böyle düsünen dostlarımıza

janet

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
12 Aralık 2007
2.631
8
116
49
Adana
Etrafıma bakıyorum, çoğu insan arayış peşinde. Bazısı dost, bazısı arkadaş, bazısı da sevgili arıyor.
Yaşamak demek sadece maddiyatla alakalı değil insanların maneviyata o kadar çok ihtiyacı oluyor ki para pul bir hiç geliyor insana.

Arkadaşla konuştum bugün insanlarda nefret ettiğini, insanları sevmediğini söyledi. Acaba insanlar bunu hakediyormu...
Evet hakediyor dedim. Çünkü bazen insan o kadar bunalıyorki yaşama sevincinin mutluluğunu yok ediyor.
Kendisine karşı yapılan haksızlıklar ve sevgisiz hareketler, çıkar ilişkileri kişiyi çileden çıkartıyor.
Buna hak verdim.
Daha sonra bana en çok sevdiği dostum dediği kişiden nefret ettiğini , onu görmek istemediğini gerekirse bir kalemde silebileceğini söyledi.

Ne kadar kötü değilmi; dostluklar bile gerekirse bir kalemde silinebiliyor. Bu kadar kolaymı? Tabiiki kolay. düşünce evrimini tamamlayamamış, günlük yaşayan insanlar için kolay..

İşte bu düşünme yeteneğinin kazanamamış insanlar toplumda bulundukça ve tesadüfende size isabet edince herkesin öyle olduğunu düşünüyorsunuz.

Öyle olduğunsa şüphem yok.
Çoğu insan günlük yaşıyor.
Birbirleri ile hayatın güzelliklerini paylaşmıyor.. üzüntülerini..sevinçlerini ve sevgileri...
alıntıdır
 
ilk ben yazayım dedim bence siz ne verirseniz onu alıyorsunuz gercek dostluklar hala var
herkes dost olmaz bence oda ilk günden kendini belli ediyor zaten konusması tavırları haraketleri ve yapmacıklıgı ile
gercek dost iyi günde kötü günde her an yanında olan insan ve bence günümüzde ne kadar cıkarlar önde gelsede arkadasını kendinden önce düsünen kisiler var
herkesin böyle dosları olması dilegiyle
 
Bende eski dostumdan nefret ediyorum.Etmemeye çalıştım ama son yaptığı çirkinlikler beni bu noktaya getirdi benneyaptımki Ama bütün insanlar öyle değil az da olsa bu dünyada hala saf ve temiz insanlar da var. Bu yüzden bütün insanlardan nefret etmek yanlış .
 
Etrafıma bakıyorum, çoğu insan arayış peşinde. Bazısı dost, bazısı arkadaş, bazısı da sevgili arıyor.
Yaşamak demek sadece maddiyatla alakalı değil insanların maneviyata o kadar çok ihtiyacı oluyor ki para pul bir hiç geliyor insana.

Arkadaşla konuştum bugün insanlarda nefret ettiğini, insanları sevmediğini söyledi. Acaba insanlar bunu hakediyormu...
Evet hakediyor dedim. Çünkü bazen insan o kadar bunalıyorki yaşama sevincinin mutluluğunu yok ediyor.
Kendisine karşı yapılan haksızlıklar ve sevgisiz hareketler, çıkar ilişkileri kişiyi çileden çıkartıyor.
Buna hak verdim.
Daha sonra bana en çok sevdiği dostum dediği kişiden nefret ettiğini , onu görmek istemediğini gerekirse bir kalemde silebileceğini söyledi.

Ne kadar kötü değilmi; dostluklar bile gerekirse bir kalemde silinebiliyor. Bu kadar kolaymı? Tabiiki kolay. düşünce evrimini tamamlayamamış, günlük yaşayan insanlar için kolay..

İşte bu düşünme yeteneğinin kazanamamış insanlar toplumda bulundukça ve tesadüfende size isabet edince herkesin öyle olduğunu düşünüyorsunuz.

Öyle olduğunsa şüphem yok.
Çoğu insan günlük yaşıyor.
Birbirleri ile hayatın güzelliklerini paylaşmıyor.. üzüntülerini..sevinçlerini ve sevgileri...
alıntıdır

ablam ne kadarda doğru yazmışsın...
şahsen ben dostumun kötü günümde yanımda olmasını isterim iyi günümde değil...
öyle bakarsak iyi günde herkes birbirinin yanın da...önemli olan kötü gün dostudur...
ben şahsen hiç kimseye güvenmem...ailem eşim dışında...öyle bi zamandayız ki herkes birbirinin kuyusunu kazmaya başlamış...
 
Bence iyi dost kötü gün dostu olmamali iyi günümdede yanimda olmali ki bileyim benim kötü günümde oh oh demiycegini.
 
artik dostluklar bence cikara dayaniyor.eskidenmis o dostluklar komsuluklar arkadasliklar.tabiki istisnalarda var ama zamanimizda cok azinlikda kaldilar.insanlari artik taniyamiyosun,bircogu ikiyüzlü.artik dostluklar yok denecek kadar az cünkü halk olarak kimseye güvenemiyoruz.düsünsenize insana en büyük kötülükler dost bildiginizden geliyo yada en yakin akrabalardan.zaman o kadar kötüki kime inanacagimizi bilemez olduk.herkes birbirinin acigini yakalamak istiyor.böyle birdünyada yasiyoruz artik
 
Son zamanlarda bende kabuğuma çekilmiş durumdayım.
Allah eksik etmesin yeteri kadar dostum arkadaşım var ama-kaçar oldum hepsinden maalesef.
Hepsinde bir sızlanma bir şikayet - hiç bir şeyden memnun değiller. Dinleye dinleye dert küpü
oldum-doldum taştım. Hep negatif düşünceler - hep felaket senaryoları -sıkıldım artık yeteeeer.
Mutsuzluk-parasızlık-hastalık ve kilo. Başka konu yoook. Bitkin-bezgin-yorgun insanlar
görmek istemiyorum. Biraz da hayatın güzelliklerini görmek ve pozitif olmak gerekmez mi?
Elbette sıkıntılar paylaşılacak belki çözümler aranacak ama paylaşılacak güzellikler de olmalı.
Sahip olduklarımızla mutlu olmayı beceremezsek sıkıntı peşimizi bırakmaz.
Çokça iyi günler - küçük zorluklar paylaşabileceğimiz dostlarımızı ve arkadaşlarımızı Allah
başımızdan eksik etmesin.:enbuyukkk:


 
Ben hic bir dostlugun bir ömür baki kalabilecegine inanmiyorum....Herkezin dertleri problemleri sorunlari kendine öyle yetiyorki birde onun bunun derdinle tasasinla ugrasacak hali yok kimsenin....:delphin:

Eskidendi o, gecimin daha kolay oldugu zamandi, insanlarin daha saf ve temiz kalpli oldugu zamandi, hatirin huturun sayildigi zamandi, simdi nerde???:kahve:

Millet selam vermeye korkar oldu, gelirde bir bardak cayini icmek istersin, yada bir derdini problemini anlatmak istersin diye, dostluk komsuluk, akrabalik diye birsey yok artik....
Haksizda degiller bir yandan, elini veriyorsun kolunu almak istiyorlar, canim diyorsun canin ciksin diyorlar, ekmegini yeyip cayini icen gidip arkandan dedikodunu yapiyor
Yedigin kaziklar sayisi artikca kendini geriye cekiyorsun ve dostluga olan inancinida kaybediyorsun iste...:delphin:

Ninem hep söyle der: Sen cocuklarin kocan ve ailen gerisi bos kizima.s
 
konu insan ilişkileri ise artık insanlara güvenmek ve gerçekten dost olduğu kanısına varmak uzun zaman alıyor...yaptığım iş dolayısı ile insanların binbir türlü yüzünü görüyorum.üç kuruş para vermemek için binbir takla atanlar mı dersiniz...yalanlar mı dersiniz..ama sıra kendi işlerini yaptırmaya gelince o hallerinden eser kalmıyor..o yüzden bende insanlardan nefret eder haline geliyorum bazen ve çok üzülüyorum bu kadar mı ya diye...artık herkes kendi çıkarları doğrultusunda birileri ile dostluk kurmaya çalışıyor.sözüm böyle olanlara yani benim gördüklerime tabiki...böyle gördükçe çevremdeki sevdiğim insanlara daha bir güvenle sarılıyorum onların gerçekten beni sevdiklerini ve inandıklarını bildiğim için bana gösterdikelri için...şimdiden doğmamış çocuğuma üzülüyorum...hayatta onu bekleyen zorluklar için..eskiden söz senetmiş şimdi ise istersen senet sepet yap ama adam yine yolunu buluyor...her geçen gün birşeyeler daha da zorlaşıyor.kimseden hatır için bişey isteyemez hale geliyoruz...allah sonumuzu hayır etsin..........
 
gerçek dostluk kaldi mi bilemiyorum...
eskiden çok fazla duskundum arkadaslarima, dostuklarima
ama o kadar kazik yedim ki...ornegin...çok çok sevdigim biriydi. abla yerine koymustum. her haftasonu beraberdik, aileler iyi arkadasti, zor gunler geçirdiler, evden atildilar, bizde yasadilar 6 ay boyunca. bir kurus almadik. babam bize harçlik verdiginde, onada verdi. detaylari geçiyorum. ben ona samimi davrandim, hep, çok sevdim. kotu gunlerinde hep yanibasindaydim. o okumayi sevmeyen, orda burda erkeklerle gununu gun eden biriydi, ben evden okula, okuldan eve giden basarili bir ogrenci.
ben ona sevgi ile yaklasinca meger o bana hep kin, nefret duymus...sebebini hala bilmiyorum.
bunuda çok sonradan ogrendim, yaptigi kotulukleri geçiyorum yanliz bir tanesinde ornek veriyim, evimin numarasini, cebimin numarasini, evimin adresini bir arkadas kurma sitesine kaydetmis. benim agzimdan da sunu yazmis : ben çok atesli bir bayanim, gel yatagima gir, çirl çiplak seni bekliyorum. ne olur ara artik dayanamiyorum...gunlerce evimizi erkekler aradilar. allah'tan ki babacigim, anacigim bana guvendiler. komplo oldugunu bildik. ben o zamanlar 17 yasinda tertemiz bir dunyada guzel hayalleri olan bir genç kizdim. bunu yapani çok aradim. bulamadim. ta ki dostum dedigim kizin is arkadasi (yabanci) beni arayana kadar. vicdan azabindan uyuyamiyorum dedi. bunu yapan oydu dedi. affet engel olamadim dedi...bu kazikdan sonra çok zor dostluk ediniyorum cunku guven kalmadi. gerçek dostlari pamak uzere sayilir. 2-3 tanecik var, onlarda bana, bende onlara yeterim.
uzun oldu affedin yaa..
 
böyle insanlar yüzünden herkesten süpe eder duruma geldik böyle dinleyince insan üzülüyor
en güzeli arada mesafe koymak ve insanlara cok asırı güvenmemek bana yapmaz beni cok sever canım arkadasım deyince en ufak bir seyinde cok üzülüyoruz ve herseyini dostun arkadasın bile olsa anlatmamak
mesur bir söz vardır sırrını söyleme dostuna oda gider söyler dostuna o zaman pekte basım agrıyacagına inanmıyorum
 
guzel yazı olmuş canım...
bencede dost zor anında yanında olmalı...her sırrını ve herseyı bılen kısı olmalı
dostluk malesef kolay kurulmuyor...dost bulundugundada saglam olmalı...
benı arkamdan bıcaklıyacaksa...arkadan kuyumu kazıcaksa...ve sırf cıkar ıcın bırlıkte olucaksa...
varsın ne dostum nede arkadasım olsun....
her an huzursuz olmaktansa...yanlız olmak en guzelı galıba..
 
bu bloğa yeni rastladım .janetcim yine harika bir konu bulmuşsun ve çok güzel bir yazı yazmışsın.gerçekten öyle kötü bir zamanda yaşıyoruzki sadece çıkar dostlukları yaşıyoruz.ama ben yinede çok görmüyorum.bizimkide biraz çıkar olmuyormu sizce.kötü günümüzde yanımızda olması karşığı dost olup olmadığına karar veriyoruz.eğer yanımızda değilse bundan bana fayda gelmez deyip onu siliyoruz.
yani hayattaki her güzel şeyin hatta sevginin bile bir sebebi var.en basitinden hayattaki en çıkarsız sevgi çocukların sevgisi deriz ama değil .onlarda kendilerine baktığımız için bizi seviyorlar.bir fiske vur yada azarla anında küsüyorlar.
kısacası hattaki herşeyin esası biraz karşılıklı çıkar.
 
ben bu konuda bukadar kotu dusunmuyorum her ınsanın ılla bır dostu vardır yoksada ozaman oda dost olamamıstır kımseye ben bu konuda sanslıyım belkı bu yuzden basıma ne gelırse gelsın gonul rahatlıgıyla anlata bılecegım sıgına bılecegım ıkı dosttum var haytta su zamana kadar ne ben yanıldım onlardan nede onlar benden.
 
bencede her insanın kabahatı var bizlerin yokmu sanki herseye bir kulp bulursak bu dünyada hic dostumuz olmaz
ama ya o cok sevipte gönül verdigimiz ardaslarımız her insan bir olmuyor iste onlar yüzünden dostluk arkadaslık denen o gönül bagımız sarsılıyor ama onlar bizden daha cok kaybediyor onun icin hicte üzülmüyorum bazı insanlara
bence iyi niyetli insanların mutlaka kendi gibi dostları olur:teselli::teselli::teselli:
 
Bu konuda sanırım hepimiz yanlış yapıyoruz..Taki en başta zaten yanlış seçim yaparak..benimde başıma geliyor bu biranda çok çabuk yapılan bi düşünce ince fikirlilik karşısında etkilenip tamam işte budur diyorum çok sürmüyor 4-5 görüşmede tam notu verip arkadaşlık listesine alıyorum..

Zaten normalide budur kalabalık odst grubuna ihtiyaç yoktur..Ne olursa sana sarılabilecek ,görüşmeseniz bile her derdinde yanında olabilecek,mutlu günlerinizde sıcacık bir mesaj.Birlikte içeceğiniz bir kahve..Yeterli diyorum tam 15 yıldır görüştüğüm dostum var başına birşey gelse içim sızlar telefon ederim hemen nerden bildin der bana:1hug:Çok fazla görüşemiyoruz işlerinden dolayı evlerimizin mesafeleride az uzakta ama olsun varsın biryerde seni yürekten düşenen bir dostun olması mükemmel bir duygukaydirigubbakcemile5Sadece oda değil birde çok mükemmel dostlarım var benim..Sadece fazla görüşemiyorum şartlarvsvs..Anlıyoruz zaten birbirimizi:asigim:

Şu zamanlarda ise bakıyorum genelde çıkarcı dostluklar..kaydirigubbakcemile

***Biz öyle büyümedikki dost dediğin sadece kendi sıkıntılarını anlatıpta iş sana gelince dinlememezlik etmez

***Dost dediğin birlikte paylaştığınızı bir başkasına anlatmaz

***Sırlar verildiyse ölene kadar..

***Birini bulunca bir diğeri satılmaz bizde

***Açık sözlüdür dost dediğin acıyıda, kötüyüde, kızgınlığınıda yüzüne söyler.. Kaçmaz!

***Dostluk ilgi bekler..Sadece demekle olmaz

***Dost dediğin bambaşka birşeydir yaa sıcacık bir kucak,ağlayabileceğimiz bir omuz,sevinçlerde sarılabilinecek bir melek...:1hug:

 
Back
X