- 7 Kasım 2013
- 14.758
- 35.998
- 598
- Konu Sahibi meredithgrey
- #1
Merhaba kürkçü dükannının güzelleri gene ben 
Ben bu sefer bambaşka bir konuyu dert ettim. Kısaca bahsedeyim. Üç senedir bu şirketteyim, binamız her katta farklı departman olacak şekilde konuşlandırılmış ben de bizim departman ve ceo' nun asistanıyım. Çok kafam bozulmadıkça makul, enerjisi çok yüksek, herkese yardım etmekten mutluluk duyan ve ikramı, hediyeler vermeyi seven biriyim. Enerjim sadece bugünkü gibi mutsuz olduğumda düşüyor. Yaklaşık 10 kişilik bir ekibiz, bu ekipte gerçekten sevdiğim 2-3 kişi vardı. Ofis içerisinde muhabbetimiz, bazen dedikodumuz, ikramlarımız hiç sekmedi. Ben defalarca gelin kahve ısmarlıyım, hadi kalkın yemeğe gidelim dedim belki onlarca defa. Ama hep bir bahaneleri oldu. Ay hastayız, ay plan yaptık, ay çocuğa kitap alıcaz vs. Haftaya çıkalım ama diye bitti cümleleri ve bir kez dahi olsa bana nezaketen Viv sen de gel demediler. Her öğlen saat 12 olunca sanki ben yokmuşum gibi önümden kakarakikiri geçiyorlar ve ben buna çok üzülüyorum. Deli misin takma insanları diyeceksiniz ama ben Ceo' nun asistanıyım, hepsinin benimle işi oluyor ve ben hepsine yardım ediyorum ( salak kafam) Ama nedense sanki ben vebalıyım gibi benden bir kaçınma halindeler.
Ceo asistanıyım dedimse yönetime laf taşımamdan vs. de korkmazlar o şekilde bir yakınlığım zaten yok üst kademelerle, hepimizi ırgat gibi gördükelrinden!
Ben buna aşırı bozuluyorum, ne yapayım ? Çok saçma belki çocuk gibi ama gerçekten ben onlara defalarca sormasam diyeceğim ki mecbur değiller ( ki gerçekten değiller) ben sana bir hafta önce sormuşum, hadi beni yalnız bırakmayın demişim. Bana çok kaba geliyor bu ve bugün çok mutsuzum
nasıl yenerim bunu ?

Ben bu sefer bambaşka bir konuyu dert ettim. Kısaca bahsedeyim. Üç senedir bu şirketteyim, binamız her katta farklı departman olacak şekilde konuşlandırılmış ben de bizim departman ve ceo' nun asistanıyım. Çok kafam bozulmadıkça makul, enerjisi çok yüksek, herkese yardım etmekten mutluluk duyan ve ikramı, hediyeler vermeyi seven biriyim. Enerjim sadece bugünkü gibi mutsuz olduğumda düşüyor. Yaklaşık 10 kişilik bir ekibiz, bu ekipte gerçekten sevdiğim 2-3 kişi vardı. Ofis içerisinde muhabbetimiz, bazen dedikodumuz, ikramlarımız hiç sekmedi. Ben defalarca gelin kahve ısmarlıyım, hadi kalkın yemeğe gidelim dedim belki onlarca defa. Ama hep bir bahaneleri oldu. Ay hastayız, ay plan yaptık, ay çocuğa kitap alıcaz vs. Haftaya çıkalım ama diye bitti cümleleri ve bir kez dahi olsa bana nezaketen Viv sen de gel demediler. Her öğlen saat 12 olunca sanki ben yokmuşum gibi önümden kakarakikiri geçiyorlar ve ben buna çok üzülüyorum. Deli misin takma insanları diyeceksiniz ama ben Ceo' nun asistanıyım, hepsinin benimle işi oluyor ve ben hepsine yardım ediyorum ( salak kafam) Ama nedense sanki ben vebalıyım gibi benden bir kaçınma halindeler.
Ceo asistanıyım dedimse yönetime laf taşımamdan vs. de korkmazlar o şekilde bir yakınlığım zaten yok üst kademelerle, hepimizi ırgat gibi gördükelrinden!
Ben buna aşırı bozuluyorum, ne yapayım ? Çok saçma belki çocuk gibi ama gerçekten ben onlara defalarca sormasam diyeceğim ki mecbur değiller ( ki gerçekten değiller) ben sana bir hafta önce sormuşum, hadi beni yalnız bırakmayın demişim. Bana çok kaba geliyor bu ve bugün çok mutsuzum
