Merhabalar 24 yasındayım, evlilik düsüncesindeyim bunun için kendimi hazır hissediyorum.. konuya gelirsek;
1.5 aydır görüştüğüm biri var, kendisi 31 yasında. en çok bilinen Siyasi partide ilçe başkanı. aynı zamanda kendi mesleğini de icra ediyor.
Biz bir şekilde tanıstık, beni beğendi görüsmek istedi ve ilk görüştüğümüz günden beri beni çok beğendiğini, beni sanki yıllardır tanıdığını, özlediğini vs. yazdı.
Benim açımdansa çok düzgün, gerçekten iyi niyetli gibi görünen, bu adamla olur dedirten biriydi ve bu yüzden ben de elimden geldiğince ilgilendim ve samimiyetimi belli ettim.
Totalde 6-7 kez görüştük, yemek yedik. 3. görüsmeden itibaren elimi tutmaya basladı.
"Son zamanlarda ise ben sana aşık oldum, tutkunum." gibi mesajlar attı.
"Ben seni çok sahiplendim" dedi yüzüme karşı.
Beni düsündüren durumlar;
-Bazen günaydın yazıyor, bazense gün boyu hiç yazmadığı oluyor.
-Beni hiç aramıyor. Sadece mesaj atıyor. Bu tuhafıma gidiyor.
-İlk buluşmamızdan itibaren, oturacağımız mekan sakin olsun, tanıdık çıkmasın, orası olmaz şu abimiz işletiyor orayı vs. gibi söylemleri mevcut.
Siyasi bir durumda olduğu için anlayış gösteriyorum ama üzülüyorum. Ben utanılacak biri miyim?
Madem bu şekilde düşünüyor, o zaman ciddi bir
adım atsın istiyorum. Ama bu bir ilişki mi değil mi anlam veremiyorum ben bile araftayım..
Sorun şu ki benim ailem yok vefat ettiler 2 yıl önce. tek başına yaşıyorum ve kendi ailemi kurmak istiyorum hayattan tek isteğim bu. Çok korkuyorum yalnız kalmaktan, psikolojik destek ve ilaç alıyorum. Her gece ağlayarak uyuyorum, bazen evde gün içinde yine ağlıyorum. Allaha sükür gecimimi saglıyorum, gecim sıkıntım yok Annemin maasını alıyorum, gecen sene üni'den mezun oldum ve şuan calısmıyorum.
Lütfen bana akıl verin, ben ilişkilerden hiç anlamıyorum nasıl davranmam gerektiğini vs. yardımcı olursanız ve fikirlerinizi beyan ederseniz çok mutlu olurum.. herkese sevgiler
.
Başın sağ olsun çok üzüldüm gerçekten. Aslında bir işe girsen kendine yeni bir hayat yolu seçsen, yalnızlığını ve korkunu düşünme fırsatın olmaz. O kadar kötü bir dünyada yaşıyoruz ki, senin duygularını yerle bir etmeye ve kullanmaya hazır bir sürü insan var. Önce, kendini iyileştirmen gerekiyor gibi geldi bana, yani hayattaki bu sınavını tamamlaman şart gibi duruyor. Sözlerimi bir abla tavsiyesi olarak al lütfen ve ne olur insanların lafta aşklarına önem verme. Önemli olan davranıştır. Yanınızda mı? Size destek oluyor mu? Arkadaş gibi mi? Hayatınızı paylaşmak adına ne yapıyor? Bunlar olsun kriteriniz. Yalnızlık zor farkındayım, hep dua edin Allah hayırlısı ile tanıştırsın. Bir gün o insanı tanıdığınızda böyle acabalarınız olmayacak. Bana güvenin lütfen. Sevgiler.
