Bu akşam içi boşalmış değnek gibi hissediyorum. Bir şeyler beni yere doğru bastırıyor, çatırdıyorum.
Beni aldattı.
Ölmedim. Yaşamıyorum. Arada bir yerdeyim. Bir kurtulmuşluk var aynı zamanda içimde. ''Ya daha geç fark etseydim'' diye düşündüm uzunca. Hakikaten belki bu, hayatımın en yaralayıcı bu günü ve hatta sırf bu yüzden, şimdi, bu gece benden yepyeni bir ''ben'' yaratacak.
Üşüyorum.Bunu ilk yaşayan ben değilim biliyorum.İçimdeki güçlü kadını bulmaya ihtiyacım var. Bana en mutsuz günlerinizde, en dayanılmaz gecelerinizde nasıl mutlu olabildiğinizi anlatmanıza ihtiyacım var.
Lütfen.
*Yukarıda yazdıklarım bu duygularla yazabildiğim en iyisiydi. Daha açık yazmaya ve içimde ne varsa atmaya çalışmaya karar verdim.Bu yüzden konumu güncelliyorum.Uzun metinleri okumak istemeyenler burada bırakabilir.
''O'' diye hitap edeceğim, eski sevgilime. 2.5 yıldan fazladır birlikteyiz. Toplamda 1.5 yılı aynı şehirde 1 yılı ayrı şehirlerde geçirdik. Tüm zorluklara, mesafelere, benim soğuk ve utangaç biri olmama, ona zamanla uyum sağlamak için göstermek zorunda kaldığım gayretlere ve onlarcasına rağmen ben ona sarılmıştım. O da ilk zamanlar öyleydi. Bana aşıktı.Gözleri parlıyordu. Bana sarıldığında heyecandan ölüyordum. Ve ama fakat beni hiç anlamıyordu, düşünce dünyamı, hislerimi... benden çok başkaydı. Ama zaman çözer dedim.Bu güvenilir adam, bu güzel koku vazgeçilmezdi.
Zamanla benden sıkılmaya başladı.Kaba birine dönüştü, benden sevgimi belli etmemi isterdi hep, elimden geleni yaptım.Tam başardım derken ilgimden bıktı.Seviyorum dedi. Ama bir şeyler vardı.Olumsuz bir his.
Yurt dışına taşınma kararı aldım.Zorunluluktan.Uzakta yapamayız dedi, sen çok üzülürsün, unut beni dedi.Unut ne demek! Beni sevmiyor musun ?, dedim, seviyorum, dedi.Ben ağladım o sarıldı.Ben sordum, seviyorum dedi.
Üzerinden 2 hafta geçti geçmedi. Benim yakın dostlarım ve ''O'' kamp yapılan bir festivale gittiler. Çok önceden planlanmıştı. Elbette gezmeye, eğlenmeye hakkı vardı erkek erkeğe kalmaya da ihtiyacı.
Yolda aradı hep. Hemen ''seni özledim bile'' lafını da işittim.Sevindim.
Sonra bir kez ben aradım gece.İçime doğdu işte. Aradım kapalı. Sonra açıldı meşgule atıldım.Saatler sonra aradı. Berbat davrandı.
Arkadaşlarım şehre geri döndüğünde o gelmedi. Neredesin dedim, yalan söyledi.
Bir kızla tanışmış. Benle konuştuğu günlerde kızla defalarca birlikte olmuş. Yakın arkadaşım sabah onları birlikte uyurken bile görmüş.Öylesine biriyle.Benim sevgilim.Benim canım, başka birine sarılıp uyumuş.Saatlerce sevişmiş.
Daha fazla yazamacağım.
Nasıl atlatırım?
sonra geçti gitti. Şimdi kızıyorum kendime.. o değmeyen mendebur için gözyaşı döktüm diye
