Geriye kalan maddi manevi sıfır olacak demişsiniz ya... Şöyle anlatayım, ibret olsun;
Merhametsiz, anlayışsız, saygısız ve hatta sevgisiz bir eşe sahiptim. Alttan aldım, güzellikle konuştum, kızdım vs düzelir mi, anlar mı acaba hatasını diye çabaladım. 8 ay dayanabildim. Evi terkettim. Evi terkederken küçük bir valiz aldım çıktım,ailemin yanına gittim.
Ameliyatlıydım o zamanlarda. Gerçek anlamda canımın derdine düşmüştüm. Ona rağmen bir kere olsun ne durumdasın diye merak etmedi. Aramadı, sormadı... Ne zaman ki raporum bitti, çalışmaya başladım, baktı ben gelmiyorum, bir iş çıkışı geldi. Saçma sapan suçlayıcı tavırlarda konuştu... Bense kafamda bitirmiştim zaten... Gayet başım dik, nasip değilmiş, bundan sonra yıpratmayalım birbirimizi dedim.
O ne yapmış? Ben ameliyatlı halimle ailemin yanındayken, ortak kasada duran altınlarımın hepsini çalmış. Evlendikten sonra aldığımız arabayı abisinin üzerine geçirmiş. Üstelik o araba için krediyi ben çekmiştim. O borcu da ödemedi. Ödemem dedi.
Hani maddi manevi sıfır diyorsunuz ya... Ben maddi olarak eksi 30 bin lira ile başladım yeni hayatıma. Hala onun bindiği arabanın borcunu ödüyorum her ay. Daha bugün kesildi 1450 lira... Manevi olarak siz düşünün gerisini...
Hiç önemli değil ama... Ben ömrümün geri kalanını kazandım diyorum. Onu terkettiğim zamandan beri Ohhhhh diyorum dünya varmış:) O çaldığı altınları ve kaçırdığı arabayı mahkeme kanalıyla geçte olsa alacağım geri :)
Umarım siz de hayatınızın kıymetini bilirsiniz. Elalem ne der diye düşünmektense, kendi hayatınızı düşünürsünüz...