Böyle giderse geleceğimi mahvedeceğim :(

coldcoffe

pek bi hayaliçe...
Kayıtlı Üye
17 Ocak 2015
72
36
26
Herkese merhabalar. Şu an o kadar kötü hissediyorum ki sanki her saniye ağırlaşan bir korkuyla yaşıyorum. Çoğu kişiye göre önemsiz ya da olağan bir durum olabilir ama ben çok farklı hissediyorum. Kimse beni anlamıyor :/ 17 yaşındayım ve bu yıl üniversite sınavına gireceğim kısmetse. Hayatım boyunca başarılı bir öğrenci konumundaydım. Hedefim yüksek.Ailem ile yakınlarım da sürekli kesin kazanacaksın gözüyle bakıyorlar bana. Lakin ben bir türlü kendime gelemiyorum dikkatimi toplayamıyorum. Canım bir türlü çalışmak istemiyor ve sürekli yarım bırakıyorum. Evde yemek yaparken ya da farklı bir iş yaparken dikkatimi gayet toplayabiliyorum aslında ama ders çalışmak kabusum sanki. Çalışmadıgımda da vicdan azabı çekiyorum. Şimdi ise sürekli kendimi suçluyorum geç oldu, çalışmadım ve yapamayacağım diye. Kendi kendimin hayatını mahvediyorum biliyorum, kötü bir şey yaptıgımı ama kendime engel olamıyorum. Ne yapacagımı bilemiyorum :/ Belki bu da sorun mu diyeceksiniz ama rahat nefes alamıyorum artık :KK43:
 
Canım ne olmak istedigine karar ver.hedefine yönelik somut biseyler yapman gerek kafana sok. Başlangıç olarak belki bir iki tane büyük üniversite gez. Motivasyonunu arttırır.
 
Güzel kızım, tüm geleceğin tek bir yıla bağlı olunca bu korkular çok doğal. Kendini uzun çalışma maratonlarına mahkum edip aklını toplayamamak yerine küçük hedefler belirle ve sonra kendini ödüllendir. Bir test çöz ve sevdiğin bir şarkıyı dinle veya iki saat çalış ve 15 dakika internette gezin. Kısa süreli hedefleri dikkatin dağılmadan başarabilirsen moralin ve şevkin artar. Kolay gelsin. Her şey gönlünce olsun.
 
Bunları çoğumuz yaşadık. Dert etme. Önemli olan bu duyguları yenip, hedefine ulaşmak istiyor musun?
Evetse bunu bir büyüğünle paylaş, öğretmenlerinden biri ya da ailenden biri olabilir. Sana rehberlik edebilirler. Bizim buradan pek faydamız olmaz cnm.
 
Herkese merhabalar. Şu an o kadar kötü hissediyorum ki sanki her saniye ağırlaşan bir korkuyla yaşıyorum. Çoğu kişiye göre önemsiz ya da olağan bir durum olabilir ama ben çok farklı hissediyorum. Kimse beni anlamıyor :/ 17 yaşındayım ve bu yıl üniversite sınavına gireceğim kısmetse. Hayatım boyunca başarılı bir öğrenci konumundaydım. Hedefim yüksek.Ailem ile yakınlarım da sürekli kesin kazanacaksın gözüyle bakıyorlar bana. Lakin ben bir türlü kendime gelemiyorum dikkatimi toplayamıyorum. Canım bir türlü çalışmak istemiyor ve sürekli yarım bırakıyorum. Evde yemek yaparken ya da farklı bir iş yaparken dikkatimi gayet toplayabiliyorum aslında ama ders çalışmak kabusum sanki. Çalışmadıgımda da vicdan azabı çekiyorum. Şimdi ise sürekli kendimi suçluyorum geç oldu, çalışmadım ve yapamayacağım diye. Kendi kendimin hayatını mahvediyorum biliyorum, kötü bir şey yaptıgımı ama kendime engel olamıyorum. Ne yapacagımı bilemiyorum :/ Belki bu da sorun mu diyeceksiniz ama rahat nefes alamıyorum artık :KK43:

Ben sizden çok çok büyüğüm ancak aynı problem bende de var üstelik benim kaybedicek zamanımda yok..siz takribi günde ortalama ne kadar çalışıyosunuzdur?
 
Herkese merhabalar. Şu an o kadar kötü hissediyorum ki sanki her saniye ağırlaşan bir korkuyla yaşıyorum. Çoğu kişiye göre önemsiz ya da olağan bir durum olabilir ama ben çok farklı hissediyorum. Kimse beni anlamıyor :/ 17 yaşındayım ve bu yıl üniversite sınavına gireceğim kısmetse. Hayatım boyunca başarılı bir öğrenci konumundaydım. Hedefim yüksek.Ailem ile yakınlarım da sürekli kesin kazanacaksın gözüyle bakıyorlar bana. Lakin ben bir türlü kendime gelemiyorum dikkatimi toplayamıyorum. Canım bir türlü çalışmak istemiyor ve sürekli yarım bırakıyorum. Evde yemek yaparken ya da farklı bir iş yaparken dikkatimi gayet toplayabiliyorum aslında ama ders çalışmak kabusum sanki. Çalışmadıgımda da vicdan azabı çekiyorum. Şimdi ise sürekli kendimi suçluyorum geç oldu, çalışmadım ve yapamayacağım diye. Kendi kendimin hayatını mahvediyorum biliyorum, kötü bir şey yaptıgımı ama kendime engel olamıyorum. Ne yapacagımı bilemiyorum :/ Belki bu da sorun mu diyeceksiniz ama rahat nefes alamıyorum artık :KK43:
Başında bir rehber olmalı. Dershaneye git ve öğretmenlerini takip et. Her hafta anlatılan konuları iyice özümse. Önemli olan saatlerce değil verimli çalışmaktır. Günlük kendini vererek iki saat çalışsan ve dershane hocalarının gittiği sıraya göre gidersen mükemmel olursun stresinde azalır. Bir öğretmen olarak tavsiyelerimi dinle derim:)
 
Şöyle yap öncelikle ders masası olarak rahat bir masa bul ve sadece ders çalışmak için kullan . Kendine süre koy o süre boyunca o masadan kalkma , ilk başlarda çalışamasan da oturmaya alışınca başlıycaksın . Çalışamıyorum diye masadan kalkmak yok , zaten çalışmaya başlayınca güven geliyor tempo oluşuyor.
 
Stres yapmışsın sınavı ve ya kazanamazsam korkusu yaşıyorsun ki bunlar normal. Üniversiteye hazırlanan hiç bi öğrencinin kazanma garantisi yok bunu unutma. Bu sene kazanamazsan dünyanın sonu değil bunu da unutma.

Hedefini şimdiden belirle ve çalışma planı yap kendine. Bi süre kendini zorla bu plana sadık kalmaya. Baktın olmuyor dikkatini toparlayamiyorsun, korkularıni atamiyorsun psikolojik destek al. Henüz geç degil koca bi sene var önünde.

Öss vardı benim zamanımda, tek sınavla girdim o zaman. Yanımda psikolojik destek verecek kimse yoktu. O zamanlardan kalma sevgili reflüm, panik atagim ve cok kötü hatiralarim var. Sen kendine bunu yapma lütfen.
 
Canım merak etme hiçbir şeyden geri kalmazsın,başarılı bir öğrenci olduğunu belirtmişsin zaten mutlaka iyi bir temelin vardır.
Bu sene eğer lise-4 öğrencisiysen tm ya da sayısal fark etmez sene başında ygsye ağırlık ver marttan sonra da tüm gücünle lys için uğraşırsın.
Bu sene "bir baltaya sap olamaz" dediğim öğrencilerim biraz ite kaka biraz da şans faktörüyle marmaralara,uludağlara,egelere yerleştiler(ki bunlar kötünün kötüsüydü)
Dert etme panikleme de sakın.
 
Günde 4 saatlik bi progran hazırla kendine bunun 50 dk ders 10,dk mola..her saatte bir konu bitir. Tabi test çözme ayrı onuda konudan sonra aksam yatmadan çözebilirsin. Programli ve düzenli çalışırsan hem icinden gelir eglenceli olur hmde başarılı olursun.
Önemli olan cok çalışmak değil düzenli çalışmak
 
beklentiler seni korkutan aslında derslerin değil. ama yapacağına inan aynı yerde takılırsan kötü olur. dinlen tatilini ap ve okullar açılınca güzel bir plan yap kendine. birazda derse yoğunlaşma zamanı değil ondan ötürü
 
çok sıkma kendini..şuan baskı var üzerinde o yüzden böyle hissediyorsun..canın istediğinde çalış..tabiki çok boşlama ama hava güzel çık gez dolaş sonra eve gel dersini çalış..hem kafanı dağıtmış olursun biraz..
 
Mola vererek çalışmayı deneyebilirsin...ama mola süresi çalışma sürenden uzun olmasın..çalışma ortamında dikkatini dağıtacak şeyler olmasın...telefon,internet,televizyon gibi şeyleri kendine ödül olarak belirleyebilirsin.
 
Bence kendine cok da uzun olmayan bir süre ver. 1 hafta gibi. Ve o hafta sınav, ders, üniversite hiçbir sey dusunme. Kafanı dinlendir. 1 haftayla gec kalmazsın hiçbir seye merak etme.
Dinlendikten sonra daha motive olarak baslarsın.
 
öncelikle şu saat olmuş internette, forumdasınız.
disiplinli bir çalışma için önce uyku saatlerinizi düzenleyin.
erken yatın erken kalkın, gününüzü planlayın.
bu düzensizlikle motive olmakta güç olur elbet.
program yapın ve o programa göre hareket edin, çalışın.
başarılar dilerim
 
Herkese merhabalar. Şu an o kadar kötü hissediyorum ki sanki her saniye ağırlaşan bir korkuyla yaşıyorum. Çoğu kişiye göre önemsiz ya da olağan bir durum olabilir ama ben çok farklı hissediyorum. Kimse beni anlamıyor :/ 17 yaşındayım ve bu yıl üniversite sınavına gireceğim kısmetse. Hayatım boyunca başarılı bir öğrenci konumundaydım. Hedefim yüksek.Ailem ile yakınlarım da sürekli kesin kazanacaksın gözüyle bakıyorlar bana. Lakin ben bir türlü kendime gelemiyorum dikkatimi toplayamıyorum. Canım bir türlü çalışmak istemiyor ve sürekli yarım bırakıyorum. Evde yemek yaparken ya da farklı bir iş yaparken dikkatimi gayet toplayabiliyorum aslında ama ders çalışmak kabusum sanki. Çalışmadıgımda da vicdan azabı çekiyorum. Şimdi ise sürekli kendimi suçluyorum geç oldu, çalışmadım ve yapamayacağım diye. Kendi kendimin hayatını mahvediyorum biliyorum, kötü bir şey yaptıgımı ama kendime engel olamıyorum. Ne yapacagımı bilemiyorum :/ Belki bu da sorun mu diyeceksiniz ama rahat nefes alamıyorum artık :KK43:
İlk girişte sınavı kazanamamak dünyanın sonu değil. Daha dün kuzenim için bir konu açtım, 32 yaşında çocuğu var ve üniversite sınavına girip okuyacak. Sen daha 17 yaşındasın zihnin tertemiz berrak bizim elli defa okuyup zor anlayacağımız şeyleri sen bir defada okuyup anlayabilirsin. Bu çok büyük bir avantaj inan. Ayrıca açtığım konudaki yorumları okumanı öneririm, orada yorum yapan arkadaşlar o kadar güzel şeyler yazdılar ki ben bile bu yaştan sonra acaba ben de yapsam mı dedim. :) Biraz dinlen nefes al sonra kendine bir plan yap, o plana bağlı kalarak çalışırsan başarırsın. Arkadaşların da dediği gibi çok çalışmak değil düzenli ve disiplinli bir çalışma en güzeli.
 
Calistigin oda sessiz olmali dikkatini dagitacak seyler olmamali. Ilk once aklindaki islerini bitir masana o sekilde otur. Bir de calistigin odaya sevdigin hoslandigin bir koku koyabilirsin, bu da baya etkili olabiliyormus. Asil onemlisi kendine guven ve inan.
 
X