Merhabalar, bu konuyu neden açtığımı ve nasıl yorumlar almak istediğimi bilmiyorum. Ben 30 yaşındayım, öğretmenim ve nişanlıyım malesef! Nişanlım beni evliliğe ikna edebilmek için kırk takla attı.Çok çok uğraştı. Ama şu anda beni çilden çıkarıyor. Hiçbir zaman dengeli bir ilişkimiz olmadı. Çok sevdik birbirimizi, çok da kızdık birbirimize. Çok ama çok yorucu bir ilişkiydi, bol tripli, bol kavgalı, bol ayrılmalı, barışmalı. Ama sevgisinden şüphe etmedim hiç. Beni en ama en boğan yönü kıskançlığı. Önceki konuma yorum yapan arkadaşlar biliyorlar ilişkinin ne durumda olduğunu. Sürekli ama sürekli beni yanında istiyor. O zaman evlenelim diyorum, zaman var diyor.Artık çıldırmak üzereyim, isyan ettim. Gerçekten her gün yollarda helak oldum.Hiç laftan anlamıyor. Burnundan kıl aldırmıyor, sürekli benim istediğim olacak diyen bir tip haline geldi. Geçenlerde evden çıkmak istemedim, iyi ailenle otur zaten sen deyip telefonu kapattı, ne arıyor ne soruyor, ben arıyorum, telefonu açmıyor.Artık ne yapacağımı şaşırdım kaldım. Aşırı kıskanç.Beni akrabalarımdan, eniştelerimden, aklına kim gelirse her türlü erkek cinsinden kıskanıp bunaltıyor. Yalnız hiçbir yere göndermek istemiyor. Ben ısrar etsem kavga çıkıyor.Dışarda kafam yanlışlıkla bir erkeğin bulunduğu bir yere dönse duymadığım laf kalmıyor.Sanırım ayrılacağım. Ama içim acıyor
Emeklerim çöpe gidiyor. Çok üzülüyorum.Biliyorum, neden üzülüyosun kurtul diyenler olacak, mantığım böyle diyor benim de; ama salak gibi seviyorum da ve özlüyorum
Emeklerim çöpe gidiyor. Çok üzülüyorum.Biliyorum, neden üzülüyosun kurtul diyenler olacak, mantığım böyle diyor benim de; ama salak gibi seviyorum da ve özlüyorum
