- Konu Sahibi kapalikutu
- #1
kızlar daha önce yasadığım ayrılıktan ve nasıl ayrıldığımızdan bahsetmiştim.size sormak istediğim biz ikimiz de birbirimizi cok seviyoruz ben bundan adım kadar eminim.ama ayrılmamız gerekiyordu yani gelecek için.belki böylesi daha iyi oldu ikimiz için de en azından birbirimizin değerini daha iyi anlamak için.benim canım her gcen gun daha cok yanıyor.ama ben hep inanıyorum ve umut ediyorum.sizce bıtmek zorunda kalan bir ilişkinin ardından böyle inanmak yanlış mı? yani nasıl anlatayım bilmiyorum ama o benim kaderim öyle hissediyorum.eninde sonunda biz gene beraber olacagız.bunu cok ilginç ama ta yuregımın derınlıgınde hıssedyorum.hıslerı kuvvetlı bırıyımdır.yanı bazılarına belkı sacma gelır belkı ama ne bıleyım ruyalarım falan cıkar.hıssederım yanı bazı seylerı önceden.arkadaslarımın cogu bana ve hıssettıgım seye ınanmıyor.unut kendını umutlandırma dıyor.ama ben bılıyorum öyle hıssedıyorum gelecegınden, onun benım esım olacagından.sizce de yanlış mı yapıyorum? aranızda hiç ayrılıp da böyle hısseden olmadı mı ve gercekleştiği?