• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Büyük bir özgüven sorunum var, çok üzülüyorum. Tavsiyelerinize ihtiyacım var

tabularasaa

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
24 Haziran 2018
975
721
33
34
Kendimi bildim bileli bir özgüven problemim var. Bunun girdiğim ortamlardada farkedildiğine eminim. Üniversite mezunuyum iyi de bir işim var kurslara seminerlere de katılıyorum ama içimdeki özgüven boşluğu dolmuyor. Ortamlardan kaçmamak adına istemesemde topluluklara katılıyorum, katılıyordum yani koronadan önce. Kendimi yetersiz ve değersiz hissediyorum. Bu ikili ilişkilerime de çok yansımıştır. Erkek arkadaşım oldu ama hep görüşmekten kaçardım. Tanımak isteyen de oluyordu böyle olunca demekki sevilmeye layık biriyim hissi oluşuyordu, kendimi insafsızca eleştirdiğim zamanlarda. İçimde girmeyen bir eziklik hissi. Özellikle dikkat ettim bazı insanların yanında kendimi daha yetersiz hissediyorum. Bana önerebileceğiniz bir şeyler var mı
 
Nasıl bir ailede büyüdünüz?
Bazen ailelerle alakalı olabiliyor bu ozguven eksikliği.
Takdir edilip aileniz tarafindan sırtınız sivazlandi mi?
Duygusal bir çocuktum. Ailem bir çocuğun başını okşamanın önemini bilmezdi. Takdir ne demek onu bile bilmezler. Başarılarım aaa nasıl oldu da başardınla karşılanırdı
 
Kendimi bildim bileli bir özgüven problemim var. Bunun girdiğim ortamlardada farkedildiğine eminim. Üniversite mezunuyum iyi de bir işim var kurslara seminerlere de katılıyorum ama içimdeki özgüven boşluğu dolmuyor. Ortamlardan kaçmamak adına istemesemde topluluklara katılıyorum, katılıyordum yani koronadan önce. Kendimi yetersiz ve değersiz hissediyorum. Bu ikili ilişkilerime de çok yansımıştır. Erkek arkadaşım oldu ama hep görüşmekten kaçardım. Tanımak isteyen de oluyordu böyle olunca demekki sevilmeye layık biriyim hissi oluşuyordu, kendimi insafsızca eleştirdiğim zamanlarda. İçimde girmeyen bir eziklik hissi. Özellikle dikkat ettim bazı insanların yanında kendimi daha yetersiz hissediyorum. Bana önerebileceğiniz bir şeyler var mı
kendinizi çirkin mi görüyorsunuz?
 
Duygusal bir çocuktum. Ailem bir çocuğun başını okşamanın önemini bilmezdi. Takdir ne demek onu bile bilmezler. Başarılarım aaa nasıl oldu da başardınla karşılanırdı
Son cümle bile kafi niye böyle olduğunuzun cevabı olarak.
Çok ofkelendim.
Yani bu yapılmaz ya bir çocuğa.
 
Bütçe elveriyorsa kesinlikle psikoterapi. Elvermiyorsa David Burns'ün İyi Hissetmek adlı kitabını öneririm. Oldukça etkili bir kendi kendine yardım kitabıdır.
Psikoterapiyi araştırdım baya maliyetli karşılamakta zorlanırım devamlılığı olmaz. Önerdiğiniz kitaba mutlaka bakarım
 
Kendimi bildim bileli bir özgüven problemim var. Bunun girdiğim ortamlardada farkedildiğine eminim. Üniversite mezunuyum iyi de bir işim var kurslara seminerlere de katılıyorum ama içimdeki özgüven boşluğu dolmuyor. Ortamlardan kaçmamak adına istemesemde topluluklara katılıyorum, katılıyordum yani koronadan önce. Kendimi yetersiz ve değersiz hissediyorum. Bu ikili ilişkilerime de çok yansımıştır. Erkek arkadaşım oldu ama hep görüşmekten kaçardım. Tanımak isteyen de oluyordu böyle olunca demekki sevilmeye layık biriyim hissi oluşuyordu, kendimi insafsızca eleştirdiğim zamanlarda. İçimde girmeyen bir eziklik hissi. Özellikle dikkat ettim bazı insanların yanında kendimi daha yetersiz hissediyorum. Bana önerebileceğiniz bir şeyler var mı
Bir dışarıdan belli olduğuna emin olmanızı sağlayan şey ne? Ben de özgüvenli hissedemiyorum kendimi. Çocukken ne desteklendim ne de önemli olduğum hissettirildi. Oldukça eleştiriye maruz kaldım. Bir süre sonra aileden gelen o eleştiriler iç sesinize dönüşüyor ve onlardan bile acımasız eleştiriyor oluyorsunuz kendinizi. Ay bunu burda dedim denilir mi bu? Bir ton buna benzer şey.

Bazen yakın arkadaşlarımla bu hissi paylaştığımda asla öyle gözükmediğini söylüyorlar. Yalnız araştırıp okumayı sever kendimi geliştiririm. Ama benim de hissim bu. Terapi alıyorum. Hissim henüz geçti diyemem ama kesinlikle faydası oluyor.
 
Kendimi bildim bileli bir özgüven problemim var. Bunun girdiğim ortamlardada farkedildiğine eminim. Üniversite mezunuyum iyi de bir işim var kurslara seminerlere de katılıyorum ama içimdeki özgüven boşluğu dolmuyor. Ortamlardan kaçmamak adına istemesemde topluluklara katılıyorum, katılıyordum yani koronadan önce. Kendimi yetersiz ve değersiz hissediyorum. Bu ikili ilişkilerime de çok yansımıştır. Erkek arkadaşım oldu ama hep görüşmekten kaçardım. Tanımak isteyen de oluyordu böyle olunca demekki sevilmeye layık biriyim hissi oluşuyordu, kendimi insafsızca eleştirdiğim zamanlarda. İçimde girmeyen bir eziklik hissi. Özellikle dikkat ettim bazı insanların yanında kendimi daha yetersiz hissediyorum. Bana önerebileceğiniz bir şeyler var mı
okuduğum kitaplarda genellikle cok eleştirilerek büyüyen insanlarda özgüven ve degersizlik sorunu olabilir deniyor.yukarda
arkadaşın yazdigi D burns kitabi cok iyi. ben de okumuştum. ayrıca nete özgüven uzerine kitap yazin.. kitap sitelerinde bilimsel kitaplar satılıyor. alin okuyun. bunun neden kaynaklandigi gayet iyi anlatılıyor ve çözümü icin öneriler var
 
okuduğum kitaplarda genellikle cok eleştirilerek büyüyen insanlarda özgüven ve degersizlik sorunu olabilir deniyor.yukarda
arkadaşın yazdigi D burns kitabi cok iyi. ben de okumuştum. ayrıca nete özgüven uzerine kitap yazin.. kitap sitelerinde bilimsel kitaplar satılıyor. alin okuyun. bunun neden kaynaklandigi gayet iyi anlatılıyor ve çözümü icin öneriler var
Okuduğum özgüven kitapları oldu ama saklaya saklaya. Etraftan görmesinler diye gece falan okuyordum. Bak özgüvensiz diyecekler diye korkuyorum o kitap elimde görülünce. Ama iyi hissetmek kitabının adından anlaşılmaz
 
Okuduğum özgüven kitapları oldu ama saklaya saklaya. Etraftan görmesinler diye gece falan okuyordum. Bak özgüvensiz diyecekler diye korkuyorum o kitap elimde görülünce. Ama iyi hissetmek kitabının adından anlaşılmaz
yanlış anlamayın lütfen ama baskasinin ne düşüneceği cok mu onemli.. inanin belirli bi yastan sonra kim ne düşünürse dusunsun modunda oluyor insan. o bunu diyecek bu boyle düşünecek vs vs bir omur boyle geçmiyormuş,
asil ben ne düşünürüm benim fikrim onemli deyin boyle yasamanızı tavsiye ederim..
 
yanlış anlamayın lütfen ama baskasinin ne düşüneceği cok mu onemli.. inanin belirli bi yastan sonra kim ne düşünürse dusunsun modunda oluyor insan. o bunu diyecek bu boyle düşünecek vs vs bir omur boyle geçmiyormuş,
asil ben ne düşünürüm benim fikrim onemli deyin boyle yasamanızı tavsiye ederim..
Özgüvensiz olduğum iyice belli olacak diye korkuyorum sanırım. Dediklerinizde haklısınız. Kimsenin ne dediğini umursamadığım zaman gerçek özgürlüğümü yakalamış olacağım en büyük çabam bunun için
 
Terapi alın derim ama bunu siz de yenebilirsiniz. Korkularinizin üstüne giderek cozebilirsiniz
Topluluklara katılıyorum. Kurslara gidiyorum( koronadan önce) Ama oralarda yankılanan hep içimdeki o ses. Bak herkes anladı gözünden belli oluyor özgüvensiz bakıyorsun gibi binlerce düşünce geçiyor aklımdan
 
Bir dışarıdan belli olduğuna emin olmanızı sağlayan şey ne? Ben de özgüvenli hissedemiyorum kendimi. Çocukken ne desteklendim ne de önemli olduğum hissettirildi. Oldukça eleştiriye maruz kaldım. Bir süre sonra aileden gelen o eleştiriler iç sesinize dönüşüyor ve onlardan bile acımasız eleştiriyor oluyorsunuz kendinizi. Ay bunu burda dedim denilir mi bu? Bir ton buna benzer şey.

Bazen yakın arkadaşlarımla bu hissi paylaştığımda asla öyle gözükmediğini söylüyorlar. Yalnız araştırıp okumayı sever kendimi geliştiririm. Ama benim de hissim bu. Terapi alıyorum. Hissim henüz geçti diyemem ama kesinlikle faydası oluyor.
Bakışlarımdan hissediliyor diye düşünüyorum ve bir de karşımdakinin bana tavırlarından. Mesela bir şey ikram edildiğinde teşekkür edip almıyorum hadi hadi çekinme derler. Bazen gözlerimi konuşurken de çok kaçırıyorum ve içimden bak anladılar sesini duyuyorum. Birebir ailemin eleştrileriyle sesleniyorum sanki kendime. Daha çok yüksek sesli eleştrilerle büyüdüm başımın okşandığını hissetmedim oysaki ben çok duygusal bir çocuktum
 
Haluk Tatar, Beyhan Budak, Tülay Kök, Serhat Yabancı gibi isimlerin youtube videolarını veya podcastlerini dinlemenizi öneririm. İçlerinden bir tanesi hangisi hatırlamıyorum bir videosunda insanların özgüvensizliğin kokusunu aldığını ve size ona göre davrandıklarını söylemişti.
Kesinlikle katılıyorum. Kendine güvenmeyen insanlar dışarıdan çok belli oluyor. Acımasız insanlar ise bu insanları gözlerinden tanıyorlar. Yoksa özgüvenin dış görünüşle, eğitimle,aileyle çok ilgisi yok. Kendinize güvenin, sesinizi belli bir tonda kullanın, dik yürüyün. Bunlar bile sizi değiştirir.
Birde gündemi yakından takip edin, bir ortama girdiğinizde konuşacak konunuz olsun.
 
mesajlarınız aynı beni anlatıyor, umarım uzun vadeli bir çözümü vardır🥺
 
Back
X