- 5 Şubat 2015
- 8.379
- 24.176
- 398
Yoo hayır, ben sizi suçlar mahiyette yazmamıştım. Sadece kendi duygumu size anlatmaya çalışmıştım. Hani demişsiniz ya insan canını hiçbir şeyle kıyaslayamam, ben de diyorum ki, insan var insan var. Bana köpeğim kadar faydası dokunmayan, beni o kadar sevmeyen insanın ölümüne ben köpeğimin ölümü kadar üzülmem, üzülemem.Ben anlamıyorum konu buraya nasıl geldi.Saygı duyuyorum diyorum sizin için öyle benim için böyle.Niye seviyorsun mu diyorum aaa sevemezsin mi diyorum.
Hiç kimse kusura bakmasın,insan canını hiç birşeyle kıyaslayamam ben.Ömrünü geçirdiğin,beraber ağladığın beraber güldüğün,beraber dertleştiğin,hastalansan sana bakan,hastalansa koştuğun,aynı acılarda aynı acıyı çektiğin,aynı mutluluklarda kalbin birlikte attığı,kardeşin anan baban,EVLADIN dan daha acı daha büyük hiçbirşey ama hiçbirşey olamaz.Hayvanlarla insanlar bu şekilde kıyas edilemez.Ama ben kimsenin acısına senin ki de acımı,bana anlatamazsın demiyorum.Bu arada kimseye birşey anlatma derdim yok.Saygı duyuyorum.Allah kimseye evlat kardeş acısı yaşatmasın.O zaman değil kedi köpek,kendi canının bile kıymeti kalmıyor.Dünya yıkılsa kılın kıpırdamaz.
Elbette evladınızın ölümüne, Allah göstermesin, hiç kimsenin ölümüne üzüldüğünüz gibi üzülemezsiniz. Zaten iç güdüsel olarak evladımızı sevmeye, onu korumaya gerekirse kendi canımızı onun için vermeye odaklanmışız, aksi mümkün değil.
Ama evini hayvanla paylaşan insan için onlar da bir nevi evlat oluyorlar. Elbette çocuklarını kaybetseler üzülecekleri kadar üzülmüyorlardır, belki de üzülen vardır, bilemem.
Ama hani diyorsunuz ya insan canı hiçbir şeyle kıyaslanmaz, şahsen canı bahçemdeki ottan daha değersiz insanlar tanıdım, hayatım boyunca ve o insanlardan çok daha değerli pek çok can, kedi-köpek gördüm, sevdim hayatım boyunca.
Anlatmaya çalıştığım buydu.
Ama elbette ki hepimiz aynı bakacağız diye bir kural yok hayata. Sizin görüşünüzdür, saygım var.