Boşanmalı mıyım nasıl düzelecek ben delirince mi

Filtre Kahve .!.:

Yaşadıklarınız çok üzücü gerçekten. Bir aksiyon almanız lazım; trip, küslük ya da dava açmak gibi. Ama sürdürebilir bir tavırda olmalısınız sizi ciddiye almayı ve kaybetme korkusunu bir şekilde hissetmeli.
Bunları yaparken kendinize eziyet çektirmeden ne bileyim ev işlerinden biraz elinizi çekerek ama sosyalleşip kendinize alan yaratarak yapmaya çalışın daha fazla bunalmayın. Hakkınızda hayırlısını dilerim.

Genişletmek için tıkla...

Sigrid .!.:

Bunlar hep çalışmak istemediğiniz için bahaneler gibi geliyor kulağa? Siz çalışmak istiyor musunuz?

Genişletmek için tıkla...

Blanc12 .!.:

16 ya yıldır birliktesiniz. Çocukları da yakın zamanda yapmışsınız. Küçük olanı bir yaşında imiş. Adam son bir sene de bu hale gelmediğine göre çocuk yapıp öyle boşanayım mı dediniz kendiniz? Bütün bunları düşününce boşanma fikriniz saçma geliyor. En iyisi mi siz bir çift terapisine gidin yada bir iş bulup çalsın.

Genişletmek için tıkla...

lotuscicegiii .!.:

Evet çocuklarımız yakın yakına çocuklardan önce sanırım daha yetebiliyordum kendime vakit ayırabiliyodum dışarda da bir çevrem vardı eşim ozamanlar daha çok üstüme düşüyordu sanırım kaybetme korkusuyla falan. Böyle hareketleri varsaydıda sanırım ben cok dikkat edip takılmıyordum. Kızsam gidip yatıyodum mesela ama cocuklardan sonra mecburi eve daha cok kapandım önceden yalnız yapabildiğim şeyleri eşimle yapmak durumundayım artık çünkü baba desteği hiç olmadan iki küçük çocukla ve diğer şeyler zorlanıyor insan. Çocuklar geç yatıyor yani kızdım odama kapanıyorum gibi bi lüksüm yok onlarla ilgileniyorum oynuyorum yani beni ciddiye aldığı üstüme düştüğü o zamanlar çok geride kaldı bunu ona da söyledim çocuklar olmasaydı senden ayrılmak daha kolay olurdu ve coktan ayrılıp daha değerli hissedeceğim yeni bi hayat kurardım kendime arkama bile bakmazdım dedim bu cümlemden sonra bile uyuyakaldı yani hiç oturmadı içine sabah olduğunda da hiç bişey olmamış gibiydi işte ciddiyetsiz seviyesi bu kadar bişey diyince de akşama kadar çalışıyorum uyumıyım mı çalışan insana saygın olsun diyor

Genişletmek için tıkla...

lotuscicegiii .!.:

O da oldu kaç kez çocukları aldım çıktım evden istemiyorum böyle evlilik diye ama geri geldik yani adam kaybetmekten o kadar korkmuyor ki seni sevmiyorum desem yüzüne bakıp yatar uyur yarın düzelir der o derece

Genişletmek için tıkla...

lotuscicegiii .!.:

Aslında çalışmak isterim okul öncesi mezunuyum bahane de değil aslında durumlar böyle bir kaç kez konusunu açtım destek çıkan olmadı cocuklar konusunda bakıcı da şuan ben tercih etmem

Genişletmek için tıkla...

lotuscicegiii .!.:

Aldığım hiç bir aksiyonun ciddiye alınmayacağını düşünüyorum dava açmak dışında. Dava açmakta son nokta gibi yani eğer dava açıp sonrasında vazgeçersem ilerde bu tarz hareketlerimde ciddiye alınmayacak. Dava açsam yine geri çeker diye düşünüp rahat olacak o yüzden tam boşanma kararı almadan böyle bişey yapıp daha da laçkalaştırmak istemiyorum açıkçası. Onun dışında küslük trip umrunda olmaz ben trip attığımı düşünürüm o dırdır yok oh be der ben yanıma gelsin yada bi göz ucuyla baksın diye beklerim bi bakarım içerde uyumuş kalmış kendi varlığımdan şüphe ediyorum evin içinde resmen sorsanız dışardan baksanız evet çok iyi sakin falan ama ailesine arkadaşlarına bu kadarı yeterli olabilir ama eşi olarak ben daha fazlasını bekliyorum kadınım sonuçta iyi insan diye evli kalınmaz ki özel bişey yok aramızda özelliği ve başbaşa olmayı yatakta oluyor sadece sanıyor bunu kıramıyorum yani

Genişletmek için tıkla...

lotuscicegiii .!.:

Aldığım hiç bir aksiyonun ciddiye alınmayacağını düşünüyorum dava açmak dışında. Dava açmakta son nokta gibi yani eğer dava açıp sonrasında vazgeçersem ilerde bu tarz hareketlerimde ciddiye alınmayacak. Dava açsam yine geri çeker diye düşünüp rahat olacak o yüzden tam boşanma kararı almadan böyle bişey yapıp daha da laçkalaştırmak istemiyorum açıkçası. Onun dışında küslük trip umrunda olmaz ben trip attığımı düşünürüm o dırdır yok oh be der ben yanıma gelsin yada bi göz ucuyla baksın diye beklerim bi bakarım içerde uyumuş kalmış kendi varlığımdan şüphe ediyorum evin içinde resmen sorsanız dışardan baksanız evet çok iyi sakin falan ama ailesine arkadaşlarına bu kadarı yeterli olabilir ama eşi olarak ben daha fazlasını bekliyorum kadınım sonuçta iyi insan diye evli kalınmaz ki özel bişey yok aramızda özelliği ve başbaşa olmayı yatakta oluyor sadece sanıyor bunu kıramıyorum yani

Genişletmek için tıkla...

lotuscicegiii .!.:

Evet çocuklarımız yakın yakına çocuklardan önce sanırım daha yetebiliyordum kendime vakit ayırabiliyodum dışarda da bir çevrem vardı eşim ozamanlar daha çok üstüme düşüyordu sanırım kaybetme korkusuyla falan. Böyle hareketleri varsaydıda sanırım ben cok dikkat edip takılmıyordum. Kızsam gidip yatıyodum mesela ama cocuklardan sonra mecburi eve daha cok kapandım önceden yalnız yapabildiğim şeyleri eşimle yapmak durumundayım artık çünkü baba desteği hiç olmadan iki küçük çocukla ve diğer şeyler zorlanıyor insan. Çocuklar geç yatıyor yani kızdım odama kapanıyorum gibi bi lüksüm yok onlarla ilgileniyorum oynuyorum yani beni ciddiye aldığı üstüme düştüğü o zamanlar çok geride kaldı bunu ona da söyledim çocuklar olmasaydı senden ayrılmak daha kolay olurdu ve coktan ayrılıp daha değerli hissedeceğim yeni bi hayat kurardım kendime arkama bile bakmazdım dedim bu cümlemden sonra bile uyuyakaldı yani hiç oturmadı içine sabah olduğunda da hiç bişey olmamış gibiydi işte ciddiyetsiz seviyesi bu kadar bişey diyince de akşama kadar çalışıyorum uyumıyım mı çalışan insana saygın olsun diyor

Genişletmek için tıkla...

lotuscicegiii .!.:

Bazılarınız belki bu da sıkıntı mı diyecek ama yine de çevremden kimseye anlatamadığım için yazmak istiyorum. Hayatımda mutsuz olduğum kendimi kendimi kötü hissettiğim tek şey kocam. 6 yıldır evliyiz 2 de çocuğumuz var 10 yıllık sevgililiğin ardından evlendik. Çocuklarımız biri 3 biri 1 buçuk yaşında. Çalışmıyorum. Bütün gün çocuklarımla ilgileniyorum eşim işten geldiğinde ne isterse yapıp onu da hoş tutmaya çalışıyorum ailemle sık sık görüşüp bir şeye ihtiyaçları olursa yardım etmeye çalışıyorum yemek temizlik inanın her şeyi yapıyorum yorulsam da kendimle de ilgilenmeye en azından biraz olsun bakımlı ve güzel görünmeye çalışıyorum. Ama eşim bütün bunların farkında değil gibi emek verdiğim şeyleri önemsemiyor çalışmadığım için yorulmadığımı düşünüyor, bir sıkıntım derdim olduğunda yattığı yerden dinler oturup gözümün içine bakıp dinlemeye tenezzül etmez, zaten cümlemin ortasında da uyuyakalır. Sakince güzellikle anlattığım bak böylesin ben buna kırılıyorum diyerek bahsettiğim şeylere bütün gün çalışmışım evde dırdır mı dinlicem der benim dertleşmem ona dırdır gelir. Sohbet etmek isterim elinde telefon göz ucuyla bakar ama bilirim dinlemez. Çocuklarla da ilgili aslında yani akşamları yarım saat 1 saat vakit geçirir onlarla oynar. Çevrem hep eşimin iyi olduğunu söyler. Ama bağırıp çağırmamak küfür etmemek dövmemek yeterli midir sizce ben 28 yaşındayım sizce bunlarla mı yetinmeliyim yani ilgi görmek bir güzel söz duymak gözümün içine bakarak dinlemesini anlamasını istemek suç mu ? Başbaşa güzel vakit geçirmeyi yatakta oluyor sanıyor o kadar uzun zaman oldu ki bana aşık olduğunu hissetmeyeli. Seviyor belki evet ama hissettiğim bir şey yok. Eskiden o kadar saygı duyduğum adam bana artık boş gelmeye başladı ciddiye almamaya başladım aman anlatsam anlıcak mı sanki dinlemez ki uyuyakalır boşuna yorma çeneni diye düşünmeye başladım artık. Afedersiniz orama burama ellemeyi bişey sanar eğlenceli bişey sanar halbuki ben sarılsın öpsün bi yüzümü okşasın isterim. Artık o kadar yoruldum ki bu durumdan hayatta herşeyle başedicek çok şükür gücüm var ama kocamı kocam gibi hissetmemek çok ağır geliyor. Boşanıp babamın evine gitsem kızım bu adam sana naptı işinde gücünde dicekler kimse anlamıyor ki. Bazen düşünüyorum ben mi abartıyorum gün içinde yorulup daralıp ondan mı çıkarıyorum diye ama yok bu gece yine anladım ki sorun onda. Beni kaybetmekten korkmuyor benimde suçum hiç ağırlığımı koyamadım bugün seni sevmiyorum dedim sana çok kırgınım dedim yarın öptüm sarıldım mal gibi hiç bişey yokmuş gibi davrandım. Hiç küs durmadım trip atmadım hep konuşmaya düzeltmeye çalıştım susmadım bile. Hiç merak ettirmedim o da hiç üstüme düşmedi akşam küs uyuruz bütün gece ağlarım o uyur sabah gönlümü alsın diye beklerim bi bakarım unutmuş bile. Ben ne yapmalıyım gayette ciddi konuşuyorum yine ciddiye almıyor beni dalga geçer gibi konuşuyor lütfen bana bi akıl verin bi taktik verin bişey söyleyin kendimi çok yorgun değersiz hissediyorum

Genişletmek için tıkla...

lotuscicegiii .!.:

O da oldu kaç kez çocukları aldım çıktım evden istemiyorum böyle evlilik diye ama geri geldik yani adam kaybetmekten o kadar korkmuyor ki seni sevmiyorum desem yüzüne bakıp yatar uyur yarın düzelir der o derece

Genişletmek için tıkla...

merve .!.:

Ben de eşimle 10 yıllık iliskiden sonra evlendim 6.5 yıldır evliyiz. O kadar birbirimizin parçası gibiyiz ki. O iyi olmadan ben iyi olamam. Ben iyi olmadan o. Yani harikayiz süperiz diye demiyorum. Ilişki o kadar uzun süredir devam ediyo ki zaten kendi başımiza bir hayatımız olmamış. Karakterler birlikte şekillenmiş filan... Sizinki uzak mesafe ilişkisi miydi?

Genişletmek için tıkla...

Efo2023 .!.:

Ben bu yaptığınızı anlamıyorum, arkadaş mutsuzluğunu paylaşmış siz ne kadar mükemmel olduğunuzu örnek veriyorsunuz sizce duymak istediği bu mu?

Genişletmek için tıkla...

lotuscicegiii .!.:

Bazılarınız belki bu da sıkıntı mı diyecek ama yine de çevremden kimseye anlatamadığım için yazmak istiyorum. Hayatımda mutsuz olduğum kendimi kendimi kötü hissettiğim tek şey kocam. 6 yıldır evliyiz 2 de çocuğumuz var 10 yıllık sevgililiğin ardından evlendik. Çocuklarımız biri 3 biri 1 buçuk yaşında. Çalışmıyorum. Bütün gün çocuklarımla ilgileniyorum eşim işten geldiğinde ne isterse yapıp onu da hoş tutmaya çalışıyorum ailemle sık sık görüşüp bir şeye ihtiyaçları olursa yardım etmeye çalışıyorum yemek temizlik inanın her şeyi yapıyorum yorulsam da kendimle de ilgilenmeye en azından biraz olsun bakımlı ve güzel görünmeye çalışıyorum. Ama eşim bütün bunların farkında değil gibi emek verdiğim şeyleri önemsemiyor çalışmadığım için yorulmadığımı düşünüyor, bir sıkıntım derdim olduğunda yattığı yerden dinler oturup gözümün içine bakıp dinlemeye tenezzül etmez, zaten cümlemin ortasında da uyuyakalır. Sakince güzellikle anlattığım bak böylesin ben buna kırılıyorum diyerek bahsettiğim şeylere bütün gün çalışmışım evde dırdır mı dinlicem der benim dertleşmem ona dırdır gelir. Sohbet etmek isterim elinde telefon göz ucuyla bakar ama bilirim dinlemez. Çocuklarla da ilgili aslında yani akşamları yarım saat 1 saat vakit geçirir onlarla oynar. Çevrem hep eşimin iyi olduğunu söyler. Ama bağırıp çağırmamak küfür etmemek dövmemek yeterli midir sizce ben 28 yaşındayım sizce bunlarla mı yetinmeliyim yani ilgi görmek bir güzel söz duymak gözümün içine bakarak dinlemesini anlamasını istemek suç mu ? Başbaşa güzel vakit geçirmeyi yatakta oluyor sanıyor o kadar uzun zaman oldu ki bana aşık olduğunu hissetmeyeli. Seviyor belki evet ama hissettiğim bir şey yok. Eskiden o kadar saygı duyduğum adam bana artık boş gelmeye başladı ciddiye almamaya başladım aman anlatsam anlıcak mı sanki dinlemez ki uyuyakalır boşuna yorma çeneni diye düşünmeye başladım artık. Afedersiniz orama burama ellemeyi bişey sanar eğlenceli bişey sanar halbuki ben sarılsın öpsün bi yüzümü okşasın isterim. Artık o kadar yoruldum ki bu durumdan hayatta herşeyle başedicek çok şükür gücüm var ama kocamı kocam gibi hissetmemek çok ağır geliyor. Boşanıp babamın evine gitsem kızım bu adam sana naptı işinde gücünde dicekler kimse anlamıyor ki. Bazen düşünüyorum ben mi abartıyorum gün içinde yorulup daralıp ondan mı çıkarıyorum diye ama yok bu gece yine anladım ki sorun onda. Beni kaybetmekten korkmuyor benimde suçum hiç ağırlığımı koyamadım bugün seni sevmiyorum dedim sana çok kırgınım dedim yarın öptüm sarıldım mal gibi hiç bişey yokmuş gibi davrandım. Hiç küs durmadım trip atmadım hep konuşmaya düzeltmeye çalıştım susmadım bile. Hiç merak ettirmedim o da hiç üstüme düşmedi akşam küs uyuruz bütün gece ağlarım o uyur sabah gönlümü alsın diye beklerim bi bakarım unutmuş bile. Ben ne yapmalıyım gayette ciddi konuşuyorum yine ciddiye almıyor beni dalga geçer gibi konuşuyor lütfen bana bi akıl verin bi taktik verin bişey söyleyin kendimi çok yorgun değersiz hissediyorum

Genişletmek için tıkla...

lotuscicegiii .!.:

Çocuklar küçük annem çalışıyor kayınvalidem bakamaz bana çok düşkünler yani evet eşimin bana karşı duruşunun değişmesi o kadar istiyorum ki olgunlaşsın istiyorum şuan çocuk gibi görüyorum onu o beni ciddiye almaya almaya benim gözümdeki ağırlığı da gitti artık laçkalaştı resmen evliliğimiz her gün tartışma yok sen benimle ilgilenmedin dinlemedin yüzüme bakmadın karşımda sürekli uyuyan bir adam bilmiyorum napıcağımı

Genişletmek için tıkla...

lotuscicegiii .!.:

Çocuklarla da ilgili aslında yani akşamları yarım saat 1 saat vakit geçirir

Genişletmek için tıkla...

lotuscicegiii .!.:

Bazılarınız belki bu da sıkıntı mı diyecek ama yine de çevremden kimseye anlatamadığım için yazmak istiyorum. Hayatımda mutsuz olduğum kendimi kendimi kötü hissettiğim tek şey kocam. 6 yıldır evliyiz 2 de çocuğumuz var 10 yıllık sevgililiğin ardından evlendik. Çocuklarımız biri 3 biri 1 buçuk yaşında. Çalışmıyorum. Bütün gün çocuklarımla ilgileniyorum eşim işten geldiğinde ne isterse yapıp onu da hoş tutmaya çalışıyorum ailemle sık sık görüşüp bir şeye ihtiyaçları olursa yardım etmeye çalışıyorum yemek temizlik inanın her şeyi yapıyorum yorulsam da kendimle de ilgilenmeye en azından biraz olsun bakımlı ve güzel görünmeye çalışıyorum. Ama eşim bütün bunların farkında değil gibi emek verdiğim şeyleri önemsemiyor çalışmadığım için yorulmadığımı düşünüyor, bir sıkıntım derdim olduğunda yattığı yerden dinler oturup gözümün içine bakıp dinlemeye tenezzül etmez, zaten cümlemin ortasında da uyuyakalır. Sakince güzellikle anlattığım bak böylesin ben buna kırılıyorum diyerek bahsettiğim şeylere bütün gün çalışmışım evde dırdır mı dinlicem der benim dertleşmem ona dırdır gelir. Sohbet etmek isterim elinde telefon göz ucuyla bakar ama bilirim dinlemez. Çocuklarla da ilgili aslında yani akşamları yarım saat 1 saat vakit geçirir onlarla oynar. Çevrem hep eşimin iyi olduğunu söyler. Ama bağırıp çağırmamak küfür etmemek dövmemek yeterli midir sizce ben 28 yaşındayım sizce bunlarla mı yetinmeliyim yani ilgi görmek bir güzel söz duymak gözümün içine bakarak dinlemesini anlamasını istemek suç mu ? Başbaşa güzel vakit geçirmeyi yatakta oluyor sanıyor o kadar uzun zaman oldu ki bana aşık olduğunu hissetmeyeli. Seviyor belki evet ama hissettiğim bir şey yok. Eskiden o kadar saygı duyduğum adam bana artık boş gelmeye başladı ciddiye almamaya başladım aman anlatsam anlıcak mı sanki dinlemez ki uyuyakalır boşuna yorma çeneni diye düşünmeye başladım artık. Afedersiniz orama burama ellemeyi bişey sanar eğlenceli bişey sanar halbuki ben sarılsın öpsün bi yüzümü okşasın isterim. Artık o kadar yoruldum ki bu durumdan hayatta herşeyle başedicek çok şükür gücüm var ama kocamı kocam gibi hissetmemek çok ağır geliyor. Boşanıp babamın evine gitsem kızım bu adam sana naptı işinde gücünde dicekler kimse anlamıyor ki. Bazen düşünüyorum ben mi abartıyorum gün içinde yorulup daralıp ondan mı çıkarıyorum diye ama yok bu gece yine anladım ki sorun onda. Beni kaybetmekten korkmuyor benimde suçum hiç ağırlığımı koyamadım bugün seni sevmiyorum dedim sana çok kırgınım dedim yarın öptüm sarıldım mal gibi hiç bişey yokmuş gibi davrandım. Hiç küs durmadım trip atmadım hep konuşmaya düzeltmeye çalıştım susmadım bile. Hiç merak ettirmedim o da hiç üstüme düşmedi akşam küs uyuruz bütün gece ağlarım o uyur sabah gönlümü alsın diye beklerim bi bakarım unutmuş bile. Ben ne yapmalıyım gayette ciddi konuşuyorum yine ciddiye almıyor beni dalga geçer gibi konuşuyor lütfen bana bi akıl verin bi taktik verin bişey söyleyin kendimi çok yorgun değersiz

Genişletmek için tıkla...

lotuscicegiii .!.:

Bazılarınız belki bu da sıkıntı mı diyecek ama yine de çevremden kimseye anlatamadığım için yazmak istiyorum. Hayatımda mutsuz olduğum kendimi kendimi kötü hissettiğim tek şey kocam. 6 yıldır evliyiz 2 de çocuğumuz var 10 yıllık sevgililiğin ardından evlendik. Çocuklarımız biri 3 biri 1 buçuk yaşında. Çalışmıyorum. Bütün gün çocuklarımla ilgileniyorum eşim işten geldiğinde ne isterse yapıp onu da hoş tutmaya çalışıyorum ailemle sık sık görüşüp bir şeye ihtiyaçları olursa yardım etmeye çalışıyorum yemek temizlik inanın her şeyi yapıyorum yorulsam da kendimle de ilgilenmeye en azından biraz olsun bakımlı ve güzel görünmeye çalışıyorum. Ama eşim bütün bunların farkında değil gibi emek verdiğim şeyleri önemsemiyor çalışmadığım için yorulmadığımı düşünüyor, bir sıkıntım derdim olduğunda yattığı yerden dinler oturup gözümün içine bakıp dinlemeye tenezzül etmez, zaten cümlemin ortasında da uyuyakalır. Sakince güzellikle anlattığım bak böylesin ben buna kırılıyorum diyerek bahsettiğim şeylere bütün gün çalışmışım evde dırdır mı dinlicem der benim dertleşmem ona dırdır gelir. Sohbet etmek isterim elinde telefon göz ucuyla bakar ama bilirim dinlemez. Çocuklarla da ilgili aslında yani akşamları yarım saat 1 saat vakit geçirir onlarla oynar. Çevrem hep eşimin iyi olduğunu söyler. Ama bağırıp çağırmamak küfür etmemek dövmemek yeterli midir sizce ben 28 yaşındayım sizce bunlarla mı yetinmeliyim yani ilgi görmek bir güzel söz duymak gözümün içine bakarak dinlemesini anlamasını istemek suç mu ? Başbaşa güzel vakit geçirmeyi yatakta oluyor sanıyor o kadar uzun zaman oldu ki bana aşık olduğunu hissetmeyeli. Seviyor belki evet ama hissettiğim bir şey yok. Eskiden o kadar saygı duyduğum adam bana artık boş gelmeye başladı ciddiye almamaya başladım aman anlatsam anlıcak mı sanki dinlemez ki uyuyakalır boşuna yorma çeneni diye düşünmeye başladım artık. Afedersiniz orama burama ellemeyi bişey sanar eğlenceli bişey sanar halbuki ben sarılsın öpsün bi yüzümü okşasın isterim. Artık o kadar yoruldum ki bu durumdan hayatta herşeyle başedicek çok şükür gücüm var ama kocamı kocam gibi hissetmemek çok ağır geliyor. Boşanıp babamın evine gitsem kızım bu adam sana naptı işinde gücünde dicekler kimse anlamıyor ki. Bazen düşünüyorum ben mi abartıyorum gün içinde yorulup daralıp ondan mı çıkarıyorum diye ama yok bu gece yine anladım ki sorun onda. Beni kaybetmekten korkmuyor benimde suçum hiç ağırlığımı koyamadım bugün seni sevmiyorum dedim sana çok kırgınım dedim yarın öptüm sarıldım mal gibi hiç bişey yokmuş gibi davrandım. Hiç küs durmadım trip atmadım hep konuşmaya düzeltmeye çalıştım susmadım bile. Hiç merak ettirmedim o da hiç üstüme düşmedi akşam küs uyuruz bütün gece ağlarım o uyur sabah gönlümü alsın diye beklerim bi bakarım unutmuş bile. Ben ne yapmalıyım gayette ciddi konuşuyorum yine ciddiye almıyor beni dalga geçer gibi konuşuyor lütfen bana bi akıl verin bi taktik verin bişey söyleyin kendimi çok yorgun değersiz hissediyorum

Genişletmek için tıkla...