Buna gücenmeli miyim?

Louder .!.:
Bu arada 1-2 günlüğüne geldiyse ve kocasıyla gezi planı falan varsa bir şey diyemem İstanbul’da bir yerden bir yere gitmek zaten eziyet ve saatler demek ama ben sizin gibi bir arkadaşım olsa ne olursa olsun görüşürdüm. Sepetleme vakti gelmiş gibi kendisini
Genişletmek için tıkla...

Yok yok gezmeye değil bir takım işler için buradalar.
 
Sizi sizin onu gördüğünüz gibi görmüyor diye algıladım. Kendisi arayıp sormazsa sormayın. Alınmak en doğal hakkınız. Nazlamak zorunda da değilsiniz. Bilmem ne rahatsızlığı bilmem ne sorunu varsa var. Herkesin kendine göre sorunu var ne yapalım? Size bir saat ayırmayı bile düşünmüyorsa o kadar da kıymetli olmasın artık 🤷
 
Canımm dert ettiğin şeye bak
Bildiğim çok güzel bir park var orda buluşuruz
Salıncak kaydırak falan da var
Baya cafcaflı bir yer
Biz laflarken kocişinde orda takılır
Ne dersin? Sarmaz mı? Mm bende öyle düşünmüştüm
İyi günler dilerim💃

Böyle saçma bi mesaj atıp bi daha cevap vermezdim ben olsam 🤣
 
Mune .!.:
Bir daha buluşma girişimi olur da teklif ondan gelirse, ayyy canişkoo tatlişko kocişkomun canı sıkılır bırakamammm diye dudaklarını şişire şişire reddet felidaee :KK70: :KK70: :KK70:
Gençliğimden beri nefret ederim kocacım kocacım dolananlardan, bir tanıdık daha nikah kıyıldığı dakika, gözümüzün içine baka baka adama kocacım kocacım deyip durmuştu :KK70:
Genişletmek için tıkla...

Zaten burada da yaşamıyor müdirem ikidir geliyorlar, ilk gelişinde de görüşemedik aynı nedenle. Şimdi de red edilince üzüldüm haliyle :D
 
Size tavsiyem; gelene git demeyin gidene de gel demeyin. Davranışları ölçüp biçin. Bazen samimi olmadığımız, hiç beklemediğimiz birinden süper bir yardım destek görürüz ama can ciğer olduğumuz kişi tarafından görmezden geliriz. Ben sitem etmemeyi ve kimseden bir şey beklememeyi öğrendim.

Mesela sizin durumunuzda olsaydım kendi bilir der, evde kanepede uzanır keyif yapardım. Olabilir, kocamı bırakmak istemiyorum diyebilir ama bundan sonrası için de beni cepte bilemez.Bu arkadaşla daha sonrası için görüşme planı yapmazdım ama. Bir yerde denk gelirse olur ama buluşalım görüşelim muhabbetine girmezdim bir daha.
 
felidaee .!.:
Zaten burada da yaşamıyor müdirem ikidir geliyorlar, ilk gelişinde de görüşemedik aynı nedenle. Şimdi de red edilince üzüldüm haliyle :KK70:
Genişletmek için tıkla...
He bu 2. ekişi.
Bize buluşalım deseler koşarak gideriz, başkaları koca da koca diyor gözü kimseyi görmüyor, tahmini 35-45 yaş arası olan kocasının elinden tutup getirseymiş, o pamuk şeker yerken siz yetişkinlerde çay kahve içerdiniz😬

Arkadaşın bir daha geldiğinde arayıp buluşalım dersen ağzına biber süreceğim felidaee🌶
 
Bi küstüm çiçeği bir de kaktüs al
Saksılarına sana ve eşine küçük bir hediye yaz altına da bir hoçakal, pai pai, bye gibi br şey yaz ve noktala. İzmire döndüklerimde kargolarsın.
Bir daha da çok mühim bir şey olmadığı sürece tüm görüşme taleplerini geri çevir.
Bazen hayatımızdaki bir şeyleri noktalayacagımız zaman simgeleştirmek iyi gelir.
Hani olur da unutursak o anki kırgınlığımızı o simgeler bize hatırlatır.
 
Çok özür dilerim ama gülme geldi gerçekten koskoca yetişkin bir birey bunu söyledi mi ya size 😂

Lütfen, buluşma talebi olursa siz de onu "kedim sıkılır" diyerek refüze edin bence çok eğlenceli olur 😂
 
Aman ne geriyorsun kendini. Tamam de geç onun için fedakarlıkta yapma, arkadaşta olmak zorunda değilsin. Kan bağım bile yok birde oturup ona nasıl davranmalı mıyım diye düşünmez
 
Gücenmeyin kadının OKBsi var belki toplu taşıt kullanmanızdan huylandı belki bebeği kucağınıza alacağınızdan?Bunu söylemeye utanıp saçmalamışta olabilir.
Ben kapıya gelmiş üç kez içeri girebilir miyim diye soran arkadaşıma gel tabi diyememişliğim var k içinde kalakaldım gözüne ışık tutulmuş tavşan misali :)
Çeken bilir o azabı.
 
felidaee .!.:
Bence gücenmeliyim ama bir de size sormak istedim :KK70: Çok samimi olduğum, kendisi İstanbul’dan ayrılmadan önce de sıklıkla görüştüğüm, her şeyini herkeslerden iyi bildiğim ve anladığım bir dostum var. Kendisi şu an uzaktan çalışmanın nimetlerinden faydalanarak uzuuuun bir tatilde ve İzmir’ de yaşıyor. Bizim inişli çıkışlı bir arkadaşlığımız oldu çünkü kendisi çok zor bir insan; ciddi derece kaygı bozukluğu yaşayan, tedaviyi (ilaç vb.) red eden ve karşısındakini yoran birisi. Ama bir şekilde kopmadık çünkü onu hiç yargılamadım. Bir örnek vermem gerekirse hani çok sevdiğiniz biri bile ağır bir hastalık geçirse bazen bunalmaz mısınız? Bu arkadaşım yakın aralıklarla abi ve babasını kaybetti ve öf dediği zamanlarda hep yanında oldum insanlık hali diyerek. Ve kendisi bana bunun için hep teşekkür etti.

Herneyse bu arkadaşım İstanbul’a geldi ve bizim görüşebilmek için sadece bugünümüz var. Gündüz çalıştığından akşam ona gelebilirim yanına dedim ama eşini bırakamayacağını söyledi. (Bu arada yeni evli kendisi ama totalde 15 senelik bir ilişki) Sebebi de sıkılırmış kociş.

Bilemiyorum ben pandemide toplu taşıma ile üç vasıta yapıp yanına gitmeyi teklif edip refüze olunda b*k gibi hissettim.

İlk kez geldikleri bir şehir olsa anlarım ama bu evde on senedir oturuyorlar pandemiden önce. Yani 1-2 saat insan ancak emzirdiği bebeğini bırakamaz gibime geliyor ve bozuldum.

Benim eşim gece çalışıyor yani 4’lü buluşma da olmuyor malesef. Ve arkadaşım kocamı bırakamam dedi işte.

Benim tavrım şu an şakaya vurmak olayı, yani trip vs. atmıyorum zaten koca kadınlarız gerek yok. Bundan sonra nasıl davranmalıyım sizce?
Genişletmek için tıkla...
Koca sahibi olmuş.. normaldir bazıları için bu hareketler onu geçtim eşi nasıl kabul ediyor gelmeyi ben 4 lu görüşmelere zor götürüyorum..
 
felidaee .!.:
Bence gücenmeliyim ama bir de size sormak istedim :KK70: Çok samimi olduğum, kendisi İstanbul’dan ayrılmadan önce de sıklıkla görüştüğüm, her şeyini herkeslerden iyi bildiğim ve anladığım bir dostum var. Kendisi şu an uzaktan çalışmanın nimetlerinden faydalanarak uzuuuun bir tatilde ve İzmir’ de yaşıyor. Bizim inişli çıkışlı bir arkadaşlığımız oldu çünkü kendisi çok zor bir insan; ciddi derece kaygı bozukluğu yaşayan, tedaviyi (ilaç vb.) red eden ve karşısındakini yoran birisi. Ama bir şekilde kopmadık çünkü onu hiç yargılamadım. Bir örnek vermem gerekirse hani çok sevdiğiniz biri bile ağır bir hastalık geçirse bazen bunalmaz mısınız? Bu arkadaşım yakın aralıklarla abi ve babasını kaybetti ve öf dediği zamanlarda hep yanında oldum insanlık hali diyerek. Ve kendisi bana bunun için hep teşekkür etti.

Herneyse bu arkadaşım İstanbul’a geldi ve bizim görüşebilmek için sadece bugünümüz var. Gündüz çalıştığından akşam ona gelebilirim yanına dedim ama eşini bırakamayacağını söyledi. (Bu arada yeni evli kendisi ama totalde 15 senelik bir ilişki) Sebebi de sıkılırmış kociş.

Bilemiyorum ben pandemide toplu taşıma ile üç vasıta yapıp yanına gitmeyi teklif edip refüze olunda b*k gibi hissettim.

İlk kez geldikleri bir şehir olsa anlarım ama bu evde on senedir oturuyorlar pandemiden önce. Yani 1-2 saat insan ancak emzirdiği bebeğini bırakamaz gibime geliyor ve bozuldum.

Benim eşim gece çalışıyor yani 4’lü buluşma da olmuyor malesef. Ve arkadaşım kocamı bırakamam dedi işte.

Benim tavrım şu an şakaya vurmak olayı, yani trip vs. atmıyorum zaten koca kadınlarız gerek yok. Bundan sonra nasıl davranmalıyım sizce?
Genişletmek için tıkla...
Bence kusmeye hakkin yok ama bozulduysan ve soguduysan yavas yavas uzaklas.
 
Neden gorusmek icin israrcisiniz yani beliki sizin ona verdiginiz degeri size vermiyor birakin uzaklasin bide sakaya vurmak nedir kadin sizi takmiyor bile hala arkadas zannediyosunuz
 
felidaee .!.:
Bence gücenmeliyim ama bir de size sormak istedim :KK70: Çok samimi olduğum, kendisi İstanbul’dan ayrılmadan önce de sıklıkla görüştüğüm, her şeyini herkeslerden iyi bildiğim ve anladığım bir dostum var. Kendisi şu an uzaktan çalışmanın nimetlerinden faydalanarak uzuuuun bir tatilde ve İzmir’ de yaşıyor. Bizim inişli çıkışlı bir arkadaşlığımız oldu çünkü kendisi çok zor bir insan; ciddi derece kaygı bozukluğu yaşayan, tedaviyi (ilaç vb.) red eden ve karşısındakini yoran birisi. Ama bir şekilde kopmadık çünkü onu hiç yargılamadım. Bir örnek vermem gerekirse hani çok sevdiğiniz biri bile ağır bir hastalık geçirse bazen bunalmaz mısınız? Bu arkadaşım yakın aralıklarla abi ve babasını kaybetti ve öf dediği zamanlarda hep yanında oldum insanlık hali diyerek. Ve kendisi bana bunun için hep teşekkür etti.

Herneyse bu arkadaşım İstanbul’a geldi ve bizim görüşebilmek için sadece bugünümüz var. Gündüz çalıştığından akşam ona gelebilirim yanına dedim ama eşini bırakamayacağını söyledi. (Bu arada yeni evli kendisi ama totalde 15 senelik bir ilişki) Sebebi de sıkılırmış kociş.

Bilemiyorum ben pandemide toplu taşıma ile üç vasıta yapıp yanına gitmeyi teklif edip refüze olunda b*k gibi hissettim.

İlk kez geldikleri bir şehir olsa anlarım ama bu evde on senedir oturuyorlar pandemiden önce. Yani 1-2 saat insan ancak emzirdiği bebeğini bırakamaz gibime geliyor ve bozuldum.

Benim eşim gece çalışıyor yani 4’lü buluşma da olmuyor malesef. Ve arkadaşım kocamı bırakamam dedi işte.

Benim tavrım şu an şakaya vurmak olayı, yani trip vs. atmıyorum zaten koca kadınlarız gerek yok. Bundan sonra nasıl davranmalıyım sizce?
Genişletmek için tıkla...
E hastalık geçirdi diye veya kötü durumda diye siz niye sürekli iç icesinizki? Belliiki o sizin kadar görüşmek istemiyor.ben olsam daha sonra şakaya vurmak gibi değilde bin kere arasa bir kere açarım.bin kere görüşmek istese bir kere görüşürüm.yani dengesi olmayan insanlar sizide yorar bende ağır bir hastalık geçirdim ama kimseye kulfetim olmadı.gecmis olsun dileklerini kabul eder çalışanın yakasına yapışmaz kimseyi dertlerimle sikbogaz etmedim.hatta daha sonrasında beni yoran insanlarida hemen hayatımdan çıkardım uğraşamam diye.
 
felidaee .!.:
Bence gücenmeliyim ama bir de size sormak istedim :KK70: Çok samimi olduğum, kendisi İstanbul’dan ayrılmadan önce de sıklıkla görüştüğüm, her şeyini herkeslerden iyi bildiğim ve anladığım bir dostum var. Kendisi şu an uzaktan çalışmanın nimetlerinden faydalanarak uzuuuun bir tatilde ve İzmir’ de yaşıyor. Bizim inişli çıkışlı bir arkadaşlığımız oldu çünkü kendisi çok zor bir insan; ciddi derece kaygı bozukluğu yaşayan, tedaviyi (ilaç vb.) red eden ve karşısındakini yoran birisi. Ama bir şekilde kopmadık çünkü onu hiç yargılamadım. Bir örnek vermem gerekirse hani çok sevdiğiniz biri bile ağır bir hastalık geçirse bazen bunalmaz mısınız? Bu arkadaşım yakın aralıklarla abi ve babasını kaybetti ve öf dediği zamanlarda hep yanında oldum insanlık hali diyerek. Ve kendisi bana bunun için hep teşekkür etti.

Herneyse bu arkadaşım İstanbul’a geldi ve bizim görüşebilmek için sadece bugünümüz var. Gündüz çalıştığından akşam ona gelebilirim yanına dedim ama eşini bırakamayacağını söyledi. (Bu arada yeni evli kendisi ama totalde 15 senelik bir ilişki) Sebebi de sıkılırmış kociş.

Bilemiyorum ben pandemide toplu taşıma ile üç vasıta yapıp yanına gitmeyi teklif edip refüze olunda b*k gibi hissettim.

İlk kez geldikleri bir şehir olsa anlarım ama bu evde on senedir oturuyorlar pandemiden önce. Yani 1-2 saat insan ancak emzirdiği bebeğini bırakamaz gibime geliyor ve bozuldum.

Benim eşim gece çalışıyor yani 4’lü buluşma da olmuyor malesef. Ve arkadaşım kocamı bırakamam dedi işte.

Benim tavrım şu an şakaya vurmak olayı, yani trip vs. atmıyorum zaten koca kadınlarız gerek yok. Bundan sonra nasıl davranmalıyım sizce?
Genişletmek için tıkla...
Bormalde yargılardım ama ne yaşıyor bilemeyiz.
Kaç senelik sevgişim evlenince akşam tek arkadaşlarımla görüşsem dönüşte burnumdan getirirdi, ya böyle bi şeydir. Ya da bi arkadaşım evlenince eşini bi dakika yaşnız bırakmazdı ben yokken telefonda kimle konuşuyor diye ileri derece kaygı duyardı, hastalık gibi.
Her halükarda onun sorunu. Gücen ama trip atma ve bi daha teklif etme.
 
felidaee .!.:
Bence gücenmeliyim ama bir de size sormak istedim :KK70: Çok samimi olduğum, kendisi İstanbul’dan ayrılmadan önce de sıklıkla görüştüğüm, her şeyini herkeslerden iyi bildiğim ve anladığım bir dostum var. Kendisi şu an uzaktan çalışmanın nimetlerinden faydalanarak uzuuuun bir tatilde ve İzmir’ de yaşıyor. Bizim inişli çıkışlı bir arkadaşlığımız oldu çünkü kendisi çok zor bir insan; ciddi derece kaygı bozukluğu yaşayan, tedaviyi (ilaç vb.) red eden ve karşısındakini yoran birisi. Ama bir şekilde kopmadık çünkü onu hiç yargılamadım. Bir örnek vermem gerekirse hani çok sevdiğiniz biri bile ağır bir hastalık geçirse bazen bunalmaz mısınız? Bu arkadaşım yakın aralıklarla abi ve babasını kaybetti ve öf dediği zamanlarda hep yanında oldum insanlık hali diyerek. Ve kendisi bana bunun için hep teşekkür etti.

Herneyse bu arkadaşım İstanbul’a geldi ve bizim görüşebilmek için sadece bugünümüz var. Gündüz çalıştığından akşam ona gelebilirim yanına dedim ama eşini bırakamayacağını söyledi. (Bu arada yeni evli kendisi ama totalde 15 senelik bir ilişki) Sebebi de sıkılırmış kociş.

Bilemiyorum ben pandemide toplu taşıma ile üç vasıta yapıp yanına gitmeyi teklif edip refüze olunda b*k gibi hissettim.

İlk kez geldikleri bir şehir olsa anlarım ama bu evde on senedir oturuyorlar pandemiden önce. Yani 1-2 saat insan ancak emzirdiği bebeğini bırakamaz gibime geliyor ve bozuldum.

Benim eşim gece çalışıyor yani 4’lü buluşma da olmuyor malesef. Ve arkadaşım kocamı bırakamam dedi işte.

Benim tavrım şu an şakaya vurmak olayı, yani trip vs. atmıyorum zaten koca kadınlarız gerek yok. Bundan sonra nasıl davranmalıyım sizce?
Genişletmek için tıkla...
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Back
X