kızlar merhaba doğum yapalı 32 gün oldu bebeğime yeni alışıyorum lohusa sendromuna yakalandım . bebeğim emmemek için çok direndi bu da beni yıprattı daha sonra sütüm stresten azaldı . eşimin annesi doğum için geldi eşimle aramı açtı gitti annemle kavga ettiler başıma her iş geldi anlayacağınız . boşanmayı bile düşündüm ve halada düşünüyorum . bebeğimin keyfini sürmemi bile bana çok gördüler gözümden yaş eksik olmadı . lohusalık gerçekten dikkat edilmesi bir süreçmiş bebeğimin doğumunu iple çeken ben bebeğimi kabul edemedim sürekli karnımdaki bebeğimi aradım nasıl bağlandıysam içimdeki bebeğe hep bir hareket bekledim . zaten bilimsel bir açıklaması varmış sonradan okudum içimizde büyüttüğümüz bebeği bağlandığımız bir varlığı kaybetme duygusuymuş.
doğum hikayeme gelecek olursak;
ben hep normal doğum hayalim vardı hayatımda ilk defa yaşayacağım bu deneyimin belki bir daha yaşayamayacağım o süreci doğal yolla acısıyla heyecanıyla yaşamak istiyordum .halada normal doğum sancısını merak etmiyor değilim :)
bayram bitimde ki pazar günü saat 17:00 gibi baş dönmem oldu tansiyonumu ölçtüm normal , şekerimi ölçtüm normal biraz uzanayım dedim biraz yatıştı fakat hareket ettiğimde arttı . doğum doktorumu aradı eşim başı dönüyor sanırım hamile diye
biz acile gidiyoruz dedi , doktorum bende geliyorum dedi ve acile gittik . orada tüm tahlillerim yapıldı normal nst çekildi bebişimin kalp atışları düzensiz istersen hemen alalım dedi ben şok eşim şok birbirimize bakıyoruz . istersen yarını bekliyelim dedi ama bu arada 2 saat dil döktü ben tüm detayları sordum ve eksiksiz anlattı bana biz karar veremedik yarını bekliyelim dedik ve doktorla vedalaştık. bu arada doktorum kürtaja gitti saat 20:30 civarı tam hastane kapısından çıkarken ben eşime şimdi doğurmak istiyorum dedim annemi ve çantamızı almak için eve gönderdim . doktoru beklemeye başladım gelince niye gitmedin dedi bende doğum yapmak istediğimi söyledim hemen ekibi topladı . ameliyathaneye girerken zangır zangır titriyordum korkudan en çokta belime atılacak iğneden bu arada istediğmde uyutulamayacaktım çünkü karnım tok gitmiştim. ameliyathanede belimden iğnem yapıldı hiçbir şey duymadım (herkesin anlattığı gibi hatırt diye girmiyor iğne ) sinek ısırığı kadar hemen uyuştum 21:17 de başladı 21:21 de bebeğim dünyaya geldi . hemen götürdüler göstermeden ağlamasını duyuyordum dikişlerim atılırken daha sonra yanıma getirdiler boncuk boncuk bakıyordu. ameliyat ağrım tam 10 günde geçti ama hala ağrıyor. bebeğim emmiyor mamayla besliyorum. Hepinize hayırlı doğumlar diliyorum. Allahım bu duyguyu isteyen herkese tattırsın hayırlı sağlıklı ömürlü evlatlar versin .