Merhaba sevgili anneler :) Yazdıklarını başından sonuna okudum. Ben şanslı azınlıktanım ama maalesef Türkiye'de kaynana-gelin çatışması hep var ve çoğunlukta. Bölgeye, eğitime göre de pek değişmiyor kanımca. En şaşırdığım kısmı her kaynananın da aynı zamanda gelin olmuş olması. kendine yapılanları aynen kendi gelinine de yapmak psikolojik bir sorun bence.
Aynı durum annesi ve kendisi şiddet gören çocuklarda da görülüyor. Büyüyünce şiddet gören çocuk da şiddet yguluyor. Çok uç bir örnek oldu belki ama aklıma ilk gelen bu oldu.
Benim kayınvalidem (asla kaynana diyemem) 2 oğlan anası ve hep kızı olsun istemiş. 2 gelinini de gerçekten kızı gibi seviyor. Arada eşimi bile ona şakayla karışık şikayet ediyorum. Çoğu zaman da ellerinden öpüyorum ki eşimi benim için doğurmuş diye.
Ben evleninceye kadar bir yabancıya "anne" diyebileceğime inanmazdım ama o kadar çabuk alıştım ki. Şimdi 2 annem var.
Şu an 30 haftalık hamileyim ve babaannemiz de dedemiz de çok heyecanlı. Eltim de benden 6 hafta sonra doğum yapacak. Aileye kısa arayla 2 torun geliyor. Uçuyorlar resmen.
Kendi öz annem kadar yardımcı olmak istiyor ama artık kendisi 72 yaşında ve çok fazla yardımı olamayacak bana. Bizden 45 dk uzakta oturuyorlar (bostancı-Bakırköy) ve ben bize yakına taşınsınlar diye sürekli sıkıştırıyorum ama nafile. Mahalle ve komşularından kopamıyor.
İşte böyle kızlar.. Allaha şükür böyle kayınvalideler de var...
Pelly1, yazdıklarınızı alıntı yaptım çünkü ben de çok benzer şeyler yaşıyorum çok şükür. 2 erkek annesi çok iyi bir kayınvalidem var. 31. haftamdayım, kız bekliyoruz inşallah, çok heyecanlılar. Şimdiden doğum öncesi yanıma gelip kalmak için planlar yapıyor, hastalıkları olmasına rağmen kendince hazırlıklar yapıyor; aldıklarımıza ve yaptıklarımıza asla karışmaz. Yani fikrini söylese de bu bizi rahatsız edecek tarzda olmaz. Annem gibi olamaz tabi ama onu da çok seviyorum. Arada bir fazla ilgiden bunaldığımı hissetsem de taş olurum walla deyip şükrediyorum. En çok şükrettiğim şey ise konuşabilmemiz. Hoşuma gitmeyen birşey olduğunda rahatlıkla bunu ona söyleyebiliyorum, herşeyi kendi annemle konuşabildiğim gibi konuşabiliyoruz.
Bence çocuğunu karşılıksız seven ve onun mutlu olmasını isteyen her kayınvalide bu şekilde davranıyor. Ben bu konuda gelinleri eleştirenlere kızıyorum. Annem 20 yıl babamın ailesine sabretmiş, sonra sonra huzuru bulmuş. Ama iş işten çoktan geçiyor. Bu durumda kalan herkese sabır diliyorum.