onunla ilk tanıştığımız şehirdeyim şimdi.o burdan çok uzakta.aslında bende burda olduğumdan emin değilim.beynim başka yerde kalbim onun yanında.asla ayıramayacaklar bizi dedik.annesi istemedi beni.sorun sadece batılı olmamdı.böyle empoze etti herkese.aslında kardeşinin kızını istiyormuş kına gecemde öğrendim bunuda.en güzel günümde buda bir tokat gibi indi yüzüme.evlenmeden öncede eşimle konuşmalarına şahit oldum defalarca.ne cahilliğim kaldı ne para yiyiciliğim...kinlendim içlendim nefret ettim o kadından.ama yinede çabaladım düzeltmek için eşimi seviyorum çünkü.nihayetinde evlendik.evliliğimizin 1.yılında eşimin doğuya tayini çıktı.bebeğim 1 aylıktı.bıraktı gitti bizi.ağladım sızladım beni bırakma dedim araya soğukluk sokma dedim.dinleteemdim.asıl sorunsa beni annesinin yanına bırakması.çok kötü durumdayım.annesini sevmiyorum.ailesi kalabalık gelen giden bitmiyo.gezmeyi çok seviyor.geze geze bebeğimide hasta etti.pis dağanık sürekli arkasını topluyorum.bunlar sadece görüen sorunlar.asıl sorun benim içimde.ne annemle nede onun ailesiyle değil yuvamızda olmak istiyorum.akşam kocam eve gelsin istiyorum.son zamanlarda o kadar çokkavga ediyoruz ki boşanma derecesine geldik diyebilirim.oda beni seviyor biliyorum.ama çok yıprandık.aslında ben en doğrusunun ayrılmamız olacağını düşünüyorum.ama onu asla bu durumda bırakamam.ne yapıcam nasıl yapıcam bilmiyorum.bilmediğim bir şehirde tanımadığım insanlar.karakterlerimiz farklı kültürümüz farklı.çok zorlanıyorum.onlara uyum sağlayamıyorum.ne olur banada yardımcı olun.inanın öyle bir duruma geldim ki canıma kıymayı bile düşündüm.ama anneyim ben yapamam.yapmamalıyım.eşimde aynı durumda.sıkıntıdan suratımda yaralar çıkmaya başladı.onunda sık sık burnu kanıyormuş.biz ne hale geldik...