Arkadaşlar annem ve babama çok kırgınım, çok kızgınım. Kırgın olduğum konunun ne olduğunu paylaşmak istemiyorum sadece gerçekten beni yarı yolda bıraktıkları için çok ağladım, üzüldüm onlara belli etmeden. Ama okadar kırgınım ki onlarla artık konuşmak bile istemiyorum. Bu artık son oldu, çok oldu, tamamen düştüler gözümden.
İçimden gelen herşeyi onlara söylemelimiyim? Kesinlikle haklı olduğum bir konu ama yinede haklı olsamda anne baba kalbi kırmak günah diye susuyorum şu ana kadar ama içimden geçenleri yüzlerine kusmak istiyorum. Hala bir yanım onları üzmek istemiyor, günaha girmek istemiyorum, Allahın gücüne gitmesin diye susmalımıyım yoksa ne pahasına olursa olsun kendi kendime ağlayıp, sinirlenip, üzülüp kafamda hecelediğim herşeyi yüzlerine söyleyip uzaklaşmalımıyım?
Sizin düşünceniz ne bu konuda? Kesinlikle herşeyi demek istiyorum ama günaha girmekten korkuyorum. Sizce ne yapmalıyım?
