Büyük sorumluluk

L

Lilaaaa112

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
20 Ağustos 2017
62
43
38
Evliliğimiz 2 seneye yaklaştı, kv dışında eşim ile bir problemimiz yok çok şükür. Kv konusunda da benim yanımda. Şu aralar gündemimiz bebek, aslında çok istiyorum, çok severim. Ancak korkuyorum. Ya bakamazsam? Ya ağır gelirse? Veya bu dönemde çocuk yetiştirmek çok zor, her an başına bişey gelirse korkusu. Hatta ölürsem ve annesiz kalırsa diye bile düşünmüşlüğüm var.
Bu düşünceler normal mi, yoksa hala hazır değil miyim anne olmaya?
Siz nasıl karar verdiniz? Bu düşünceler varmıydı?
 
Hazır değilsiniz belki de ben hamile kalmak istediğimde tedirgindim bakabilir miyim çok küçük oluyor diye ancak sonra sonra karnımda büyüdükçe tekmelemeye başladıkça tarif edilemez bir his ile geçti zaman . Doğdu kokusu güç verdi . Küçücük bedeni beni öyle güçlü bir insana çevirdi ki . Demem o ki kendinizi kasmayın hazır değilseniz de bekleyin
 
Aslında bu karar gerçekten kolay değil çok istemekle, hiç istememek arasında ki bir git gel. Ancak insan işte istiyorum dediği noktaya nasıl geliyor bilmiyorum, eşimle arkadaşlarınla konuştuktan bir süre sonra neden olmasın belki hemen olmaz dedikten sonra da oldu çok şükür. Dediğim gibi eşinizle iyş konuşmanız gereken bir konu, çünkü gebelik kolay bir süreç değil. E sonrası hiç kolay değil bir ömür emanet alıyorsunuz. O sebeple de arkadaşlarınızla konuşup çocuk yetiştirme tarzlarına vs bakarak düşüncenizi temellendirebilirsiniz.
 
Evliliğimin ilk yılında hiç istemedim. Sizinle aynı düşünceler ve kaygılar içindeydim. Hatta korunduğumuz halde bir gebelik başladı ve boş gebelik olduğunu öğrendik. İlk başta üzüldüm ama bir rahatlama da gelmişti. Şimdi ise gerçekten istedim. Hemen olur sandım ama olmadı biraz zaman geçti. Bu sefer de olmayacak mı kaygısı taşıdım. Tam o sıralarda hamile kaldım çok şükür. Önceki gebeliğimle şu anki arasında dağlar kadar fark var. Eğer bu kaygılarınız gebelikte strese dönüşecekse bendeki gibi, Bence hazır olmayı ve gerçekten istemeyi bekleyin.
 
Ne zaman hazirsaniz o zaman gebelik düşünün
Hepimiz bu yollardan gectik ya bakamasam ya bi sorun olursa ama anne olmak cok guzel bi duygu
 
O korkuları bence hepimiz yaşadık,yaşıyoruz.

Ben ikinci lafı açıldığı anda üstüne "kızım kadar sevecek miyim acaba?" ekledim.
 
Aynı korku bende de var, birinci yılımızı dolduruyoruz, yaş oldu 30 :) Hayatım çok yoğun, mükemmelliyetçi bir yapım var bu beni çok zorluyor. İş, ev, çocuk altından ne derece kalkabilirim diye çok sorguluyorum. Aşı oldum, üzerinden 3 ay geçtiğinde başlayacağız biz de denemelere, ama hamilelik bile korkutuyor beni :)) Bakalım, Allah o gücü verir herhalde ya
 
Korkmakta haklısın kardeşim, 14.aydan bildiriyorum biz komple ailecek bittik:)
 
Yani kaç yaşında olursanız olun kaç yıl geçerse geçsin çocuk büyük bir sorumluluk. Gerçi bu bebeğinizin fıtratına da bağlı bazı bebekler çok sorunsuz (uyku yeme içme emme problemi olmayan) oluyorlar bazıları ise her konuda aşırı hassas çok yorucu oluyorlar. Anne olmak bambaşka bir duygu ama hayatınızı her şeyiyle tamamen değiştiren bir şey. Ölçüp tartıp siz karar verin.
 
Endişelerinizde haklısınız bence ve aklı başında olan herkes bu endişeyi yaşıyor.

Evliliğiniz oturdu, kayınvalide ile olan sorunları eşiniz çözebildi, ekonomik olarak bu duruma hazır ve manevi anlamda da hafif korku endişe haricinde evet istiyorum ben artık diyebiliyorsanız bence hazır olma ihtimaliniz daha yüksek. Tabii bir de yaşlar önemli
 
38 yasindayin, 39 olacagim hala bu sorumlulugu almak istemiyorum. Aslinda eminim ama 'ya pisman olursam ' dusuncesi her zaman var. Cocuk yapmak bence cok buyuk cesaret. Tum hayatin degisecek. Aman bu olmamis, begenmedim diyerek geri gonderme sansin yok. Cocuk istiyorsan cok derin dusunme derim, isin isinden cikamazsin sonra.
 
Anne olmak hem çok güzel hem de çok korkutucu bir şey . Ölünceye kadar sürekli aklınızda ve kalbinizde evladınız olacak . Hayatınızda alacağınız tüm kararlarda onların etkisi büyük olacak . Tamam ben hazırım diye doğurdum , 11 yıl geçti hala endişelerim geçmedi . Boy kilo olarak %97 lik dilimdeler , büyük oğlum okulunda başarılı , Bilsem öğrencisi ve etraftan herkes ne kadar saygılı der . Yılda bir kan tahlili yaptırırız vitamin eksikliği vs olmasın diye , omegalar, takviyeler vs saati saatine ayarlarız, Ama hala akşam yatağa yatınca ben iyi bir anne miyim ? Adil olabildim mi evlatlarıma derim kendi kendime .
Bence önce bir drla görüşün , bazen ertelemek pişmanlığa sebep olabilir . Eğer her hangi bir sorun yoksa erteleyin biraz daha . Ama o şüpheler, endişeler hiç bir zaman geçmeyecek onu da bilin . Belki iş güç sahibi olup , onları seven birileriyle evlenince azalır .
 
Hepinize çok teşekkür ediyorum, çok gazel özetlemişiniz durumu. Kafamda biraz netleşti, en azından bu tip düşünceler, korkular yaşamanın normal olduğunu gördüm.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

M
Bu aralar çok büyük depresyondayım, bir de kayınvalidem geliyor...
2 3 4
Yorumlar
75
Görüntüleme
4K
mahmut abi
M
Kayınvalidem ile görüşme sıklığı
2
Yorumlar
22
Görüntüleme
2K
pinkflowerrr
Z
Kumar yalan ve boşanma
3 4 5
Yorumlar
98
Görüntüleme
7K
valerie93
V
C
  • Kilitli
hayat, ilişkiler,tercihler, seçilimler
Yorumlar
12
Görüntüleme
1K
Mune
2025 Ekim Ayı Burç Yorumları
5 6 7
Yorumlar
127
Görüntüleme
3K
Nhessa
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…