- 19 Temmuz 2007
- 4.332
- 5.661
- 773
- Konu Sahibi Gxuxlsxuxm Sultan
- #21
ben kendi adıma birşeyler söylemek istiyorum. bir tane oğlum var ve bir kaç ay sonra 2 yşını bitirecek. ben malesef çalışan bir anneyim. oğluma annemler bakıyır. ailede ilk torun. yanında olmayı onu belli bi yaşa kadar büyütmeyi çok isterdim ama imkanlarım müsade etmedi çünkü şu durumumda çalışamamak benim için lüks olurdu.
neyse konuya gelelim ben birbuçuk aylıkken bıraktım oğlumu anneme. o yüzden vicdanım iç rahat olmadı. elimden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyorum yok benim olmadı onun olsun tyok ben çaslışıyorum hiç olmazsa bunun bir karşılığı olarak her istediği olsun bu uzayıp gidiyor. eve gittiğimd ilk sözü anne mamaaa demek bu yaşta.
ama bunun dışında kendimce kurallar koymaya belli şeyleri öğretmeye çalışıyorum ama malesef ailem ve basbam sayesinde bu pek mümkün olmuyor. birisi evde öte git dese herkes savunmaya geçip koruyup kolluyor. defalarca anlatmaya çalıştım olmadı olmadıı. aileme gözüm kapalı emanet ettim hiç pişmn olmadım ama o kadar çok seviyolarki sevgileri zarar veriyor benimde öyle. kimse bi laf söyleyemez kimse dokunamaz üzemez falan filan...
başta benim sonra ailemin sevgi adına verdiğimiz hep zararına. yediği yemekten giydiği giysiye akşam yatış satinden gece nasıl yoganda yattığına kadar ters düştüğüm bi ailem var. babam bu çocuğu birgün üzdüğünü göreyim bi el kaldırdığını göreyim seni mahkemeye veririm diyen bi dede. ondan önce yaşamıyormuşum diyen bir dede.
işin özü bazen sevgimizi kontrol edemediğimiz için bu hale geliyor çocuklar. ben evde internete sonuna kadar karşıyım asla tasvip etmiyorum ama işte büyüdüğünde nasıl başa çıkacağım onuda hala bilmiyorum.
neyse konuya gelelim ben birbuçuk aylıkken bıraktım oğlumu anneme. o yüzden vicdanım iç rahat olmadı. elimden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyorum yok benim olmadı onun olsun tyok ben çaslışıyorum hiç olmazsa bunun bir karşılığı olarak her istediği olsun bu uzayıp gidiyor. eve gittiğimd ilk sözü anne mamaaa demek bu yaşta.
ama bunun dışında kendimce kurallar koymaya belli şeyleri öğretmeye çalışıyorum ama malesef ailem ve basbam sayesinde bu pek mümkün olmuyor. birisi evde öte git dese herkes savunmaya geçip koruyup kolluyor. defalarca anlatmaya çalıştım olmadı olmadıı. aileme gözüm kapalı emanet ettim hiç pişmn olmadım ama o kadar çok seviyolarki sevgileri zarar veriyor benimde öyle. kimse bi laf söyleyemez kimse dokunamaz üzemez falan filan...
başta benim sonra ailemin sevgi adına verdiğimiz hep zararına. yediği yemekten giydiği giysiye akşam yatış satinden gece nasıl yoganda yattığına kadar ters düştüğüm bi ailem var. babam bu çocuğu birgün üzdüğünü göreyim bi el kaldırdığını göreyim seni mahkemeye veririm diyen bi dede. ondan önce yaşamıyormuşum diyen bir dede.
işin özü bazen sevgimizi kontrol edemediğimiz için bu hale geliyor çocuklar. ben evde internete sonuna kadar karşıyım asla tasvip etmiyorum ama işte büyüdüğünde nasıl başa çıkacağım onuda hala bilmiyorum.