BU VİCDAN AZABI BİTMEZZ :(

Ben kötü bir anne miyim? Kızıma yetemiyor muyum? diye kendi kendimi yerken dün akşam en sonunda yorgunluğa ,koşturmaya dayanamayıp küçücük bebeğime "yeter" diye bağırırken buldum kendimi (( meğerse oda ayağımda değil kollarımda uyumak istiyormuş kucağıma aldım ve uyudu...
Bende ağlaya ağlaya onu izledim

Bebeğim 8 aylık ve mecburen çalışıyorum.O büyüdükçe sanki bana daha fazla ihtiyaç duyuyor beni daha çok özlüyor ama günün yorgunluğundan,evle uğraşmaktan ben onunla yeterince ilgilenemiyorum sanki Büyüyüşünü kaçırıyor muyum ki..Geçen sene hamileyken,bugün 8 aylık oldu bile güzel kızım..Zaman su gibi akıp gidiyor..Bu hengamenin içinde o büyüyor,biz yaş alıyoruz..Hep bir koşturma..Zorundalıklar..Mücadeleler..

Sanırım yoruldum kızlar..
7/24 kızımı görmek,onu koklamak,büyüyüşünü kaçırmamak istiyorum..
Ağlayışları,isyanları,mızmızlıklarına yeterrr diye değil sevgiyle yaklaşmak istiyorum...
Tahammülsüz bir anne miyim ben diye kendimi yiyorum..
Bana bişeyler söyleyin nolur ((

ev işlerini biraz programa alın..yani kendinizi hırpalamayacak seviyeye getirin..Çocuk olmadan biz bile yetiştiremiyoruz.. Biraz dinlenin..

İnanın bende çalışmak istemiyorum..Ama eşime kıyamam dayanmak zorundayım.. Borcunuz vs yoksa bi kaç ay kafa dinleyin..yada izne çıkın..

istanbulunsultani .!.:

ev işlerini biraz programa alın..yani kendinizi hırpalamayacak seviyeye getirin..Çocuk olmadan biz bile yetiştiremiyoruz.. Biraz dinlenin..

İnanın bende çalışmak istemiyorum..Ama eşime kıyamam dayanmak zorundayım.. Borcunuz vs yoksa bi kaç ay kafa dinleyin..yada izne çıkın..

Genişletmek için tıkla...

akşam yemeği zaten başlı başına bir iş.Yemek hazırla masayı hazırla topla et o bile yoruyor insanı.
kızımın yemeği,banyosu osu busu derken kendime hiç vakit kalmıyor :-/
borçlarımız var malesef şuan işten çıkma durumum yok..O büyüdükçe bu vicdan azabım artacak diye çok korkuyorum..
Çokkk zor çookkkk ilk bebeğiniz ise ve imkanınız varsa çalışmayın derim..

Sorununuzu yazmışsınız

evle uğraşmaktan ben onunla yeterince ilgilenemiyorum sanki

Sorunu bulduğunuza göre çözüm basit. Evle uğraşmayın; enerjinizi eve harcamayın; evin eşyanın kölesi olmayın; onlar sizin hayatınızı kolaylaştırmak için olsun.

Ivırı zıvırı ıncık cıncık toz tutacak her şeyi kaldırın; zaten cimcime biraz daha büyüyünce mecburen kaldırılacak.

Ev bal dök yala olmasın; camlarda yağmur lekesi olsun; masada tabak bardak kalsın.

Daha kızınız küçük biraz yemeği aperatif ile halledin; az daha büyüyünce düzenli yemek yapmak zorunlu hale geliyor zira.

Siz yorgun ve gergin olunca o cimcimeler de huysuz oluyor.

Eşiniz ne kadar yardımcı bilmem ama görev paylaştırın yardımcı olmasın onun görevi olsun; çamaşırları dolaba koysa bile bir işin ucundan tutmuş olur.

Eve gelince bebek uyuyuncaya kadar yemek dışında hiçbir şey yapmayın; zamanınızı ona ayırın gerginliğiniz yetememe duygunuz da azalır.

Mesela daha önce bir konuya yazmıştım; fuzuli işleri bırakın; yatak toplamak; her şeyi ütülemek gibi işlere zaman harcamayın.

En önemlisi de bunun geçici bir süreç olduğunu bilip kendinizi bu kadar üzmeyin

CANIM KIZIM .!.:

akşam yemeği zaten başlı başına bir iş.Yemek hazırla masayı hazırla topla et o bile yoruyor insanı.
kızımın yemeği,banyosu osu busu derken kendime hiç vakit kalmıyor :-/
borçlarımız var malesef şuan işten çıkma durumum yok..O büyüdükçe bu vicdan azabım artacak diye çok korkuyorum..
Çokkk zor çookkkk ilk bebeğiniz ise ve imkanınız varsa çalışmayın derim..

Genişletmek için tıkla...

Yukarda anlatmaya çalıştığım buydu; yemeği hazırla ve ye bölümü tamam ama masayı vs toplamayın; hatta eşiniz sizden çok geç gelmiyorsa hazırlamayın da

Bir de bebeğe kim bakıyor; aileden biri ise evin derli toplu olması fikri sizi daha fazla gerer gibi.

Benim bakıcım vardı; evi toplar yemek yapar; çamaşır vs yıkardı. İşten gelince yemek yediğim tabağı bile kaldırmazdım; ertesi gün toplanır.

damdan .!.:

Sorununuzu yazmışsınız

evle uğraşmaktan ben onunla yeterince ilgilenemiyorum sanki

Sorunu bulduğunuza göre çözüm basit. Evle uğraşmayın; enerjinizi eve harcamayın; evin eşyanın kölesi olmayın; onlar sizin hayatınızı kolaylaştırmak için olsun.

Ivırı zıvırı ıncık cıncık toz tutacak her şeyi kaldırın; zaten cimcime biraz daha büyüyünce mecburen kaldırılacak.

Ev bal dök yala olmasın; camlarda yağmur lekesi olsun; masada tabak bardak kalsın.

Daha kızınız küçük biraz yemeği aperatif ile halledin; az daha büyüyünce düzenli yemek yapmak zorunlu hale geliyor zira.

Siz yorgun ve gergin olunca o cimcimeler de huysuz oluyor.

Eşiniz ne kadar yardımcı bilmem ama görev paylaştırın yardımcı olmasın onun görevi olsun; çamaşırları dolaba koysa bile bir işin ucundan tutmuş olur.

Eve gelince bebek uyuyuncaya kadar yemek dışında hiçbir şey yapmayın; zamanınızı ona ayırın gerginliğiniz yetememe duygunuz da azalır.

Mesela daha önce bir konuya yazmıştım; fuzuli işleri bırakın; yatak toplamak; her şeyi ütülemek gibi işlere zaman harcamayın.

En önemlisi de bunun geçici bir süreç olduğunu bilip kendinizi bu kadar üzmeyin

Genişletmek için tıkla...

Çok teşekkür ederim tavsiyeleriniz için..
Deniycem..

CANIM KIZIM .!.:

akşam yemeği zaten başlı başına bir iş.Yemek hazırla masayı hazırla topla et o bile yoruyor insanı.
kızımın yemeği,banyosu osu busu derken kendime hiç vakit kalmıyor :-/
borçlarımız var malesef şuan işten çıkma durumum yok..O büyüdükçe bu vicdan azabım artacak diye çok korkuyorum..
Çokkk zor çookkkk ilk bebeğiniz ise ve imkanınız varsa çalışmayın derim..

Genişletmek için tıkla...

akşam yemeğini 2 günlük yapın.. 1 günü kendinize ayırın. yemek yapacağınızı vakti kendinize ayırın..Bir gün annenize veya yakınınıza gidin ..

Bence çok iyi yapıyorsunuz çalışmakla ..Çocuğunuz için de az az birikim yapın..

damdan .!.:

Yukarda anlatmaya çalıştığım buydu; yemeği hazırla ve ye bölümü tamam ama masayı vs toplamayın; hatta eşiniz sizden çok geç gelmiyorsa hazırlamayın da

Bir de bebeğe kim bakıyor; aileden biri ise evin derli toplu olması fikri sizi daha fazla gerer gibi.

Benim bakıcım vardı; evi toplar yemek yapar; çamaşır vs yıkardı. İşten gelince yemek yediğim tabağı bile kaldırmazdım; ertesi gün toplanır.

Genişletmek için tıkla...

kızıma babannesi kendi evinde bakıyor.Akşam yemeğimizi yapabilirse kadıncağız yapıyor yardımcı olmaya çalışıyor.
Çalışmaya başladığımdan beri ütü işini unuttum zaten hiç vakit ayıramıyorum..
Tüm vaktimi kızıma ayırmaya çalışıyorum ama tahammülsüz buluyorum kendimi
bunu çözmem lazım

CANIM KIZIM .!.:

kızıma babannesi kendi evinde bakıyor.Akşam yemeğimizi yapabilirse kadıncağız yapıyor yardımcı olmaya çalışıyor.
Çalışmaya başladığımdan beri ütü işini unuttum zaten hiç vakit ayıramıyorum..
Tüm vaktimi kızıma ayırmaya çalışıyorum ama tahammülsüz buluyorum kendimi
bunu çözmem lazım

Genişletmek için tıkla...

bu bir süreç her zaman her şeye yetişemeyiz ya da her zaman aynı sakinlikte olamayız. bunları kabul edin.

sizi geren işleri belirleyin ve görmezden gelin.

Bazı insanlar vardır mesela temizlik sever yemek sevmez; bazıları ortada bir tabak olunca rahatsız olur vs. Bunları belirleyin.

Hayatınızın eve girdiğiniz anı ile bebeğin uyku saati arasındaki bölüm bebeğe odaklayın; ölmeyecek kadar yemek yiyip su için bir de tuvalete gidin yeterli. Onun dışındaki her şey bebek için.

O yatınca haliniz kalırsa ev işi, kalmazsa siz de yatağa; mevsimler zaten zorlayıcı; bebek; iş bir de ev diye kendinizi gerince işler daha sarpa sarar.

Dört dörtlük olmaya kalkmayın; kimseye madalya vermiyorlar; eviniz dağınık olsun bir şey olmaz; en fazla arkanızdan konuşurlar.

Madem kızınız da gündüz evde değilmiş; evin çok da toplu olması da gerekmiyor. Henüz yürümediği vs göre biraz daha ev işlerini ge4vşetin; bir de belki psikolojik olarak da sıkılmışsınızdır. eşiniz ile biraz zaman geçirin. bu ille de dışarda da olmak zorunda değil yani; bebek uyusun siz yiyin için sarılın oturun Tv film bir şey izleyin; biraz huzur iyi gelir size gibi.

10 aylık bir kızım var ve bende çalışıyorum sizi çok iyi anlıyorum. Benim kızıma da annem bakıyor bazen onda bazen kv de yemekteyim. Evde olduğumda da kolay bişeyler yapıp geçiyorum. Temizlik konusunda takıntılıydım ama baktım ki kızımın ve eşimin bana ihtiyacı var. EĞer kızımın yanında yapabileceğim bir işim varsa yapıyorum değilse erteliyorum. Ütüler dağ olmuş durumda. O gün ne giyeceksem onu ütülüyorum. Eşim de yardımcı oluyor sağ olsun. Her çalışan anne gibi sizinde vicdan azabı duymanız çok normal yalnız olmadığınıza emin olun.Ama unutmayın bu günler bir daha gelmeyecek. Bırakın ev ne olursa olsun kızınızın şen kahkalarıyla çınlamadıktan sonra tertemiz bir evin ne öenmi var.

bende aynı dertten muzdaribim vede çözüm sadece ev işi yapmamakta olmuyor sonuçta o bebek yerde emekliyor yürüyor. yemek yemesi lazım çamaşır yıkanmalı bulaşıkta. ve belki bakıcı bakıyorsa talep edilebilir ama bakan anne yada kayınvalide ise yapmayabiliyor. bebeğe anca yetişiyorum diye yada keyfiyetten. ozman bu işleri yapmakta anneye kalıyor ki eşinizde yardım etse sorun çözülmüyor bazen. ama bugünlerde geçecek. herşey onlar için onların geleceği için

Kızım 2 buçuk yaşında ve son 1 yıl da o kadar zorluyor ki beni. Dikkat ediyorum ne zamanki yorgun oluyorum,sinirli oluyorum ya da olumsuz bir durum oluyor hep o zaman tuz biber ekiyor. Hissediyorlar mı nedir. Bazen kızıp bağırıyorum sonra da vicdanım sızlıyor. Hiçbirimiz dört dörtlük değiliz

CANIM KIZIM .!.:

Ben kötü bir anne miyim? Kızıma yetemiyor muyum? diye kendi kendimi yerken dün akşam en sonunda yorgunluğa ,koşturmaya dayanamayıp küçücük bebeğime "yeter" diye bağırırken buldum kendimi (( meğerse oda ayağımda değil kollarımda uyumak istiyormuş kucağıma aldım ve uyudu...
Bende ağlaya ağlaya onu izledim

Bebeğim 8 aylık ve mecburen çalışıyorum.O büyüdükçe sanki bana daha fazla ihtiyaç duyuyor beni daha çok özlüyor ama günün yorgunluğundan,evle uğraşmaktan ben onunla yeterince ilgilenemiyorum sanki Büyüyüşünü kaçırıyor muyum ki..Geçen sene hamileyken,bugün 8 aylık oldu bile güzel kızım..Zaman su gibi akıp gidiyor..Bu hengamenin içinde o büyüyor,biz yaş alıyoruz..Hep bir koşturma..Zorundalıklar..Mücadeleler..

Sanırım yoruldum kızlar..
7/24 kızımı görmek,onu koklamak,büyüyüşünü kaçırmamak istiyorum..
Ağlayışları,isyanları,mızmızlıklarına yeterrr diye değil sevgiyle yaklaşmak istiyorum...
Tahammülsüz bir anne miyim ben diye kendimi yiyorum..
Bana bişeyler söyleyin nolur ((

Genişletmek için tıkla...

Maalesef mümkün değil bu söyledikleriniz. Hyat şartları o kadar ağır ki eve gidince el kadar yaramazlarla ilgilenmek ancak uykusunu almış karnı tok bir annenin yapabileceği bir şey. Benim de 8 aylık bir kızım var ve ben de bazen cileden cıkıyorum. Önceden vicdan azabı cekiyordum ama yavas yavas astım artık. Elimden gelenin en iyisini yapıyorum ve sımarık bir kız cocuğu yetiştirmek istemiyorum. Hayır'ı, yapma'yı ve dur u öğrenmeli.

Hatta size iki hafta önce başıma geleni anlatayım ki benim için dönüm noktası oldu. Ne ev işine ne işyeri yetişemediğimi düşünüp tam bir sinir küpü olmuştum. Pazar günü temzilik yapmaktı niyetim ama misafir geldi yapamdım üstelikte misafirin küçük kızı yatak odama bile girdi ki yatak odama girilmesinden nefret ederim hele de dağınıkken. Morlim o kadar bozuktu ki beceriksiz, aptal biri olduğumu söyleyip ağlamaya başladım. Hayatımda hiç birşey istediğim gibi olmuyor diye. Eşim de kızdı niye kendini üzüyosun fln dedi. Bİz bunları konuşur ben de ağlarken kızım sehpanın yanında sıralıyordu ve aniden düşüp burnunu ve ağzını sehpaya çarptı sonrası kan revan. Kızımın dudağu biraz şişti. Şükür başka bi sorun yok ama o kadar korktum ve kendime kızdım ki o gün dedim tamam benim hayatımda öyle düzgün giden bir şey var ki gerisi hiç önemli değil. Dilerim siz benim gibi bi tecrübe yaşamadan bunun farkına varın.

desteğiniz için çok teşekkürler arkadaşlar..
Bir arkadaşın da söylediği gibi hadi ev işi yapmayayım desem de illa bişey çıkıyor..
İnanın banyoya iki arada bir derede giriyorum saçımı kurutmaya harcayacağım vakti bile kayıp zaman olarak görüyorum artık :)
Bebeğimin çorbasına,yoğurduna,meyvesine herşeyine yetişmeye çalıştım ilk zamanlar ama baktım gördüm ki olacak gibi değil. Kayınvalidem hallediyo o işleri saolsun..
Ben supermom olamadım,olabilen annelere de hayranım..

taptazegelin .!.:

Hatta size iki hafta önce başıma geleni anlatayım ki benim için dönüm noktası oldu. Ne ev işine ne işyeri yetişemediğimi düşünüp tam bir sinir küpü olmuştum. Pazar günü temzilik yapmaktı niyetim ama misafir geldi yapamdım üstelikte misafirin küçük kızı yatak odama bile girdi ki yatak odama girilmesinden nefret ederim hele de dağınıkken. Morlim o kadar bozuktu ki beceriksiz, aptal biri olduğumu söyleyip ağlamaya başladım. Hayatımda hiç birşey istediğim gibi olmuyor diye. Eşim de kızdı niye kendini üzüyosun fln dedi. Bİz bunları konuşur ben de ağlarken kızım sehpanın yanında sıralıyordu ve aniden düşüp burnunu ve ağzını sehpaya çarptı sonrası kan revan. Kızımın dudağu biraz şişti. Şükür başka bi sorun yok ama o kadar korktum ve kendime kızdım ki o gün dedim tamam benim hayatımda öyle düzgün giden bir şey var ki gerisi hiç önemli değil. Dilerim siz benim gibi bi tecrübe yaşamadan bunun farkına varın.

Genişletmek için tıkla...

Çok geçmiş olsun...
Aman onlara bişey olmasın..
Benim kızımda idrar yolu enfeksiyonu atlattı hergün hastanelerdeydik..
Sağlıklı olsun başka birşey istemiyorum diye dualar ettim..
Düşe kalka büyüyecekler tabi ama rabbim korusun meleklerimizi büyük kazalardan

Bence gayet süpermom olmuşsunuz da farkında değilsiniz zira öyle olmasanız bunlara üzülmez umrunuzda olmazdı.

taptazegelin .!.:

Bence gayet süpermom olmuşsunuz da farkında değilsiniz zira öyle olmasanız bunlara üzülmez umrunuzda olmazdı.

Genişletmek için tıkla...

Çok teşekkür ederim.
Herşey onun geleceği için diye avutmaya çalışıyorum kendimi.
Hayat ne gösterir bilinmez tabi ama başka çocuk düşünmüyoruz o yüzden bebekliğini kaçırıyor muyum diye kendimi yiyorum

CANIM KIZIM .!.:

desteğiniz için çok teşekkürler arkadaşlar..
Bir arkadaşın da söylediği gibi hadi ev işi yapmayayım desem de illa bişey çıkıyor..
İnanın banyoya iki arada bir derede giriyorum saçımı kurutmaya harcayacağım vakti bile kayıp zaman olarak görüyorum artık :)
Bebeğimin çorbasına,yoğurduna,meyvesine herşeyine yetişmeye çalıştım ilk zamanlar ama baktım gördüm ki olacak gibi değil. Kayınvalidem hallediyo o işleri saolsun..
Ben supermom olamadım,olabilen annelere de hayranım..

Genişletmek için tıkla...

Olmayın supermom zaten :)

Siz olduklarını iddia edenlere de kanmayın; herkesin bir yerde bir eksikliği vardır. Ya da kendini bitirip sonrasında gençlik elden gidince hasta olurlar.

Bir de eğer geç uyuyan bir çocuğunuz varsa gerçekten zor olur.

Örneğin ben çamaşırları sabah atıyorum; akşam ben gelinceye kadar yıkanıyor; sonra asıyorum.

Elimde hiç bulaşık yıkamayıp hepsini makinaya tıkıyorum; artık akıtmıyorum bile makinada ön yıkama yapıyorum.

Ütü yapmıyorum; gömlek giymiyorum uzunnn zamandır. Oğlum 5 yaşında ilk ütüsünü 23 Nisan'da yaptım.

Evim dağınık; artık haftada bir yarım gün yardımcı geliyor; onun dışında temizlik yapmıyorum.

Çocuğum huzurlu bu da bana yetiyor.

Yemeği az yapıyorum; çabuk pişiyor. Eve 5'te gelip 3 çeşit yemeği pişirip 6'da oğlanı sofradan kaldırıyorum. 1 saatte pişirip yiyoruz kısaca..

Biraz da umursamaz bir tipim ben yorgunsam salonda bir düzine bardak olabilir; sorun değil.

Oğlan yatınca bulaşıkları makinaya atıyorum; bazen de ertesi gün.

Yani akşamın tabakları ertesi akşama kadar masada bizi bekleyebilir.

Kendinize bir akış tutturduğunuzda hayat daha kolay olur.

Bir de örneğin benim kurutma makinam var; bence ekstra zaman ve rahatlık. Ama halım yok; fazladan toz tutar ve temizleme külfeti getirir.

Son söz; hepsi geçecek ne kadar kendinizi üzmezseniz o kadar kolay geçecek. Kimse mükemmel değildir.

damdan .!.:

Olmayın supermom zaten :)

Siz olduklarını iddia edenlere de kanmayın; herkesin bir yerde bir eksikliği vardır. Ya da kendini bitirip sonrasında gençlik elden gidince hasta olurlar.

Bir de eğer geç uyuyan bir çocuğunuz varsa gerçekten zor olur.

Örneğin ben çamaşırları sabah atıyorum; akşam ben gelinceye kadar yıkanıyor; sonra asıyorum.

Elimde hiç bulaşık yıkamayıp hepsini makinaya tıkıyorum; artık akıtmıyorum bile makinada ön yıkama yapıyorum.

Ütü yapmıyorum; gömlek giymiyorum uzunnn zamandır. Oğlum 5 yaşında ilk ütüsünü 23 Nisan'da yaptım.

Evim dağınık; artık haftada bir yarım gün yardımcı geliyor; onun dışında temizlik yapmıyorum.

Çocuğum huzurlu bu da bana yetiyor.

Yemeği az yapıyorum; çabuk pişiyor. Eve 5'te gelip 3 çeşit yemeği pişirip 6'da oğlanı sofradan kaldırıyorum. 1 saatte pişirip yiyoruz kısaca..

Biraz da umursamaz bir tipim ben yorgunsam salonda bir düzine bardak olabilir; sorun değil.

Oğlan yatınca bulaşıkları makinaya atıyorum; bazen de ertesi gün.

Yani akşamın tabakları ertesi akşama kadar masada bizi bekleyebilir.

Kendinize bir akış tutturduğunuzda hayat daha kolay olur.

Bir de örneğin benim kurutma makinam var; bence ekstra zaman ve rahatlık. Ama halım yok; fazladan toz tutar ve temizleme külfeti getirir.

Son söz; hepsi geçecek ne kadar kendinizi üzmezseniz o kadar kolay geçecek. Kimse mükemmel değildir.

Genişletmek için tıkla...

Ben biraz titizim işte.
Yemek yendi mi o masa mutlaka kalkacak bulaşıklar makinaya yerleşecek.
Mutfağımın dağınık durmasını hiç sevmem..
Kuruyan çamaşırlar günlerdir sepette duruyor dolaba bile yerleştiremedim :)
Biraz geniş olmam gerekiyor sanırım..
Bugün benim için bir milat olsunnn :)