bu gece son zerrem tukendi

kzmrl

Uğur Böceğim
Kayıtlı Üye
7 Şubat 2011
850
7
96
İstanbul
Neler geçiyorda içimden susmak istiyorum. Yüreğim dolup taşıyor endişhelerim tukenmişliklerim yorgunluğum hayallerimi silip goturuyor. Doğum gunumde eşimin beni gecenin bu saatinde kadar yanlız bırakmasının öncesinde bugüne kadarki yanlızlıklarım onemsenmeyişlerim bu akşam son damlasına kadar tukenmiş yaşama gucumle zırıl zırıl ağlarken dibine vuruyorum depresyonun. Oğluma karşı sabırsızlığım kendime bile tahammulsuzluğum yeni taşındığım evde herşeyden kopup sıkışmışlığım... Bir kadın olarak erkeğimin korumasına ihtiyacım varken işinden ailesine zerre kadar vakti olmayan eşimin beni ne hale getirdiğini gormesi bi yana sürekli suçlayıp durması, eşimin bitmek tükenmek bilmeyen işleri yüzünden butun erkek işlerini koşuşturmayı heleki ev taşıma konusunda en küçük ayrıntıya kadar aşırı hareketli oğluma mukayet olmaya çalışırken koşturup durmam ve karşılığında strese girdiğim için suçlanmam sonrasında ise şimdi doğumgunumun en küçük bir sözle bile hatırlanmaması....
Çok yorgunum. Bu akşam hayata dair hiçbir isteğim kalmadı. Kendimi çok değersiz hissediyorum. Yazıyorum çünkü konuşamıyorum. Anlatamıyorum... Dinletemiyorum...
Boşluğa düştüm bu akşam. Kendime gelemiyorum...
 
İlk söyleyebileceğim şey sen değersiz DEĞİLsin.
Bir kere güçlü kalmaya devam etmelisin, çünkü sana güvenen, eminim gözleri parıl parıl parlayan bir erkek evladın var. Seni anlayamam belki ama okudum ve hissettim. Yorgunluğuna arkadaş oldum..
Sorgulama kendini, kendini üzmekten başka birşeye yaramaz ki..
Üzme kendini..
Biraz uyu ve güç topla..
 
İlk önce doğum günün kutlu olsun canım :KK19::KK19:
Eşinle konuştun mu bunları veya boşanmayı düşündün mü hiç :KK51:
 
Neler geçiyorda içimden susmak istiyorum. Yüreğim dolup taşıyor endişhelerim tukenmişliklerim yorgunluğum hayallerimi silip goturuyor. Doğum gunumde eşimin beni gecenin bu saatinde kadar yanlız bırakmasının öncesinde bugüne kadarki yanlızlıklarım onemsenmeyişlerim bu akşam son damlasına kadar tukenmiş yaşama gucumle zırıl zırıl ağlarken dibine vuruyorum depresyonun. Oğluma karşı sabırsızlığım kendime bile tahammulsuzluğum yeni taşındığım evde herşeyden kopup sıkışmışlığım... Bir kadın olarak erkeğimin korumasına ihtiyacım varken işinden ailesine zerre kadar vakti olmayan eşimin beni ne hale getirdiğini gormesi bi yana sürekli suçlayıp durması, eşimin bitmek tükenmek bilmeyen işleri yüzünden butun erkek işlerini koşuşturmayı heleki ev taşıma konusunda en küçük ayrıntıya kadar aşırı hareketli oğluma mukayet olmaya çalışırken koşturup durmam ve karşılığında strese girdiğim için suçlanmam sonrasında ise şimdi doğumgunumun en küçük bir sözle bile hatırlanmaması....
Çok yorgunum. Bu akşam hayata dair hiçbir isteğim kalmadı. Kendimi çok değersiz hissediyorum. Yazıyorum çünkü konuşamıyorum. Anlatamıyorum... Dinletemiyorum...
Boşluğa düştüm bu akşam. Kendime gelemiyorum...
Ya şuan sanki ben yaşamış gibi hissettim öle bi anlatmışınki neden konuşamayasın canım ona anlat bunları içini dök bağır çağır ortak bi çözüme varın böle bi hayat geçer mi sana yazık değil mi neden kendini bu kadar yıpratmışın konuşursunuz olmuyorsa ondan sonra en son çare boşanma konusu gündem olur. Madem bu hayatı sen tek başına omuzlamışın bundan sonrada tek başına devam edebilirsin
 
Az önce cevaplarınızı okurken bile ağladım yazamadım. Bugün mutsuzluğumdan oğluma kotu davrandım. Birden odasına kaçtı. Birde gittim ki 3 yaşında kuçucuk çocuk yatmış yatağına sessiz sessiz ağlıyo. Onu öyle görünce ben hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. Kuzum benim koştu bana tuvalet kağıdı koparmış gozlerimi sildi. Hayatım boyunca unutamam bunu.
 
Az önce cevaplarınızı okurken bile ağladım yazamadım. Bugün mutsuzluğumdan oğluma kotu davrandım. Birden odasına kaçtı. Birde gittim ki 3 yaşında kuçucuk çocuk yatmış yatağına sessiz sessiz ağlıyo. Onu öyle görünce ben hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. Kuzum benim koştu bana tuvalet kağıdı koparmış gozlerimi sildi. Hayatım boyunca unutamam bunu.
:KK61:Kiyamam yaa üzüldüm vallahi gece gece
 
Az önce cevaplarınızı okurken bile ağladım yazamadım. Bugün mutsuzluğumdan oğluma kotu davrandım. Birden odasına kaçtı. Birde gittim ki 3 yaşında kuçucuk çocuk yatmış yatağına sessiz sessiz ağlıyo. Onu öyle görünce ben hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. Kuzum benim koştu bana tuvalet kağıdı koparmış gozlerimi sildi. Hayatım boyunca unutamam bunu.
Lütfen, ilk önce sadece derin bir nefes al ve yavaşça ver.. Sakin ol.. Oğlun bu geceyi yarın sabah hatırlamayacak ve senin ona harika bir kahvaltı borcun var unutma :)
 
Sağolun hanımlar duşununki doğum günümü hiç tanımadığım bir bayan mesajıma karşılık kutlayan tek kişi oldu. Çok teşekkür ederim cevaplarınız için. Bugün oğlumla ilgilendim dışarı çıktık gezdik kafamızı dağıttık miniğimle. Kalasıma gelince 2 ye kadar pasta aramış. Bulmuş gelmiş. Uzulmemiş olsam onuda almaya çalışır mıydı bilmiyorum. Neyse geçti...
 
Back
X