Şehir dışında okuyorum ailemin yanına geldim gelmez olaydım yine pişman oldum. Annem sigara içtiğimi biliyor zaten çok az içerim sabah kalktım içtim bir tane annem baban mı geldi ev sigara kokuyor diyince ben içtim dedim keşke yalan söyleseymişim. O kadar çok üstüme geldi ki yanlış bir şey söyleyip kalbini kırmayım diye kuaföre gittim biraz vakit geçti dışarı çıkalım yemek yiyelim dedim benim param mı var sanki kardeşinin dershanesini ödeyemiyorum diyip suratıma kapattı telefonu. Çok canım sıkıldı bütün gün tek başıma dışarıda gezdim bu arada annem sürekli mesajla taciz ediyor. Söylemediği kalmadı bana mesajları okusanız kötü yola düştüm sanırsınız. Çok ağır konuştu benimle. Mesele sigara değil içme lütfen diye doğru düzgün konuşsa içmem zaten aradığım bir şey değil sigara ama hemen duygu sömürüsüne başlıyor. Bana böyle davrandığı için ona karşı artık açık sözlü davranamiyorum. Sevgilim var henüz yeni tanışmışken anneme seninle tanıştırmak istedigim bir arkadaşım var dedim görüşmeyeceksin bilmem ne ağzına geleni saydı. İstiyor ki tamamen onun gibi olayım onun hoşlanmayacagi şeyleri yapmayayım ona hak veriyorum çok zor şeyler yaşadı, yaşadık. Ben ailemdeki tüm kötü olaylardan ders aldım mantıklı davranıyorum ama annem istiyor ki onun gibi güvensiz olayım herkese karşı. Zaten öyle biriydim ama şu an hayatımda öyle biri var ki bana güvenmeyi ögretti. Neyse konuyu cok dağıttım hanımlar. Dertliyim işte yaa annem yanlış yapmamdan çok korkuyor bana kendim olmam için şans tanımıyor. Ona bunun için kızamıyorum yaşadığı şeyler onu bu hale getirdi biliyorum kendince haklı ama ona karşı duygularımı yıpratıyor. Ne yapmalıyım bilemiyorum.