• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Boşanmış biriyle evlenerek hatamı ettim:(

noram .!.:
Gerçekten neden ilk evliliğinizi, bbu gencecik yaşta 2 çocuklu bir adamla yapıyorsunuz? Hem de kv ile dip dibe çocuklarla yaşıyorsunuz. Neden bu çile? Yazık yani, aynı yaştayış ve sizin olmayan 2 çocuğun sorumluluğu size yüklenilmiş bile. Lütfen vicdan yapmayın, eşiniz düşünsün.
Genişletmek için tıkla...

Ayni fikirdeyim.
 
Çocuklar sizin çocuklarınızda olsa değişen birşey olmazdı. 8 senedir evliyim,kızım 6 yaşında,oğlum 1 aylık ve biz 6 senedir başbaşa birşeyler yapamıyoruz. Mümkün değil yani. Ha okul zamanı daha erken uyuyor kızım,o zaman biraz vakit kaliyor ama şu an yaz uyku konusunda çok baskı yapmıyoruz.
Ha tabiki hakkınız ama sonucta bu çocukların varlığını biliyordunuz annelerinde kalmadıklarını da ,haliyle görüşecekler fazlaca.
Aynı evde de kalabilirdiniz hatta ki ileride kayınvalidenize birşey olsa size kalacak o iki çocuk,sonuçta babaları.
Durumu olduğu gibi kabul edin.
Madem çocuklarla aranız iyi"çocuklar okullar açılacak,artık bu kadar geç uyumayın,uyku saatinizi şimdiden erkene alalım ki okullar açılınca zorlanmayın"vb bir cümle kurarak biraz erken gönderin.
 
xDerinMavix .!.:
Ayni fikirdeyim.
Genişletmek için tıkla...
Evliliğin ilk zamanları birbirine alışma evresidir. Çünkü başka bir insan ile aynı cati altında yaşamaya başlıyorsun. Ama siz evliliğe iki çocuk ile baslamissiniz. Maalesef bu evreyi atlayacaksiniz. Kız cocuklari babaya düşkün olurlar. Bizim kız 5 yaşında, söylediği kelimelerin yarisi baba. Eee o çocuklar da babaya düşkünlerdir ve hep esinle aranda olacaklar. Allah kolaylık versin.
 
Eşiniz haftanın bir günü sadece size özel bir program yapsın.
Sanki çok büyük beklentileriniz yok sadece eşinizin empati yapmasını ve size daha fazla ilgi göstermesini istiyormuşsunuz gibi anladım ben.
6 gün normal 4 kişilik aile yaşantınıza devam edin düzeni koruyarak.
Haftanın bir günü de baş başa program yapın.
Çocukları kv ye yahut güvendiğiniz birine emanet ederek.

Yorumları okudum, çocuklu hayat cidden zor olmalı, sevgililik dönemi gibi olamayacağı aşikar. Ben de okuya okuya iyice korkmaya başladım, çocuk kökten değiştiriyor hayatı... 4. seneye gireceğiz ama hala sevgili modunda devam eden çocuksuz evliliği cidden çok seviyorum,bundan vazgeçmeye, sorumluluk almaya hemen hazır olamıyor işte insan. Siz bunları doya doya yaşayamadan bir anda yılların sorumluluğunu yüklenmişsiniz, bunalmanız normal. Çocuklarla anlaşmanız çok şahane.. Eşinizin aradaki dengeyi bulup en azından haftada bir sizi de mutlu etmesi gerekiyorç
 
Bunların olacağını her yaşta bayan bilir ve bunu kabul ederek evlenir.
Aşktan kör olan gözler açılmış hepsi bu.
Siz yokkende o çocuklar vardı ve siz onların hayatına dahil oldunuz,onlar sizin değil.
Boşanmış bir erkeğin eski eşi adamdan önce evlenmişse zaten o adamda evlilikle ilgili çok çok olumsuz şeyler vardır,herşeyi göz ardı etmişsiniz.
Hayatınız bundan iyiye gitmeyecektir,siz çocuk doğurunca 3 çocuklu bir daha doğum yaparsanız 4 çocuklu anne olacaksınız.
6 sene bekar hayatı yaşamış bir erkek evliliğinin cicim aylarında böyle ise,kocanızın ileride ayda senede bir göreceksiniz demektir.
Kendi elinizle,kendi hayatınızı yakmışsınız.
Hadi çocuklu adamla evlendin,birde kaynana yanına gelmişsin. Nasıl bir yokluk yaşadın acaba,böylesi kör olmuş gözlerin.
Sen yarışa orta çizgiden başlamışsın,bu hikaye 5 yıllık evlide olur,5 aylıkta değil.
 
LasTRomaNce_arzu .!.:
Merhaba,
Benimkisi dert mi tercihimin doğurduğu bir sonuç olduğu için dert denilir mi bilemiyorum.28 yaşındayım ve 5 ay önce 2 çocuğu olan 36 yaşında bir evlilik yapmış 6 sene bekar durmuş eşimle ilk evliliğimi yaptım .Çook severek ailemin çok sert olmasada karşı durmalarına rağmen ikna edip evlendim. Kayananamı 6 önce kanatsız melek sanıyordum.Ama ne yazık ki oda kaynanalığa başladı. Neden olduğuna anlamadığım bir şekilde aklına geldikçe laf sokmalarına başladı. Kaynanalığın doğasında mı bu var nedir anlamadım.Eşimin ailesi ile yan yana oturuyoruz.Biz çalıştığımız için çocuklar kaynanamada kalıyor orada yatıyorlar.Biri 11 yaşında,ikincisi 9 yaşında kız çocukları.Onları çok seviyorum.Çok uslulular akıllılar beni çok seviyorlar.Eşimin akrabaları bile anneleri olsa bu kadar ilgilenir bu kadar sever diye kayananama övüyorlarmış beni eşimde bu konuda hep teşekkür eder bana.
Ama asıl sorun eşimde bende çalışıyoruz .Ve en geç akşam 7 de evde oluyoruz.Ve biz eve adım atar atamaz çocuklarda geliyor.Ve gece 12 de yatmaya gidiyorlar evlendiğimizden beri böyle sabr ediyorum.Ne eşim ne ailesi yeni evli çift yalnız bırakalım gibi bi düşüncede olmuyorlar.Nereye gitsek hep beraberiz.Eşim sadece gece 12 den sonra eşim.Çocukların yanında istediğim gibi hiç bir şey yapamıyorum.Eşimle başa başa yemek yemek yok , berber tv izlemek yok,yanına yatıp sarılmak yok sadece oturup çocuklarla ilgileniyoruz tv izliyoruz ve sonunda uykum geliyor ve uyuyorum.Sanki tek başıma bir evlilik yaşıyorum.Eşimi çok seviorum Bana karşı asla bir saygısızlığı yok her fırsatta beni çook sevdiğini söyluyor.Evine bağlı bir adam kötü hiç bir alışkanlığı yok.Ama bir tek bu var.Biraz düşünceli olsa bende evliliğimin tadını çıkartmak istiyorum.Bir gecede tüm gecesini bana ayırsa bunu böyle söyleyince onlar çocuk git dersem kırılırlar diyor.Ama böylede ben kırılıyorum.Neyapıcağmı bilemiyorum.Bütün hayatımın böyle geçecek olması düşüncesi beni derin bir mutsuzluğa sürüklüyor.Onun ikinci evliliği olduğu için benim beklenti ve heycanımı anlamıyor sanırım.Çok üzgünüm sanırım asla ilk evlilik heyacanını yaklayamıycam.Acaba boşanmış biriyle evlenerek hata mı ettim bunu düşünmeden edemiyorum?Kendi kararımdı bu evlilik o yüzden ailemede hep çok mutlu rolünü oynuyorum.Çok yoruldum benim durumuma benzer bir hayatı yaşayan hanımlar tecrübeleriniz belki zihnimi aydınlatır diye buraya yazıyorum:KK43:
Genişletmek için tıkla...
tatlım çocuklu evlerdeki pozisyon aynen böyle....ne güzel 2 kız cocuğu ve yakın yaşlarda lar ..ve yaşları dolayısıyla kendi istediğin şekilde yetiştirebilir kendilerini bulmada yardımcı oalbilirsin... ve sana arkadaş olurlar emin ol akrabandan çok hemdeeee.... biraz sabırlı olabilirsen güzel günler seni bekliyor emin ol ;)
 
İlkönce eve değil kvye geçin orada görün kızları birlikte vakit geçirin sonra evinize geçin kızlarda geldiğinde gece 12ye kadar ayakta tutmayin bastan saat 11 olsun sonra 10

Haftasonlarida siz alin kizlari birlikte alisverise gidin ( esiniz olmadan ) sonra o alip sinemaya gotursun o arada evinizde yalniz kalip hem islerinizi halledin hem bacaklarinizi uzatip kafanizi dinleyin

Esiniz eve gelincede ikiniz birlikte evde yalniz kalin disari cikin

Bir duzen oturtmaniz lazim okullar acildiginda dersleri olucak okulda olacaklar yorulucaklar zaten

Eger maddi imkaniniz varsa ucuz kotu demeden 3-4 gunde olsa esinizle basbasa tatile gidin

Kizlara uzuldum anneleri acisindan ama baskasinin yapmadigi anneligi tum ozveriyle yapip evliliginizin tadini cikartamamaniz sizinicinde hic iyi degil
 
Roasanayma .!.:
Sevgili konu sahibi tüm yazdıklarınızı okuyarak yorum yapıyorum ki bu yaşta bu sorumluluğu ani bir şekilde sırtlanmanız öncelikle sizin için sonra evliğiniz ve çocuklar için çok sağlıksız. Bu sağlıksız durum beş ay içinde alarm vermeye başlamış zaten. Normal evliliklerde kadınlar önce evli bşr kadın olmaya alışır sonra hamile kalır anneliğe hazırlanır sonra bebek doğar en az bir iki senede evin yeni düzenine alışır. Siz bu aşamaların hepsini bir günde geçmeye çalışmışsınız. Ama olmamış olamaz zaten.
Hem saat beşbuçukta kalkıp hem de 12’lerde yatan çocuklarla nasıl ilgileniyorsunuz??? Haftanın üç günü yemek yapacak enerjiyi nasıl buluyorsunuz??? Bence bunlar fiziksel olarak oldukça zorlayan şeyler. Haddime değil ama kardeşimsin söyleyeyim kızları neden sen yıkıyorsun?? Okul paraların senin maaşınla mı ödeniyor ben mi yanlış anladım?
Eşinle ilişkinde inanılmaz bir dengesizlik var. Sen bunları yaparken eşin kızların kırılmasından korkuyor (ki bu çok doğal) ama senin kırılmandan hiç korkmuyormuş gibi sana hissettiriyor.
Makul, iyi kalpli ve akıllı bir kadın olduğun belli. Ama bu düzen böyle gitmez. Korkarm ki k.validenin melek olmadığını anlaman gibi eşin için de aynı şeyleri düşüneceksin. Yavaş yavaş kırılıp içten içe küseceksin.
Bunların olmaması için ilişkinizin dengesini bulmak zorundasın. Bizler kendi çocuklarımıza bakarken bile biyerlere bırakıp başbaşa vakit geçirirken eşinin bunu hiç düşünmemesi çok bencilce.
Evliliğinin henüz başındasın bazı şeyler tam oturmadan akılla, sağduyu ve politika ile hoşuna gitmeyen şeyleri değiştirme yoluna gitmeni tavsiye ederim.
Bu yoğun ve zor hayatı güçlü bir şekilde gögüslemen dileğiyle....
Genişletmek için tıkla...
:KK9::KK9::KK9:
Ancak bu kadar güzel anlatılırdı.
 
LasTRomaNce_arzu .!.:
Merhaba,
Benimkisi dert mi tercihimin doğurduğu bir sonuç olduğu için dert denilir mi bilemiyorum.28 yaşındayım ve 5 ay önce 2 çocuğu olan 36 yaşında bir evlilik yapmış 6 sene bekar durmuş eşimle ilk evliliğimi yaptım .Çook severek ailemin çok sert olmasada karşı durmalarına rağmen ikna edip evlendim. Kayananamı 6 önce kanatsız melek sanıyordum.Ama ne yazık ki oda kaynanalığa başladı. Neden olduğuna anlamadığım bir şekilde aklına geldikçe laf sokmalarına başladı. Kaynanalığın doğasında mı bu var nedir anlamadım.Eşimin ailesi ile yan yana oturuyoruz.Biz çalıştığımız için çocuklar kaynanamada kalıyor orada yatıyorlar.Biri 11 yaşında,ikincisi 9 yaşında kız çocukları.Onları çok seviyorum.Çok uslulular akıllılar beni çok seviyorlar.Eşimin akrabaları bile anneleri olsa bu kadar ilgilenir bu kadar sever diye kayananama övüyorlarmış beni eşimde bu konuda hep teşekkür eder bana.
Ama asıl sorun eşimde bende çalışıyoruz .Ve en geç akşam 7 de evde oluyoruz.Ve biz eve adım atar atamaz çocuklarda geliyor.Ve gece 12 de yatmaya gidiyorlar evlendiğimizden beri böyle sabr ediyorum.Ne eşim ne ailesi yeni evli çift yalnız bırakalım gibi bi düşüncede olmuyorlar.Nereye gitsek hep beraberiz.Eşim sadece gece 12 den sonra eşim.Çocukların yanında istediğim gibi hiç bir şey yapamıyorum.Eşimle başa başa yemek yemek yok , berber tv izlemek yok,yanına yatıp sarılmak yok sadece oturup çocuklarla ilgileniyoruz tv izliyoruz ve sonunda uykum geliyor ve uyuyorum.Sanki tek başıma bir evlilik yaşıyorum.Eşimi çok seviorum Bana karşı asla bir saygısızlığı yok her fırsatta beni çook sevdiğini söyluyor.Evine bağlı bir adam kötü hiç bir alışkanlığı yok.Ama bir tek bu var.Biraz düşünceli olsa bende evliliğimin tadını çıkartmak istiyorum.Bir gecede tüm gecesini bana ayırsa bunu böyle söyleyince onlar çocuk git dersem kırılırlar diyor.Ama böylede ben kırılıyorum.Neyapıcağmı bilemiyorum.Bütün hayatımın böyle geçecek olması düşüncesi beni derin bir mutsuzluğa sürüklüyor.Onun ikinci evliliği olduğu için benim beklenti ve heycanımı anlamıyor sanırım.Çok üzgünüm sanırım asla ilk evlilik heyacanını yaklayamıycam.Acaba boşanmış biriyle evlenerek hata mı ettim bunu düşünmeden edemiyorum?Kendi kararımdı bu evlilik o yüzden ailemede hep çok mutlu rolünü oynuyorum.Çok yoruldum benim durumuma benzer bir hayatı yaşayan hanımlar tecrübeleriniz belki zihnimi aydınlatır diye buraya yazıyorum:KK43:
Genişletmek için tıkla...
Sizin adınıza çok üzüldüm evlendikten en erken 1 sene sonra ikinizden olan bir çocukla bu sıkıntıları yaşasaydınız belki böyle düşünmezdiniz.
En azından 1 sene olsun doyardınız birbirinize
O çocukları da çok sevip değer veriyorsunuzdur illa ki ama asıl anneleri siz olmuş olsaydınız biraz daha rahat olurdunuz bence , belki de çekiniyosunuz kızların yanında sarılmaya yan yana uzanmaya vs.
Haliyle aynı evde iki arkadaş gibiçocukların oyun ablası gibi kalmışsınız galiba
 
Zaman değişiyor
Artık eskiye göre çok daha boşanmış kadın/erkek var. Doğal olarak ikinci/üçüncü evliliklerin ve çocuklu evliliklerin sayısı artıyor.

Genel olarak çocuksuz birinin çocuklu biriyle evlenmesinin daha fazla çaba gösterilmesi gereken bir evlilik olduğunu düşünüyorum. Daha fazla emek verilmesi gereken, daha fazla fedakarlık yapılması gereken. Ama olduğu zaman da bence tadından yenmez.

Kendi adıma ilk evliliğimdeki yaşadıklarımın beni olgunlaştırdığını, hatalarımdan ders aldığımı düşünüyorum. O yüzden aslında “ikinci bahar” da denebilecek evliliklerin ilklerinden daha iyi geçme potansiyelini yüksek görüyorum.

Bir kaç yorumu okudum. “Onlar adamın öz çocuğu, atsın mı, satsın mı, bu ne insafsızlık” anlamlarına gelecek yorumlar.

Bir anne olarak ne yazık ki katılmıyorum. Anne/baba olmak hayatımızın HER anını çocuklarımıza adamak değildir. Daha önce defalarca yazdığım gibi mutlu anne=mutlu çocuk.

Kendi hayatımdan örnek vereyim. Ben de çalışıyorum. Bütün gün işteyim. Zaman zaman şehir dışı görevlerim oluyor. Çocuklarımı akşamdan akşama görüyorum. Ama kendime zaman ayırmaya da çok önem veriyorum. Çünkü bu şekilde çocuklarım da daha mutlu. Her cuma akşamı “anne gecesi”dir mesela bizim evde. Tek başıma ya da arkadaşlarımla sinemaya/yemeğe giderim. Evet evet çocuklarımı evde bırakarak gidiyorum. Bazı kadınların yaptığı gibi “zaten bütün gün işteyim, aman mesai dışında çocuklarımla yapışık yaşayayım” diye vicdan yapmıyorum.

Konu sahibinin eşinin de yapması gereken bu aslında. Evet çocuklar bütün gün babalarını görmüyor, akşamdan akşama görüyor (benim de böyle). Evet anne babaları ayrı (benimkilerin de öyle). AMA eşine de özel zaman ayırmasını bilmeli. Hatta rutine binerse çok daha güzel olur.

Sevgili konu sahibi; yerinizde olsam eşimle hissettiklerimi paylaşırdım. Ama konuyu çocuklara getirmeden... “Aşkım, aile olmak çok hoşuma gidiyor, hep beraber bir şeyler paylaşmaktan zevk alıyorum AMA SENİNLE DE BAŞBAŞA ZAMAN GEÇİRMEK İSTİYORUM, haftada bir gecemizde dışarıda başbaşa olmak istiyorum” diyebilirsiniz. Hatta dışarıda bile olmanıza gerek yok, evde başbaşa film izleyip sonra evde biri var diye çekinmeden sevişmek sizin de hakkınız.
Sonuçta çocukları sokakta bırakmıyorsunuz. Babaanneleri ile kalıyorlar.

Suçlamadan, sadece kendi hissettiklerinizi VE çözüm yollarınızla birlikte paylaşırsanız eşinizin sizi dinleyeceğini düşünüyorum.
 
Sizin evliliginiz çocuksuz iki bekarın yaptigi ilk evlilik gibi olamayacak maalesef. Bence şartlari çok zorlamayin. Eşiniz tarafini belli ederse (ki tarafini tahmin ediyorsunuzdur) daha mutsuz olursunuz. Durumunuzu kabullenip mutlu olmaya çalışın. Kusursuz, dört dörtlük evlilik yok.
 
İki çocuk da sizi seviyormuş ne güzel. Üstelik çok akıllı olduklarından bahsetmişsiniz. Bu kadar olumlu duygularınız olmasa işiniz zor olurdu ama sanki böyle karamsarlığa kapılmanıza gerek yok gibi geldi bana.
Eşiniz size değer veriyormuş onu seviyorsunuz da madem , yanlış bir karar mı verdim acaba duygusundan kurtulun. Kimsenin hayatı gül bahçesi değil eğer o bahçeyi güzelleştirmek istiyorsanız bunun için siz çaba vermelisiniz. Eşiniz tarafından duygularınızın ve yeni evlilikten beklentilerinizin anlaşılmasını istiyorsunuz ama maalesef bu çok zor. İnsan bunu yaşadıkça hayat tecrübesi kazandıkça daha iyi anlıyor..Onun yerine siz harekete geçin istediğiniz hayata göre her şeyi organize edin.
Kayınvalideniz başta çok iyiyken neden değişmiş olabilir? Bütün akrabalar çocuklarla iletişiminiz konusunda övgüler dizmiş. Çocukların bütün yükünü o alıyorken sevilme ile ilgili payeyi sizin almanızı kıskanmış olabilir mi? Önce onunla aranızdaki sorunun kaynağını bulun ve düzeltin. İstediğiniz hayat konusunda ona çok ihtiyaç duyacaksınız . Öz annelerinin bile annelik yapmadığı çocukları sahiplenip onlara bakması gerçekten takdir edilecek bir davranış. Ben olsam içten bir şekilde bunu sürekli ona söylerdim. Ben onlara ancak ablalık yapabilirim kanından canından olan sensin onların gerçekte annesi sensin diye de vurgulardım.
İşten dönünce çocukların kendiliğinden gelme rutini var madem bunu da değiştirmelisiniz. Bir süre işten çıkınca onları, eşinizle beraber siz alıp evinize götürün. Eve yaklaştığınızda hadi hazırlanın sizi alacağız diye telefon edin.Eve gitmek için sizin almanız gerektiği fikri iyice pekişip alışkanlığa dönüşsün. Her ne olursa olsun kontrol sizde olmalı ki sınırları öğrensinler. Sonra bugün sizi 1 saat sonra alcağım diye telefon açın o gün başbaşa yemek yeyin. Yemekten sonra gidip alın. Bir başka gün bu süreyi uzatıp başka bir aktivite yapın. Bu süreç içinde hergün eve gelmelerini sağlayın ki hem dışlanmış gibi hissetmesinler hem de onların da ihtiyaçları karşılanmış olsun.
Eğer kontrol sizin elinizde olursa hem onlar sınırlarını öğrenir hem de siz kendi istediğiniz şekilde olayları yönettiğiniz için öfkelenip kırılmazsınız. Bu hayatın size mecburen dayatıldığı fikri de sizi boğmaz. Bir süre sonra kendi çocuğunuz da olunca iki kişilik romantik beklentileriniz doğal süreç içinde rafa kalkmış olacak zaten.
Sizden önce onlar vardı bunu hep aklınızda tutun. Asla öncelik yarışına girmeyin. Çocukların aile ortamına ve baba sevgisine ihtiyaçları hep olacak. Kabullenince hayat çok güzel ve kolay oluyor.
Ve evlilik taktik ve yönetme sanatıdır işin anahtarı bu.
 
LasTRomaNce_arzu .!.:
Merhaba,
Benimkisi dert mi tercihimin doğurduğu bir sonuç olduğu için dert denilir mi bilemiyorum.28 yaşındayım ve 5 ay önce 2 çocuğu olan 36 yaşında bir evlilik yapmış 6 sene bekar durmuş eşimle ilk evliliğimi yaptım .Çook severek ailemin çok sert olmasada karşı durmalarına rağmen ikna edip evlendim. Kayananamı 6 önce kanatsız melek sanıyordum.Ama ne yazık ki oda kaynanalığa başladı. Neden olduğuna anlamadığım bir şekilde aklına geldikçe laf sokmalarına başladı. Kaynanalığın doğasında mı bu var nedir anlamadım.Eşimin ailesi ile yan yana oturuyoruz.Biz çalıştığımız için çocuklar kaynanamada kalıyor orada yatıyorlar.Biri 11 yaşında,ikincisi 9 yaşında kız çocukları.Onları çok seviyorum.Çok uslulular akıllılar beni çok seviyorlar.Eşimin akrabaları bile anneleri olsa bu kadar ilgilenir bu kadar sever diye kayananama övüyorlarmış beni eşimde bu konuda hep teşekkür eder bana.
Ama asıl sorun eşimde bende çalışıyoruz .Ve en geç akşam 7 de evde oluyoruz.Ve biz eve adım atar atamaz çocuklarda geliyor.Ve gece 12 de yatmaya gidiyorlar evlendiğimizden beri böyle sabr ediyorum.Ne eşim ne ailesi yeni evli çift yalnız bırakalım gibi bi düşüncede olmuyorlar.Nereye gitsek hep beraberiz.Eşim sadece gece 12 den sonra eşim.Çocukların yanında istediğim gibi hiç bir şey yapamıyorum.Eşimle başa başa yemek yemek yok , berber tv izlemek yok,yanına yatıp sarılmak yok sadece oturup çocuklarla ilgileniyoruz tv izliyoruz ve sonunda uykum geliyor ve uyuyorum.Sanki tek başıma bir evlilik yaşıyorum.Eşimi çok seviorum Bana karşı asla bir saygısızlığı yok her fırsatta beni çook sevdiğini söyluyor.Evine bağlı bir adam kötü hiç bir alışkanlığı yok.Ama bir tek bu var.Biraz düşünceli olsa bende evliliğimin tadını çıkartmak istiyorum.Bir gecede tüm gecesini bana ayırsa bunu böyle söyleyince onlar çocuk git dersem kırılırlar diyor.Ama böylede ben kırılıyorum.Neyapıcağmı bilemiyorum.Bütün hayatımın böyle geçecek olması düşüncesi beni derin bir mutsuzluğa sürüklüyor.Onun ikinci evliliği olduğu için benim beklenti ve heycanımı anlamıyor sanırım.Çok üzgünüm sanırım asla ilk evlilik heyacanını yaklayamıycam.Acaba boşanmış biriyle evlenerek hata mı ettim bunu düşünmeden edemiyorum?Kendi kararımdı bu evlilik o yüzden ailemede hep çok mutlu rolünü oynuyorum.Çok yoruldum benim durumuma benzer bir hayatı yaşayan hanımlar tecrübeleriniz belki zihnimi aydınlatır diye buraya yazıyorum:KK43:
Genişletmek için tıkla...
Şu bizim milletin çocuklarına geç saatlere kadar oturmalarına izin vermesini hiç anlamıyorum.
İlkokul hayatım boyunca akşam saat 20:30’da yatmak zorundaydık (kardeşlerimle). Yaz tatilinde bile 21:00’i geçiremezdik. Böyle bir disiplin olunca ben çalışma hayatına kadar 21:30’u geçirmedim.
Bence madem çocuklarla aranız iyi yavaş yavaş onların sağlığı için erken yatmalarının önemi üzerinde durun. Bu konuyu araştırın ve bilerek konuşun ki ikna edebilin.
 
sahraikebir .!.:
İki çocuk da sizi seviyormuş ne güzel. Üstelik çok akıllı olduklarından bahsetmişsiniz. Bu kadar olumlu duygularınız olmasa işiniz zor olurdu ama sanki böyle karamsarlığa kapılmanıza gerek yok gibi geldi bana.
Eşiniz size değer veriyormuş onu seviyorsunuz da madem , yanlış bir karar mı verdim acaba duygusundan kurtulun. Kimsenin hayatı gül bahçesi değil eğer o bahçeyi güzelleştirmek istiyorsanız bunun için siz çaba vermelisiniz. Eşiniz tarafından duygularınızın ve yeni evlilikten beklentilerinizin anlaşılmasını istiyorsunuz ama maalesef bu çok zor. İnsan bunu yaşadıkça hayat tecrübesi kazandıkça daha iyi anlıyor..Onun yerine siz harekete geçin istediğiniz hayata göre her şeyi organize edin.
Kayınvalideniz başta çok iyiyken neden değişmiş olabilir? Bütün akrabalar çocuklarla iletişiminiz konusunda övgüler dizmiş. Çocukların bütün yükünü o alıyorken sevilme ile ilgili payeyi sizin almanızı kıskanmış olabilir mi? Önce onunla aranızdaki sorunun kaynağını bulun ve düzeltin. İstediğiniz hayat konusunda ona çok ihtiyaç duyacaksınız . Öz annelerinin bile annelik yapmadığı çocukları sahiplenip onlara bakması gerçekten takdir edilecek bir davranış. Ben olsam içten bir şekilde bunu sürekli ona söylerdim. Ben onlara ancak ablalık yapabilirim kanından canından olan sensin onların gerçekte annesi sensin diye de vurgulardım.
İşten dönünce çocukların kendiliğinden gelme rutini var madem bunu da değiştirmelisiniz. Bir süre işten çıkınca onları, eşinizle beraber siz alıp evinize götürün. Eve yaklaştığınızda hadi hazırlanın sizi alacağız diye telefon edin.Eve gitmek için sizin almanız gerektiği fikri iyice pekişip alışkanlığa dönüşsün. Her ne olursa olsun kontrol sizde olmalı ki sınırları öğrensinler. Sonra bugün sizi 1 saat sonra alcağım diye telefon açın o gün başbaşa yemek yeyin. Yemekten sonra gidip alın. Bir başka gün bu süreyi uzatıp başka bir aktivite yapın. Bu süreç içinde hergün eve gelmelerini sağlayın ki hem dışlanmış gibi hissetmesinler hem de onların da ihtiyaçları karşılanmış olsun.
Eğer kontrol sizin elinizde olursa hem onlar sınırlarını öğrenir hem de siz kendi istediğiniz şekilde olayları yönettiğiniz için öfkelenip kırılmazsınız. Bu hayatın size mecburen dayatıldığı fikri de sizi boğmaz. Bir süre sonra kendi çocuğunuz da olunca iki kişilik romantik beklentileriniz doğal süreç içinde rafa kalkmış olacak zaten.
Sizden önce onlar vardı bunu hep aklınızda tutun. Asla öncelik yarışına girmeyin. Çocukların aile ortamına ve baba sevgisine ihtiyaçları hep olacak. Kabullenince hayat çok güzel ve kolay oluyor.
Ve evlilik taktik ve yönetme sanatıdır işin anahtarı bu.
Genişletmek için tıkla...
İşte bu.
Güzel yüreğinize sağlık arkadaşım S sahraikebir
 
Uzulerek söylüyorum iki çocuklu bi adamla evlenerek hata yapmışsın,cunki dediğin gibi sen sarılmak,dizine yatmak istiyorsun belki ama çocuklar var üstelik bu çocuklar sendende değil yani nasıl desem sen daha hayatının baharındasın ama adamda haklı eşya degilki kaldırsın bi yere koysun çocukları anneleri nerede.ben ayrıldım eşimden cocugumda yok tekrar evlenirsem allah nasip ederse çocuksuz biruni istiyorum cunki yaşamak istediğim şeyler var hakkında hayırlısı bu hayat seni yorar
 
Büyük bir hata yapmışsın. Çocuklu adamla evlenmeyi düşünenler bu başlığa yönlendirilmeli.

Evet evlilik bu ne bekliyordun diyenler olmuş ama gözden kaçırdıkları nokta şu. 2 çocuklu her evli çiftin akşamları mecburen öyle geçiyor ama bir farkla, onlar evliliklerin en az 10 yılını geride bırakmış başbaşa vakti doya doya yaşamış çiftler.

28 yaşında genç bir kadınsınız ve ilk evliliğiniz, haliyle eşinizle baş başa vakit geçirmek istiyorsunuz. Ama işte 2 çocuğu olan 40'ına yaklaşmış bir adamla evlenirken bunun olmayacağını hesaba katmanız gerekirdi. Her şeyin bir bedeli vardır. İnsanlar sırf muhalefet için demiyor "çocuklu adamla zor iyi düşünün" diye.

Neyse olan olmuş. Çözüm bulmak lazım. Eşinizle bu konuyu konuşabilirsiniz. 1-2 gece olsun tamamen bize ait olsun diye. Güzel güzel, trip atmadan, sevip okşayarak :) Olmadı haftasonu tatilleri filan ayarlayın. Kızlar da biraz büyüyünce her akşam sizle oturmak istemez zaten bence.
 
LasTRomaNce_arzu .!.:
Hayır anneleri başka bir evlilik yapmış hiç görüşmüyorlar.Bazen kendimi suçluyorum bilerk bu evliliği yaptım şikayet etmeye hakkım yok diyorum ama bilmiyorum sanırım kendimden çok ödün veriyorum
Genişletmek için tıkla...

Evet bilerek bu evliliği yaptığınız için çocuklardan sikayetlenmeniz çok manasız. Ama siz bekarken bu durumu nasıl fark etmediniz. İkinizde çalışıyorsunuz, eşiniz her akşam gece yarısına kadar çocuklar ile vakit geçiriyordu ise siz bekarken nasıl vakit geçiriyordunuz. Muhtemelen haftada 3-4 akşam beraberdiniz. Eğer öyleyse bazı akşamlar dışarı çıkın.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Back
X