bu günler

sakardeniz

işten çıkan ev hanımı
Kayıtlı Üye
6 Ekim 2009
3.554
22
358
Afyon
garip bir yazı buldum. ne yazık ki doğru her satırı. sizle paylaşmak istedim. karamsar bir bakış. ama doğru.
----------------------------
BUGÜNLER...
Eve çift maaşın girdiği ama çiftlerin boşandığı,
Güzel evlerin yuva olamadığı günler.
Bugünler...
Kısa seyahatlerin,
Kağıt mendil gibi ilişkilerin,
Yıka çık gönüllerin,
Tek geceliklerin,
Kilo dertlerinin,
Ve her derde çare vitamin günleri.
Bugünler vitrinlerin dolu ama gönüllerin boş olduğu günler!..

----------------------------------------------------
 
Bugünlerde...
Mallarımız arttı, keyfimiz azaldı.
Daha büyük evlerde kalıyoruz ama daha küçük ailelerde yaşıyoruz.
Konforumuz arttı ama zamanımız daraldı.
Diplomamız bol ama sağduyumuz az.
Uzmanlıklar arttı ama sorunlar çoğaldı.
ılaçlar çoğaldı, hastalıklar arttı.
Sorumsuzca para harcıyoruz ama az gülüyoruz.
Trafikte çok hızlıyız ama çabuk parlıyoruz.
Akşam geç yatıyor, sabah yorgun kalkıyoruz.
Az kitap okuyor, çok televizyon seyrediyoruz.
Varlığımızı arttırdık ama değerlerimizi yitirdik.
Çok konuşuyor ama az gönül veriyoruz ve bol yalan söylüyoruz.
Para kazanmayı öğrendik ama yuva kurmayı beceremedik.
Hayata yıllar ekledik, yıllara hayat katamadık.
Aya kadar gidip dönmeyi biliyoruz ama komşumuza geçmek için karşıya geçmiyoruz.
Uzaya ulaştık ama ruhun derinliklerine inemiyoruz.
Havayı temizledik ama ruhları kirlettik.
Atomu parçaladık, önyargılarımızı yıkamadık.
Çok yazıyor ama az gelişiyoruz.
Daha çok plan yapıyoruz ama daha az sonuç alıyoruz.
Acele etmeyi öğrendik ama sabırlı olmayı asla...
Gelirimiz arttı, karakterimiz zayıfladı.
Tanıdıklar çoğaldı, dostlar eksildi.
Çabalar arttı ama mutluluklar azaldı.
Bilgisayar ağları kuruyoruz, bilgi otoyolları inşa ediyoruz ama kendi aramızdaki iletişimde zorlanıyoruz.
"Dünya Barışı" der, silahlanırız!
Daha mutlu olmak için "somurtarak" çalışırız.
Yani bugünlerde...
Eve çift maaşın girdiği ama çiftlerin boşandığı...
Güzel evlerin yuva olamadığı...
Kısa seyahatların, kağıt mendil gibi ilişkilerin...
Yıka çık gönüllerin, tek geceliklerin...
Kilo dertlerinin ve her derde deva vitaminlerin...
Vitrinlerin dolu ama gönüllerin boş olduğu...
Günlerde yaşıyoruz!
 
Hayata yıllar ekledik, yıllara hayat katamadık :çok üzgünüm:
 
malesf doğru canlarım. bir koşuşturmadır gidiyor; ama ne için, kim için olduğu bile belirsiz-ya da biz unutuyoruz-. buradakileri kendimize katkı sağlayacak biçimde hayata geçirebileceğimizi düşünüyorum. acı olmadan, tatlının kıymetini bilemeyiz ki.

bu yazı bilgisayarımda duruyordu bir süredir. yazanını bilmek iyi olurdu.
 
çok hoşuma gittikaydirigubbakcemile5
ve her kelimesine katılıyorum:1no2:robot insanlara döndük zaten:umursamaz:
 
Korkuyor!..
ınsanların çoğu kaybetmekten korktuğu için, sevmekten korkuyor.
Sevilmekten korkuyor, kendisini sevilmeye layık görmediği için.
Düşünmekten korkuyor, sorumluluk getireceği için.
Konuşmaktan korkuyor, eleştirilmekten korktuğu için.
Duygularını ifade etmekten korkuyor, reddedilmekten
korktuğu için.
Yaşlanmaktan korkuyor, gençliğinin kıymetini bilmediği için.
Unutulmaktan korkuyor, dünyaya iyi bir şey vermediği için
Ve ölmekten korkuyor aslında yaşamayı bilmediği için
W. Shakespeare
 
KAPILAR

Kapattık kapılarımızı dostlarımıza,
Mesafeler koyduk araya,
Bir merhaba demek için, girmeleri gerekti sıraya...
Bize çok ihtiyaçları olduğu an meşguldük,
Not bıraksınlardı, sonra arardık, başka zaman....
Sınavdan en iyi notu aldıklarında, gözlerindeki pırıltıyı göremedik,
Bir küçücük armağan veremedik.
Canları yandığında, bize koşamadılar nefes nefese,
Nekadar hasrettiler bir dost sese!
Görüşürüz; ya salı, ya çarşamba günü,
Diye diye kaçırdık nişanı, düğünü,
Paylaşamadık o en çoşkulu anlarını, seveceğimiz yanlarını.
Hayat denen suyun akışında, birlikte çağlayamadık,
Ölümlerini bile geç duyduk da vaktinde ağlayamadık....
Bu hikaye hem acı hem uzun,
Selam vermeden geçiyoruz artık yanından komşumuzun.
Bahanelerle etrafımızı sardık
Oysa biz, birbirimiz için vardık.
Adına huzur dedik, iş dedik,
Can cana olmaktan vazgeçtik,...
Yalnızlığı seçtik.
Herkes bir yalana kandı.
Ne olursa olsun sebep, aslında Kapılar hep,
Kendi üstümüze kapandı!


Dr.Ümit Kilislioğlu'nun KAPILAR adlı şiir kitabından
 
inşallah bu okuduklarımızı küpe yapıp kulağımıza; hayatımıza katarız. o zaman mutsuzluklara elveda diyeceğiz.
 
ßir umuttur yaşamak
ßileceksin inadına..
Yüreğin kan ağlasada,
Güleceksin inadına...
Zindanlara düşsen bile,
ßinlerce kez ölsen bile,
Doğacaksın inadına...
Hayat budur umutlar çok,
Ne şüphe duy ne de kork.
Öyle teslim olmak da yok.
Yeneceksin inadına.
Seveceksin inadına...
A.S.ıLKAN
 
ßir umuttur yaşamak
ßileceksin inadına..
Yüreğin kan ağlasada,
Güleceksin inadına...
Zindanlara düşsen bile,
ßinlerce kez ölsen bile,
Doğacaksın inadına...
Hayat budur umutlar çok,
Ne şüphe duy ne de kork.
Öyle teslim olmak da yok.
Yeneceksin inadına.
Seveceksin inadına...
A.S.İLKAN

çok sevdiğim ve onur akın'dan dinlemekten keyif aldığım harika bir şiirdir. teşekkürler paylaşımlarınız için opuyorumnanaktan
 
çok sevdiğim ve onur akın'dan dinlemekten keyif aldığım harika bir şiirdir. teşekkürler paylaşımlarınız için opuyorumnanaktan

hayata dair satırları- kitapları karıştırırken bu şiiri buldum-ne zamandır okunmayı(hatırlanmayı) bekliyordu. biraz da harekete geçirici bir yazı olmasını şistememle birlikte sizinle paylaştım. gönlünüze sağlık
 
Back
X