buda benim hikayem..

İnşallah bu sefer hersey istediğiniz gibi yolunda gider ve sağlıklı bir hamilelikle birlikte kucağıniza alırsınız... Asla umutsuz olmayin... Kün fe yekün... :KK69:
 
her çocuk kendi yaşamını hazırlayarak gelirmiş Allah yaşama fırsatı verirse evlatlarımız yaşar inşallah hayırlı evlatlar nasip etsin Rabbim Acılarını göstermesin inşallah bu kez herşey gönlünüzce olur
 
Neyin hayırlı neyin hayırsız olduğunu bizler bilemeyiz.Oğlunuz dünyaya gelse ilerleyen dönemde sizi daha çok üzecek durumlar meydana gelebilirdi.Hicbir acı karsılastırılamaz elbette ama cocugu dogup 20-30 yasında olenler var.Bebeğini ölü doğuranlar var.Yani bu bir süreç.Tüp bebekte defalarca kez bebeğini kaybedebiliyor insanlar.Bu yüzden kardeslerinin yanında alındı vs gibi dramatize etmeye gerek yok durumu.Zaten uzun bir süreç oldugunu bilerek bu yola girmek gerekiyor
 
Allah sağlıkla kucağınıza almayı nasip etsin.
Umarım en kisa zamanda sağlıkla kavuşun.
Ben belki sizin ruh halinizi anlayamam,kırmak ta istemem ama bence biraz daha az stresli olsanız daha kolay olabilir sizin için. Kolay değil biliyorum yasadıklarınız ama kendinize zarar veriyorsunuz böyle.
Sakin olun,kafanıza birşey takmadan gidin yaptırın işlemlerinizi. Sabredin bekleyin,sürece kimseyi dahil etmeyin,gebelik oluşunca hemen herkese duyurmayın ki insanlara açıklama yapmak durumunda kalmayın dilerim olmaz ama aksi birşey olursa. 4 ay civarı söylersiniz,alışverişinizi de yaparsınız ufak ufak.
Rahat olmaya çalışın biraz. Kitap okuyun,gezin,sinemaya gidin kafanızı dağıtın, öyle geçirin süreci derim.
Kolaylıklar dilerim.
 
kkırmak istemiyorum ama bu kadar abartmanın manası yok bence. her şey kesinleşmeden herkese anlatmak, daha ilk haftalarda prenses edasına bürünmek... e sakınan göze çöp batar derler. biraz normal seyrinde yaşayın hayatı. yaşınız da küçük yani, bebek odaklı yaşamanın manası yok. hele hele ameliyat masası, kardeş vs muhabbeti yapmanız çok sağlıklı gelmedi bana.
Kesinlikle katılıyorum size. Evet evlatla sınanmak zordur ama anlatım o kadar abartılı ki. Konu sahibesi hormondan demiş o hormonları alan birçok insan var kimse de bu tarz birşey duymadım görmedim. Bana iğneler için söyledikleri garip geldi o iğneler o kadar basitler ki strese gireni ilk kez gördüm helede çat diye soktu diyor ne yapacaktı acaba prova falan mı :işsiz:
Neyse sağlığı yerinde inşallah bu ilk ve son olur :dua:
 
Tüp bebekle gebe kaldım eşimin sperm değerleri sebebiyle. Aşağı yukarı anlıyorum yasadiklarinizi .. Rabbim en kısa sürede kucağını doldursun inşallah bu süreçte çevre baskısı mahfediyor insanı bu yüzden biz tedaviyi olduğumuzu dahi kimseye soylemedik sadece ailem biliyordu. Herşeyi kendi kendimize yaşadık ki olumsuz birşey olursa kimseye açıklama yapmak zorunda kalmayalim..

Burada tüp bebek konusunda birçok arkadaş tanıdım. 7 defa deneyip 8.de gebe kalan arkadaşımız var. Yani daha ilk tedavide umutsuz olup pes edemezsin. Maddi durum ve vücudun izin verdiği sürece yılmadan deneyeceksiniz ve sende bir gün anne olacaksın hep umut dolu ol
 
Merhabalar, burada anne olmadığı, anneliği tatmadığı halde “NE GEREK VAR BÖYLE HALLERE?” diyen insanları anlayamıyorum.

Kadın belli ki çok çekmiş, yorulmuş, kimselere anlatamamış, bizden destek almaya gelmiş. Ruhu yorgun olduğu için aklından geçeni kendi kendine konuşur gibi yazmış.

İnsanlar destek olup bazı duygusallıkları hoş görüp destek olmak yerine takmış prenses hissetmesine, çok üzülmesine. Sanki herkes taş, herkes çok cesur ve asla üzülmüyor.

Arkadaşım, ben de 2,5 yıldır anne olmayı bekliyorum. Ama nasip bu olmuyor. Seni anlayabiliyorum. Kadınız, çok normal bu hisler ve serzenişler. Lütfen kendini topla, olacak de öyle gir transfere.
Tüm dualarım seninle...
 
kkırmak istemiyorum ama bu kadar abartmanın manası yok bence. her şey kesinleşmeden herkese anlatmak, daha ilk haftalarda prenses edasına bürünmek... e sakınan göze çöp batar derler. biraz normal seyrinde yaşayın hayatı. yaşınız da küçük yani, bebek odaklı yaşamanın manası yok. hele hele ameliyat masası, kardeş vs muhabbeti yapmanız çok sağlıklı gelmedi bana.
Haklısınız ben de iki tüp bebek negatif iki de normal yolla gebelikten sonra kürtaj oldum hiç bu kadar abartı yaşamadım ha üzüldüm baya ama böyle değil asla
 
Ya normalde de zaten ilk gebelik her zaman en riskli olani ve bazen farkında bile olmadan hamile kalıp düşük yapıyor regl dönümünde kadınlar.
Bir şeye kafayı bu kadar takmak doğru değil ne olursa olsun bu kadar dramatize etme. Evet hassas oluyor bazıları onu anladım nihayet ama abartma ya
 
Yanlış anlamayın bu yazdıklarım sadece anlatisinizdaki gereksiz abartilara.ama o da ne şok oldum pat fie böyle abartılı değişik bir anlatiniz var.umarım en kısa zamanda sağlıklı b ebekleriniz olur
 
sonuna kadar okuyana saygım çok büyük.. hatıram olsun istedim..

Bu umuda giden yol hepimizin yolculuğu olsun..

Umutlarımız tükenmeden umuda varmaya çalışmanın hikayesi bu..



Eşimle 4 yıl birliktelik sonunda nihayet benim olduğum şehire gelmiş, apar topar nişan düğün hazırlıklarına başladık.. Tam bir yıl sonunda evliydik.. Mutlu bir yuva, tam hayallerimde ki gibi!

İlk bir yıl çocuk düşünmedik, sonra bir yıl daha geçti ve iki yıllık evliydik artık ve çocuk yapmanın zamanı gelmişti.. ben 24 eşim 31 yasındaydı.. Mutlu bir yuvayı çocukla taçlandırma zamanımız gelmişti hayallerimde ki gibi.. ama bir şeyler ters gidiyordu..

İlk evledigim yıl doktora gittim ve pco var cocugun olmaz hemen başlayalım dedi, bense henüz erken yeni evliyim biraz zaman geçmesi gerektiğini söyledim.. 2 ay bile zaman kaydı dedi! Klomen tedavisi yaptık negatifle sonuçlandı.


Neyse 2 yıl böyle geçti.. 2,5 yıllık evliyken başka bir doktora gittik, ben aşılama istiyorum dedim, eşimin sperm tahlili vermesi gerekiyormuş.. tahlil verdik ikimiz de işimize geri döndük, eşime sen gelme nasıl olsa bir problem yoktur ben alırım dedim..

Doktora gidiyorum tahlil sonucunu alıp ama araştırdığım kadarıyla birşeyler tuhaftı..

Kapıyı çaldım, içeriye sağ ayağımı atmamla bir ‘ normal yolla gebelik olmaz, sperm çok düşük hemen tüp bebeğe başlamalıyız!’ ben yaşadığım şokla elimde tahlil kağıdıyla annemin yolunu tuttum..

2 hafta sonra adetin ikinci günü doktoruma gittim, ama yaşadığımız şehirde tüp bebek merkezi olmadığı için bursaya gitmemiz gerekliydi, kısa bi araştırma sonunda içime en sinen doktoru buldum ve başladık..

Elimize bir reçete tutuşturdu hemen git eczaneden al gel dedi..

İğneleri alıp geri döndük, iğneyi kendime nasıl yapacağımı öğretiyor, hart diye soktu göbeğime birden.. ne oluyor dedim içimden..

Ertesi gün iş başa düştü kendim yapmalıydım ellerim titriyor sinir bastı yapamıyorum.. hemen tanıdığımız hemşireye gittim, ona yaptırdım.. ilk 3 gün başkaları yaptı ama bu böyle gitmezdi.. kendim yapmayı öğrendim..

1,5 hafta sonunda yumurtalarım oluşmuş opu için hazırdım..(yumurta toplama işlemi)

Bursanın yoluna koyulduk, nasıl bir heyecan var anlatamam.. tüp bebek nedir? Nasıl yapılır? Bu süreçte öğrendim.. çevremde hiç tüp bebek yaptıran yoktu..

12 adet yumurta toplantı, ben her gün arayıp embriyoloğa sorular soruyordum, gülerek cevap veriyordu, bugün Pazar merkezde değilim sistemden kontrol edip geri dönücem dedi.. ertesi gün 5 adet kaliteli embriyomuz olmuştu, bana kavuşmak için hazırlardı..

2 adet transfer edilip 3 tanesi de dondurulacaktı..

Ama o gün bende bir sinir var.. aldığım hormonlar etkisiyle eşime katlanamıyordum, çevremdekilere sarıyorum sinirden..

Transfer başladı, idrara sıkışık olmak gerekiyordu, bense saat 7de tuvaletimi yapmışım saat 1 de transfer oldu, tutamıyorum kendime gülüyorum içimden.. bebeklerimi içime koymasını gördüm, sonra dinlenme odasına geçip 15 20 dk dinlendim..

Evimize dönme yoluna koyulduk, içimde bir huzur var..

İlk 3 gün evdeydim, 2 gün yattım 3. Gün bacaklarım uyuşmaya başlayınca dolaştım biraz..

Sonra yazlığımıza gittik birkaç gün orada kaldım, döndüğümde ise kasıklarımda bir yanma vardı.. hemen koşup gebelik testi aldım.

Veeeeee hamileydim, sonunda o çift çizgiyi görebilmiştim!!!

Hemen doktoru aradım, ‘gözün aydın çabuk gel kanına baktır dedi..

Trasnferin 8. Günü kan verdim 4,5du.. ama hamile olabilmek için 5in üzerinde olması gerekiyordu..

Zaten ben dayanamayıp erken yapmıştım 12. Günü bekleyemezdim J

2 günde bir kan verdim, artış normaldi 2 katına çıkıyordu herşey yolundaydı..

Ta ki bayram günü artık doktorum bırak yaptırma gayet iyi kan değerlerin demişti, bense dayanamayıp hastanenin önünden geçerken eşime hadi gel yaptıralım içimizde kalmasın dedim..

Kan verip köye gittik, herkese hamile olduğum haberini veriyorduk prenses gibi dolanıyordum ortalıkta..

Dönüşte sonucu almaya gittik ama 660dan 820ye çıkmıştı sonucum.. en az 1200 olması gerekmiyor muydu?

Eşimle hemen burada ki doktorumu aradık, pazartesii günü gel gebeliği sonlandırabiliriz dedi.. sessizce konuşmadan evimize geldik. Bursada ki doktoru aradı eşim, sakin olmam gerektiğini her gebelikte artışın aynı olmadığını söyledi.. tabi pazartesiye cok var!

Pazartesi geldi çattı, kese var kalp atışı var ama kalp atışı çok düşük dedi.. cumayı bekleyelim olmadı sonlandırırız… Haydaaaa!

Eşim bursaya gidelim istedi, gittik herşey normaldi oysa, kalbi normal atıyordu, duyabiiyorduk ve o ses dünyanın en güzel şarkısıydı aslında benim için..

Artık içimiz rahattı tam anlamıyda hamileydim ben!! Aklımı soru işaretleri ele geçirmiş.. acaba iyi bir anne olabilecekmiydim? Sütüm gelecekmiydi? Hemen alışveriş yapmalıydım..

Daha 7. 8. Haftadan göbeğim çıkmış gibi geliyordu, bir prenses edasıyla yürüyordum ağır ağır.. saati saatine besleniyordum, yumurtalar sütler cevizler..

Bursaya 3 kez gittik bi süre içinde ve 3 kez kalbini duyduk.

Eşim burda ki doktoruma gitmemizi istedi, acil durumda burada bi doktor olsun dedi..ama o doktor yanılmıştı ve bebeğimi benden alacaktı.. kendimi ikna edip randevu aldık.

Cuma günü bursaya gitmiştik, 4 gün sonrası için Salı gününe burada ki doktordan randevu aldık..

Mutlu mutlu gidip yattım ultrason yatağına.. 5 dakika boyunca doktor ekrana bakıyor, bense onun gözlerinin içine..


Noldu? Dedim

-kalp atışını duydunuz mu hiç?

Evet hemde 3 kez dedim..

-ama ben kalp atışı alamıyorum, kan pompalıyor kalbi atmıyor dedi..

vajinal ultrasonla bak ondandır dedim.. oysa 9. Haftadaydım ve karından bakıldığından gümbür gümbür sesin gelmesi gerekirdi..

Sonuç hüsran.. radyolojiye yönlendirmem gerekiyor dedi ve 2 saat vardı.. o 2 saat hayatımın en uzun dakikalarıydı.. 2 saat doldu, ve kese gerilemeye başlamış, zehirleyebileceği söylendi, hemen aldırmalıymışım..

Eşimle biz doktora inanmadık bir kere almak istedi yine öyledir diye bir umut bursaya gittik..

Bursa da ki doktorum ve hemşireler beni bekliyordu, muayene odasına aldılar ve teşhis doğruymuş… 1 gün öncesine kadar yaşıyormuş..

Hemen ameliyathaneye alındım.. 3 dozda narkoz verilmişti..

1. Doz ‘ şimdi hafif vücudun uyuşacak!’

2. Doz ‘ başın hafif ağrıyacak’!

3. Doz 10a kadar saymaya başla.. bir, iki, üç, dört, beş, altı, ye.. sonrasını hatırlamıyorum..

Bebeğim benden alınmıştı ve dinlenme odasında yatıyordum hafif bir ağrım vardı.. hemşirem gelmiş, aşkım diye ağlamışım.. ve o cümle ‘ şuan normal doğum yapmış gibi lohusasın, ayaklarını üşütmemeye dikkat et, kanaman kesilince kontrole gel..’

Ama bu acımasızlık değilmiydi? Ben doğum yapmamıştım, neden lohusaydım..

Annemin evine geldim ve bir kalabalık.. herkes gözümün içine bakıyor ve ben tepkisizdim, kimseye belli edemezdim.. içinden içinden ağlıyordu annem.. eşim ise bana üzüntüsünü belli etmemeye çalışıyordu..

Bebeği atmayalım genetiğe yollayalım dedi doktor.. yani çöpe mi gidecekti yavrum?

Hamileyken kendimi oğlum olacabileceğine alıştırıyordum, hep kız olsun istemiştim.. kendimi erkek kıyafetlerine bakarken buluyordum ve oğlum olacaktı hissediyordum.. genetik sonuç geldi, temizdi ve bir oğlumuz olacakmış doğsaydı.. ismini Bayezid verecektik eşimin yıldırım bayezidi çok sevmesinden ötürü, onun gibi biri olacaktı..

Asıl içimde fırtınalar erkek olacağını öğrendikten sonra koptu..

Evde eşim maç izlerken kucağında bi erkek bebek görüyordum, hemen salonu terkedip mutfakta ağlıyordum.. evin içinde bir erkek bebek dolaşıyordu!

Psikolojim iyice bozulmuştu..

Kendimi toparlayıp alışverişe verdim.. sürekli eve yada kendime birşeyler alıyordum..

Ama yetmiyordu, arkadaş çevremizde evli ve çocukluydu herkes.. görüşmek istemiyordum çünkü konu hep çocuktu..

Kürtajdan 1 2 hafta sonra arkadaşımız moral olsun diye kahveye davet etti, 1 yasında oğlu var.. ve dedi ki ben anne olmayı çok sevdim hamilelik çok güzel ikinci çocuğu düşünüyorum..

Hiç bu kadar yara alacağımı düşünmezdim.. ne kadar düşüncesiz bir arkadaşım vardı! Benim acımı deşiyordu.. hemen arama mesafe koydum..

Kendimi biraz toparladıktan sonra 3. Ayda dondurulmuş transfer olmak istedim, ama o da ne? Rahmimde kist vardı.. hemen doğum kontrol hapı kullandım 1 ay daha ertelenmişti.. kist geçmişti ama 1 ay sonra rahim kalınlığım çok fazlaydı doktorum beklememi söyledi..

Bu süreçte bir arkadaşımızın hamile olduğunu öğrendim.. mutluluğunu benimle paylaşmak için mesaj atmıştı, hem çok mutluydum hemde içimde bir bağıra bağıra ağlama hissi..

Allahım neden benim olmuyor, neden bunlar benim başıma geliyor??

Benimde sınavım buydu belki de..

Bu ay kontrole gittiğimde herşey normaldi, ilaçlara başladık 2 hafta sonra transfer olucak..

Ama içimde bir korku yine aynı şey olursa.. ya tutmazsa?

Asıl zor olanı ne biliyor musunuz? Bebeğimin benden alındığı aynı ameliyat masasında kardeşlerinin içime koyulacak olması.. hazır mıyım? Bilmiyorum..


Daha yolun çok başındadınız inşallah hayırlı zamanda evladınız olur

Yaklaşık 6 senelik evliliğime 6 gebelik sığdırdım ki bildiğim 6 çünkü evlendiğimizden beri hiç korunmamıştık çocuk istediğimiz için ve benim 2 kimyasal gebeliğim oldu
yakın bir ilde tavsiye üzerine bir doktora başladık bu arada o doktor öncesi yaşadığım şehrin araştırma hastahanesinde de 2 aşılama denemem vardı
Sonra bu doktora başladık ve yapılan testlerde menepoz için 1.derece risk grubunda olduğumu öğrendim AMH değerim çok düşüktü doktorumun tavsiyesiyle hemen tüp bebek yaptık ilk denemede 1 yumurtam oldu transferde edildi ama sonuç negatif oldu 2. Denemem de çok şükür oğluma kavuştuk şuan 2.5 yaşında doğumdan sonra doktorumunda tavsiyesiyle ve bizde oğluma kardeş istediğimiz için hiç korunmadık geçen sene Ocak ayında hamile olduğumu öğrendim Nisan ayında kalp atışları durduğu için kürtaj oldum Ağustos ayında tekrar hamileydim ama boş gebelik oldu ve yıl oldu 2019 25 Ocak’ta bebek gelişmediği için tekrar kürtaj oldum
Normal yolla hamile kalamasam kabullenmem çok daha kolay olucak kendiliğinden hamile kalamıyorum diyip sineye çekicem ama ne yazıkki kendiliğinden hamile kalıyor ve devamı gelmiyor
Bi süre sonra insan bu acıya alışıyor ama kabul edemiyor bu arada tüm genetik testlerimiz normal
Benimde imtihanım bu.
 
9. Haftada kalp atışının durması sebebiyle kürtaj oldum bende. Ne o 9 hafta boyunca prensesler gibi geziniyorum moduna girdim nede kürtaj sonrası evde bebek falan gördüm. İnsan üzülüyor tabi ama sizin psikolojiniz pek normal değil gibi.
 
Sakinleşin,bu kadar germeyin kendinizi.
Benim de ilk gebeligim, kalp atışı alınamaması sonucu kuretajla sona erdi 8.haftada.
6 ay toparlanmayı bekledim ve bu arada kan tahlillerine yöneldim. Sonra da çok şükür her sey yolunda gitti.

Size önerim pıhtılaşma testini falan yaptırın ben gebelik sürem boyunca kan sulandırıcı igne oldum kuzenimde aynı şekilde.

Belki sizde de benzer bir durum oluşmuştur.
 
Merhabalar, burada anne olmadığı, anneliği tatmadığı halde “NE GEREK VAR BÖYLE HALLERE?” diyen insanları anlayamıyorum.

Kadın belli ki çok çekmiş, yorulmuş, kimselere anlatamamış, bizden destek almaya gelmiş. Ruhu yorgun olduğu için aklından geçeni kendi kendine konuşur gibi yazmış.

İnsanlar destek olup bazı duygusallıkları hoş görüp destek olmak yerine takmış prenses hissetmesine, çok üzülmesine. Sanki herkes taş, herkes çok cesur ve asla üzülmüyor.

Arkadaşım, ben de 2,5 yıldır anne olmayı bekliyorum. Ama nasip bu olmuyor. Seni anlayabiliyorum. Kadınız, çok normal bu hisler ve serzenişler. Lütfen kendini topla, olacak de öyle gir transfere.
Tüm dualarım seninle...
çok teşekkür ederim desteğiniz için
 
İnşallah en kısa zamanda sağlıkla alırsınız evlatlarınızı kucağınıza.
Olacaktır bir gün.
Siz yeterki stresten uzak durun. Bir kere kötü oldu diye yine öyle sonuçlanacak değil.
Ha, yine aksilik olabilir, bu da olur tabii.
Önemli olan siz tedavinizi olun, sakin olun, gerisi Yaradana kalmış.

Kafanızı dağıtın bu süreçte.
Herkes biliyor mu tedavi sürecinizi?
İnşallah bilmiyordur.
Mümkün olduğunca insanlarla bu konuyu konuşmayın.
Sizi güldüren eğlendiren şeyler yapın.
Dua edin, inancınız varsa.
Kendinize dikkat edin.
Olur inşallah :KK66:
Dileyen isteyen herkesin olsun inşallah.
 
Bu arada benim de 9 haftalık zorunlu kürtajım oldu, biz genetiğe göndermedik, onun hakkında cinsiyetine kadar bilgi sahibi olmadık.
"Çocuklarımın kardeşiydi" psikolojisine bürünmedim yani.
Sizi eleştirmiyorum kırılmayın ama o biten gebeliğe o kadar anlam yüklememelisiniz.
Bu sizi çok olumsuz etkiler.
Yineliyorum, inşallah evladınız olacaktır.
Haydi hayırlısı.
 
Yaşınız çok genç ve pco yumurta sayısını azaltan bir durum değil doktor nasıl vaktimiz yok 2 ay bile beklenemez dedi anlamadım
 
Zor bir süreç. Çok iyi anlıyorum sizi. İki yıl boyuca tedavi gördük. Klomen tedavileri, rahim filmi, varikosel ameliyatı, kocakarı yöntemleri, soğan kürü, keçiboynuzu kürü, 3 defa aşılama vs derken en sonunda başka yol kalmadı tüp bebek dedi doktorum.
Zordu... İnsanların soruları, patavatsızlıkları, çoğu arkadaşın hamile olması, sürekli bebek muhabbetleri... İnsanların zevk alarak elde ettikleri bir durumu, bizim ne zorluklara rağmen elde edemememiz.
Ama hepsi geçti. 2 çocuğumuz var. İkisi de tüp bebek yöntemiyle oldu. Birisi taze embriyo, diğeri dondurulmuş embriyo. İlkinde maddi olarak sıkışıktık, ailelere söylemek zorunda kaldık. Yardımları dokunur belki diye. Kendi ailem sağolsun yardım ettiler. Eşimin ailesinin yardımı dokunmadı ve onlara duyurduğumuza çok pişman oldum. Daha sonraları eşimin tarafından başkalarının dilinde de duydum bu konuyu. Aile içinde kalmamış. Başkalarına da anlatmışlar.
Görümcemin evine gitmiştik. “Görümcemin görümcesi” de oradaydı ve bana “2. çocuk da mı tüp bebekle oldu?” diye sordu kalabalık bir ortamda. Şok oldum, cevap vermedim. Görünceme baktım. O cevap verdi. Şimdiki aklım olsa kesinlikle ilk çocukta tüp bebek olduğunu söyletmezdim eşime. İkinciyi söylemedik. Tüp bebek mi dediler. Doğal olduğunu söyledi eşim.
Bunları neden anlattım ben de bilmiyorum ama paylaşmak istedim. İnsanlar konuşur. Mümkün olduğunca kimseye duyurmamayı tercih ediyorum ben. Tüp bebek sürecinde kendinizi oyalayacak bir şeyler bulun.
Transferden sonra test gününe kadar ben idrar testi bile yaptırmadım her iki çocuğumda da. Sabırla bekledim. Tavsiye ederim, acele etmemeye çalışın.
Allah hayırlı, sağlıklı bir hamilelik ve doğum nasip etsin inşallah.
 
Allah yardımcınız olsun en kısa zamanda hayırlı evlat nasip etsin
Benim de kızımda değerlerim düzensiz artıyordu alacağım demişti birden o geldi aklıma sonuna kadar inşallah doktora güvenip aldırmamıştır diye okudum ama sonu daha üzücüydü
Tahmin etmeye çalışıyorum zorluğunu ama umut var en azından
 
X