- 3 Şubat 2012
- 256
- 25
Cok doluyum birilerine anlatmaya çok ihtiyacım var. Her gün evdeyim yaz gelsin istemiyorum, başkaları can atar güneş alsın yaz gelsin diye ama malesef ben öyle değilim. Millet güneş olunca gezmeye gider, bizse köye gidiyoruz is yapıyoruz tamam fazla bi işimiz yok ama bugünde hava güzel şuraya gidelim gezelim yok bizde, yarin hava güzel köye gideriz var. Onun dışında hergun evdeyim yasadigim yer küçük hic bi gidilecek gezilecek yer yok is imkânı da yok ..arkadaş cevrem yok okuldan iki arkadasim var onlarla da ayda yılda bi görüşüyoruz. Annem beni çok sıkıyo erkek arkadaşımı öğrendi uç ay oldu ne gezmeye gidebiliym ne bska bisiye . benim yasitlarimin internetlerde gezme resimlerini görünce imreniyorum ben gidemiyorm yaz gldi artık herkesin deniz fotolarini görürüm bn denize bile gitmedm bu yaşıma geldim.. Buradan kizlari goruyom hergun yaşadığım yere bağlı olan ile gidiyorlar o kadr çok kiskaniyorum ki bazen keşke onların yerinde ben olsam diye iç geçiriyorum. Annmle mahalle gezmesine gidiyorum tek yer bura çok bunaldim herşey yasak . pantolon gitmeme laf ederler oje surmeme kısa giyinmeye saç boyama gezmeye gitmeyi bi hafta gitsem bi ay gidemiym yeni gittim oluyo cunki çevrediler yapiyo geziyo ama herşey bana yasak sanki ya çok bunaldim cokkk
çocukken güzel oluyordu da bağ bahçe, hayvanlar yeşillik falan büyüyünce işler değişiyor :) ben de köy ve yaşadığım semt arası çok fazla bir yer bilmezdim tek avantajım sahil kesimli olduğumuzdan bebekliğimden bu yana her yaz denize giderdik köye gidince... İş hayatına atılınca en çok bunun zorluğunu çekmiştim 
ama senin hayatından bir farkım yoktu hep kısıtlıydım... Sonra ekonomik özgürlüğümü aldım elime yavaş yavaş gevşettim zincirleri :) ümitsizliğe kapılmak yerine hayallerle, hedeflerle yolunu çizmeye çalışsan daha iyi olur sanki.
