- 10 Ağustos 2017
- 37
- 17
- 3
- 30
- Konu Sahibi guvercinkafesi
- #1
Beni bu saatlere kadar uyutmayan bir derdim var. 
epey uzun ama lütfen okuyun.. Sevgilimle 7 senedir birlikteyiz, ailelerimizin tanışma faslı askere gitmeden evvel oldu. 7 aydır da kendisi askerdeydi. Birkaç gün evvel çok sıkıldığı için izne geldi. Fakat en son gördüğüm insanla şuan gördüğüm insan arasında dağlar kadar fark var.
Normalde bir yere giderken mutlaka ama mutlaka bana haber verirdi. Asla izin almak anlamında değil, sadece merak etmemek adına şimdi çıkıyorum buraya gidiyorum der telefonu kapatırdı/kapatırdık. Şimdi ise ben arıyorum açıyor ve bir bakıyorum geziyor arkadaşlarıyla. Bana haber vermeni beklerdim her zamanki gibi 7 senedir olduğu gibi diyorum "aman öğrendin işte" deyip sinirleniyor. Zaten bana vakit bile ayırmıyor, ailesi ve arkadaşları küsüyormuş..
Bana sevgisinde bir değişme yok, görüştüğümüzde sevgi anlamında eskisi gibi olduğunu hissedebiliyorum. Ama kendisine baktığımda aşırı değiştiğini hissediyorum. Tavırları, sözleri değişmiş, küfür etmeyen insan küfür eder olmuş, ağzı bozulmuş, yerli yersiz şakalar ediyor olmuş.. Bakışları donuk, aşırı umursamaz olmuş..İzne gelmeden evvel inanın hiç böyle değildi, mutluydu iyiydi benimle ilgilenirdi.. bir tane küfür çıkmazdı ağzından. Şunu da belirteyim: kendisi batıda asker, çok aşırı rahat bir askerlik geçiriyor, sürekli yatış.. çarşı izini haftada iki kere, orada da geziyor rahat rahat. yani psikolojisini bozacak hiçbir durum yok, dediğim gibi çok ama çok memnundu halinden..
Sizce neden böyle olmuş olabilir? Onu tanıyamıyorum son günlerde.. Kafasına buyruk, ve yalanlarını yakalıyorum. Mesela eve gidiyorum diyor ama başka bir semtteki akrabasına kalmaya gidiyor. Ben yakalamasam hala evde olduğunu iddia edecek yani..Ki ben kendisini sıkan birisi de değilim hiç. Lütfen bana artık yalan söyleme diye kaç kez uyardım, hatta gözlerim dolu dolu konuştum ne kadar üzüldüğümü anlattım.. Ama bu gibi yalanlar söylüyor sürekli..
Lütfen bana bir akıl verin.. İzne geldiği ilk günden itibaren tamamen farklı birisi oldu. Ne kadar konuşsam da olmuyor. Kızdığımı ve üzüldüğümü anlayınca bende biraz üsteleyince "beni bırakma" deyip gözleri doluyor. Çok garip..İlk defa sevgimin zedelendiğini hissediyorum, soğuduğumu hissediyorum. En acısı da bu.. Karşımda o kadar umursamaz ve lakayıt ki.. Lütfen bana bir akıl verin, nasıl özüne döner, ne olmuş olabilir, nasıl konuşmam gerekir?üzüntüden uyuyamıyorum. Bir anda bir yabancıyla karşılaştım sanki..
epey uzun ama lütfen okuyun.. Sevgilimle 7 senedir birlikteyiz, ailelerimizin tanışma faslı askere gitmeden evvel oldu. 7 aydır da kendisi askerdeydi. Birkaç gün evvel çok sıkıldığı için izne geldi. Fakat en son gördüğüm insanla şuan gördüğüm insan arasında dağlar kadar fark var.Normalde bir yere giderken mutlaka ama mutlaka bana haber verirdi. Asla izin almak anlamında değil, sadece merak etmemek adına şimdi çıkıyorum buraya gidiyorum der telefonu kapatırdı/kapatırdık. Şimdi ise ben arıyorum açıyor ve bir bakıyorum geziyor arkadaşlarıyla. Bana haber vermeni beklerdim her zamanki gibi 7 senedir olduğu gibi diyorum "aman öğrendin işte" deyip sinirleniyor. Zaten bana vakit bile ayırmıyor, ailesi ve arkadaşları küsüyormuş..
Bana sevgisinde bir değişme yok, görüştüğümüzde sevgi anlamında eskisi gibi olduğunu hissedebiliyorum. Ama kendisine baktığımda aşırı değiştiğini hissediyorum. Tavırları, sözleri değişmiş, küfür etmeyen insan küfür eder olmuş, ağzı bozulmuş, yerli yersiz şakalar ediyor olmuş.. Bakışları donuk, aşırı umursamaz olmuş..İzne gelmeden evvel inanın hiç böyle değildi, mutluydu iyiydi benimle ilgilenirdi.. bir tane küfür çıkmazdı ağzından. Şunu da belirteyim: kendisi batıda asker, çok aşırı rahat bir askerlik geçiriyor, sürekli yatış.. çarşı izini haftada iki kere, orada da geziyor rahat rahat. yani psikolojisini bozacak hiçbir durum yok, dediğim gibi çok ama çok memnundu halinden..
Sizce neden böyle olmuş olabilir? Onu tanıyamıyorum son günlerde.. Kafasına buyruk, ve yalanlarını yakalıyorum. Mesela eve gidiyorum diyor ama başka bir semtteki akrabasına kalmaya gidiyor. Ben yakalamasam hala evde olduğunu iddia edecek yani..Ki ben kendisini sıkan birisi de değilim hiç. Lütfen bana artık yalan söyleme diye kaç kez uyardım, hatta gözlerim dolu dolu konuştum ne kadar üzüldüğümü anlattım.. Ama bu gibi yalanlar söylüyor sürekli..
Lütfen bana bir akıl verin.. İzne geldiği ilk günden itibaren tamamen farklı birisi oldu.
Ne kadar konuşsam da olmuyor. Kızdığımı ve üzüldüğümü anlayınca bende biraz üsteleyince "beni bırakma" deyip gözleri doluyor. Çok garip..İlk defa sevgimin zedelendiğini hissediyorum, soğuduğumu hissediyorum. En acısı da bu.. Karşımda o kadar umursamaz ve lakayıt ki.. Lütfen bana bir akıl verin, nasıl özüne döner, ne olmuş olabilir, nasıl konuşmam gerekir?üzüntüden uyuyamıyorum. Bir anda bir yabancıyla karşılaştım sanki..
Son düzenleme:
