Merhaba arkadaşlar. 4 senedir evliyim 1 çocuğum var. Tabi ki pembe hayallerle ve günler olacak inancıyla evlendim. Evlendiğmin üçüncü ayında sorunlar çıkmaya başladı eşimin ailesiyle beraberiz alt üst oturuyoruz ama hergün görüşüyoruz. Gerek ailesi gerek eşim gerek de akrabalarıyla türlü türlü sorunlar yaşadım stabil kaynana yahut görümce arkamdan konuşup yüzüme gülme eşimi bana karşı doldurma gibi gibi şeyler. Başta umursamazdım evliliğim güzeldi yani ben öyle sanıyordum. Evlendikten zaten 2 ay sonra hamile kaldm. 10 günlük anneyken eşimin beni aldattığını öğrendim tabii kabul edilmediği gibi saçmaladığım işte arkadaşımınn sevgilisiydi şöyle böyle inanmadım ama çocuğum vardı ve lohusa halimle ne düşündüğümü bende bilmiyordum. Konudan konuya atlıyorum hamilelik sürecim boyunca ağlamadığım günü hatırlamam. Ailesiyle ayrı sorun kendi ailemi istememeleri türlü bahanelerle sürekli hır gür ve eşimin sadece sırtımı sıvazlayarak boşver demesi... Yedi kapı dışardan yemediğim hakaret söz kalmadı ve yine eşimin ağzını açıp hiçbir şekilde birşey söylememesi. Kimsenin savunmasına ihtiyacım yok tabi ki ama ailesidir akrabasıdır diyip kimsenin önünden geçmedim. Fazla hoşgörü sonucu hak ettiğimi aldığımı düşünüyorum. En ufak kavgada seni boşarım çocuğu vermem diye tehdit ediyor. Maddi olarak ailemin yanına geldiğimde umrunda bile olmaz her ihtiyacımı ailem karşılar. Ailesi hep önceliklidir onların istediği anında bir şekilde olurken benim ki ayları bile bulabilir. Belki şaka gelebilir ama evime daha kendim gidip de çeyizimden başka bir eşya almış değilim çünkü gerek görülmüyor. Çeyizimde öyle afaki bişey değildi zaten. Şuan kararsızlıktayım. Bunları dile getirdiğim zaman beni çok sevdiğini saçmaladığımı olayın öyle değildi böyle olduğu ailesini benim yanımda yaptıklarının kötü olduğunu söylerken ailesinin yanında ise ağzından ses çıkmaz hâlâ öyle yani . Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Boşanmak istiyorum çok yoruldum daha 25 yaşındayım hayattan herhangi bir zevk ya da hevesim yok tek derdim çocuğum. Ama onun geleceği için ya da ne bileyim benim de ailem ayrı yaşadığım zorlukları yaşamasın istiyorum diğer türlü kendime saygımı yitiririm diyorum kafam allak bullak uyuyamıyorum. Yardımcı olabilecek mantıklı fikirlerinize ihtiyacım var evliliği kurmak kolay ama yıkmak zor bunuda biliyorum ama ne yapmam gerektiğini hiç bilmiyorum....
Bukadar herşeyi dramatize edip işinizi zorlaştırmayın.
Evlenmek nasıl haksa boşanmakta öyle.
Böyle saçma sapan ömrünüzü tüketmek yerine boşanın ve kendi hayatınıza bakın.
