Selamlar bu yıllarca yaşadığım sorun artik benim sonumu getirecek herhalde.. Ben kendimi bildim bileli bir ortama girdim mi arkadas ortami örneğin değer görmüyorum önemsemiyorum.. Mesela uc dort arkadas oturuyoruz konusurken birbirleriyle goz teması kuruyorlar sohbet ederken birbirlerine bakarak konusuyorlar masada ben yokmusum gibi davranıyorlar.. Benı ılk tanıdıklarında sıkıntı yok ama tanıdıkca insanlar artık onemesememeye baslıyorlar soyledıgım laf bazen duyulmuyor arada kaynıyor mesela.. Ben ıyı nıyetlı saf bir insanm saf oldugumu da soylerler ama buda elimde degil degısemedım.. Sanırım dış gorunusumde de var bir saflık.. Ortamda boyle olunca tamamen susuyorum bende konuya dahil olamayınca hıc konusasım gelmiyor agzımı acamıyorm..zaten konusmak ıcın konusunca da sacma konusuyorm bazen cümlemi toparlayamıyorum.. Mantıklı konusamıyorm.. Ikı kısı bırıyle konusuysam sikinti yok ama mesela uc kısı olduk mu ben etkisiz eleman oluyorm artik o masada.. 33 yasındayım bu lisede de boyleydı unıversıte de de sımdıde... Yok olup gitmek ıstıyorm ınsan gormek istemiyorm
Ben nasıl lafı dinlenen fikirlerı onemsenen birı olabilirim bu çekımserliğimi nasıl aşabilirim..ben sırf bu sebepten bir ise girip çalısamadım bu yaşa kadar çünki girdiğim her iş yerinde de boyle oluyor ve neden oldugunu anlayamıyorum yüzümde saf bir ifade oldugundan dolayı mı acaba diye düşünüyorum cunkı baska bır sebep bulamıyorum.. yok mudur bunun bir çözümü 


Son düzenleme: