Eşinize söylemeyin, görümcenize söyleyin. "Aaa her geldiğimde aynı şeyler. Ben annesiyim. En iyi ben bakarım. Doktoru ne söylüyorsa onu yapıyorum. Bir daha bu konuda hiçbir şey söyleme lütfen" deyin.
İşe yaramayacak muhtemelen ama uyarmış olursunuz. Ondan sonra bu konuda ne söylerse söylesin sanki hiç konuşmamış gibi davranın. Yüzüne öylesine bakın, çocuğunuzla ilgilenin, görümcenize veya başkasına bir sohbet konusu açın. "Ayy X ne yapmış duydun mu" vs diye çok alakasız bir şey anlatın. Israrla devam etse de cevap vermeyin, hiç gerilmeden, sakin sakin, huzurlu huzurlu başka şey hakkında konuşmaya devam edin. Sinirden o patlasın, o gidip eşinizle konuşsun, eşiniz ona "abartma, ufak şeyler bunlar" desin.
Eşiniz size gelip bir şey söylerse ona da aynısını yapıp, alakasız şeyler hakkında konuşup "akşama ne yapsam. Canım şunu istiyor, ondan yapayım" vs deyin. Hiç germeyin kendinizi.
insanlar bazen çocukları nesne gibi görüyor, istedikleri gibi şöyle böyle diyebiliyorlar, siz de karşısına geçip onun fiziksel özelliklerini eleştirin ki karşısındakinin de bir birey olduğunu anlasın.
