Merhaba eşimle 9 yıldır evliyiz bir tane çocuğumuz var bundan 4 yıl önce akdeniz bölgesinde çok pahalı bir şehire memur olarak atandım ve oraya taşındık . Çok zorlandık çok sıkıntılar yaşadık . Sil baştan yeni bir hayat kurduk düzen kurduk. Atandığım şehir bizi maddi manevi açıdan çocuk açısından bakımı vs çok yordu ve yıprattı. Trafik çilesi bir yandan çok yoruluyordum gerçekten kendime hiç zaman ayıramıyordum Gurbette olanlar beni anlayacaktık gerçekten hiç kolay değil tek başına mücadele etmek Hele ki bir de çocuk var ise Bu şehir de bırakın bir şeylerin sahibi olmayı geçinebildiğimize şükür ediyorduk.
Ama zamanla alışıyor derler ya insan alıştık öyle böyle 3 yıl kaldık. 1 yıl önce memleketime bir vesile ile tayin isteme şansım oldu bende bu şansı kaçırmak istemedim geçici görevlendirme ile memleketime geri döndüm Memleketim küçük sakin bir ilçe yaşam çok kolay ekonomik tam bir memur şehri atandığım şehir şu an yaşadığım ilçenin 6-7 katı çok aşırı pahalı sıcağı nemi trafiği ayrı bir dert. Burada her konuda hayat kolay maddi açıdan çok rahat Daha az yoruluyorum işim evime 5 dk yürüme mesafesinde çok büyük bir konfor diyebilirim kendime sosyal hayatıma her şeye yetişebiliyorum bol bol zamanım kalıyor artıları çok fazla büyük şehir e göre bir nimet diyebilirim. Çocuk konusunda eğitim kültürel ve sosyal açıdan evet geriledi ama etüt ile desteklemeyi düşündüm bu yıl ( 4. sınıfa başlayacak öğretmenimiz iyi değil şansımıza eğitim çok kötü ve geriledi kendini geliştirebileceği alan çok kısıtlı ) ,Orada çok daha iyiydi yetişme tarzı eğitim kültürel açıdan bu benim açımdan buranın en büyük eksiklerinden birisi oldu Fakat diğer artı yönlerine rağmen bura da da başka sıkıntılarımız oldu ve çok yıprandık Meğer ailelerin olduğu yerde yaşamak yakın olmak iyi değilmiş biz bunu bilemedik ,düşünemedik uzakta iken kıymetli olunuyor senede 1 kere gelirdik kafamız çok rahattı. fakat yakında iken bırakın kıymeti herkes dirlik bozma huzur bozma çabasında. Mesafe koysanız da bazı konularda bazı durumlarda mesafenin de çözemediği bir sarmala giriliyor ne yazık ki Manevi yönden dirhem huzurumuz yok Eşimin ailesi ile özellikle çok sıkıntılar yaşıyoruz en çok hastalık konusunda diyebilirim. ( Daha önce ki konumda bahsetmiştim annesi hastalığını kullanarak gerçekten bizi çok yıprattı yıpratmaya da devam ediyor ) kendi ailem ile de sıkıntılar yaşıyorum ama idare edilebilecek düzeyde şu an için Geçen hafta Bağlı bulunduğum bakanlığı aradım ben bilmiyordum fakat geldiğim yere geri dönme imkanım var mış aslında benim niyetim başka bir küçük ilçe olur mu sormak fikir almaktı ama ne yazık ki sadece geri gitme hakkım varmış geldiğim yere. onunda süresi varmış şu an 1 yıl geçti 1 yıl daha dönmez isem o hakkımda son buluyor. Ama o kadar beklemek istemiyorum karar verip yoluma devam etmem gerekiyor böyle yaşayamıyorum çünkü Yani kısacası tekrar dönebilme imkanımız var fakat artık benim ne kalmaya ne gitmeye yeniden düzen kurmaya gücüm var inanılmaz yorgunum ve inanılmaz yıprandık orası öyle burası böyle Bu kararımın da geri dönüşü olmayacak Orada bedenen çok yorgundum burada ruhen çok yorgunum. Karar bile verecek gücüm yok Siz olsanız ne yapardınız ? Eşim de ailesi kaynaklı sorunlardan bunaldı ama oda benim gibi ikilemde her yönü ile düşünmeye çalışıyoruz ama sıkıştım kaldım Çocuğumun eğitimi ailemin mutluluğu ve kendi ruh halim dengede olmalı diyorum çok tükendik burada ailevi gerilimlerden dolayı Evet huzuru seçmek kolay gibi görünse de uzaktan gerçekleri de göz önünde bulundurmam gerekiyor diyorum kendi kendime. Bazen hayat bizi hem ruhen hemde bedensel zorlayan tercihlerle baş başa bırakıyormuş bende şu an o EŞİK deyim desteğe çok ihtiyacım var