Bu da bizim hikayemiz... Survivor oğlumla ben!

apamass

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
26 Ocak 2011
21
8
22.03.2013 itibariyle güzeller güzeli bir erkek çocuk dünyaya getirdim. Şimdi mışıl mışıl uyuyan oğluma kavuşmamsa çok sancılı oldu.

Hamileliğim gayet sıkıntısız başlamış olsa da 7. haftasında korkunç sancılar başladı. Çok araştırdım, rahimin büyümesine bağlı olduğu yönünde pek çok yazı okudum. Doktorum da (ki kendisine çok şey borçluyum)ilk önce sebebin bu olabileceğini söyledi, zaten ağrılar da geçince önemsemedik. Ta ki üzerinden tam bir hafta geçip de gecenin üçünde sancıyla uyanana kadar. O gece nasıl geçti, sabah nasıl oldu bir bilseniz... Korkmak, o ekranda kalp atışını yakalayabilmek için gözlerini kırpmamak, ne olduğunu anlayamamak ve yine korkmak.

Yumurtalığımda bir kist vardı, kistim büyümüş ve yumurtalığımın şişmesine, rahmin yaptığı baskı da yumurtalığımın kendi etrafında dönmesine ve daha da şişmesine neden olmuştu. Ben yaklaşık sekiz haftalık hamileydim, benim ve bebeğimin hayatı risk altındaydı, ameliyat şarttı. Ve ben saat o gün saat ikide ameliyata alındım.

O gün ve sonrası ile ilgili anlatacaklarımın ardı arkası kesilmediği için yaşadıklarımı kaleme almaya karar verdim. Umarım bir gün okumak isteyen herkese ulaşabilirim.

Çok zor günler geçirdik. Umutsuzluk, korku, kaygı, bekleyiş. Düşük riski nedeniyle raporluydum. Bu zor günlerin arasında raporum bitince bir de işten çıkarıldım. Bir avukat olarak parasal haklarımın tamamına sahip çıktım elbet, ama gördüğüm manevi zararı halen daha giderebilmiş değilim. (O süreçle ilgili bilgiyi yazımın en altında paylaştım, ilgilenenler için.)

Aradan geçen tüm o haftalarda yaşanan çok şey var tabi. Sezaryen gününe kadar tabi... O gün evden çıktık ailecek, hastaneye vardık, işlemler, odaya yerleşme vs. Bir bakmışım odada NST de bebeğimin kalp atışlarını dinliyoruz, sonra bir bakmışım bir hemşire "Eveeet!" diye odaya gelmiş, beni ameliyathaneye götürmek için hazırlıklar başlamış!!

Ben yaşadıklarımın da etkisiyle ağlaya ağlaya çıktım odadan, ben sedyede götürülürken yine aynı şeyler geldi gözümün önüne, en son eşimle annemin yüzünü gördüm asansör kapısı kapanırke. Eşimin dudaklarında "Seni seviyorum" sözcüklerini okudum.

Ekip çok çok eğlenceliydi kesinlikle, beni rahatlatmak için ellerinden geleni yaptılar. Doğum fotoğrafçısı da güzel hallerimi yakalamak için uğraştı sağolsun. Hatta "Harlem Shake" videoları izleyip güldük ben yarı yarıya uyuşmuş orada yatarken.

Sonra canım doktorum geldi, maviş gözleriyle baktı içimi rahatlattı. Zaman geçtikçe benim heyecanım paniğe dönüştü, tam o sırada da küçük küçük hıçkırık sesleri, küçük bir çığlık, ağlamalar duyuldu, ameliyathaneyi bir çoşku sardı! Sonra oğlumu benim görebileceğim şekilde yüzümün önüne tuttular yukarıdan, daha temizlenmemişti, yüzüme bir iki damla kan akınca strese girdim! Sonra onu aldılar, temizleyip yanağıma getirdiler. "hoşgeldin, o sen miydin?" diyebildim o an, birkaç fotoğraf daha... Öptüm onu o minicik yanaklarından. Gözleri yumuk yumuktu, parmakları tombik tombikti...

O anın, tüm o kötü zamanların bittiği o anın rahatlaması heyecana karışınca "Ben paniğe kapılıyorum'" dediğimi hatırlıyorum. Sonrasında kimse kimseye birşey demedi, ama doktorumun kaş göz işaretiyle komut verdiğine neredeyse eminim, güzel yeşil bir maske yüzüme kapandı ve ben mışıl mışıl uyudum...

Uyandığımda odaya götürülmek üzere hazırlanıyordum, yanımdaki hemşire kimdi neydi bilmem ama ona epey bir şey anlattım :)

Ve öyle yada böyle, diğer olumsuzluklar vs bir yana, ufaklık oradaydı, yattığı yerden görmeyen gözlerle etrafına bakıyordu. Şimdiye uyuyor, minik nefes sesleri duyuluyor.

Herkesin yavrusunu sağ salim kucağına almasını, hiçbir şeyin anneleri üzmemesi dileğiyle.

Ve de sağol Tanrım...



----Raporlu olunan günler için işveren maaş yahut prim ödemek zorunda değil. Raporunuz SGK' ya hastane ve işveren tarafından gönderilerek eksik gün bildiriminde bulunuluyor. Siz de raporunuz bittikten sonra adınıza bankaya yatırılan geçici işgörmezlik ödeneğinizi alıyorsunuz.
Hamilelikte işten çıkartıldığınızda ise işyerinden aldığınız yasal haklarınız ve İşkur' dan alacağınız işsizlik ödeneğiniz dışında pek bir yasal hakkınız olmuyor. İşkur' un aradığı koşullara uygun başvurunuz onaylandıktan kısa bir süre sonra daha önceki primlerinize göre hesaplanan işsizlik ödeneğinizi PTT kanalıyla alabiliyorsunuz. Normal şartlarda doğum iznine ayrılmanız gereken zaman aynı zamanda işsizlik ödeneği aldığınız zamana denk geliyorsa, yine raporunuzu alıyor ve İşkur' a bildiriyorsunuz. Çünkü kurum öyle ya da böyle sizin çalışabilir durumda olmanızı arıyor. Raporlu olduğunuz süre boyunca işsizlik ödeneğiniz kesiliyor. Her ne kadar farklı söylentiler varsa da bu raporun karşılığında SGK' dan herhangi bir ödenek alamıyorsunuz. Çünkü SGK rapor alındığında halihazırda çalışılıyor olması koşulunu arıyor. Bu sebeple Doğumla ilgili rapor süreniz ne zaman dolarsa o zaman İşkur' a yapacağınız başvuru sonrası ödeneğiniz kaldığı yerden devam ediyor ve süresi bitince kesiliyor. Bu başvuruyu da ilk başvuru gibi internet sitesi üzerinden yapabiliyorsunuz. Farklı olarak ilk başvurunuzda fesih tarihi yazan bölüme bu sefer raporun bitiş tarihini yazıyorsunuz, derhal işleme konuluyor.----
 
gözün aydın canım allah analı babalı sağlıklı evlat olmayı nasip etsin inşllh. bende inşllh bi kız annesi olucam:21: başta bende çok sıkıntılar yaşadım halen o stresi üzerimden atabilmiş değilim ve doğuma kadarda geçeceğini sanmıyorum. şimdi tek korkum doğumu görebilecekmiyim bebğim sağlıklı olacakmı internette okdar kirli bilgi varki ne dr ne testlere hiç bişeye güvencim kalmadı keşke hiç bişey bilmeyen cahil bi insan olsaydım diyorum ama işte böyle olumlu durumları okuyunca seviniyorum hem kendi adıma hem yaşayan ve atlatan insanlar adına :)
 
gözün aydın canım allah analı babalı sağlıklı evlat olmayı nasip etsin inşllh. bende inşllh bi kız annesi olucam:21: başta bende çok sıkıntılar yaşadım halen o stresi üzerimden atabilmiş değilim ve doğuma kadarda geçeceğini sanmıyorum. şimdi tek korkum doğumu görebilecekmiyim bebğim sağlıklı olacakmı internette okdar kirli bilgi varki ne dr ne testlere hiç bişeye güvencim kalmadı keşke hiç bişey bilmeyen cahil bi insan olsaydım diyorum ama işte böyle olumlu durumları okuyunca seviniyorum hem kendi adıma hem yaşayan ve atlatan insanlar adına :)

"Cehalet mutluluktur" sözü bazen bu yüzden doğru oluyor işte, bilgi dediklerimizin ne kadarı doğru, doğru olanların ne kadarı iç açıcı.

Siz canınızı sıkmayın, inşallah bebeğinizi sağlıkla kucağınıza alırsınız.
 
X