Merhaba arkadaşlar,
eski eşim ailecek görüştüğümüz ailelerden bir bayanla beni aldattı. kadında uzun süredir evliydi ama çocuğu yoktu. çocukları olmuyor diye kızların doğum günlerine onları da çağırırdık.Çok acı sırtından bıçaklanmak.Önce o boşandı sonra da beni boşatmak için uğraştı. Eşime çok kırılmıştım onu çok sevmiştim. Bir ana önce kendimi toparlayabilmek için anlaşmalı boşandım. Ben çalışıyorum, o yüzden boşanmaktan korkmadım.Allah bağışlarsa, iki kızım var.kızlarım babalarına çok düşkündü o yüzden tüm tatilleri yarıya bölerek geçirmek şeklinde, velayetleri bende kaldı.ben artık o şehirde yapamayacağımı anladım, boğuluyordum. tayin istedim babalarından 4.5 saat uzak başka şehirde yeni bir hayata başladım.Şehir değiştirmeseydim eş dost orada, hatıralarım orada,herşeyi gördükçe iyice yıkılır kendimi psikolojik olarak toparlayamazdım .
Sorunum şu ;yaz tatili için kızlar okul kapanınca babalarına gittiler.O da çalıştığı için çocukları annesine bırakıyor. anneside babanın yaşadığı şehirden 1 saat uzakta başka şehirde. her akşam görmüyor çocukları. hafta sonları görüyormuş. Kızlarım şu an 11 ve 9 yaşlarındalar.Ağustosta bende olmaları lazım,büyük kızım gelmek istemiyor bayramdan sonra geleyim diyor yani neredeyse 15 gün daha yalnızım..tek ailesi babasının ailesiymiş gibi davranıyor. benimde annemin psikolojik hastalığı var. kendi dünyasında yaşıyor.annem benim babamla ilişkim olduğunu düşünüyor, ben annemlere yalnız gittiğimde olmadık hallüsinasyonlarını ifade ediyor, saldırganlığı yok ama huzursuz oluyor, hastalığı iyice beliriyor.Bende bu ortamın oluşmaması için annemlere yalnız gitmemeye çalışıyorum. canım babam hepimiz için elinden geleni yapsada, babamların ev kızlara farklı geliyor. Bende onlara sıkıcı geliyorum. diğer tarafta maalesef çok fazla kural yok. her istedikleri oluyor,alınıyor,hergün tv başındalar ve dizikolik olmuşlar.Bense yararsız programlardan onları kısıtlıyorum,tatil diye derslerine tekrar ettirmeye çalışıyorum,kitap okutmak için çaba sarfediyorum kısacası kurallarım onlara sıkıcı geliyor. Zamane çocukları bunları yapmak istemiyor. yapmaya yapmaya nereye kadar.istiyorum ki okuyup bir meslek sahibi olabilsinler.Çalışmadıkları zaman bende huzursuz oluyorum. Kendi hallerine bırakmakta doğru gelmiyor.Ayrıca onları sık sık bende gezdirmeye çalışıyorum.Velhasıl iki arada bir derede gibiyim.
Size sorum, kalmalarına izin versem, acaba benim ailemle zaten tam yakınlaşamadılar, iyice soğurlar mı? zamanı esnetsem, kızım daha sonra yine aynısını isteyecek biliyorum, bu işin sonu yok,bir taraftan,kızımda gelmesi gerektiği yada böyle olmaak zorunluluğunu öğrensin diyorum .Tamam kızım küçük ama yine de böyle yapmasına kırılıyor ve çok üzülüyorum.Hayatımızın böyle olmasını ben istemedim, nefsine hakim olamayan sorumsuz bir insan yüzünden tüm acıları ben ve çocuklarım çekiyor. Allah durmadan gönlümü ferahlatsın diye dua ediyorum.Rabbim yuvası olanların yuvasını bozmasın. O kadar zor ki,ancak yaşayan bilir. Benden çok daha zor durumda arkadaşlar olduğunu forumlardan takip ediyorum ama bugünlerde çok güçsüzüm, mutsuzum ve ne yapacağımı bilemiyorum. Çocuklar konusunda fikirleri yada deneyimi olanlar yazabilirler mi? teşekkürler
eski eşim ailecek görüştüğümüz ailelerden bir bayanla beni aldattı. kadında uzun süredir evliydi ama çocuğu yoktu. çocukları olmuyor diye kızların doğum günlerine onları da çağırırdık.Çok acı sırtından bıçaklanmak.Önce o boşandı sonra da beni boşatmak için uğraştı. Eşime çok kırılmıştım onu çok sevmiştim. Bir ana önce kendimi toparlayabilmek için anlaşmalı boşandım. Ben çalışıyorum, o yüzden boşanmaktan korkmadım.Allah bağışlarsa, iki kızım var.kızlarım babalarına çok düşkündü o yüzden tüm tatilleri yarıya bölerek geçirmek şeklinde, velayetleri bende kaldı.ben artık o şehirde yapamayacağımı anladım, boğuluyordum. tayin istedim babalarından 4.5 saat uzak başka şehirde yeni bir hayata başladım.Şehir değiştirmeseydim eş dost orada, hatıralarım orada,herşeyi gördükçe iyice yıkılır kendimi psikolojik olarak toparlayamazdım .
Sorunum şu ;yaz tatili için kızlar okul kapanınca babalarına gittiler.O da çalıştığı için çocukları annesine bırakıyor. anneside babanın yaşadığı şehirden 1 saat uzakta başka şehirde. her akşam görmüyor çocukları. hafta sonları görüyormuş. Kızlarım şu an 11 ve 9 yaşlarındalar.Ağustosta bende olmaları lazım,büyük kızım gelmek istemiyor bayramdan sonra geleyim diyor yani neredeyse 15 gün daha yalnızım..tek ailesi babasının ailesiymiş gibi davranıyor. benimde annemin psikolojik hastalığı var. kendi dünyasında yaşıyor.annem benim babamla ilişkim olduğunu düşünüyor, ben annemlere yalnız gittiğimde olmadık hallüsinasyonlarını ifade ediyor, saldırganlığı yok ama huzursuz oluyor, hastalığı iyice beliriyor.Bende bu ortamın oluşmaması için annemlere yalnız gitmemeye çalışıyorum. canım babam hepimiz için elinden geleni yapsada, babamların ev kızlara farklı geliyor. Bende onlara sıkıcı geliyorum. diğer tarafta maalesef çok fazla kural yok. her istedikleri oluyor,alınıyor,hergün tv başındalar ve dizikolik olmuşlar.Bense yararsız programlardan onları kısıtlıyorum,tatil diye derslerine tekrar ettirmeye çalışıyorum,kitap okutmak için çaba sarfediyorum kısacası kurallarım onlara sıkıcı geliyor. Zamane çocukları bunları yapmak istemiyor. yapmaya yapmaya nereye kadar.istiyorum ki okuyup bir meslek sahibi olabilsinler.Çalışmadıkları zaman bende huzursuz oluyorum. Kendi hallerine bırakmakta doğru gelmiyor.Ayrıca onları sık sık bende gezdirmeye çalışıyorum.Velhasıl iki arada bir derede gibiyim.
Size sorum, kalmalarına izin versem, acaba benim ailemle zaten tam yakınlaşamadılar, iyice soğurlar mı? zamanı esnetsem, kızım daha sonra yine aynısını isteyecek biliyorum, bu işin sonu yok,bir taraftan,kızımda gelmesi gerektiği yada böyle olmaak zorunluluğunu öğrensin diyorum .Tamam kızım küçük ama yine de böyle yapmasına kırılıyor ve çok üzülüyorum.Hayatımızın böyle olmasını ben istemedim, nefsine hakim olamayan sorumsuz bir insan yüzünden tüm acıları ben ve çocuklarım çekiyor. Allah durmadan gönlümü ferahlatsın diye dua ediyorum.Rabbim yuvası olanların yuvasını bozmasın. O kadar zor ki,ancak yaşayan bilir. Benden çok daha zor durumda arkadaşlar olduğunu forumlardan takip ediyorum ama bugünlerde çok güçsüzüm, mutsuzum ve ne yapacağımı bilemiyorum. Çocuklar konusunda fikirleri yada deneyimi olanlar yazabilirler mi? teşekkürler
