdiginda yada gideceginden korkup geri adm atmiyor mu.umarim bosanmaya kalktiginda işleri cirkinlestirip zorlastirmaz

Genişletmek için tıkla...

Çocuğuna düşkün ama bakacak kimsesi olmadığından bişey yapamaz bana nafaka verir vermez onu bilemiyorum çünkü istemiyorum çocuğuna versin sadece ona vermek zorunda mahkeme de haklı bulur diye düşünüyorum, evimizi sattık onun yarı parasını vericem dedi ama iş ciddileşirse vermem diyebilir dengesizlik yapabilir, bu durumda o da mahkemelik olacak belki yıpratıcı olacak ama ben hayat dolu bir insanım eskisi gibi olmak istiyorum çalışmayı yeni bir çevre edinmeyi de en çok bu yüzden istiyorum banakendimi o kdr değersiz hissettirdi ki güvenimi kaybetmiştim inşallah düzelecek.

Geri adım atmasına gerek kalmaz ben uzatmam çünkü uzadıkça daha da çirkefleşir üste çıkar hatalarını anlamasını beklemiyorum artık benden daha salağını arasın bulsun yalanlar söylesin hesapta beni çok seviyor bensiz yapamaz falan sorsan, peşime düşmesin yeter içimde bir duygu istek sevgi kıpırtısı kalmadı artık resmen gerilmek strese sokmak bağırıp çağırmak için fırsat kolluyor özür ne demek ki acaba biliyor mu :0

Öncelik senin piskolojin sonucta sen bir annesin eşin o çocuğun babası bile olsa senin dengeni bozmuş yani hakaret bagirmalar sonucta başlamış naparsanz yapın onu susturamazsnz cnku eline sizi suçlaması için koz gibi gördüğü durumlar oluyo hep bence en doğrusu evladınla yasayalcegin güzel bi hayat

prettywoman89 .!.:

Geri adım atmasına gerek kalmaz ben uzatmam çünkü uzadıkça daha da çirkefleşir üste çıkar hatalarını anlamasını beklemiyorum artık benden daha salağını arasın bulsun yalanlar söylesin hesapta beni çok seviyor bensiz yapamaz falan sorsan, peşime düşmesin yeter içimde bir duygu istek sevgi kıpırtısı kalmadı artık resmen gerilmek strese sokmak bağırıp çağırmak için fırsat kolluyor özür ne demek ki acaba biliyor mu :0

Genişletmek için tıkla...

Ayyy hep aynı bu tipler heralde

kirmizi_pantolon .!.:

burda acilan bircok konu okudum fakat sizin kadar akli basinda,cocugunu herseyin onunde tutan kadinlar o kadar sayili ki.cogumuz mutsuz evliliklerimizde gitmeye cesaretimiz olmadigi icin kendimizi kandiriyoruz.sorun kimde olursa olsun bu hep cocuklara yansiyor.bn de cok uzuluyorum,cok iyi yetistirmeye calistigim bir oglum var.cok genc evlendim,universitede okuyordum,biraktim.simdi 4 yil gecti ve bu yil yine sinava girip ogretmenlik kazandim.oglum 3 yasina girecek.ama ben bosanmaya cesaret edemiyorum,hic edemedim.kolay yolu seciyorum biliyorum,kalbim her ne kadar razi gelmese de mantigim kendimi bilinmeze atmadan once temkinli olmam gerektigini soyluyor.bazen ne olacaksa olsun diyorum ama sonra vazgeciyorum.bir is bulsam diyorum oglumu da krese versem..okul ne olacak?okusam gelirim olmayacak ogluma bakacak birini bulamayacagim gibi ihtiyaclarimizi da karsilayamayacagim.ote yandan simde de durumumuz cok iyi degil ama yine de destek oluyor ve ben evde oglumlayim.ne yapacagimi bilemez bir haldeyim ancak sizi cok tebrik ediyorum,eminim ki siz bosansaniz dahi kendi ayaklarinizin ustunde durabilecek bir kadinsiniz ..

Genişletmek için tıkla...

Sizi tebrik ederim hala okumak için gayretiniz ve motivasyonunuz var Allah güç kuvvet versin bitirip işinizi bulun kurtulun bu durumdan inşallah, ben de genç evlendim üvey annem beni evden kovdu 18 yaşındayken, üniyi evliyken okudum eşim pek istemese de kv çocuk baskısı yaptı sürekli eşim de okumamı pek istemedi ama annemin vasiyeti buydu bize okuyun kimseye muhtaç olmayın derdi o çok çekti rahmetli, iyiki de onu dinledim hertürlü kavgaya rağmen, desteğiniz için çok teşekkür ederim hakkımızda hayırlısı olsun. Cesaretli değilim belki ama çok yıprandım düzeleceğine inancım kalmadı ne için sabredeceğim ki diyorum kendime? çocuk için desem babasız kalmasın derken ruh hastası mutsuz bir anneyle yaşaması daha mı iyi olacak? Sanmıyorum

melekkk222 .!.:

Öncelik senin piskolojin sonucta sen bir annesin eşin o çocuğun babası bile olsa senin dengeni bozmuş yani hakaret bagirmalar sonucta başlamış naparsanz yapın onu susturamazsnz cnku eline sizi suçlaması için koz gibi gördüğü durumlar oluyo hep bence en doğrusu evladınla yasayalcegin güzel bi hayat

Genişletmek için tıkla...

Belki boşanınca da herşey süper değil iki kişilik sorumluluk biniyor ama bu desteği veren arkadaşlar çevre olur inşallah olmasa da evladıma sarılır ağlarım şu durumdan daha kötü değil yani kimsenin hakaretini bağırışını duymayız rahat uyuruz. Belkibakıcıya bırakmak zor gelebilir ama bütün çalışan kadınlar aynı bu konuda katlanmak zorundayız. Sürekli bi sebebi var aynen öyle herşey güzelken birden mahveder herşeyi ve tek suçlu gene ben olurum, başkasını bulsun ben yıprandım tükendim evladıma yetebilmek için uzaklaşmak zorundayım.

Aynı evin içinde oğlumuz hakkındaki konular hariç konuşmuyoruz şuanda, ilk adımı ben atardım hep, bu sefer atmadım çok şaşırdı eminim o da alışmıştı hep içime atıp tatsızlık çıkmasın diye çabalayışıma ama artık hiçbişey istemiyorum hissetmiyorum evimden bile soğudum, iş bulunca da boşanma meselesini açarım o benden önce açmazsa eğer.

Dün tekrar tartışma ve arkasından eşimin öfke nöbeti bağırış küfür beddua, yavrum çok ağladı o ağlamasın diye uzatmadım sustum geçtim odaya orda birlikte uyuduk bebeğimle sarılıp korktuğu için de daha sık uyandı bu gece ayrı yatıyoruz zaten koltukta uyudu tartışma sebebi de maç sırasında çocuğun ağlaması benim o sırada tırnak makasını almak için beşikte tek bırakmam ona 2 kez söyledim duymadın dedim balkondayım nasıl duyayım diyor çocuk kendini parçalıyor tırnakları uzamış diyorum umrunda değil. İçki arada bir içerken şimdi hergün bira içiyor buda boşanmak için ayrı bir sebep sanırım çocuğu da bana vermeleri gerekir inşallah öyle olur. Allah ıslah etsin bi iş başvurusu daha yaptım, hakkımızda hayırlısı neyse o olsun.