Merhaba arkadaşlar, konu açmayı bile zor yaptım, derdimi yazmak anlatmak hiç bana göre değil ama o kadar bunaldım ki, 38 yaşındayım, eşim 42 yaşında. 5 ay önce evlendik, ikimizde öncesinde evlenip ayrıldık, benim çocuğum yok, onun 15 yaşında bir oğlu var. Başta bana çok olumsuz geldi, çocuklu bir adamla yapabilmem mümkün değil diye düşündüm, ama o kadar ilgili, o kadar sevecen davrandı ki, nasıl peki dediğimi gerçekten ben bile bilemiyorum. Onu çok seviyorum bu şüphesiz, ama aramıza uçurum ören şeyler olmaya başladı. Mesele şu ki, oğlu ve eski karısına benden çok daha fazla değer verip maddi olarak destek oluyor. Benim ve ailemin maddi durumu iyi, benim evimde oturuyoruz. Onun bir evi var ve yarısını karısına vermiş, ayrıca evin yıllar yıllar sürecek bir kredi borcu da var. Evde eski eşyaları duruyor, eski karısıyla oturduğu ev oluyor bu ev. Evi asla bozmak istemiyor, o şekilde saklıyor, dahası her ay karısına kira ödüyor. Satmasını istediğimde ilk defa tepki gösterdi. Eski karısına iş yeri açmış araba almış bir sürü masraf, Türkçesi herşeyi bitmiş bir adamla evlendim ben, bu sorun değil ama geride neyi kaldıysa onu da benimle paylaşmıyor. Ben bunu farkettim. Sadece benim imkanlarım var evliliğimizde. Evlenirken de mobilya altın düğün gelinlik kuaför hiç birşey istemedim. Hiç masrafa sokmadım, ama şimdi bakıyorum ki, hala ne evlilikte ne de benim hayatımda hiç maddi bir katkısı yok. Ben kendi kendime geçiniyorum. İhtiyaçlarımı kendim karşılıyorum, çalışıyorum, ortak ihtiyaçlarımızın bir kısmını da ben karşılıyorum, o da oğlu ve eski karısına ha bire para gönderiyor. Bu durum beni artık enayi yerine konulduğum konusunda ikna etmeye başladı. Babama anneme karşı saygılı sevecen, fakat anne babamın maddi desteğinden hiç rahatsız olmuyor. Bekliyor ki maddi olarak hep destek olsunlar, maaşını bilmem nereye ne harçmış bilmem. Hiç birşeyini paylaşmaz. Sormam da gerçi. Ama sanki evli gibi değil, hayatıma birini dahil etmişim gibi hissediyorum. Bilerek öyle bir talebim yokken bir kez, kredi çekelim falan ev alalım dedim. Asla kendi evini falan satmak istemiyor, benim malda mülkte gözüm yok diyor. Anladım ki, sadece benim maddi imkanlarımla hayatımızı devam ettirmek istiyor. Hoş zaten yarım bir daire ve bir o kadarda kredi borçu var, mesele bu değil ama, ben sadece maddi olarak evimize sahip çıkacak mı bunu merak ediyorum ama buna asla yanaşmıyor. Haftada 2 kez eve geç geliyor, oğluyla buluşuyor. Bizimle alakalı konularda tasarruf yapıyor, boş ev için karısına kira ödemeye hiç yüksünmüyor. Bu arada yakın ama farklı şehirlerdeyiz. Onun evi ve çocuğu karısı başka şehirde biz başka şehirdeyiz. O evi bozmak istemiyor. Sürekli oğlu para istiyor, bu arada eski eşi çok iyi paralar kazanıyor, kendisinden daha iyi maddi durumu ama oğluna asla para harcamıyor, düşünün ki günde 3 4 defa para isteyen bir çocuk ve şimdiye kadar hiç hayır denmedi. Ben kendi kocamdan para isteyemiyorum utanırım. Şuan sanki imkanlarım sebebiyle tercih edilmişim gibi hissediyorum. Evini satsa o kadınla bağını kesse ortak birşeyler yapmaya çalışsa anlayacağım ama bu şekilde sanki, bana şöyle diyormuş gibi geliyor, senin maddi durumun iyi, benim eski eşime hala destek olmama gerek, oğluma destek olmama gerek, benden hiç bir talebin olmadı olmasında, senin evinde yaşayıp ölelim, benden hiç bir beklentin olmasın. Ben kuruntu mu yapıyorum yoksa canımı yakan şey doğru mu? Gerçekten çok yoruldum. Daha önce evlenip ayrılmış olmasam katlanmayacağım ama seviyorum da. Bu arada ailesinde aklı başımda kimse yok. Ailesine de maddi olarak destek oluyor. Annesine sana hediye alayım neye ihtiyacın var dediğimde liste gönderip bunlardan ikişer tane diyen birileri düşünün. Kullanıldığımı düşünüyorum. Çocukta istiyor ama sanki benim maddi durumuma güvendiği için istiyor gibi geliyor bana. Çünkü asla bir taşın üstüne taş koymak gibi bir şey yok. Benimle maddi bir ortaklığa asla girmiyor bu da beni çok rahatsız etmeye başladı. Ben başta oğluna gerekli görevleri yapacak, o kadar sanmıştım. Evliyiz sonuçta benimle hayatını birleştirdi, maddi manevi ortak olacağız diye düşünmüştüm. Ama kapalı kutu. Bugün hadi bir ev alalım desem asla yanaşmaz. Çok bunaldım. Bana kaşıkla sunduğu şey onlara kepçeyle. Bende kepçeyle kendi evime ve ona harcıyorum. Bunları konuşsam, evliliğim sarsılacak çünkü bunlar çok çirkin konular, bunları söylersem artık yüzüne de bakamam. Eşime sen beni kullanıyorsun nasıl derim? Etrafıma bakıyorum, kadın çalışıyor ama kendine harcıyor sadece, yada birikim yapıyor falan, kocası yine ihtiyaçlarını karşılıyor, eve bakıyor, bizde ben herşeyi yapıyorum, o da eski karısı ve oğluna bakıyor. Bu paylaşımsızlık beni çok soğuttu ama sevgimin önüne de geçmiyor. Dün düşündüm, o evi satacaksın, zaten yarısı senin değil, ne kadar borçu da varsa pay edeceksin, payınızı alıp eyvallah diyeceksiniz, o parayla da peşinat ödeyip kredi çekip ev alacağız, maaşlarımızı koyup ödeyeceğiz demeyi düşündüm, maaşlarımızı harcamalarımızı birbirimize söyleyeceğiz demeyi düşündüm. Ama buna yanaşmayacağını biliyorum, tüm maaşını riski eşine oğluna ve oğlu adına borsa da birikim yapan biri bunu asla kabul etmez. Evimiz var ya, neden ev alıyoruz falan diyecek. Konuyu başka yerlere çekecek. Çocuğumla mı aramı açmaya çalışıyorsun diyecek, biliyorum. Zaten evlilik öncesi de eşiyle olan gülücüklü konuşmalarını yakaladım, çok uzun uğraşlarla mesafeye soktum. Şimdi başa dönmekten de korkuyorum. Ama benim ve ailemin maddi imkanlarıyla sürecek bir evlilik istemediğimden de eminim. O zaman bekar kalırdım? Neden evlendim ki? Ben eş istiyorum, maddi manevi arkamı yaslamak istiyorum ve bu hiç olmadı, fikirlerinizi merak ediyorum. Bana yol gösterin gerçekten çok bunaldım
Dünyanın hakimi Balıklardır arkadaşım ben olsam o adamı da anasını da eski karısını da çitilerim sonra da sürüye sürüye kapı önüne koyarım
