Bulanık Sular...

surak

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
27 Ocak 2016
1.181
1.845
133
31
Merhabalar;
Son bir yıl içinde zor zamanlar geçirdim. Ailemle kopma noktasına geldiğim anlar oldu. Evden kaçıp gitmek istediğim. Ama bir şekilde kaldım. Kendimce yaşamıma sahip çıkmak için birtakım kararlar aldım. Ama kaygılıyım. Okula dönmek istiyorum. Ama okuduktan sonra ya işsiz kalırsam diyorum. Ülkenin bu mevcut durumu karamsarlığımı besliyor. Saçlarım stresten çok dökülüyor. Arasıra çarpıntım oluyor. İlaç alıyorum. Bazen ağlama krizleri geçiriyorum. Annem ve babam bu duruma karşı duyarsızlar. Doktora gidip ilaç aldığımı dahi bilmiyorlar. Bir yerden başlamalıyım. Ama sonuçlar beni korkutuyor. Yetersiz hissediyorum. Ne tavsiye edersiniz?
 
Psikoterapi almanı. Psikoterapi alacak durumun yoksa sosyal medya (özellikle Twitter) ve televizyon, haber sitelerini bir süre takip etmemeni öneriyorum. Evet gözünü kapatmak gibi olacak ama daha rahat edeceksin, ben bile fazla TV izlemem moralimi bozmamak adına. Sözlük falan okuma bile bir kitle türedi ruh emici gibiler. Bir de David Burns'ün İyi Hissetmek isimli kitabını alıp oku, uyduruk bir kişisel gelişimci değil bilişsel davranışçı terapi uzmanı bir psikiyatrdır kendisi ve faydasını göreceğine inanıyorum.
 
O kitabı biliyorum. Okuyacağım inşallah teşekkür ederim. Hele ki her akşam fatih portakalı görünce tamam diyorum kim bilir yine hangi felaketleri dinliyicez.
 
O kitabı biliyorum. Okuyacağım inşallah teşekkür ederim. Hele ki her akşam fatih portakalı görünce tamam diyorum kim bilir yine hangi felaketleri dinliyicez.

TV izlemem, haber programlarını hiç izlemem. :) Haberleri biraz daha kaynağına güvendiğim web sitelerinden okumayı tercih ediyorum. Emin olamadığım haberlerin de teyit.org tan doğrulanmasını bekliyorum.
 
Ne okumak istiyorsunuz ?

Işsizlik evet var ama harika işlere sahip kadınlar da var, siz neden ikinci kısımda olmayasınız?

Ben de zor günler geçirdim,hayatımı bir anda toptan değiştirdim,yeniden üniversiteye başladım. Zorlandım mı, evet .. Ama şu an binlerce kez şükrediyorum ,iyi ki karamsarlığa kapılıp yolumdan dönmemişim , çabalamışım ve bugünlerime kavuşmuşum.

Hayat genel itibariyle zor, bunu ve hayatta yalnız olduğumuzu kabullenirsek her şey biraz daha kolaylaşıyor.

Kendinize yetmeye, biraz da bencil olmaya çalışın. Vazgeçmeyin,çalışın ve istediğiniz hayata bir an önce kavuşun,inşallah.
 

Ülkenin mevcut durumu cok da kötü değil merak etmeyin. İşsiz kalmamak icin eğitim hayatınızı dikkatli yönlendirmeniz yeterli olacaktır. Ne okuyorsunuz bilmiyorum ama isinize yarayacak yabancı dil ya da mesleki kurslarla kendine is bulmanız kolaylasır.

Benim farklı sektördeki ve farklı donanımdaki arkadaşlarım iş buldular kimisi biraz bekledi kimisi hic beklemedi. Siz yeterki kendinizi geliştirmeye çalışın ve insan iliskilerinizi efektif kullanın :)
 
Sosyoloji okumak istiyorum. İki arkadaşım da bu bölümü bitirdi. Çok tavsiye ediyorlar. Ufuk açıcı diyorlar.
 
Kaç yaşındasınız? Merak ettim..
Ailenizle bağlarınız hep kopuk muydu?
Kardeşiniz var mı varsa aranız nasıl?
 

Siz ve kitap önerileriniz
 
Adim adim gideceksin, adim adim yapacaksin. Senin su yazini okusam ben de depresyona girerim. Mart gelmeden bahari konusuyorsun. Kendini kisa teslim etmisken baharla ilgili hicbir istegin gerceklesmez.
 
Kaç yaşındasınız? Merak ettim..
Ailenizle bağlarınız hep kopuk muydu?
Kardeşiniz var mı varsa aranız nasıl?
23 yaşındayım. Benden büyük iki kardeşim evli ve uzaktalar. Anne ve babam ebeveyn olmayı yanlış anlamışlar. Duygusal olarak hiç yoklar. Yani abartmıyorum. Gidip biriyle tanışıp evlensem ruhlari duymaz.
 
Bence ilaclari birak ve kararlarinin arkasinsa dur. Bir yerden baslamak zorundayiz. Hayatin ne zaman ne getirecegini hicbir zaman bilemeyiz. Cok iyi gidiyor dedigin an yerle bir olabilirsin. Yerlerde surundugunu dusundugun an birden bire zirveye ulasabilirsin. Denemeden hicbir sey bilemezsin. Her sey kotu mu gitti? Tecrube edindim dersin yine kendinle gurur duyarsin. Vazgecme.
 
 
İlaçları kafama göre bırakamam. Doktor kullanmamı istiyor.

Sakın doktordan habersiz bırakma. Ne yaparsan yap ama bunu sakın yapma.

Astoria yukarıda öneride bulunmus, bence de psikoterapi denemelisin. Eger ailenin durumu varsa tabi. Eminim faydasını göreceksin.

Hiç umutsuz olma. Herkesin hayatı zor, herkes zorlanıyor. Zorlanmadığımız bir hayat zaten sıkıcı olurdu. :) Sosyoloji istemek bile bir farkındalık ister, kendine güven ve yapabileceklerinin farkında ol. Sonra biraz da çabalarsan eğer aşılamayacak zorluk yok :)
 
Doktorumdan memnunum. Düzenlide gidicem. Aslında bu sınav sistemide fena olmadı. Büyük bir ezber yükü kalktı. Sadece kaygılıyım. Birde iki sene sonra küçük kardeşimde üniversiteye gidicek. O şehir dışı istiyor. O giderse evde ben annem ve babam kalıcaz. Sırf bu yüzden bile okula dönmeliyim. Bir uğraşım olmalı ki bu durum katlanılabilir olsun.
 
Kendinize neden bu kadar kastınız var?

Elbette ki herkes zorluk çekiyor, ama neye göre zorluk ve kime göre zorluk..

Yapamadıklarınıza değil, yapacaklarınıza odaklanın.. Ve en önemlisi, işe kendinizi sevmekle başlayın..

Ve boş verin, hayat bazen boş verdiğiniz kadar umrunuzda.

O yüzden anne baba vs. Faktörleri değil, canınız yandığı zamanki canınızı düşünerek hareket edip ona göre kararlar verin..
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…