• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Bu sosyal fobi mi

birdeliningunlugu

Üye
Kayıtlı Üye
23 Aralık 2020
328
104
23
Selam öncelikle, belki benim gibi bu durumu yaşayıp atlatanlar varsa öneriler almak istiyorum. Ben eskiden daha rahat biriydim fakat bu son yıllarda insan içine girmekten kaçınır oldum yabani bir şeye dönüştüm bu halimden hiç memnun değilim. Örneğin ; binada ayak sesi varsa çıkışımı geciktiriyorum , yolda dükkanda bir tanıdık varsa görmemiş gibi yapıp hızla çıkıyorum, sokakta tanıdık görünce geriliyorum hatta artık mağazada, cafede birşey isterken de gerilmeye, söyleyeceklerimi prova etmeye başladım. Açıkçası izole yaşantımdan mutluyum sosyal olmak vs istemiyorum ama normal bir insan gibi davranmak istiyorum kaçmak yerine, psikolog için bu dönem maddi durumum yetmiyor bunun dışında aşmak için ne yapabilirim üstüne gitmem gerekiyor bu durumun biliyorum ama gidemiyorum, içime gömülüyorum iyice , bir toplantıda konuşurken sesim kısılıyor falan çok illet bir durum yaşayanlar bilir ancak yapıcı önerileriniz varsa dinlemek isterim
 
Sosyal fobiye benziyor evet..ama cok ileri derecede degil gibi.. sosyal fobi de fizyolojik rahatsizliklar da olabiliyor(el titremesi,yüz kazarmasi,kekelemek,terlemek gibi)

Yada seninki belki sadece icine kapanikliktir.. uzman olanlar daha iyi yorumlar tabi.. devlet hastanesinde ücretsiz muayene olabilirsin.. erteleme sakin.. sosyal fobi cok illet bir hastalik.. cok hizli ilerler.. fark etmezsin bile.. tedavi olmak sart.. eger kendin asamayacagini dusunuyorsan gecikmeden doktora git lütfen.. ilacsizda terapiyle tedavi olabilirsin..
 
binada ayak sesi varsa çıkışımı geciktiriyorum , yolda dükkanda bir tanıdık varsa görmemiş gibi yapıp hızla çıkıyorum
Ben de eğer ses geliyorsa sizin gibi geç çıkmaya çalışırım çünkü karşılaştığımız zaman konuşmalar samimiyetsiz oluyor bizim apartmanda kimse kimseyi tanımadığı için. Ya da çarşıda okulda tanıdık görürsem ve o kişiler yakınım değilse sırf nezaketten konuşmak istemem mesela görmezden gelirim. Bilmiyorum yaptığım kaba olabilir ama kendimi böyle kabullendim😅

Bu arada ben de söyleyeceklerimi prova ederim bir şey alırken her zaman doğaçlama konuşmam. Yani bu bir eksiklik mi, merak ettim şimdi 😳
 
Selam öncelikle, belki benim gibi bu durumu yaşayıp atlatanlar varsa öneriler almak istiyorum. Ben eskiden daha rahat biriydim fakat bu son yıllarda insan içine girmekten kaçınır oldum yabani bir şeye dönüştüm bu halimden hiç memnun değilim. Örneğin ; binada ayak sesi varsa çıkışımı geciktiriyorum , yolda dükkanda bir tanıdık varsa görmemiş gibi yapıp hızla çıkıyorum, sokakta tanıdık görünce geriliyorum hatta artık mağazada, cafede birşey isterken de gerilmeye, söyleyeceklerimi prova etmeye başladım. Açıkçası izole yaşantımdan mutluyum sosyal olmak vs istemiyorum ama normal bir insan gibi davranmak istiyorum kaçmak yerine, psikolog için bu dönem maddi durumum yetmiyor bunun dışında aşmak için ne yapabilirim üstüne gitmem gerekiyor bu durumun biliyorum ama gidemiyorum, içime gömülüyorum iyice , bir toplantıda konuşurken sesim kısılıyor falan çok illet bir durum yaşayanlar bilir ancak yapıcı önerileriniz varsa dinlemek isterim
Dışarı çıkma korkunuz anksiyeteniz varsa o agorafobidir. Dışarı çıkınca panik atak benzeri hisler geliyorsa agorafobi oluyor.
Eğer ınsanlardan kaçınma da varsa sosyal fobiniz de olabilir. Yani iki fobiniz olabilir. Agorafobi ve sosyal fobi.
Bunun için sizi ilk neler tetikledi?
Yani bu korkular ilk ne zaman başladı ?
Başınızdan büyük bir olay geçti mi? Bir yakınızın kaybı vs?
 
Üstüne gitmelisin.
Sokakta yürüyüşün bile kendine olan güvenini etkiler.
Öncelikle yürüyüşünü değiştir.
Omuzların dik başın yukarda adımların güçlü ve kararlı olsun.olsun.
Sonra,
Zorlanarak da olsa tanıdığın insanlara selam verip hal hatır sormadan geçmemeyeceğim diye kendine söz ver. İki cümle yani. Ve mutlaka yüksek sesle konuş.
 
Şimdilik sizinki tercih edilmiş bir asosyallik.

Ama ilerlemesine izin verirseniz artık isteseniz de başa çıkamazsınız. 24 saat insanlarla iç içe olmak zorunda değilsiniz ama kendinizi izole de etmeyin. Gün içinde zor gelse de dışarı çıkın, insanlarla konuşun , cevabını bilseniz de sorular sorun, ortam yaratın. Sipariş vermekten vs kaçıyorum demişsiniz yapmayın. Bu onların işi sonuçta, kimse sizi yargılamayacak.

Özgüveninizi kaybetmeyin. Kendinizi sürekli geliştirin. Kendi sesinizi duymaktan korkmayın. Toplantınız sunumunuz vs varsa sesli prova yapın kendi kendinize. İnsanlar sizin onlara gösterdiğinizi kadarını görürler. Gereksiz yere zihin okuması yapıp, insanlar benim hakkında şunu bunu düşünüyor gibi varsayımlarda bulunmayın.
 
Selam öncelikle, belki benim gibi bu durumu yaşayıp atlatanlar varsa öneriler almak istiyorum. Ben eskiden daha rahat biriydim fakat bu son yıllarda insan içine girmekten kaçınır oldum yabani bir şeye dönüştüm bu halimden hiç memnun değilim. Örneğin ; binada ayak sesi varsa çıkışımı geciktiriyorum , yolda dükkanda bir tanıdık varsa görmemiş gibi yapıp hızla çıkıyorum, sokakta tanıdık görünce geriliyorum hatta artık mağazada, cafede birşey isterken de gerilmeye, söyleyeceklerimi prova etmeye başladım. Açıkçası izole yaşantımdan mutluyum sosyal olmak vs istemiyorum ama normal bir insan gibi davranmak istiyorum kaçmak yerine, psikolog için bu dönem maddi durumum yetmiyor bunun dışında aşmak için ne yapabilirim üstüne gitmem gerekiyor bu durumun biliyorum ama gidemiyorum, içime gömülüyorum iyice , bir toplantıda konuşurken sesim kısılıyor falan çok illet bir durum yaşayanlar bilir ancak yapıcı önerileriniz varsa dinlemek isterim
Eğer fobiniz var ise (önce bunun fobi oldugundan emin olun) kademeli maruz bırakma yapabilirsiniz.
Yani tetikleyiciyi belirleyip kademeli olarak maruz bırakma yapmanız lazım..ama kademeli olmalı.
Bir anda olmasın. Yoksa kaçınma davranışı gösterirsiniz.
 
Son düzenleme:
Valla bu fobinin kesin bir tanımı var mı acaba. Ben insanlarla iletişim kurabiliyorum ama eve davet ettiklerinde yada beraber tatile çıkalım dediklerinde asla gitmiyorum. Yani iletişim kurabiliyorum ama beraber bişeyler yapmayı sevmiyorum. Bu arada Corona öncesi için bahsediyorum. Şuan zaten kimsenin evine gitmem. Acaba bende de mi sosyal fobi var..
 
Sosyal fobiye benziyor evet..ama cok ileri derecede degil gibi.. sosyal fobi de fizyolojik rahatsizliklar da olabiliyor(el titremesi,yüz kazarmasi,kekelemek,terlemek gibi)

Yada seninki belki sadece icine kapanikliktir.. uzman olanlar daha iyi yorumlar tabi.. devlet hastanesinde ücretsiz muayene olabilirsin.. erteleme sakin.. sosyal fobi cok illet bir hastalik.. cok hizli ilerler.. fark etmezsin bile.. tedavi olmak sart.. eger kendin asamayacagini dusunuyorsan gecikmeden doktora git lütfen.. ilacsizda terapiyle tedavi olabilirsin..
Malesef terleme ve konuşurken takılma da var herkesi otorite gibi görmeye kendimi dipte görmeye meyilliyim, çevremde bana baskı kuran bu hale sokan kimse yok fakat kendi yalnızlığımla mutlu olmayı fazla abarttım bu halimden memnunum ama insan sosyal bir varlık olmalı, iletişimden kaçmamalı bu sebeple çok kafama takmaya başladım
 
Ben de eğer ses geliyorsa sizin gibi geç çıkmaya çalışırım çünkü karşılaştığımız zaman konuşmalar samimiyetsiz oluyor bizim apartmanda kimse kimseyi tanımadığı için. Ya da çarşıda okulda tanıdık görürsem ve o kişiler yakınım değilse sırf nezaketten konuşmak istemem mesela görmezden gelirim. Bilmiyorum yaptığım kaba olabilir ama kendimi böyle kabullendim😅

Bu arada ben de söyleyeceklerimi prova ederim bir şey alırken her zaman doğaçlama konuşmam. Yani bu bir eksiklik mi, merak ettim şimdi 😳
Evet ben de bina içindeki o samimiyetsiz havadan ya da markette gördüğüm tanıdıkla yapacağım yapay sohbetten kaçınıyorum ama zaman zaman sevdiğim değer verdiğim insanlardan da kaçtığım oluyor , bi şekilde yakalanırsam çok rahat konuşuyorum onlarla espri yapıyorum falan ama karşılaşmamak ilk tercihim her zaman , malesef bunlar bana eksiklik gibi geliyor çevreme baktığımda herkes gelişigüzel rahat takılıyor ben de öyle olmak istiyorum
 
Dışarı çıkma korkunuz anksiyeteniz varsa o agorafobidir. Dışarı çıkınca panik atak benzeri hisler geliyorsa agorafobi oluyor.
Eğer ınsanlardan kaçınma da varsa sosyal fobiniz de olabilir. Yani iki fobiniz olabilir. Agorafobi ve sosyal fobi.
Bunun için sizi ilk neler tetikledi?
Yani bu korkular ilk ne zaman başladı ?
Başınızdan büyük bir olay geçti mi? Bir yakınızın kaybı vs?
Dışarı çıkmakta yalnız olacaksam sorun yok benim sorunum insanlarla yani ayıp olacak ama insan sevmiyorum aslında kendi küçük dünyamda hobilerimle çok mutluyum ama insanlardan da kaçamıyorum bi iş ve dost çevrem olduğu için. Başımdan bir olay geçmedi aklıma gelen Üni zamanlarımda çok rahattım iş hayatında zamanla içime çekilmeye başladım uzun yıllar yalnız yaşadım belki bu da etkilidir.
 
Şimdilik sizinki tercih edilmiş bir asosyallik.

Ama ilerlemesine izin verirseniz artık isteseniz de başa çıkamazsınız. 24 saat insanlarla iç içe olmak zorunda değilsiniz ama kendinizi izole de etmeyin. Gün içinde zor gelse de dışarı çıkın, insanlarla konuşun , cevabını bilseniz de sorular sorun, ortam yaratın. Sipariş vermekten vs kaçıyorum demişsiniz yapmayın. Bu onların işi sonuçta, kimse sizi yargılamayacak.

Özgüveninizi kaybetmeyin. Kendinizi sürekli geliştirin. Kendi sesinizi duymaktan korkmayın. Toplantınız sunumunuz vs varsa sesli prova yapın kendi kendinize. İnsanlar sizin onlara gösterdiğinizi kadarını görürler. Gereksiz yere zihin okuması yapıp, insanlar benim hakkında şunu bunu düşünüyor gibi varsayımlarda bulunmayın
Çok haklısınız kasaya gidene kadar rahatım ama o konuşma anında sesim kısılıyor sonra kendime kızıyorum modum iyice düşüyor, haklı bir talebim olsa bile çekinerek söylüyorum özellikle daha önce çok bulunmadığım nadir gittiğim yerlerde ( lüks restoran, lüks mağaza, ve hatta starbucks) komik gelebilir ama bu tip yerlerde kendimi iyice ezik mi görüyorum nedir özgüvenim aşırı düşüyor. Bunun dışında işleyişini bildiğim hep gittiğim yerlerde daha rahatım.
 
Evet bu sosyal fobi ama anksiyetenizde olabilir psikaytra gidin devlet hastanelerinde var bende de vardı hatta anksiyetem nuksettiginde telefonla randevu bile alamam yabancı kimseyle konuşmak istemem dışarda bı kahve bile söyleyemem ilerlemeden tedavi olun beni heyecan başardı terlerdim kekelerdim insanların gözünün içine bakarak konuşamazdim ama hepsi geçti kendime güven geldi bir torba ilaç içiyorum o ayrı ama hayat kalitem arttı en azından
 
Nasıl mesela açar mısınız biraz
Sosyal fobi olması için en az 6 ay süregelen bir durum olmalı. Ve sosyal fobi belirtileri göstermeli.
Bilişsel Davranışçı Terapi metodu olan Kademeli maruz bırakma yapabilirsiniz.
Yani üstüne gidersiniz korkunuzun.
Diyelim insanlarla yemek yiyemiyorsunuz.
Bir gün gidin arkadaşlarınızla yemek yemeden oturun sohbet edin..bir gün sadece su için. Bir gün sadece çorba gibi kolay bitecek bir şey yiyin. Bir gün de 2 çeşit yemek söyleyip yarısını yemeye çalışın. En son günde yemeğin hepsini yemeye çalışın. Üstüne gidin korkunuzun. Ama kademeli olarak. Bir anda yemek yemeye çalışırsanız ters teper sonunda kaçınma davranışı yaparsınız.
Burada olay sistematik duyarsızlaştırma.
Yani korkunuzu elimine etme. Bunun için iyi bir yöntemdir. Internetten araştırın. Isterseniz size kaynak tavsiye edebilirim.
 
Back
X