- 12 Haziran 2021
- 12
- 5
- 36
- 33
- Konu Sahibi delikiz-35
- #1
arkadaşlar nolursunuz bana fikir verin bu benim için çok önemli...
2010 yılında 19 yaşımdayken kaçarak evlendim11 yıllık evliyiz çocuğumuz yok daha doğrusu çocuk yapmak için bi çabamızda yok..o kadar merhametliydi ki beni üzse oturur kendi ağlardı yıllar yıllar geçti iyi kötü bu zamana geldik ama son 1-2 yıldır aynı evde 2 yabancı gibiyiz ayrı yatmalarımız başladı birbirimizden uzaklaştık mutlu değiliz 2mizde.. he evine çok iyi bakıyor ona lafım yok ama ilgi 0...tek istediğim aynı yatakta sarılıp uyumak ama eşime sarılmak bile istemiyorum soğudum istmiyorum onu resme..cinsellik deseniz son 2 yılda toplasanız 4 -5 keere olmuştur o da olması gerekiyor die düşündüğümüz için..oturup sorunlarımızı bile konuşamıyoruz...bende bu akşam yemekte konuşalım dedim bencede dedi..ben uzun zamandır yaşadığım bu şehirden gitmek istiyorum onun ailesi ve akrabalarından uzaklaşmak için çünkü bize çok fazla kötülük ettiler..ya burdan gidelim ya boşanalım mutlu değilim dedim o da aynı şekilde bnde ama birbirimizden bekliyormuşuz bu durumu dedi burdan gidemem seni boşuna kandırmayayım en iyisi boşanmak dedi..sonrasında evlilik terapistine mi gitsek die düşündük gitsekte faydası olucakmı ki yoksa bu süreci dahada mı uzatacak..tek istediğim saygı çerçevesinde boşanıp kendi hayatlarımıza bakmak ciddi anlamda mutlu olmak istiyorum sevilmeyi hissetmek istiyorum beni sırf eve bişey lazımmı die arayan bi kocam olsun istemiyorum..sosyal hayat deseniz o da yok zordan evli gibiyiz..sizlere diyeceğim şu boşandıktan sonra pişman olan var mı ? bu boşanma psikolojisini boşandıktan ne kadar sonra atabiliyor insan üzerinden? ve bu süreç boşanma süreci zorlu mu?
2010 yılında 19 yaşımdayken kaçarak evlendim11 yıllık evliyiz çocuğumuz yok daha doğrusu çocuk yapmak için bi çabamızda yok..o kadar merhametliydi ki beni üzse oturur kendi ağlardı yıllar yıllar geçti iyi kötü bu zamana geldik ama son 1-2 yıldır aynı evde 2 yabancı gibiyiz ayrı yatmalarımız başladı birbirimizden uzaklaştık mutlu değiliz 2mizde.. he evine çok iyi bakıyor ona lafım yok ama ilgi 0...tek istediğim aynı yatakta sarılıp uyumak ama eşime sarılmak bile istemiyorum soğudum istmiyorum onu resme..cinsellik deseniz son 2 yılda toplasanız 4 -5 keere olmuştur o da olması gerekiyor die düşündüğümüz için..oturup sorunlarımızı bile konuşamıyoruz...bende bu akşam yemekte konuşalım dedim bencede dedi..ben uzun zamandır yaşadığım bu şehirden gitmek istiyorum onun ailesi ve akrabalarından uzaklaşmak için çünkü bize çok fazla kötülük ettiler..ya burdan gidelim ya boşanalım mutlu değilim dedim o da aynı şekilde bnde ama birbirimizden bekliyormuşuz bu durumu dedi burdan gidemem seni boşuna kandırmayayım en iyisi boşanmak dedi..sonrasında evlilik terapistine mi gitsek die düşündük gitsekte faydası olucakmı ki yoksa bu süreci dahada mı uzatacak..tek istediğim saygı çerçevesinde boşanıp kendi hayatlarımıza bakmak ciddi anlamda mutlu olmak istiyorum sevilmeyi hissetmek istiyorum beni sırf eve bişey lazımmı die arayan bi kocam olsun istemiyorum..sosyal hayat deseniz o da yok zordan evli gibiyiz..sizlere diyeceğim şu boşandıktan sonra pişman olan var mı ? bu boşanma psikolojisini boşandıktan ne kadar sonra atabiliyor insan üzerinden? ve bu süreç boşanma süreci zorlu mu?
yok yere yuva yıkmak o kadına haksızlık değil mi ...şu dünyada asla hakkımı helal etmeyeceğim tek insandır kendisi...Allahindan bulsun.
