İyi de zaten böyle olduğu için arkadaş bulamıyor neden değiştirmesin kendini?
Her anlamda iyi olur. Bu bir. İkincisi arkadaş çevreni değiştir güzelim. Onlar arkadaşa benzemiyor. Yanındayken sana kendini yetersiz, eksik, kötü, saf vb hissettirenler uzak olsun umarım onların karşısına da böyle zorbalar çıksın. 
Ne var ki bunda.İşte o pişmanlığınızı anlamıyorum.Ben bazen ne saçma konuşmuşum orada derim hatta arkadaşıma anlatırım.Kendimle dalga bile geçerim çoğu zaman.Kendiyle dalga geçebilmek de büyük bir meziyetdir.Hep kendinizi bu konuda eleştirmemelisiniz.Ne bileyim bu hayatın sonu değil ki.Küçük pişmanlıklar.Herkes çok mantıklı mı konuşuyor bu dünyada?Biraz rahat olunuz.Bence bu kadar kafaya takmayınız.O zaman sohbetlerin güzelleştiğini görürsünüz.
İşte gördüğünüz gibi size problem bile gelmeyen bir şey başka bir insanın hayatını komple etkiliyor, psikolojik durumlar işte. Ama bunun da çözümü var, destek alırsa bir gün sizin gibi düşüneceğine inanıyorum
Yok o anlamda demedim. Bi üye inanmamış sanırım çözüm aradığına, eğlenmek için öylesine konu açmış diye düşünüyor galiba. Onun için yazdım ben o kısmı.
Ve eklemek isterim: bir insanin kendi durusu yoksa ve etrafdan kabul edilmek istegi cok belli oluyorsa saygi duymazlar. Cizgileriniz olmali
Kesinlikle öyleAynisini yazmak istiyordum
İstanbul
Niye boyle ön yargılı düşündüğünüzü anlayamadım yada niye eglenmek ıcın boyle bır konu acayım yanı bu konuda eglendiğimi nasıl düşündünüz onuda anlamadım.. Ben yıllara yasadıgım bir sorundan bahsettim.. Ve sunuda ekleyeyim yazarken kendimi cok guzel ifade edıyorm ama bir ortam da dikkate alınmıyorm ve kendimi ifade edemiyorum dinlenmiyorum önensenmiyorum.. Ve bende bunun sebebini merak edıyorm ama mesela burda yazdıgım sekılde konusamam bu kadar cümleyı bir arada kurup kendimi ifade edemem.. Yada tipmden kaynaklı oldugunu saf bir ifadem oldugunu düşünüyorum..
Tam da söylediğiniz gibi
Kendinizi ifade ederken cümleler aklınıza mı gelmiyor?Yoksa saçma sapan konuşmayayım diyip kendinizi kısıtlıyormusunuz?
Cümleler aklıma gelmiyor cümleleri mesela buraya yazdıgım gıbı toparlayıp kendimi ifade edemiyorum ve konuya katılayım diye konusmaya calıstıgımda da sacmaladıgı hıssedıyorm
Belki biraz daha cesur olmalısınız.
Ama yıllardır hangi arkadas ortamına girersem gireyim boyle oldu.. Sorun bende bunu bılıyorm ama nerde onu bilemiyorum..Her gırdıgım ortamda Saf gorulen deger verilmeyen fikirleri onemsenmeyen soyledıgı laflar duyulmayan sohbet ederken goz teması kurulmayan ben oluyormDestek alma fikirlerini ben de destekliyorum
Bazı baskın insanlar da bilerek hüküm kurabileceği insanları yanlarında bulunduruyor ki kendini daha güçlü hissetsin ruh hastası. Sen arkadaş çevreni değiştir ilk olarak, böyle her lafını tartarak korkarak ağzını açamadığın, cesaretini kıran seni gittikçe yıpratan zorbalara ihtiyacın yok. Onlardan bi kurtul, sonra da destek alırken de çok sevdiğin yeni bi etkinliğe-hobiye katıl, gerisi gelir
Selamlar bu yıllarca yaşadığım sorun artik benim sonumu getirecek herhalde.. Ben kendimi bildim bileli bir ortama girdim mi arkadas ortami örneğin değer görmüyorum önemsemiyorum.. Mesela uc dort arkadas oturuyoruz konusurken birbirleriyle goz teması kuruyorlar sohbet ederken birbirlerine bakarak konusuyorlar masada ben yokmusum gibi davranıyorlar.. Benı ılk tanıdıklarında sıkıntı yok ama tanıdıkca insanlar artık onemesememeye baslıyorlar soyledıgım laf bazen duyulmuyor arada kaynıyor mesela.. Ben ıyı nıyetlı saf bir insanm saf oldugumu da soylerler ama buda elimde degil degısemedım.. Sanırım dış gorunusumde de var bir saflık.. Ortamda boyle olunca tamamen susuyorum bende konuya dahil olamayınca hıc konusasım gelmiyor agzımı acamıyorm..zaten konusmak ıcın konusunca da sacma konusuyorm bazen cümlemi toparlayamıyorum.. Mantıklı konusamıyorm.. Ikı kısı bırıyle konusuysam sikinti yok ama mesela uc kısı olduk mu ben etkisiz eleman oluyorm artik o masada.. 33 yasındayım bu lisede de boyleydı unıversıte de de sımdıde... Yok olup gitmek ıstıyorm ınsan gormek istemiyormBen nasıl lafı dinlenen fikirlerı onemsenen birı olabilirim bu çekımserliğimi nasıl aşabilirim..ben sırf bu sebepten bir ise girip çalısamadım bu yaşa kadar çünki girdiğim her iş yerinde de boyle oluyor ve neden oldugunu anlayamıyorum yüzümde saf bir ifade oldugundan dolayı mı acaba diye düşünüyorum cunkı baska bır sebep bulamıyorum.. yok mudur bunun bir çözümü
Çok basit bitanem, insanlar sana nasıl davransın istiyorsan sen de onlara öyle davranacaksın. Gözlerinin içine bakıp gülümseyerek konuş, istemsizce onlar da aynısını yapacaklardır. Ve bolca özgüven çalışması yap. Seni güvensiz, önemsiz hissettiren kişi kimdi? Annen mi, baban mı, kardeşlerin mi sana böyle biri olduğunu dayattılar?Selamlar bu yıllarca yaşadığım sorun artik benim sonumu getirecek herhalde.. Ben kendimi bildim bileli bir ortama girdim mi arkadas ortami örneğin değer görmüyorum önemsemiyorum.. Mesela uc dort arkadas oturuyoruz konusurken birbirleriyle goz teması kuruyorlar sohbet ederken birbirlerine bakarak konusuyorlar masada ben yokmusum gibi davranıyorlar.. Benı ılk tanıdıklarında sıkıntı yok ama tanıdıkca insanlar artık onemesememeye baslıyorlar soyledıgım laf bazen duyulmuyor arada kaynıyor mesela.. Ben ıyı nıyetlı saf bir insanm saf oldugumu da soylerler ama buda elimde degil degısemedım.. Sanırım dış gorunusumde de var bir saflık.. Ortamda boyle olunca tamamen susuyorum bende konuya dahil olamayınca hıc konusasım gelmiyor agzımı acamıyorm..zaten konusmak ıcın konusunca da sacma konusuyorm bazen cümlemi toparlayamıyorum.. Mantıklı konusamıyorm.. Ikı kısı bırıyle konusuysam sikinti yok ama mesela uc kısı olduk mu ben etkisiz eleman oluyorm artik o masada.. 33 yasındayım bu lisede de boyleydı unıversıte de de sımdıde... Yok olup gitmek ıstıyorm ınsan gormek istemiyorm