Boşanmış biriyle evlenerek hatamı ettim:(

Çocuklara gerçekten çok üzüldüm. Küçüğüm bir de kardeşim var. Annemiz başkasıyla evli bizimle görüşmüyor. Babamız yeni evlenmiş babaanne evinde yatsak bile babamızın evinde olmamız problem. Yüreğim burkuldu gerçekten...
Tam anlamı bu benim de hislerim aynı yüreğim burkuldu o küçük yavrulara
 
Merhaba,
Benimkisi dert mi tercihimin doğurduğu bir sonuç olduğu için dert denilir mi bilemiyorum.28 yaşındayım ve 5 ay önce 2 çocuğu olan 36 yaşında bir evlilik yapmış 6 sene bekar durmuş eşimle ilk evliliğimi yaptım .Çook severek ailemin çok sert olmasada karşı durmalarına rağmen ikna edip evlendim. Kayananamı 6 önce kanatsız melek sanıyordum.Ama ne yazık ki oda kaynanalığa başladı. Neden olduğuna anlamadığım bir şekilde aklına geldikçe laf sokmalarına başladı. Kaynanalığın doğasında mı bu var nedir anlamadım.Eşimin ailesi ile yan yana oturuyoruz.Biz çalıştığımız için çocuklar kaynanamada kalıyor orada yatıyorlar.Biri 11 yaşında,ikincisi 9 yaşında kız çocukları.Onları çok seviyorum.Çok uslulular akıllılar beni çok seviyorlar.Eşimin akrabaları bile anneleri olsa bu kadar ilgilenir bu kadar sever diye kayananama övüyorlarmış beni eşimde bu konuda hep teşekkür eder bana.
Ama asıl sorun eşimde bende çalışıyoruz .Ve en geç akşam 7 de evde oluyoruz.Ve biz eve adım atar atamaz çocuklarda geliyor.Ve gece 12 de yatmaya gidiyorlar evlendiğimizden beri böyle sabr ediyorum.Ne eşim ne ailesi yeni evli çift yalnız bırakalım gibi bi düşüncede olmuyorlar.Nereye gitsek hep beraberiz.Eşim sadece gece 12 den sonra eşim.Çocukların yanında istediğim gibi hiç bir şey yapamıyorum.Eşimle başa başa yemek yemek yok , berber tv izlemek yok,yanına yatıp sarılmak yok sadece oturup çocuklarla ilgileniyoruz tv izliyoruz ve sonunda uykum geliyor ve uyuyorum.Sanki tek başıma bir evlilik yaşıyorum.Eşimi çok seviorum Bana karşı asla bir saygısızlığı yok her fırsatta beni çook sevdiğini söyluyor.Evine bağlı bir adam kötü hiç bir alışkanlığı yok.Ama bir tek bu var.Biraz düşünceli olsa bende evliliğimin tadını çıkartmak istiyorum.Bir gecede tüm gecesini bana ayırsa bunu böyle söyleyince onlar çocuk git dersem kırılırlar diyor.Ama böylede ben kırılıyorum.Neyapıcağmı bilemiyorum.Bütün hayatımın böyle geçecek olması düşüncesi beni derin bir mutsuzluğa sürüklüyor.Onun ikinci evliliği olduğu için benim beklenti ve heycanımı anlamıyor sanırım.Çok üzgünüm sanırım asla ilk evlilik heyacanını yaklayamıycam.Acaba boşanmış biriyle evlenerek hata mı ettim bunu düşünmeden edemiyorum?Kendi kararımdı bu evlilik o yüzden ailemede hep çok mutlu rolünü oynuyorum.Çok yoruldum benim durumuma benzer bir hayatı yaşayan hanımlar tecrübeleriniz belki zihnimi aydınlatır diye buraya yazıyorum:KK43:
Çocuklar babaannede dururlar. Biz de takılırız diye düşündünüz herhalde ama o iş öyle olmayacak. O cocuklar her zaman hayatınız içinde hem de tam merkezinde olacaklar. Bu duruma alissaniz iyi olur. Diğer seçenek belli zaten
 
Merhaba,
Benimkisi dert mi tercihimin doğurduğu bir sonuç olduğu için dert denilir mi bilemiyorum.28 yaşındayım ve 5 ay önce 2 çocuğu olan 36 yaşında bir evlilik yapmış 6 sene bekar durmuş eşimle ilk evliliğimi yaptım .Çook severek ailemin çok sert olmasada karşı durmalarına rağmen ikna edip evlendim. Kayananamı 6 önce kanatsız melek sanıyordum.Ama ne yazık ki oda kaynanalığa başladı. Neden olduğuna anlamadığım bir şekilde aklına geldikçe laf sokmalarına başladı. Kaynanalığın doğasında mı bu var nedir anlamadım.Eşimin ailesi ile yan yana oturuyoruz.Biz çalıştığımız için çocuklar kaynanamada kalıyor orada yatıyorlar.Biri 11 yaşında,ikincisi 9 yaşında kız çocukları.Onları çok seviyorum.Çok uslulular akıllılar beni çok seviyorlar.Eşimin akrabaları bile anneleri olsa bu kadar ilgilenir bu kadar sever diye kayananama övüyorlarmış beni eşimde bu konuda hep teşekkür eder bana.
Ama asıl sorun eşimde bende çalışıyoruz .Ve en geç akşam 7 de evde oluyoruz.Ve biz eve adım atar atamaz çocuklarda geliyor.Ve gece 12 de yatmaya gidiyorlar evlendiğimizden beri böyle sabr ediyorum.Ne eşim ne ailesi yeni evli çift yalnız bırakalım gibi bi düşüncede olmuyorlar.Nereye gitsek hep beraberiz.Eşim sadece gece 12 den sonra eşim.Çocukların yanında istediğim gibi hiç bir şey yapamıyorum.Eşimle başa başa yemek yemek yok , berber tv izlemek yok,yanına yatıp sarılmak yok sadece oturup çocuklarla ilgileniyoruz tv izliyoruz ve sonunda uykum geliyor ve uyuyorum.Sanki tek başıma bir evlilik yaşıyorum.Eşimi çok seviorum Bana karşı asla bir saygısızlığı yok her fırsatta beni çook sevdiğini söyluyor.Evine bağlı bir adam kötü hiç bir alışkanlığı yok.Ama bir tek bu var.Biraz düşünceli olsa bende evliliğimin tadını çıkartmak istiyorum.Bir gecede tüm gecesini bana ayırsa bunu böyle söyleyince onlar çocuk git dersem kırılırlar diyor.Ama böylede ben kırılıyorum.Neyapıcağmı bilemiyorum.Bütün hayatımın böyle geçecek olması düşüncesi beni derin bir mutsuzluğa sürüklüyor.Onun ikinci evliliği olduğu için benim beklenti ve heycanımı anlamıyor sanırım.Çok üzgünüm sanırım asla ilk evlilik heyacanını yaklayamıycam.Acaba boşanmış biriyle evlenerek hata mı ettim bunu düşünmeden edemiyorum?Kendi kararımdı bu evlilik o yüzden ailemede hep çok mutlu rolünü oynuyorum.Çok yoruldum benim durumuma benzer bir hayatı yaşayan hanımlar tecrübeleriniz belki zihnimi aydınlatır diye buraya yazıyorum:KK43:
Bu gibi durumlarda çocuklarla iyi geçinen ve onlara iyi niyetle yaşayan insanlar bence harika insanlar. Kalbi sevgisi büyük insanlar ancak başka insanın çocugunu yürekten sevebilir...
Şikayetlerinizde haklısınız. Okul açılınca biraz daha normale döner. Bir de kızlarla daha samimi olursanız belki bazı şeyleri aşabilirsiniz.

Yani nasıl desem mesela hafta sonu kızlarla havuza vs gidin önce onlarla baş başa takılın. Sonra onlarla sırdaş olun. Bazen yardım isteyin akıl danışın vs bu şekilde onlara karşı iyi niyetinizden iyice emin olurlar.
Bi.süre snra onlarlada paylaşabilirsiniz. Babanıza sürpriz hazırlıycam deyin. Hiç baş başa yemek yemedik deyin. Onlarada görevler verin size yardım etsinler. Sofra kurarken vs. Hatta büyük olana müzik seçtirin falan. Bu şekilde bu gibi olaylara dahil olurlar ve saygı duyarlar.

Yani demek istedigim samimiyet herşeyi çözer bence.

Herşey kader kısmet. Nasibinizde böyle bi hayat varmış. Ve siz bunu mükemmel şekilde sırtlanmışsınız bence.
 
2 çocuklu aileler bu şekilde yaşıyor zaten?
Siz de iki çocuklu bir adamla evlenerek 2 çocuklu bir aile olmuşsunuz...
İşten eve gelinir, çocuklarla sofraya, yemek yenir, mutfak toplanır, çay-meyve Faslı varsa adetinizde oturulur. Çocuklarla oyun oynanır, ödev yapılır vs..
biz o yaşlardayken babam bize akşamları satranç, tavla, kağıt falan öğretirdi :) annem de bazen bize katılır, bazen kendine vakit ayırırdı...
okul zamanı ödevleri olacaktır, erken yatmaları gerekecektir... biraz vakit kalır belki...
bu durumdan rahatsızsanız evet yanlış bir evlilik olmuş...
 
kayınvalidenizle ilgili olan sorunlar çocuklarla mı ilgili yoksa genel anlamda mı?
 
kayınvalidenizle ilgili olan sorunlar çocuklarla mı ilgili yoksa genel anlamda mı?
Çocuklarla alakalı hiç bir sorun yok aramızda sorun yaratan bir tip değilim aslında bir annenin çocuğuyla ilgilenip yapabileceği herşeyi yapıyorum çünkü onlarla yeri geliyor küçük kızla aynı yatakta yatıyorum daha yakın olmak için. Kayınvalidemle genel anlamda sorun yaşıyoruz her şey bu kadar iyi gidemez diye düşünüyor herhalde
 
Daha bu baslangic. Anneleri ileride mutlaka cocuklariyla gorusecektir. Buraya yazayim,doner bana “dedigin cikti dark” dersiniz.
Sizin dengeleri cok net kurmaniz lazim. Cocuklar babalariyla ayni ortamda da kalmali,sizin evinizde de uyumali. Ne kadar ayip cocuklari uyumak icin babaanneye tikan kafa esinizin kafasi mi merak ettim. Eger oyleyse bu adami baba yapmadan once bir dusunun.

Çocukların babalarının evi varken babaannede uyumaları bana da garip geldi... ama çocuklar küçükmüş boşandıklarında.
6 yıl bekar kalmış adam, çocuklar 3-5 yaşlarında olmalı iyi ihtimalle. 6 yıldır babaanne evinde bir duzen varsa bozulsun istememiş olabilirler...
ama babaanne de yaşlanacak yada yeni bir kardeş olduğunda çocuklar baba evine gelmek isteyecek.. asıl curcuna o zaman başlar.
 
Yaptiginizi ve sabrinizi takdir etmekle birlikte, ćok buyuk hata yapmissiniz. Kocaniz icin ise cok karlı bi evlilik olmuş!

Insanlar kendi cocugunun sorumlulugunu zor aliyor, siz daha simdiden 2 çocugun sorumlulugunu almissiniz. Ek olarak bi de kv dibine gitmissiniz, yazik olmus cidden.

Ek olarak esiniz cok bencilmiş, soylemeden edemeyeceğim!
 
Yaptiginizi ve sabrinizi takdir etmekle birlikte, ćok buyuk hata yapmissiniz. Kocaniz icin ise cok karlı bi evlilik olmuş!

Insanlar kendi cocugunun sorumlulugunu zor aliyor, siz daha simdiden 2 çocugun sorumlulugunu almissiniz. Ek olarak bi de kv dibine gitmissiniz, yazik olmus cidden.

Ek olarak esiniz cok bencilmiş, soylemeden edemeyeceğim!
Bencil insanlar kullanmayı sever..
 
Ablacim cocuklu adamla evlenirsen tabi ki cicim aylari olmaz, bacak kadar cocuga sen git az otede mi oyna diceksiniz? Tabi ki sizinle kalacaklar. O dedigini bas basa yemegi haftada 1 gun yapabilirsin cocuklari bakiciya babaanneye vb birakarak.

Bunlari evlenmeden once dusunup tasinman gerekiyordu. Tabi ki cocuklu biriyle evlilik cocuksuz biriyle evlilik gibi olmaz.
 
Çocuklarla alakalı hiç bir sorun yok aramızda sorun yaratan bir tip değilim aslında bir annenin çocuğuyla ilgilenip yapabileceği herşeyi yapıyorum çünkü onlarla yeri geliyor küçük kızla aynı yatakta yatıyorum daha yakın olmak için. Kayınvalidemle genel anlamda sorun yaşıyoruz her şey bu kadar iyi gidemez diye düşünüyor herhalde
Merhametini taktir ediyorum..
 
Çocukların babalarının evi varken babaannede uyumaları bana da garip geldi... ama çocuklar küçükmüş boşandıklarında.
6 yıl bekar kalmış adam, çocuklar 3-5 yaşlarında olmalı iyi ihtimalle. 6 yıldır babaanne evinde bir duzen varsa bozulsun istememiş olabilirler...
ama babaanne de yaşlanacak yada yeni bir kardeş olduğunda çocuklar baba evine gelmek isteyecek.. asıl curcuna o zaman başlar.
6 yil bekar olan bu adam napti acaba colugu cocugu toplayip anasina mi yerlesti ki? Ya da sadece cocuklari yollayip kendisi ayri mi yasadi? Pek cok soru isareti.
 
Gayet güzel bir üslupla meramını anlatıp fikir isteyen birini bu kadar azarlamak çok doğru gelmiyor. Çocukları göndermek degil de siz eşinizle arasıra planlar yaparsaniz onlar da o sekilde alişabilirler. Anlatımınızdan eşiniz halden anlayan biri gibi. O yüzden ara sıra ev dışı planlar arada da çocuklarla planlar yapmalısınız.
 
Hayır anneleri başka bir evlilik yapmış hiç görüşmüyorlar.Bazen kendimi suçluyorum bilerk bu evliliği yaptım şikayet etmeye hakkım yok diyorum ama bilmiyorum sanırım kendimden çok ödün veriyorum
açıkca rahatsızlığınızı eşinizle paylaşın o babası ise annesi de var bu çocukların görüşmüyor diye birşey olamaz, annelik yapmaya kalkmayın bence...
 
Merhaba,
Benimkisi dert mi tercihimin doğurduğu bir sonuç olduğu için dert denilir mi bilemiyorum.28 yaşındayım ve 5 ay önce 2 çocuğu olan 36 yaşında bir evlilik yapmış 6 sene bekar durmuş eşimle ilk evliliğimi yaptım .Çook severek ailemin çok sert olmasada karşı durmalarına rağmen ikna edip evlendim. Kayananamı 6 önce kanatsız melek sanıyordum.Ama ne yazık ki oda kaynanalığa başladı. Neden olduğuna anlamadığım bir şekilde aklına geldikçe laf sokmalarına başladı. Kaynanalığın doğasında mı bu var nedir anlamadım.Eşimin ailesi ile yan yana oturuyoruz.Biz çalıştığımız için çocuklar kaynanamada kalıyor orada yatıyorlar.Biri 11 yaşında,ikincisi 9 yaşında kız çocukları.Onları çok seviyorum.Çok uslulular akıllılar beni çok seviyorlar.Eşimin akrabaları bile anneleri olsa bu kadar ilgilenir bu kadar sever diye kayananama övüyorlarmış beni eşimde bu konuda hep teşekkür eder bana.
Ama asıl sorun eşimde bende çalışıyoruz .Ve en geç akşam 7 de evde oluyoruz.Ve biz eve adım atar atamaz çocuklarda geliyor.Ve gece 12 de yatmaya gidiyorlar evlendiğimizden beri böyle sabr ediyorum.Ne eşim ne ailesi yeni evli çift yalnız bırakalım gibi bi düşüncede olmuyorlar.Nereye gitsek hep beraberiz.Eşim sadece gece 12 den sonra eşim.Çocukların yanında istediğim gibi hiç bir şey yapamıyorum.Eşimle başa başa yemek yemek yok , berber tv izlemek yok,yanına yatıp sarılmak yok sadece oturup çocuklarla ilgileniyoruz tv izliyoruz ve sonunda uykum geliyor ve uyuyorum.Sanki tek başıma bir evlilik yaşıyorum.Eşimi çok seviorum Bana karşı asla bir saygısızlığı yok her fırsatta beni çook sevdiğini söyluyor.Evine bağlı bir adam kötü hiç bir alışkanlığı yok.Ama bir tek bu var.Biraz düşünceli olsa bende evliliğimin tadını çıkartmak istiyorum.Bir gecede tüm gecesini bana ayırsa bunu böyle söyleyince onlar çocuk git dersem kırılırlar diyor.Ama böylede ben kırılıyorum.Neyapıcağmı bilemiyorum.Bütün hayatımın böyle geçecek olması düşüncesi beni derin bir mutsuzluğa sürüklüyor.Onun ikinci evliliği olduğu için benim beklenti ve heycanımı anlamıyor sanırım.Çok üzgünüm sanırım asla ilk evlilik heyacanını yaklayamıycam.Acaba boşanmış biriyle evlenerek hata mı ettim bunu düşünmeden edemiyorum?Kendi kararımdı bu evlilik o yüzden ailemede hep çok mutlu rolünü oynuyorum.Çok yoruldum benim durumuma benzer bir hayatı yaşayan hanımlar tecrübeleriniz belki zihnimi aydınlatır diye buraya yazıyorum:KK43:
Ben burada "hayır hata etmedin" diyecek biri olacağını hiç sanmıyorum.

Kimi insanlar evlenir evlenmez hemen çocuk yapar çoluk çocuğa karisirlar kimileri de evliliğini doyasıya yaşayıp ondan sonra çocuk yapmak isterler sen ikinci söylediğim gibi bir karaktersin sanırım bu yüzden sorun yaşıyorsun.çözüm istersen çözüm bulunabilir tabii. her şeyin bir çözümü vardır ancak bu konuda eşinin de senin kadar istekli olması gerekir.ama anlattığın kadarıyla eşin bu durumdan şikayetçi değil.
 
Çocuklarımın o yaştaki halini hatırladım resmen beni anlatmışsınız tek farkla onlar benim çocuklarımdı sorun etmiyordum..Siz merhametli bir insansınız herkes üvey evlatları için bu cümleleri kurmaz eşinizide seviyorsunuz birlikte vakit geçirmekte hakkınız umarım okul başlayınca çocukların uyku düzeni oturur hafta sonlarıda kv kalma şansları olur..
 
Back
X