bu sefer konu ben' yani 'kendim'

Aeroplain .!.:

çok mu kötü durumum gerçekten?((((

depresyon gibi mi gördünüz? Ben de kendi kendime aşabilirim sanıyordum.. şimdi daha çok yıkıldım((

Genişletmek için tıkla...

Aeroplain .!.:

çok mu kötü durumum gerçekten?((((

depresyon gibi mi gördünüz? Ben de kendi kendime aşabilirim sanıyordum.. şimdi daha çok yıkıldım((

Genişletmek için tıkla...

hadiborazan .!.:

Aeroplain, canım benim daha önce bir çok konunu okudum, üzüntüne, derdine ortak oldum.
Yaşadıklarından çok şey çıkardım çünkü benzer durumlar kardeşlerimden birinin başına gelmişti.
Kardeşim en büyüğümüz olduğu için ben ilk bi kaç sene hiç müdahele etmedim.Fakat ben evlendikten sonra bana hemen hemen herşeyi anlatmaya ve yardım istemeye başladı ablam.
Eşinin ailesi, eltileri ve hatta eşiyle bile çok çok sorunlar yaşadı.Anlatsam roman olur.
Sapasağlam verdiğimiz kız, olaylar karşısında garip tepkiler veren, hemen herşeye sinirlenen, bazen ne konuştuğunun bile farkında olmayan biri oldu zamanla..
Senin şu halı konunu okuduğumda ablamı gördüm sanki karşımda.
Çok uğraştık ama şimdi ablam daha sağlıklı, daha sakin.

Ben ilk ablama internetten ege bölgesinde tatil ayarladım, 4 günlüktü.Aylardan şubattı.sessiz, sakin dingin, kendini dinleyerek geçirdiği bi dört gün yaşadı.
Geldiğinin ilk bi kaç günü tepkileri yumuşamıştı ama sonra yine eskiye dönmeye başlayınca, bi kişilik koçuna danıştım.Psikiyatriden ziyade bu tarz kişilik bozukluğu yaşayanların kişilik koçundan ya da yaşam koçundan daha fazla verim alacağı taraftarıyım.Nitekim umduğum gibi oldu, ablam kişilik koçu sayesinde bilmediği yönlerini keşfetti, aynı dönemlerde içini tamamen döksün diye bi de psikiyatri ayarladım.Sanırım 3 seans gitti psikiyatriye.Bi oğlu var, çok güzel bi kreşe yazdırdık, ablamı da bi işe aldırdım.Çok yorulmayacağı az maaşlı ama kasıntı olmayan, arkadaş ortamı kurabileceği bi iş.Birazda iş sayesinde iki eltisiyle de çok az bir araya gelmeye başladı.O berbat ortamdan uzaklaştırdı kendini.

Şimdi ablamın değişimini gördükçe, benimle oturup konuştuğunda yine eski ablam gibi mantıklı olduğunu gördükçe gözlerim doluyor.
Artık cümlelerini unutmuyor, kendine daha çok güveniyor, sinirlenmeden önce kendisini kontrol ediyor.

Yaşadıkların çok zor, ablam kadar fena halde değilsin henüz, sen hala sağlıklı, kontrolünü elinde tutan bi kadınsın.Yalnız bu önlem almazsan böyle devam etmez, şuan eşine sinirlendiğinde kendini kontrol edebiliyorsun ama belli bir müddet sonra yıpranacağın için bunu da yapamayabilirsin.
Ailen de sana destek olacak, her adımında yanında olabilecek birileri varsa bu süreçte o kişiyi yanından ayırma, yardıma ihtiyacın olursa ben hep burdayım.

Genişletmek için tıkla...

hadiborazan .!.:

Aeroplain, canım benim daha önce bir çok konunu okudum, üzüntüne, derdine ortak oldum.
Yaşadıklarından çok şey çıkardım çünkü benzer durumlar kardeşlerimden birinin başına gelmişti.
Kardeşim en büyüğümüz olduğu için ben ilk bi kaç sene hiç müdahele etmedim.Fakat ben evlendikten sonra bana hemen hemen herşeyi anlatmaya ve yardım istemeye başladı ablam.
Eşinin ailesi, eltileri ve hatta eşiyle bile çok çok sorunlar yaşadı.Anlatsam roman olur.
Sapasağlam verdiğimiz kız, olaylar karşısında garip tepkiler veren, hemen herşeye sinirlenen, bazen ne konuştuğunun bile farkında olmayan biri oldu zamanla..
Senin şu halı konunu okuduğumda ablamı gördüm sanki karşımda.
Çok uğraştık ama şimdi ablam daha sağlıklı, daha sakin.

Ben ilk ablama internetten ege bölgesinde tatil ayarladım, 4 günlüktü.Aylardan şubattı.sessiz, sakin dingin, kendini dinleyerek geçirdiği bi dört gün yaşadı.
Geldiğinin ilk bi kaç günü tepkileri yumuşamıştı ama sonra yine eskiye dönmeye başlayınca, bi kişilik koçuna danıştım.Psikiyatriden ziyade bu tarz kişilik bozukluğu yaşayanların kişilik koçundan ya da yaşam koçundan daha fazla verim alacağı taraftarıyım.Nitekim umduğum gibi oldu, ablam kişilik koçu sayesinde bilmediği yönlerini keşfetti, aynı dönemlerde içini tamamen döksün diye bi de psikiyatri ayarladım.Sanırım 3 seans gitti psikiyatriye.Bi oğlu var, çok güzel bi kreşe yazdırdık, ablamı da bi işe aldırdım.Çok yorulmayacağı az maaşlı ama kasıntı olmayan, arkadaş ortamı kurabileceği bi iş.Birazda iş sayesinde iki eltisiyle de çok az bir araya gelmeye başladı.O berbat ortamdan uzaklaştırdı kendini.


canim icim ferahladi bir an okuyunca... keske senin gibi bir kardesim olsaydi... olsun.. yapmis kadar oldun bana bu tavsiyeleri yazarak...ablana da cok sevindim mutlulugu daim olsun insallah...yazdigin faktorler cok onemli zaten hedefim is bulmak psikologa gitmek olacak en kisa zamanda.. Allah razi olsun senden ve bana yardimci olmaya calisan yazan tum arkadaslardan..

Genişletmek için tıkla...

_willdone_ .!.:

yaşadığımız olumsuzluklara karşı vücudumuz tepki veriyor sanırım. bende 7 aylık evli olmama rağmen bu kısa süreçte çok şeyler yaşadım. eskiden sakin sessiz sabırlı olan ben şimdi en ufak bir şeye bile baırıp çaırmaya başladım kendimi tanıyamıyorum. herşeyi unutuyorum. sinirlendiğimde çok afedersiniz kusuyorum. bacağıma kramp giriyo. belim sürekli ağrıyo. bir sürü vitamin eksikliğim var. evlendiğimden beri yediğim iğnenin haddi hesabı yok. ve hepsi sinirsel. anca kendimize zarar veriyoruz. bu hale gelmemize sebep olan insanlar bizden değerli değil hatta sokaktan geçen herhangi bir insan bile onlardan daha değerlidir. ben destekte aldım. kendi adıma konuşayım. babamı küçük yaşta kaybettiğim için hep ayakta durup herşeyi başardığım için evliliği başaramamam benim için sağlığıma zarar verme nedeni olmuş. bir nevi kendimi cezalandırmışım farkında olmadan. şimdi iyimiyim belki yine diğilim ama yavaş yavaş da olsa ayrıntılara takılmamaya insanları umursamamaya çalışıyorum. yeri geldiğinde kocamı bile. yoksa gerçekten ilerde ya kanser olurum ya aklımı kaçırırım.

Genişletmek için tıkla...