Merhaba hanımlar.öncelikle kendimden bahsedeyim biraz.önceki konularımı okuyanlar belki hatırlar ama.şöyleki 3 çocuk annesi boşanmak üzere olan çalışan bir bayanım.çok ünlü bir pedagogtan başlıktakine benzer cümleler okudum az önce .neymiş boşanmak çocuklar üzerinde atom bombası etkisi yaratırmış.en kötü baba babasızlıktan iyiymiş.kadının en çok ihtiyaç duyduğu şey kocasıymış.falan filan.ben zaten suçluluk duygularıyla kıvranıyorum.resmen acı çekiyorum.diyorum ki ben bencil kötü bir annemiyim.duymak istemiyorum böyle şeyleri.olumlu şeylerde duyuyorum tabi ama 100 tane olumsuz 10 tane olumlu yani.yaşayıp göreceğim tabi ama işi abartıp hemen anlamazsınki çocuklar büyüyünce hatta evlenince anlarsın ne kadar büyük bir hata yaptığını diyenler bile var.kafayı yiyeceğim.ne duymak istiyorum onu da bilmiyorum.ben yine bildiğimi okuyacağım sanırım.sadece rahatlamak için mi yazdım kimse bana yardım edemez galiba şu aşamada.bu cendereden kendim çıkacağım.şunu da ekleyeyim o pedagogdan ve onun gibi düşünenlerden nefret ediyorum.çünkü yarama tuz basıp canımı fena halde yakıyorlar.