Sizin bir konunuzu okumuştum geçen günlerde. Çok üzülmüştüm. İnsan yaşadıklarına benzer şeyler yaşayan birişerine denk gelince çok iyi anlıyor karşısındakini. Ben de sizi anlıyorum inanın ki. 21 yaşındayım ama sanki 70 yılın yorgunluğu var bedenimde. 1 yılda bu hale geldim. Başıma gelmeyen rahatsızlık kalmadı. Buna da şükür. O kadar üzülüyorum ki. Hem evdekilerle tartışınca onlara da acıyorum ama kendime de engel olamıyorum. Hiçbir zaman bize kötü anne baba olmadılar ama bu huzursuzluklar birbirimize karşı olan her şeyi azalttı. Kimi zaman 'muska mı yapıldı bize?' diye düşünüyorum. Ne oldu bize? Nasıl bu hale geldik? anlamıyorum. Elimden geldiğince uzaklaşmak için uğraşacağım. Başka çarem yok.