Boşanmaktan korkuyorum

Chloelve

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
25 Şubat 2018
569
284
31
Merhaba arkadaşlar

4 yıldır evliyim. Kavgalar, tartışmalar bitmedi. Huzur bulamadım bir türlü. Geldiğimiz noktada boşanma kararı almak üzereyim, doğrusunun bu olduğuna eminim. Fakat çok korkuyorum. Pişman olmaktan mı başka bir sebepten mi bilmiyorum. Sevip sevmediğimi bile bilmiyorum. Ama düşününce ölüm gibi geliyor. Tek bildiğim olmuyor…

Aynı durumu yaşayıp aşabilen oldu mu? Destek almam gerekiyor sanırım.
 
Kavga ve tartışmalarınızın sebebini biliyorsanız ve halledebileceğinizi düşünüyorsanız destek alıp aşabilirsiniz.
Sevip sevmediğinizi ilk günden beri mi sorguluyorsunuz, yoksa zamanla mı bunu sorgulamaya başladınız o da önemli..
 
Kavga ve tartışmalarınızın sebebini biliyorsanız ve halledebileceğinizi düşünüyorsanız destek alıp aşabilirsiniz.
Sevip sevmediğinizi ilk günden beri mi sorguluyorsunuz, yoksa zamanla mı bunu sorgulamaya başladınız o da önemli..
Sebep belli, anlaşamıyoruz. Bana göre o bir ruh hastası ona göre ben.
 
Birbirinizi kendi içinizde bitirmişsiniz o zaman.. Seviyor muyum sevmiyor muyum diye düşünüp kendinizi yormayın, sevmiyorsunuz çünkü 🤷🏻‍♀️
Sevilecek hiç bir yanı yok. Bana çok zarar verdi. Bugünkü aklım olsa hayatta evlenmeyeceğim biri. Fakat boşanma düşünününce dünyanın sonu gibi hissediyorum
 
Sevilecek hiç bir yanı yok. Bana çok zarar verdi. Bugünkü aklım olsa hayatta evlenmeyeceğim biri. Fakat boşanma düşünününce dünyanın sonu gibi hissediyorum
Siz yalnızlıktan korkuyorsunuz o zaman. Tutunacak bi dal olarak görüyorsunuz eşinizi de..
Sevmediğiniz halde, ayrıca sevilmediğiniz ve saygı duyulmadığınız halde aynı evi paylaşmak zor olmalı..
Boşanın ve boşandıktan sonra destek alın.
 
Bosanmak kimseye kolay degil tabii ki de zorlanacaksiniz. Fakat bir omur bosanmaktan korkuyorum diyerek istemedigi bir iliskide olmak icin cok kisa. Cocuk olmamasi sizin icin de iyi olmus, umarım en iyisini yaparsiniz kendiniz adina🙏🏻
 
Sevilecek hiç bir yanı yok. Bana çok zarar verdi. Bugünkü aklım olsa hayatta evlenmeyeceğim biri. Fakat boşanma düşünününce dünyanın sonu gibi hissediyorum

Bana da öyle geliyordu. Herhalde yaşayamam diyordum. Böyle kırıntı kadar cesaretim yoktu.
Bağımlıydım eski eşime. Aylar oldu boşanalı. İlk adımı atınca öyle bi cesaret öyle bi güven geliyor ki. Sonrası çorap söküğü gibi. Evden kim gidecek, eşyalar nasıl paylaşılacak oturup halledin, sonra dilekçeleri verin, ve davadan önce evleri ayırın. Mümkünse yanınızda biri olsun, aile dost.. Sonra da terapi alın gerekirse ilaç kullanın. Bakın bende aşırı derecede bağımlılık vardı. Yalnız kalacağım diye ölüyordum korkudan. Şu an evimde yalnızım ve o kadar huzurluyum o kadar iyiyim ki anlatamam. Yeniden doğmuş gibiyim. Bi kadını kan emici bi erkek ve zehirli bi ilişki kadar yıpratan başka hiçbir şey olamaz. Boşanıp da mutsuz olan bi kadın görmedim ben zaten. Eminim ki bu ilişki içinde her yolu denemişsinizdir. Ama artık kendinizi seçme zamanınız gelmişse minicik bi cesaret yeter. Gerisi geliyor. Elbette kolay olmayacak, hiç kimse kolay diyemez. Ama şu an yaşadığınız hayatın bin katı daha güzeli olacak.
 
Bu sıra ve özellikle bu gün çevremden de çok duydum bunu artık şebeke sularına bişey atıp adamları delirtiyorlar mı bilemiyorum ama hiç iyiye gitmiyorlar her evlilikte çatırdamalar var resmen.

Çocuk yoksa ve bu kadar huzursuz mutsuzsanız daha fazla eziyet çektirmeyin kendinize şahsen ben olsam cidden öyle yapardım.

Gencecik insansınız hayata bir defa geliniyor yarınımız belli değil kendinizden başka sorumlu olduğunuz kişi de yok neden ömrünüzün sonuna kadar anlaşamadığınız insanla her gün üzülerek geçiresiniz. Eğer cesaret edip dava açamazsanız saygı da kalmayacağı için zaten 1-2 seneye boşanırsınız geçen 1-2 senenizde ziyan olur.
 
Ben de çok korkardım. Ama boşanmayıp devam ettim ve öyle güzel hazırladı ki beni hayat boşanmaya, yani olacağı varsa değişiyorsun güçleniyorsun ve fişi çekiyorsun.
Ha bence korku normal, o kapının ardı nasıl bilmiyorsun. Herkes için süreç bambaşka ilerliyor. Anlaşmalı ise daha iyi. Çocuk yoksa çok çok çok daha iyi. Gibi.
 
Sonrasında nasıl bir hayat bekliyor seni? Kuracağın yeni düzenin seni korkutmuyorsa bir nefeste bitir. Ama tavsiyem öncesinde çift terapisi deneyin sorunlarınızın sebebini net olarak görmenize yardımcı olur bence (bana göre güç savaşına dönmüş ilişkiniz)
 
Boşanma aşamasında elbette bir hayal kırıklığı ve zorluk yaşayacaksınız. Lakin zamanla hayatınıza hiç girmemiş gibi olacak çocuk olmadığı için. Kötü anılar yok sayıyor çünkü bu yaşanmışlığı. Mutsuzsanız sürdürmek boşa kürek çekmek olur sadece.
 
Merhaba arkadaşlar

4 yıldır evliyim. Kavgalar, tartışmalar bitmedi. Huzur bulamadım bir türlü. Geldiğimiz noktada boşanma kararı almak üzereyim, doğrusunun bu olduğuna eminim. Fakat çok korkuyorum. Pişman olmaktan mı başka bir sebepten mi bilmiyorum. Sevip sevmediğimi bile bilmiyorum. Ama düşününce ölüm gibi geliyor. Tek bildiğim olmuyor…

Aynı durumu yaşayıp aşabilen oldu mu? Destek almam gerekiyor sanırım.
Korkarsan korkunla yüzleşmek zorunda kalırsın, boşansan en fazla ne olur sence , ölür müsün! Bunu aşamazsan yandın...
 
Destek içinizde varsa ekonomik durum işinizde.Aile desteği ve arkadaş desteği.Bakin kararı bilemem yaşayan sizsiniz hiç bitmeyen tartışma kavga varsa orada huzur da sevgide kalmaz.Bu sadece dayanmak üzerine kurulmuş bir evlilik olur .Evlilik ceza değildir evlilik sabır taşı olmak değildir evlilik sinir hastası olmak değildir.Mutlu keyifli bir şekilde sağlıklı aile olmak sağlıklı çocuklar büyütmek aynı zamanda duygusal ve her türlü ihtiyacı keyifle karşılamaktır Şimdi size gelirsek korkmaniz normal istememenizde fakat birşeyi değiştirmek için iki taraflı bakın iki kişinin uğraşması gerekir eşiniz ugrasacakmi ugrasirmi Yoksa korkunun ecele faydası olmadigi gibi bir insanın önce ruh sağlığını sonra fiziksel sağlığını sonra kendine güvenini en sonda yaşama sevincini öldürmesi onu ne hale getirir.Ölmeden ölmüş giibi mutsuz amaçsız alışkın ve aslında yalnız (evli olsa bile paylaşılmayan anlar iki kişinin uzaklığı ruhsal boşluk samimiyetsiz ortam) olmak zaten farklı degilki bosanmis olmaktan
 
Siz yalnızlıktan korkuyorsunuz o zaman. Tutunacak bi dal olarak görüyorsunuz eşinizi de..
Sevmediğiniz halde, ayrıca sevilmediğiniz ve saygı duyulmadığınız halde aynı evi paylaşmak zor olmalı..
Boşanın ve boşandıktan sonra destek alın.
Çok şey yaşadık. Geriye dönüp bakınca 4 yılın neredeyse tümü sorunla geçtim. Hep tartışma, küsmesi, benim bu küsmeler sonucu yaşadığım boşluklar, kendimi güvende hissetmeyişim, yeniden lütfedip barışması, ama durmadan laf sokması… asla konuları kapatamayışı.. kendime saygım neredeyse hiç kalmadı. Hayat kalitem düşük.

En son yaşadığımız olayı anlatayım. Ailesi ile çok mesafeliler, ailesi özellikle annesi bencil bir kadın, sadece işin düşünce arar bize maddi(zaten gerek yok) özellikle manevi desteği hiç olmamıştır. Biz tartışınca şahit olduğunda oğlunu destekliyor açık açık, konu farketmeksizin, bu da oğlunun kendini daha çok haklı görmesine tartışmanın büyümesine yol açıyor. Neyse Allah’a havale ettim onu. Bir işi olduğunda arar, müsait misin falan demez örnek beni hastaneye götür. Geçen bunun için aradı. Eşim de hayır asla diyemez. Teli kapattı bağırmaya başlaıd. Müsait misin demiyor benim şöyle işim var falan. Neyse ertesi gün götürdü hastaneye(farklı şehir) orda kaldı. Akşam mesaj attı. Anneme yolda keşke bana uygun bir gün ayarlasaydık dedim diye küstü dedi. Dert yandı. Bende dayanamadım, sana neden saygı duymuyorlar gibisinden bir şey dedim. Ben böyle söyleyince yok aslında benim için sorun yok, annem babam falan tam tersi bir şeyler saçmaladı. Bende bana laf söyletmemek için diyorsun dedim. Sana anlatarak hata ettim dedi.

O kadar sinirlendim ki. Ben senin düşmanın mıyım falan bir şeyler dedim, bir de sen bu evde neden benim rolümü üstlenip kaıdn gibi davranıyorsun dedim. (Küstü diye) o lafa takıldı sen bundan sonra göreceksin, bak ben sana neler yapacağım, benimle ne konuş ne yanıma gel sen insan değilsin bilmem ne ağzına geleni dedi. Yok araba bende kalacak sen ne yaparsan yap(işim olduğunu söylemiştim arabayla) yani her türlü çirkinliği yaptı. Bugün de eve geldi yastığını aldı ayrı odaya gitti. Dünya bir araya gelse beni affetmeyecekmiş. Hep böyledir zaten. O yapar eder ben bir laf ederim o günlerce küser. O alınır hassastır benim böyle bir hakkım yoktur.

Artık sevmediğime eminim. Üzülmüyorum da. Ama çok korkuyorum.
 
Konfor alanını terk etmekten korkuyorsun hepsi bu.

Ben de bunları yaşadım. Üstelik benimki kötülüğünü o süreçte gösteren biri de değildi. Şiddet, dövüş, hakaret vs yoktu.

Şu an aklima her gelişte iyi ki bitti diyorum. İyi ki onlari yaşadım, dayanamadim ve boşandım diyorum. Yeni hayatimdan çok mutluyum. 🧿
 
X