Boşluk.....

Feroniaa_ .!.:

Ama ben ev araba borcu yüzünden rahat gezip tozamiyorsam, üstüme başıma bişey alamıyorsam neden çalışıyorum,
bunları tamamen geçtim hayrını yapamiyorsam , onca ihtiyaç sahibi varken, 100binlik arabam varken neden 200bin olmasın deyip 100bin tl daha kredi çekmek bana bencillik gibi geliyor insanın alma isteği hiç bitmez hep daha iyisi olsun diye diye yaşar hayatını elimizde kalacak olan şey bir hiç kefenin cebi yok maalesef bilmiyorum sürekli alayım elimdekinin hep daha yüksek modeline sahip olayım kafasında olmadım hiç bir zaman eşimle bu yüzden çok çatışıyoruz

Genişletmek için tıkla...

ivo .!.:

Evet tuhaf bir durum.
En azından temel ihtiyaçlarınızı almalısınız.
Ama içimden bi ses bu rahatsızlığınızı ona çaktırmadığınızı, gizli bilendiğinizi söylüyor.
Bu kadar sorun ettiğinizin farkında mı?

Genişletmek için tıkla...

Dahliadivin .!.:

Bence pranizin tamamini vermeyin yarisini verin mesela kalanini kendinize evinize harcayin birikim yapmaya calismayin ve size hesap sormasina izin vermeyin. Gencken calisiyorken kendinize bisey yapmayacaksaniz calismanin ne anlami var. Tarla varmis satsin tarlayi odesin borclari siz kendi maasinizin hakikiyetinizi elinize alin sizi anne babanin cocugunu yonettigi gibi yonetmesine izin vermeyin yani

Genişletmek için tıkla...

kontrolkalemi .!.:

Benzer bir durum evliliğimizin ilk yıllarında bizde de vardı. Hem düğün masrafları hem evlenir evlenmez eşimin ailesinin eşime ev kredisi çektirmesi, çoğunu eşim ödedi tabi, hem de benim kredi borçlarım. Müthiş bir borç yüküne girdik. Evet ödüyorduk ama hayatımızı yaşamaya zaman kalmıyordu. Yemeğe çıkmak, üst baş almak ikinci planda kalıyordu. Biz de ek derslerle çok idare ettik. Hatta en gıcık görümcemin düğün hediyesini benim gün parası ile aldık. Benzer şikayetleri ben de eşime söyledim. O da hep sabır sabır dedi. En rahat ettiğimiz dönem bebekten dolayı benim ücretsiz izne ayrıldığım dönemdi. Sonra bir şekilde işler yoluna girdi, borçlar bitti ve gereksiz borç altına girmemeye başladık. Yukarı da yazılmış, ev kredisi ödeyeceğim diye ayın sonunu düşünmek bizi öyle yordu ki evimiz de olmayıversin dedik. Lojmanda oturuyoruz buarada.
Sonuç, bir kaç yıldır kendi paramı kendim idare ediyorum. Borcum belli, yatırımım belli, yapacağım yardım belli. Lazım olursa ben de istiyorum o da. Yani zamanla yoluna girer inşallah, ne kadar anlatsan da adamın ihtiyacı varken de kenara çekinilmiyor

Genişletmek için tıkla...