Boşanmak

belki güzel bir konu degil ama bir kadın boşandıktan sonra ne gibi zorluklar yaşar?Günlük hayatına nasıl devam eder?Zor olsa gerek degil mi arkadaslar?:1no2:

kesinlikle haklısın ceo.genelde ebeveynler bu konuyu pek göz önünde tutmazlar ama,o durumda bir birey yetiştirmek çok zor.gerek anne gerek baba için.ne diyeyim keşke anlaşmazlıklar olmasa kimse boşanmasada bu konular konuşulmasa.

ceo .!.:

peki bi şey sormak istioorum boşanan ailelerin çocuklarına neler oluoor onları düşünen yok mu? bence ne olursa olsun olan çocuklara oluoorrr

Genişletmek için tıkla...

BU KONUYLA İLGİLİ KONU AÇ BENCE CEO.ÇOK GÜZELDİ SORUN.

Boşanan anne ve baba, ne kadar da çocuğun bundan etkilenmemesi için uğraşsa da hep bişeyler eksik kalıyor.Bu eksiği maddi şeylerle kapatmaya çalışan anne-babalar da çok.Çocuk bunun farkına vardığında da doyumsuz yetişiyor.İstediği herşey önüne koyuluyor (sevgi dışında).
Annenin ve babanın ikinci evlilikleri yapması da olayı ayrı değiştiriyor.

yeşilim .!.:

BU KONUYLA İLGİLİ KONU AÇ BENCE CEO.ÇOK GÜZELDİ SORUN.

Genişletmek için tıkla...

bu konuyla ilgili buraya göz atabilirsiniz
Link Silinmiştir.
farklı durumlarda düşüncelerimiz deyişebilir,ayrıca bu topikte güzel konu
Link Silinmiştir.

Bu olayı canlı canlı yaşayan bir kadın olarak kendi hayatımdan örnekler verebilirim..

Erkekler için kolay bir av, hem cinsleriniz için potansiyel bir düşman oluveriyorsunuz bir anda.. Siz de değişen bir şey yok ama onlar görmek istediği gibi görüyor sizi..

Çocuğa gelince etkilenmedi demek koca bir yalan olur.. Tabii ki etkilendi hem de çok.. Üstelik hem babaya hem de bana düşkün bir kız olarak düşünün artık.. Burada iş çocuğun minimum zararla durumu atlatabilmesi.. Bunun için ne mi yaptık.. Ben ve eski eşim çocuğunu çok seven iki insan olarak hep birlikte yemeklere çıktık, gezdik , tozduk eskisi gibi birlikte olmaya özen gösterdik.. Birbirimiz hakkın da çocuğumuzu doldurmadık..

Ama elden daha fazlası gelmiyor.. Çocuk her zaman bizi bir arada görmek istiyor.. Aslında haksız da sayılmaz.. Her çocuk gibi bu onun doğal hakkı!..

Sağol Yaren Unutmuşum Açilmişti O Konu.

ceo .!.:

peki bi şey sormak istioorum boşanan ailelerin çocuklarına neler oluoor onları düşünen yok mu? bence ne olursa olsun olan çocuklara oluoorrr

Genişletmek için tıkla...

Bu konuda haklısın. Ben de senelerce aynı mantıkla berbat bir evliliği çocuğuma hiçbirşey hissettirmemeye çalışarak devam ettirdim. Ancak oğlum 8 yaşına geldiğinde düzenimizin diğer aileler gibi olmadığını, babanın eve gelmeyişini, geldiği zaman kendisiyle ilgilenmemesini yadırgamaya ve bir süre sonra buna tepki vermeye başladı. Baktım ki oğlum artık ortak yaşadığımız evde mutsuz, zaten özünde bitmiş olan evliliğimi resmen bitirdim ve evden ayrıldım. Bu cümleleri kurarken, konuşulanla yaşananın çok farklı olduğunun üzerini çizmek isterim. Sonuçta benim de aynı amaç uğruna tam 10 yılım gitti. Dile çok kolay geliyor. Sonuçta mutsuz bir evlilikte çocuğu mutlu etmek çok daha zor bence.
Ben ayrılalı 2.5 sene oldu. Bizde ara sıra üçümüz ortak birşeyler yaparız. Oğlum düzenli olarak babasını görür. Tabiki bir takım psikolojik sorunlar oluyor. Bunları en aza indirmek için de birtakım yollar var ve bilinçli aileler olarak elimizden geleni yapıyoruz.
Gelelim konunun özüne...
Evet yaşanılan toplum çok önemli. Benim iyi bir işim, kaliteli bir çevrem ve öncesinde de sevgi ve saygı duyulan bir insan olduğum için çok zorluk yaşamadım. Ve erkek arkadaşlarımın eşlerine karşı da her zaman kendilerinden biri gibi yaklaştığım için gördüğüm kadarıyla kıskanılmadım. Tabiki gelir ve kültür seviyesi daha düşük toplumlarda büyük sıkıntılar olduğunu biliyorum.
Hatta çok modern insanlar arasında bile olabiliyor.
Öenmli olan kadının topluma kendini nasıl lanse ettiği ve nasıl davrandığı diye düşünüyorum. Ve karşısına çıkan olusuzluklarla da başedebilmeyi bilmeli...
Nihayetinde boşanan kadında toplumun bir parçası ve herkes bunu böyle kabul edenilmeli... Bazı dar görüşlü insanlar için çok zor olsa da...
Herkese sevgiler...

evlilik kadar boşanmada olağan bi durum die düşünüyorum..
iki kişi birbirirni severek evleniyor..zamanla bazı şeyler değişiyor..
mutsuzluk ve huzursuzluk başlıyorsa o evliliği sürdürmekte ısrar etmenin bence bir anlamı yok..
özelliklede çocuklar için evlilik devamında ısrarcı olunmaması gerekir diye düşünüyorum..
çünkü mutsuz bir evde büyüyen çocugun ruh sağlığı ne kadar yerinde olabilir..
hiçkimse boşanma fikriyle evlenmez..eğer boşanılıyorsa bu doğru karardır..
allah herkesi evliliğinde mutlu etsin huzurunu kaçırmasın...
ben evimde mutsuzsam herseyden önce çocugumun ruhsal ve kişisel gelişimini düşündüğüm için boşanırdım..allah kimseye yaşakmasın tabiki..banada...

bir olayı içinde yaşamadan kimse maddi manevi zor olan durumlarını bilemez arkadaşlar,aynı evde yaşayanda,ayrı evlerde yaşayandada farklı problemler oluyor,
diyelimki evlisiniz,görgünüz kültürünüz yerinde iyi bir aileden geldiniz,ve size iyi bir aile olduğunu savunan bir ahbabınız(bu ailede evli) aracılık yaptı evlendiniz,(evlenip aynı evi paylaşana kadar tanıyamazsınız)bir aylık evliyken olaylar patlamaya hepsi üstüste yaşanan felaketler zincirine dönüşen olaylar yaşamaya başladınız,eşiniz cezaevine girdi diyelim,bekarken karıştığı olay siz evlenince çıktı naparsınız,birde çocuğunuz oldu,adam uslanmadı 6 sene içinde 5sefer yine cezaevine girdi,siz ailenizin yanında çocuğunuzla beraber kalıyosunuz,çocuk bu durumu sever istermi,böyle bir baba çocuğuna ne verir,bu evlilikten ne hayır gelir

diyelimki çok sıkıntılar çektiniz dulsunuz,karşılaşmadığınız olay kalmadı,artık erkeklere güvenmiyorsunuz,sevgiye inancınız kalmamış sadece kendinizin ve çocuğunuzun geleceği için uğraşıyosunuz,özürlü (gözleri görmeyen)biriyle tanıştınız ve o insanında sahip çıkan kimsesi yok çalıştığını başkaları yiyiyor,sizinle evlenmek istedi evlenirmiydiniz,diyelimki evlendiniz,kul köle oldunuz,bebek gibi baktınız,ama adam namkör çıktı dışarıya sizi kötüleyip yüzünüze güldü,yemeğini siz yedirip tırnağını siz kesip (detaylı temizlik dahil)banyosunu siz yaptırıp,işine götürüp getiriyosunuz,çocuğunuzda yok,yalancılığıda var namkörlüğünün yanı sıra,evli kalırmıydınız


yada 10-15 senelik evlisiniz kocanız sabit bir işte çalışmıyor,evin çoğu yükü sizde 2 çocuğunuz var çekermiydiniz

hayat dışardan göründüğü kadar kolay deyil,evlenmeden beraber yaşamayı,yada evlilikten önce cinsellik nasıl savunulup,namuslu kalınılıyosa
boşanmak hatta boşandıktan sonra resmi yapılan evliliklerde bana göre çok doğal,herkes kendi hayatını yaşar

yaren_76 .!.:

bir olayı içinde yaşamadan kimse maddi manevi zor olan durumlarını bilemez arkadaşlar,aynı evde yaşayanda,ayrı evlerde yaşayandada farklı problemler oluyor,
diyelimki evlisiniz,görgünüz kültürünüz yerinde iyi bir aileden geldiniz,ve size iyi bir aile olduğunu savunan bir ahbabınız(bu ailede evli) aracılık yaptı evlendiniz,(evlenip aynı evi paylaşana kadar tanıyamazsınız)bir aylık evliyken olaylar patlamaya hepsi üstüste yaşanan felaketler zincirine dönüşen olaylar yaşamaya başladınız,eşiniz cezaevine girdi diyelim,bekarken karıştığı olay siz evlenince çıktı naparsınız,birde çocuğunuz oldu,adam uslanmadı 6 sene içinde 5sefer yine cezaevine girdi,siz ailenizin yanında çocuğunuzla beraber kalıyosunuz,çocuk bu durumu sever istermi,böyle bir baba çocuğuna ne verir,bu evlilikten ne hayır gelir

diyelimki çok sıkıntılar çektiniz dulsunuz,karşılaşmadığınız olay kalmadı,artık erkeklere güvenmiyorsunuz,sevgiye inancınız kalmamış sadece kendinizin ve çocuğunuzun geleceği için uğraşıyosunuz,özürlü (gözleri görmeyen)biriyle tanıştınız ve o insanında sahip çıkan kimsesi yok çalıştığını başkaları yiyiyor,sizinle evlenmek istedi evlenirmiydiniz,diyelimki evlendiniz,kul köle oldunuz,bebek gibi baktınız,ama adam namkör çıktı dışarıya sizi kötüleyip yüzünüze güldü,yemeğini siz yedirip tırnağını siz kesip (detaylı temizlik dahil)banyosunu siz yaptırıp,işine götürüp getiriyosunuz,çocuğunuzda yok,yalancılığıda var namkörlüğünün yanı sıra,evli kalırmıydınız


yada 10-15 senelik evlisiniz kocanız sabit bir işte çalışmıyor,evin çoğu yükü sizde 2 çocuğunuz var çekermiydiniz

hayat dışardan göründüğü kadar kolay deyil,evlenmeden beraber yaşamayı,yada evlilikten önce cinsellik nasıl savunulup,namuslu kalınılıyosa
boşanmak hatta boşandıktan sonra resmi yapılan evliliklerde bana göre çok doğal,herkes kendi hayatını yaşar

Genişletmek için tıkla...

Evet sevgili yaren_76 görüşlerine katılıyorum.Mutsuz bir evlilik boşanmaktan daha kötü ve aile kurumuyla cpcuga daha fazla zarar veren bir olay.
ama en zoru da severken ayrılmak zorunda kalmak olsa gerek.İnsanların elinde olmayan sebeplerden dolatyı (seninde yazdıgın bazı örneklerde oldugu gibi) beraberlikler evlilikler bitebiliyor.
Allah herkese hayırlısını versin inşallah
Mutlu evlilikler diliyorum hepinize.

VE SEVGİLİ ARKADAŞLAR LÜTFEN SEVDİĞİNİZ BİRİNİ BULDUGUNUZ ZAMAN HEMEN PES ETMEYİN.kOLLARINIZDAN UÇUP GİTMESİNE MÜSADE ETMEYİN.
SAVAŞIN......SEVİN...YARINA SAĞ ÇIKACAĞIMIZIN BELLİ OLMADIĞI ŞU DÜNYADA DA LÜTFEN KENDİNİZİ ÇOK ÜZMEYİN....

bende bir bucuk senden beri ayrildim ve az kaldi bosanacam

tabiki cocuklarimda üzülüyor üzüldüler ama bilmedikleri bir durum deyil alismislardi zaten babalarinin gamsizligna ilgisisligne

ben belki almanyada yasiyorum diye maddi sikintilar cekmedim (gerci türkiyedede yasasam cekmem cünki kendime güveniyorum calisirim hirsliyim mesleigim de var zaten hep ben cocuklarima bakardim o sadece para veriridi oda cani nasil isterse o derece bizleri düsünmezdi bile yani gamsizligiinin yaninda birde maddiyat sikitilara sokmutu beni ailesinin yüzünden )

cok seviyor cocuklarini bunu biliyorum ama simdi bunun farkina vardi
simdi daha cok ilgileniyor gibi gibi oda isine nasil gelirse

biz suan iyi anlasiyoruz arkadas gibi olduk gibi ama benden kaynaklaniyor

ben kavga ve gürültü istemiyorum yoruldum artik

birde bir gercek var

ne o benim hayatimdan gide bilir

ne ben onun hayatindan gide bilirim öyle bir lüxsümüz yok illerde oda bir evlilik yapsa bende yapsam o benim herzaman cocuklarimin babasi dir


hersey kismet dir evlenmek te ayrilmakta

ben 11 sene bekledim bizimle daha bir ilgilenmesini ama o herzaman kendini isini ve ailesini düsündü

bende diyorumki ben 33 yasindayim ve kendimi seviyorum onun icin yanliz karlirim ve sinirleerim bozulmas ve sagligi olurum

allah cümlemis icin hayirlisini versin

Merhaba...
Yaklaşık 4 ay önce boşandım ve boşandığımda bebeğim henüz 3 aylıktı.Babası evden ayrıldığından beri onu görmeye gelmedi.Boşanmış olmayı,boşanmış kadının toplumumuzdaki yeri ve hayattaki zorluklarıyla ilgili hiç kafamı yormadım bile...Boşanmak bu evliliğin kaderi olmuştu artık yol yakınken döndüm bunu kabul etmek zorundayım.Toplumumuzda ister kabul eder ister etmez kendi keyifleri bilir ben boşandım o kadar,hayat belli bir süreden oluşuyor sonsuz değil malesef ve elimden geldiğince iyi geçirmeye çalışacağım toplumda bir yere kadar umrumda,kimseye zarar vermiyor olmamla ve iyi bir insan olduğumla yetinseler iyi olur...Zorluk kısmına gelince evliyken de zorluk çekiyoruz boşanınca hayat zaten zor...
Çocuk kısmına gelince..ömür boyu evladıma karşı vicdan azabı çekeceğim...Benim hatamın büyük bir kısmını hiç suçu yokken o da paylaşacak..Evet onu çok seveceğim,evet onun iyi bir hayatı olması için elimden geleni değil her zaman daha fazlasını yapacağım,bir gülüşü için istediğim bir sürü şeyden vazgeçeceğim,önce onun sağlığı önce onun geleceği olacak,ailemde her zaman onun yanında olacak..ama o hep bir yanı eksik kalacak..
Ve bu tamamiyle diyemesemde büyük bir kısmı benim düşüncesizliğim sonucu olacak..Bu çok büyük bir ceza..
Evet ayrıldık ama kızım için görüşüyoruz ya da babası düzenli olarak kızını görüyor cümleleri benim için ne büyük lüks bir bilseniz...
Ayrılmasaydım da bu tuhaf adamla evladımı yaşatmak zorunda kalacaktım.Tamam ben fedakarlığımı yapayım,kendimden geçeyim,evdeki dolap gibi birşey olayım..hiç sorun değil ben bu canlıyı dünyaya getirdiysem bunu ona borçluyum zaten.Ama bu ona gerçekten iyilik mi?O da büyüyecek,bir genç olacaktı.Psikolojisi bozuk birinden nasıl etkilenecekti?Ona da hakaret edip şiddet uygular mıydı?Hep kendi istediklerini uygulamasını ister miydi?Değişik tavır ve tiklerini ona da empoze eder miydi?Benim çocucuğum büyüynce nasıl bir birey olurdu?
Tercih meselesiydi ben tarttım ve bunu tercih ettim umarım başarılı olurum...

He tabi madem bu kadar çok biliyordun neden dünyaya getirdin sorusu da olabilir kafalarda..ıkimizinde tıbben çocuk yapması zordu.Bebeğim mucize gibi birşey oldu,yaşımda çok genç değildi ve kıyamadım..ıyi ki kıyamamışım...

Hepinize sevgiler ....

jazirah .!.:

Merhaba..Ben tam 10 aydır düşünüyorum.Artık kesin kararımı verdim.Boşanmadan sonra beni neler bekleyecek nasıl bir süreç yaşayacağım boşanmam ne kadar sürecek araştırdım .Sonunda ne yaşayacaksam yaşayayım sevmediğim biriyle aynı yaşamı paylaşmaktan iyidir diye düşünüyorum.Bir kaç ay önce karşısına geçip onu sevmediğimi boşanmak istediğimi söyledim feci bir şekilde dayak yedim kızlar.Bana başka alternatif bırakmadı bir kaç ay sonra burdan ayrılıp boşnamak için mahkemeye ailemin evindeyken vereceğim.10 yıldır evliyim ve kesinlikle anladım ki biz birbirimize uygun insanlar değiliz.Gerek anlayış,gerek hayata bakış açımız,gerekse eğitim durumumuz,tercihlerimiz tamamiyle farklı yönde..Bir de bana oku da üniversiteyi bitir sen parayı bulup bizi de kurtarırsın demiyo mu inanın beni çileden çıkartıyor.Kendisi de haftada 2 gün çalışıyor bu arada.Geri kalan günlerden hep evde Face Book denilen sitede.Anladım ki 10 yıllık evliliğimizde bu adam maalesef çalışmayı ,mücadele etmeyi sevmiyor.Felsefesi başkaları bana baksın.Onlar çabalasın.İnanın ona baktığımda karşımda erkek veya eşim gibi göremiyorum.Zaten önceleri şidettin en korkunç düzeyini yaşattı bana.Demirle vurmaktan tutun da daha neler..Aldatıldım..Daha niçin duruyorum?Hep korkuttu beni sen benden boşan sana kimse bakmaz kötü yola düşersin diye..Niye düşeyim dedim kendi kendime..Yabancı dilim var muhasebeciyim,üniversitede okuyorum.Artık inanın korkmuyorum..Ne olacaksa olsun..

Genişletmek için tıkla...

merhaba,
senin icin cok zor olmali, kolay degil tabiki, bazi kirginliklar kavgalar falan affedilebilir ama dayak cok farkli bir sey...
Guzelim en dogru karar senin verecegin karardir ve bu gitmek veya kalmak olsada, eger bosanmak sa niyetin gelecekten hic korma sadece kendine guven, milletin dediklerini sakin ama sakin kafana takma onemli olan senin mutlulugun, hayatta bazen bencil olmayi bilmelisin.....