Canım benim, senin yaşadıklarının aynısı ben yaşadım, eşimle uzun yıllar çıktım, evlendim aman Allahım oda ne, inan evliliğimin ilk ayları çok zor geçti, hep kavga, hep gürültü, kapının önüne koyarımlar, bende çok dikleşirdim önceden hiç sabretmeyi bilmezdim, haklı yada haksız mutlaka söyleyecek bir lafım vardı.Çok şükürki ikimizinde blöfleri hiç bir zaman gerçek olmadı,ama çok incindim o sıralar.Bi de annemler yakın, duymasınlar, anlamasınlar diye az çaba sarfetmedim.İnan beni annemlere bile göndermek istemezdi. Küçücük şeylerden kavga çıkarırdı, saçlarımın kırıklarını ona sormadan kestirdim,boyları kısaldı diye bana 3 gün küs durmuştu. Kendisi saç hastası da.Sabrın sonu selametmiş.Deliler gibi sevdiğim için sabrettim çünkü.Önce kavga yada kızgınlık esnasında onunla tartışmamayı öğrendim.Sustum.Sakinleştiğinde konuşmayı denedim.Hiç bir şey saklamadığımız çiftlerin yanında sorunlarımızı açmayı denedim.Baktım kızmıyor anlattım onlarada herşeyi.Bana yaptıklarını.Yani arkadaş çiftimizle bir nevi terapi yaptık. Gerçi her seferinde kendini haklı çıkardı. Ama yanlızkende düşündü her halde.Annesine söyledim o yokken. Annesi kendisiyle konuştu. Zamanla ben onun huyunu aldım o beni anlamaya çalıştı.Şimdi MAŞAALLAH.Nerdeyse sorunsuz bir evliliğim var. Yani sorun olduğunda dozunda oluyor bence.Allah bu günlerimi aratmasın diyorum.5 ay pes etmek için inan çabuk bir süre.Bence aldatma, içki, kumar, dayak, yalan olmadıktan sonra, severekte evlendiyseniz inan sorunlar çözülüyor.Düşün yukarıda saydıklarımı evliliklerinde yaşayanlar bir sürü şans veriyor eşlerine. Ama bizim evliliğimizde bir de şu nokta varki ben çocuk sahibi olmadım daha. Bu tartışmaların üstüne çocuğunda sorumluluğu eklenince aksi durumlarda oluyor. Örneklerini gördüm. Sende yaşın gençse birşeyler oturana kadar çocuk sahibi olmamaya dikkat et. Kim ne derse desin.Mutluluklar dilerim canım.
)
